Οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου

Μετά από 18 χρόνια η Ελλάδα ανέβηκε εκ νέου στο ψηλότερο σκαλί του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μπορεί να μην διέθετε τον παίκτη-ηγέτη, μπορεί να μην έπαιξε ελκυστικό μπάσκετ (εκτός του τελικού), είχε όμως ψυχή, καρδιά και πίστη στις δυνατότητές της. Και οι 12 Έλληνες που βρέθηκαν στη Σερβία/Μαυροβούνιο είχαν τον τσαμπουκά να φέρουν το τρόπαιο πίσω στην πατρίδα.

Θαυμάστε τους...

4. Θοδωρής Παπαλουκάς (ΟΛΕ!)
Άρχισε νωθρά, απογοητεύτηκε, έσκυψε το κεφάλι όμως και όταν έπρεπε ήταν εκεί δηλώνοντας "παρών". Τόσο στον προημιτελικό με τη Ρωσία, όπου έκανε προσωπικό ρεκόρ πόντων (23), τόσο στον ημιτελικό με τη Γαλλία, όπου πέτυχε κρίσιμα λέι απ στο φινάλε μειώνοντας τη διαφορά, όσο και στο μεγάλο τελικό με τη Γερμανία, όπου ήταν ο... οδηγός της μεγάλης επιτυχίας. Δεν ψηφίστηκε άδικα στην καλύτερα πεντάδα του Ευρωμπάσκετ.

5. Βασίλης Σπανούλης (ΟΛΕ!)
Ήταν η τρίτη επιλογή του Γιαννάκη στην οργάνωση του παιχνιδιού (πίσω από τους Διαμαντίδη και Παπαλουκά), όποτε όμωςτου ζητήθηκε πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Η συμμετοχή του στον προημιτελικό με τη Ρωσία και ο... τσαμπουκάς που πρόσδωσε στην πεντάδα της Εθνικής άλλαξε εν πολλοίς τον ρυθμό.

6. Νίκος Ζήσης (ΟΛΕ!)
Η απόκάλυψη του τουρνουά. Ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και τα την οδηγήσει εκ του ασφαλούς με προσωπικούς πόντους του. Είναι μόλις 22 χρόνων και όμως η ωριμότητα σε κάθε προσπάθειά του ήταν χαρακτηριστική. Έτοιμος σε κάθε παιχνίδι να προσφέρει τόσο επιθετικά (πρώτος σκόρερ της ομάδας) όσο και αμυντικά με πίεση στην περιφερειακή άμυνα.

7. Γιάννης Μπουρούσης (ΟΛΕ!)
Ήξερε πως επιλέχθηκε για να είναι το αντίπαλο δέος του Παπαδόπουλουστην προετοιμασία. Και τι μ' αυτό; Το χάρηκε όσο και οι άλλοι. Θα θυμάται πως ήταν μέλος αυτής της ομάδας, σίγουρα μπορεί να είναι μέλος και επόμενων. Χρίστηκε και σκόρερ φεύγοντας με πολλαπλές εμπειρίες από μια σπουδαία διοργάνωση.

8. Παναγιώτης Βασιλόπουλος (ΟΛΕ!)
Ελάχιστα αγωνίστηκε, όμως δεν έχει σημασία. Μπράβο και σε αυτόν γιατί βοήθησε στις προπονήσεις. Γιατί βοήθησε τους υπόλοιπους να γίνουν καλύτεροι. Γιατί ήταν μέλος της ομάδας.

9. Αντώνης Φώτσης (ΟΛΕ!)
Μπορεί να μην εντυπωσίασε επιθετικά, όμως ήταν εξαιρετικός στα αμυντικά καθήκοντά του βοηθώντας πολύ τους ψηλούς στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας (ριμπάουντ). Βάσει ταλέντου και αθλητικών προσόντώνπεριμένουμε πολλά περισσότερα από αυτόν, όμως σαν κάθε άλλο μέλος της Εθνικής του αξίζουν παρά πολλά μπράβο.

10. Νίκος Χατζηβρέττας (ΟΛΕ!)
Δυνατός και ακούραστος στην άμυνα, προσφέρει πολύτιμους πόντους -όπως έπραξε στον τελικό- αν βρεθεί στη μέρα του στην επίθεση. Δεν είναι τυχαίο πως οι εκάστοτε ομοσπονδιακοί τεχνικοί τον χρίζουν πάντοντε διεθνή και ενίοτε βασικό. Αυτόν ξέρουν, αυτόν εμπιστεύονται.

11. Δήμος Ντικούδης (ΟΛΕ!)
Οιόχι τόσο καλές εμφανίσεις του στα πρώτα παιχνίδια και η επιλογή του Γιαννάκη να τον αφήσει στον πάγκο τον... πείσμωσαν. Υποσχέθηκε πως θα κάνει ένα μεγάλο παιχνίδι και το έκανε πράξη στον προημιτελικό με τη Ρωσία. Τότε που έπρεπε. Τότε που ο Παπαδόπουλος είχε προβλήματα με τους ψηλούς Ρώσους. Βλέπετε, ήξερε σαν την ίδια του την παλάμη τον τρόπο παιχνιδιών των αντιπάλων του και τους... χτύπησε εκεί που πονούσαν.

12. Κώστας Τσαρτσαρής (ΟΛΕ!)
Ανέλαβε το δύσκολο έργο να...βάλει φρένοστον επιθετικό οίστρο του ΝτιρκΝοβίτσκι στο μεγάλο τελικό, και τα κατάφερε περίφημα. Δεν χρειάστηκε να προσφέρει περισσότερο, αν και όποτε ο Γιαννάκης τον έριξε στη μάχη, εκείνος ανταποκρίθηκε.

13. Δημήτρης Διαμαντίδης (ΟΛΕ!)
Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Ο άνθρωπος που με το εύστοχο τρίποντό στον ημιτελικό με τη Γαλλία μας έστειλε στον έβδομο ουρανό και κατ' επέκταση στην κατάκτηση του τροπαίου. Τα υπόλοιπα περισσεύουν για τον "Μήτσο" της Εθνικής, τον Καστοριανό γκαρντ, που μετα εκπληκτικά αθλητικά προσόντά του, τις εξαιρετικές αμυντικές προσπάθειές του και τις ασίστ του στην επίθεση ήταν από τα πρώτα βιολιά του Γιαννάκη. Άξια επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά.

14. Λάζαρος Παπαδόπουλος (ΟΛΕ!)
Τα περισσότερα των συστημάτων στην επίθεση ήταν σχεδιασμένα πάνω του. Οι εμφανίσεις του στα περισσότεραφιλικά προετοιμασίαςάφηναν υποσχέσεις προκειμένου να ανακηρυχθεί ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας. Το κακό ήταν πως οι αντίπαλες άμυνες προσαρμόστηκαν πάνω του. Δεν έχασεπάντωςτην ψυχραιμία του. Πάλεψε, μόχθησε, κέρδισεμάχεςκαι άνοιξε χώρους για τις διεισδύσεις των συμπαικτών του.

15. Μιχάλης Κακιούζης (ΟΛΕ!)
Αρχηγός με τα όλα του. Ο... προφήτης του μεγαλείου. Ο μόνος που πριν από την πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ, υποσχόταν μετάλλιο. Ο μόνος που το πίστευε τόσο πολύ. Γι' αυτό και άξια σήκωσε πρώτος το τρόπαιο στη "Μπεογκράτσκι Αρίνα". Μπράβο αρχηγάρα...