Κάποτε στη... Χαμαμάτσου
Η πρεμιέρα της Εθνικής στο εφετινό Ευρωμπάσκετ έφερε στο νου την αντίστοιχη στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006. Ο Γιάννης Ψαράκης βγάζει υλικό από το ντουλάπι των αναμνήσεων και κάνει τις συγκρίσεις με το τώρα. Συγκρίσεις που μας κάνουν αισιόδοξους για τη συνέχεια...
Τι θυμήθηκα τώρα… Πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ του 2006 στη μαρτυρική Χαμαμάτσου. Αντίπαλος το "καλά παίζουν μπάσκετ στο" Κατάρ. Ο Σχορτσανίτης στον πάγκο έχοντας τσακωθεί ακόμη και με τους υπαλλήλους του room service στο ξενοδοχείο και βρισκόταν στο "σκυλόσπιτο" του Γιαννάκη. Το κλίμα όχι και τόσο καλό για πρεμιέρα. Και στο τέλος της πρώτης περιόδου το ταμπλό δείχνει Ελλάδα 7 Κατάρ 18.
Είχε χρειαστεί η δραστηριοποίηση του Δήμου Ντικούδη (26 πόντοι) από τον πάγκο για να ανακάμψουμε λιγάκι στο ημίχρονο, αλλά το φινάλε βρήκε την Εθνική στο +20. Και το φινάλε της διοργάνωσης τους διεθνείς απογοητευμένους (!) στο 2ο σκαλί του βάθρου έχοντας υποχρεώσει τις ΗΠΑ στην μοναδική, από τότε, ήττα τους σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση.
Η επέτειος της οποίας είναι σε λίγες ώρες by the way (1/9/2006 γαρ...)
Όχι, μη σας μπαίνουν ιδέες και μην κάνετε συνειρμούς όσον αφορά την κατάληξη εκείνης της διοργάνωσης. Όμως η ομοιότητες εκείνης της πρεμιέρας με τη σημερινή κόντρα στους "καλά αυτοί ψαράδες δεν είναι" Ισλανδούς είναι πολλές.
ΘΑΝΑΣΗΣ, Ο ΝΕΟΣ ΝΤΙΚΟΥΔΗΣ
Ίδιο "απόψε αυτοσχεδιάζουμε" μπάσκετ στη 2η περίοδο με επιμέρους 23-10 για τους Ισλανδούς. Ομάδα μπλοκαρισμένη επιθετικά να έχει μετά το αρχικό υπέρ της 29-10 και μέσα σε λιγότερο από 8λεπτά (πάρτε βαθιά ανάσα) 1/7 σουτ, 1/7 βολές και 8 λάθη! Το όλον, τέσσερις πόντοι σε 18 επιθέσεις. Με αντίπαλο την Ισλανδία. Μάλιστα…
Ο Ντικούδης του 2017 ήρθε όπως τότε από τον πάγκο και το όνομά του είναι Θανάσης Αντετοκούνμπο. Ναι, αυτός που σύμφωνα με κάποιους βρέθηκε με… μέσο (τον αδερφό του ντε) στην προετοιμασία και κατ' επέκταση στη 12αδα και θα έπρεπε μετά την αποχώρηση του Giannis να μείνει εκτός 12αδας, αφού δεν υπήρχε πλέον η… υποχρέωση.
Ο Θανάσης λοιπόν έκανε αυτό που έλειπε από την Εθνική και αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Αλώνισε κάθε εκατοστό του γηπέδου, κυνήγησε και σταμάτησε μπάλες, έβαλε και τα καλαθάκια του στην επίθεση, έβγαλε ενέργεια και -σόρι Νίκο Παππά παρά τους 20 πόντους σου- ήταν ο MVP της ομάδας κερδίζοντας με το σπαθί του κάθε δευτερόλεπτο από τα 14’53’’ που έμεινε στο παρκέ από τον Μίσσα.
_(2).jpg)
