Είμαι προπονητής του καναπέ. Εσύ;

Ένας συντάκτης του Contra.gr ομολογεί πως συνηθίζει να κρίνει τον προπονητή και τους παίκτες των ομάδων που αγαπάει από τον καναπέ του σπιτιού του και αναρωτιέται αν οι υπόλοιποι φίλαθλοι και οι συνάδελφοί του είναι έτοιμοι να παραδεχτούν κάτι αντίστοιχο.

Είμαι προπονητής του καναπέ. Εσύ;
Φώτης Κατσικάρης INTIME SPORTS

“Ο Κατσικάρης φταίει. Δεν μπορεί να αφήνει έξω τον Σλούκα τόση ώρα και να βάζει μέσα τον Σπανούλη, ενώ φαινόταν πως δεν μπορούσε” . Αυτή ήταν η εμπεριστατωμένη ανάλυση μου για το Ισπανία-Ελλάδα την επομένη του αγώνα, μόλις ένας συνάδελφος με ρώτησε τι πίστευα πως έφταιγε για την ήττα της προηγούμενης ημέρας.

Αφού άκουσε την οργισμένη απάντηση μου ο συνάδελφος, σηκώθηκε από την καρέκλα του, με χειροκρότησε και μου είπε: “Κάτι τύπους σαν και εσένα στην Αμερική τους λένε “ Monday morning coach”*. Γίνεται ένα ματς την Κυριακή και την Δευτέρα βγαίνουν και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους σχετικά με την τακτική που ακολούθησαν οι δύο ομάδες”.

Τι να του λεγα; Ότι είχε άδικο; Αφού δεν είχε. Σώπασα και συνειδητοποίησα ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή -όπως και μετά από τις περισσότερες ήττες των Εθνικών ομάδων ή της ομάδας μου- υπήρξα ένας “Monday morning coach”. Ή για να γίνω περισσότερο κατανοητός, υπήρξα ένας προπονητής του καναπέ.

Η απόλαυση του καναπέ

Είμαι προπονητής του καναπέ. Εσύ;

Είναι απολαυστικό να κάθεσαι αραχτός στον καναπέ σου, να φοράς την καλή σου παντόφλα και το τρύπιο σορτσάκι που έχεις από το γυμνάσιο και να κάνεις τον προπονητή. Τι απολαυστικό; Τέλειο είναι! Αν συνδυάσεις αυτή την αμφίεση με πασατέμπο, μπιρίτσα και 5-6 άλλους μαντράχαλους που έχεις στο σαλόνι σου και “γαβγίζετε” παρέα κατά των παικτών και του κόουτς, τότε μιλάμε για πραγματική πανδαισία.

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι παίκτες και οι προπονητές μπορεί να έχουν παρατήσει τη γυναίκα και τα παιδιά τους για κανένα μήνα, να υπάρχει περίπτωση να τραυματιστούν παίζοντας τσάμπα για την Εθνική και να χάσουν τους αγώνες με την ομάδα που τους πληρώνει, αλλά ποιος ασχολείται μωρέ; Άμπαλοι είναι έτσι κι αλλιώς.

Θα μου πεις, είναι κακό να το κάνεις αυτό στο σπίτι σου μεταξύ γνωστών και φίλων; Όχι, αλλά από την μία είναι ένδειξη της νοοτροπίας του Έλληνα φιλάθλου και από την άλλη αυτή η συμπεριφορά συνήθως δεν μένει στα στενά όρια των τεσσάρων τοίχων ενός σαλονιού. Αντιθέτως, διοχετεύεται στην “ατμόσφαιρα” μέσω τηλεφωνικών παρεμβάσεων σε αθλητικές ραδιοφωνικές εκπομπές, με μηνύματα σε αθλητικές ιστοσελίδες και με άρθρα αθλητικών συντακτών σε εφημερίδες και sites.

Το ασφαλές μπινελίκι και ο Μπουρούσης

Είμαι προπονητής του καναπέ. Εσύ;
Γιάννης Μπουρούσης, Παντελής Βλαχόπουλος

Το θέμα είναι ότι αυτό δεν το κάνουμε μόνο από τον καναπέ μας, αλλά και από την θέση μας στο γήπεδο. Από την ασφαλή θέση μας στο γήπεδο, γιατί προφανώς δεν θα το κάναμε σε περίπτωση που είχαμε τον "x" προπονητή/παίκτη απέναντι μας στο δρόμο ή σε μία καφετέρια. Σχετικά με αυτό το θέμα, έχει περιγράψει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ο Γιάννης Μπουρούσης σε συνέντευξη που του είχε κάνει ο Παντελής Βλαχόπουλος την οποία παραθέτω:

"Να σε ρωτήσω κάτι, όλοι αυτοί που είναι οπαδοί δεν δουλεύουν κάπου; Ο κόσμος δεν με ξέρει. Είμαι χαβαλές. Είμαι ανοιχτός να μιλήσω με φιλάθλους, αρκεί να μην μου κάνεις τσαμπουκά, με την έννοια να μην με βρίσεις. Με βρίζεις συνέχεια στο γήπεδο. Ε, μην με βρίζεις κι όταν με βλέπεις έξω. Έχω πάει λοιπόν σε γραφείο και συναντάω ένα φίλαθλο. Του λέω: "τι ομάδα είσαι;", μου λέει: "Παναθηναϊκός". Του λέω να δουλέψει και κάθομαι από πάνω του και τον βρίζω. Τον έβριζα επίτηδες και μας κοιτούσε ο κόσμος και απορούσε. Του λέω: "πως αισθάνεσαι;". Μην ακούμε αυτά που λένε, πως είμαστε επαγγελματίες και πληρωνόμαστε αδρά. Δεν πληρωνόμαστε για να ακούμε τα σχολιανά μας. Πέρυσι έπαιξα κόντρα στον Ολυμπιακό και μου έβριζαν τη γυναίκα και το παιδί μου. Έψαξα και βρήκα ποιος με έβριζε, επειδή ήμουν 5 χρόνια στην ομάδα και τον πήρα τηλέφωνο. Παρακάλια και συγγνώμες. Του λέω όμως την επόμενη φορά δεν θα έχει παρακάλια και συγγνώμη. Δεν το λέω απειλητικά, αλλά όχι τη μάνα και το παιδί ρε φίλε. Και μπροστά στα μούτρα μου."

Οι προπονητές του καναπέ δεν έχουν ιδέα

Το καταπλητικό με τους προπονητές του καναπέ είναι ότι δεν έχουν ιδέα από το άθλημα που παρακολουθούν και του οποίου τους συμμετέχοντες κρίνουν βάναυσα. Αν τους βάλεις να κάτσουν για ένα λεπτό στον πάγκο μιας ομάδας μπάσκετ όχι μόνο δεν θα μπορούν να δείξουν στους παίκτες πώς να παίζουν pick and roll, αλλά δεν θα ξέρουν ούτε καν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να ζητήσουν time-out.

Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, οι γνώσεις τους περιορίζονται στο πώς εφαρμόζεται το 4-4-2 στο Football Manager. Αν δεν τους δώσεις το πινακάκι με το γήπεδο που εμφανίζει στο gameplay του το συγκεκριμένο παιχνίδι, είναι πιθανόν να μην μπορούν να σχεδιάσουν το 4-4-2 στο τραπέζι ούτε με κεφτεδάκια όπως λέγεται ότι έκανε ο Αλέφαντος.

Η “διπολική διαταραχή” του Έλληνα φιλάθλου

Το προπονητιλίκι του καναπέ, ενισχύει τη “διπολική διαταραχή” του Έλληνα φιλάθλου κάθε φορά που βλέπει έναν αγώνα είτε στην τηλεόραση είτε στο γήπεδο. Ένας απλός ορισμός της ψυχικής νόσου που ορίζεται ως “ διπολική διαταραχή” είναι πως τα άτομα που πάσχουν από αυτή βιώνουν επεισόδια ανεβασμένης ή ευερέθιστης διάθεσης εναλλασσόμενα με επεισόδια κατάθλιψης.

“Τι παλτό είσαι συ ρε παιδί μου! Πάρ' τα πόδια σου ρε άχρηστε”!

“ΓΚΟΟΟΟΟΟΛ! Μπράβο παιχταρά μου! Είσαι ο καλύτερος”.

Όταν οι παραπάνω δύο φράσεις λέγονται από το ίδιο άτομο μέσα σε ένα λεπτό για ποια ψυχική υγεία του ατόμου που παρακολουθεί τον αγώνα μιλάμε; Και το πρόβλημα δεν είναι ότι το κάνει ένας μόνο, αλλά οι περισσότεροι από εμάς. Στη συνέχεια αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα φτάνει στους παίκτες και τους προπονητές, οι οποίοι ενεργούν έτσι ώστε να μην τους ασκηθεί περαιτέρω κριτική από κόσμο και δημοσιογράφους και δεν αφήνει κανείς κανένα να ολοκληρώσει την δουλειά του όπως εκείνος θέλει στον πάγκο κάποιας ομάδας.

Είμαι προπονητής του καναπέ. Εσύ;

Δεν λέω ότι φταίει ο απλός κόσμος για τα τυχόν λάθη του Κατσικάρη και του κάθε Κατσικάρη στο ματς της Εθνικής με την Ισπανία, αλλά συμμετέχει στη διαμόρφωση μια αρρωστημένης νοοτροπίας, η όποια, αν και δεν θα έπρεπε, επηρεάζει αθλητές και προπονητές.

Φαντάσου την ώρα που κάνεις την δουλειά σου είτε είσαι σερβιτόρος είτε δικηγόρος να ξέρεις πως μια μεγάλη μερίδα των Ελλήνων ανά την επικράτεια σου κατεβάζει καντήλια. Ακόμα και αν δεν τους ακούς την ώρα που το κάνουν, δεν θα έχει πολλή πλάκα και σίγουρα θα σε εμποδίζει να κάνεις την δουλειά σου με βάση τις πραγματικές σου ικανότητες.

Δεν προτείνω να σταματήσουμε να το κάνουμε όλο αυτό, μιας και δεν πιστεύω ότι μπορούμε, αφού μας έχει γίνει έτσι και αλλιώς δεύτερη φύση. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε στα δύσκολα της ομάδας μας είναι να αντιμετωπίζουμε τον προπονητή και τους παίκτες μας με περισσότερο χιούμορ. Έτσι θα περνάμε και μεις καλύτερα μιας και δεν θα χουμε νεύρα όσο βλέπουμε τους αγώνες, ενώ δεν θα φοβόμαστε μην πάθουμε και επισήμως διπολική διαταραχή.

Και για να σταματήσω να ηθικολογώ μιας και ούτε αυτό έχει πλάκα, θα παραφράσω την φράση που μου θύμισε ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος στη συνέντευξη μας, “οι προπονητές του καναπέ είναι σαν τις κ@λ@τρυπίδες. Έχουμε όλοι από έναν μέσα μας”.

Ομολογώ πως μέχρι στιγμής έχω υπάρξει πολλές φορές προπονητής του καναπέ. Εσύ;

*Η ατάκα “Monday morning coach” ειπώθηκε από τον Παντελή Βλαχόπουλο και ανήκει στον φίλο του και true sportsman from Texas.

Για περισσότερο προπονητή του καναπέ

News 24/7

24MEDIA NETWORK