Πάτρικ Γιούιν Τζούνιορ στο Contra.gr: "Ο πατέρας μου, καλύτερος όλων" (VIDEOS+PHOTOS)

Ο Πάτρικ Γιούιν τζούνιορ είναι από τα τυχερά παιδιά γιατί δεν έμεινε στη σκιά του διάσημου πατέρα του. Δεν έγινε το παιδί του μπαμπά. Πάτησε γερά στα πόδια του, δεν δίστασε να ξενιτευτεί και, μολονότι δεν έχει επαναλάβει τη φανταχτερή καριέρα του πρεσβύτερου Πατ, έχει καταφέρει, στα 30 του, να χτίσει τη δική του. Βήμα - βήμα, ομάδα - ομάδα, καλάθι - καλάθι.

Στη Basket League θα παίξει για δεύτερη σεζόν, μετά τα Τρίκαλα έρχεται η Νέα Κηφισιά. Νέο περιβάλλον, στόχοι υψηλότεροι.

Τον συναντήσαμε στο "Ζηρίνειο" μετά την πρωινή προπόνηση της αθηναϊκής ομάδας. Είχαμε περιθώριο μιας ώρας γιατί μετά τις 12 έπρεπε να γευματίσει. Το πρόγραμμά του αυστηρό, ο ίδιος υπερχαλαρός και λαλίστατος, δεν άφησε ερώτηση αναπάντητη.

Μίλησε για τη δική του πορεία του μέχρι την Ελλάδα, θυμήθηκε τη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα των Νιου Γιορκ Νικς και εξήγησε γιατί θεωρεί καλύτερο όλων τον πατέρα του. Αναφέρθηκε στον Μάικλ Τζόρνταν, τον Ακίμ Ολάζουον, τον Αλόνζο Μούρνινγκ, τον Ντόμινικ Ουίλκινς και την αυθεντική Dream Team του 1992, την οποία είχε ακολουθήσει στη Βαρκελώνη. Μάθετε ποιο το όνειρο που έχει με την Τζαμάικα.

Η συνέντευξη του Πάτρικ Γιούιν Τζούνιορ στο Contra.gr

Μολονότι είχες μια δελεαστική πρόταση από αραβική ομάδα, προτίμησες να μείνεις για δεύτερη σεζόν στην Ελλάδα. Ο λόγος;

Ένιωσα πως αυτή ήταν η καλύτερη ευκαιρία για το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Στόχος μου είναι να παίξω στην Ευρωλίγκα και αισθάνθηκα ότι πηγαίνοντας σε μια ομάδα που μου προσέφερε περισσότερα χρήματα δεν θα ήταν απαραίτητα η καλύτερη επιλογή για το επίπεδο που θέλω να φτάσω. Η Νέα Κηφισιά μού έκανε μια προσφορά και θεώρησα ότι με τη στιβαρή ομάδα που υπάρχει μπορώ να πετύχω.

Άρα το ελληνικό πρωτάθλημα παραμένει ελκυστικό παρά την κρίση;

Βέβαια. Πρώτα απ' όλα παίζεις απέναντι σε δύο κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ενώ υπάρχει και ο ΠΑΟΚ που έπαιξε στο Eurocup. Κάθε αγωνιστική υπάρχει ανταγωνισμός. Επίσης εγώ ίσως είμαι τυχερός, καθώς δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα οικονομικής φύσεως, πληρώνομαι στην ώρα μου.

Στην Ελλάδα είχε παίξει και ο Ντόμινικ Ουίλκινς...

Στα μέσα των 90s, αν θυμάμαι καλά. Άνοιξε την πόρτα σε σπουδαίους παίκτες να σκεφτούν ότι μπορούν να παίξουν στην Ευρώπη και γιατί όχι και στην Ελλάδα. Μετά το 1992 οι Αμερικανοί στάθμισαν διαφορετικά τα δεδομένα, είδαν πράγματα διαφορετικά, αντιλήφθηκαν ότι το μπάσκετ άρχισε ν' αλλάζει. Έφεραν και οι ομάδες περισσότερους Αμερικανούς. Εγώ πάντως δεν το έχω μετανιώσει στο ελάχιστο.

Πέρυσι η Ν.Κηφισιά ήταν η έκπληξη. Εφέτος πόσο ψηλότερα μπορεί να φτάσει;

Προσωπικά σε κάθε παιχνίδι βγαίνω για να νικήσω, ποτέ για να χάσω. Αυτό θέλω και με τη νέα ομάδα μου. Πιστεύω ότι μπορούμε να κερδίσουμε οποιονδήποτε. Ακόμη και τους Μαϊάμι Χιτ ή τους Σαν Αντόνιο Σπερς (γέλια)! Θέλω να νικάμε πάντα, σιχαίνομαι την ήττα. Πεποίθησή μου είναι πως όταν βάζω τα παπούτσια μου πρέπει να βγω στο παρκέ και να κάνω τα πάντα για να νικήσω.

"Με νοιάζει να παίζω"

Από τις ΗΠΑ, στη Γερμανία, μετά στην Ισπανία και από εκεί στην Ελλάδα. Το μπάσκετ είναι το ίδιο παντού;

Δεν θα το έλεγα. Σε κάθε χώρα το στιλ είναι διαφορετικό. Στο γερμανικό πρωτάθλημα φερ' ειπείν ο ρυθμός είναι πιο γρήγορος, το παιχνίδι εξελίσσεται με ταχύτητα. Στην Ελλάδα αντίθετα επικρατεί περισσότερο η δύναμη. Πάντα εξαρτάται πού βρίσκεσαι.

Εσύ ποιο στιλ προτιμάς;

Δεν με μοιάζει, αρκεί να παίζω. Αυτό με ενδιαφέρει.

Μία μόνιμη θέση στο ΝΒΑ είναι ένα όνειρο που δεν έγινε πραγματικότητα ή υπάρχει χρόνος ακόμη;

Έπαιξα για λίγο στη Νέα Ορλεάνη. Αν και πιστεύω ότι μπορώ να παίξω στο ΝΒΑ, σε αυτήν την καμπή της καριέρας μου το έχω αφήσει πίσω και κοιτάζω μπροστά για να υλοποιήσω τους επόμενους στόχους μου. Ο βασικός εξ αυτών είναι να παίξω στην Ευρωλίγκα.

Πάτησες πάντως μέχρι και στο Madison Square Garden, έστω και σε παιχνίδι προετοιμασίας...

Ήταν κάτι τρομερό, μια σπουδαία στιγμή. Μεγαλώνοντας στο Garden και πηγαίνοντας στους αγώνες του πατέρα μου ήταν ένα όνειρο κάποια στιγμή να παίξω εκεί. Είχα ήδη παίξει όταν ήμουν στο κολέγιο, αλλά είναι πολύ διαφορετικό το συναίσθημα να παίζεις για τους Νικς, την ομάδα που ο πατέρας μου έκανε σπουδαία πράγματα για πολλά χρόνια. Ευτυχώς έκανα καλό παιχνίδι, κάποια ωραία πράγματα στα λεπτά που αγωνίστηκα. Ανατρέψαμε διαφορά 20 πόντων, ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος με εμένα. Έκανα κάποια καρφώματα, έβαλα και τρίποντο. Ήταν κάτι ξεχωριστό.

Να υποθέσουμε ότι οι Νικς είναι αγαπημένη ομάδα σου;

Τώρα η αγαπημένη ομάδα μου είναι οι Μπόμπκατς, γιατί εκεί δουλεύει ο πατέρας μου (γέλια). Οι Σέλτικς και οι Πέισερς είναι ομάδες στις οποίες παίζουν φίλοι μου, αλλά θα είμαι πάντα οπαδός των Νικς. Τους ακολουθώ για μια ζωή και δεν μπορώ να τους αποχωριστώ τώρα.

Σαν το Νικς-Μπουλς έχουμε κι εδώ. Το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.

Δεν παρακολούθησα πέρυσι τους τελικούς γιατί ήμουν ήδη σπίτι. Είδα όμως τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου, ήταν σπουδαία ματς. Παντού μπορείς να αντιληφθείς αυτήν την αντιπαλότητα, ακόμη κι όταν περπατάς στο δρόμο. Ακόμη και στα Τρίκαλα, παντού. Είναι ωραίο να παρακολουθείς τα παιχνίδια και τις αντιδράσεις του κόσμου. Ο Μπρεντ Πετγουέι άλλωστε είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου, ενώ είμαι κοντά και με τον Τζέιμς Γκιστ.

"Ο πατέρας μου καλύτερος όλων"

Παρατηρώντας την καριέρα σου, έχει πολλά κοινά με του πατέρα σου. Από επιλογή ή τύχη;

Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση ν' ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου. Πήγα στο κολέγιο της Ιντιάνα για ν' αποφύγω το δικό του δρόμο. Ακόμη κι όταν έφυγα, δεν ήθελα να πάω στο Τζορτζτάουν, μολονότι ήταν η καλύτερη επιλογή, γιατί ο πατέρας μου ήταν εκεί. Μιλώντας όμως με τον κόουτς, τον Τζον Τόμπσον, του οποίου ο πατέρας ήταν κόουτς του δικού μου πατέρα, μ' έπεισε να μην αφήσω ένα τέτοιο λόγο να φρενάρει την εξέλιξή μου. Αποδείχθηκε μια σοφή απόφαση. Στους Νικς πάντως βρέθηκα από σύμπτωση. Έγινα ντραφτ από το Σακραμέντο, πήγα με ανταλλαγή στο Χιούστον και κατέληξα στους Νικς. Συνολικά θα πω ότι δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να ακολουθήσεις τα βήματα του πατέρα σου. Την απόλαυσα τη διαδρομή.

Στο Τζορτζτάουν φορούσες και τη φανέλα με το 33... Αφού πήρες την άδεια του Αλόνζο Μούρνινγκ...

Όταν πήγα, δεν το ήθελα γιατί ήταν το νούμερο του πατέρα μου. Αλλά ο πατέρας Τόμσον, ο προπονητής του πατέρα μου, μου είπε ότι πρέπει. Και όταν το είπα στον δικό μου προπονητή Τόμσον μου απάντησε 'ναι αρκεί να ρωτήσεις τον Αλόνζο'. Νόμιζα ότι ήταν κάποιο αστείο, δεν ήταν όμως. Ο Αλόνζο είναι κάτι σαν θείος μου και τον πήρα τηλέφωνο. Το αστείο είναι πως ο γιος του Αλόνζο παίζει στο Τζορτζτάουν και επειδή πήρε το 33 τον ρώτησα για πλάκα αν ο κόουτς του είπε να με καλέσει για να του δώσω την άδεια (γέλια).

Μετά προτίμησες το "6" του Μπιλ Ράσελ. Τον θεωρείς καλύτερο από τον πατέρα σου;

Δεν τους ξεχωρίζω. Ο Μπιλ Ράσελ ήταν ο αγαπημένος παίκτης του πατέρα μου, ενώ και ο πατέρας μου φορούσε το "6" στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ίδιο νούμερο φορούσε και ο Dr. J (σ.σ Τζούλιους Eρβινγκ), o ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους αγαπημένους μου. Ήταν και οι τρεις φανταστικοί παίκτες.

Ήταν ο πατέρας σου ο καλύτερος σέντερ της εποχής του;

Υπήρχαν πολλοί τότε, ο Ολάζουον, ο Ρόμπινσον και ο Σακίλ στα ξεκινήματά του και ο Μόουζες Μαλόουν στα τελειώματά του. Ίσως να μην ξαναβγούν ταυτόχρονα τόσο σπουδαίοι ψηλοί στο ΝΒΑ. Ο πατέρας μου ήταν ξεχωριστός. Ήταν νομίζω στο ίδιο επίπεδο με τον Ακίμ. Αλλά ήμουν είμαι και θα είμαι προκατειλημμένος. Αν μου έλεγε κάποιος ότι ο Πάτρικ Γιούιν είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ, θα έλεγα αμέσως ναι. Το πρόβλημα ήταν πως δεν είχε μια ομάδα γύρω του προκειμένου να ξεπεράσουν τους Μπουλς ή τους Ρόκετς για να φτάσουν στο τέλος.

"Πάνω από τον Ρόντμαν"

Σου έχει μείνει χαραγμένο κάποιο καλάθι του;

Όχι μόνο ένα, αλλά το πιο χαρακτηριστικό ήταν σ' ένα παιχνίδι με τους Μπουλς κάπου στα Χριστούγεννα, νομίζω. Ο Ρόντμαν έκανε την επαναφορά και ο πατέρας μου εμφανίστηκε από το πουθενά, έκλεψε, έκανε δύο γιγαντιαία βήματα και κάρφωσε από πάνω του.

Προσπάθησες να αντιγράψεις κινήσεις του;

Όλες τις κινήσεις του κοντά στο καλάθι έχω προσπαθήσει να τις κοπιάρω. Επίσης έχουμε πάνω-κάτω το ίδιο fade-away shot. Κάποιους άλλωστε πρέπει να κλέψεις, ν' αντιγράψεις πράγματα. Εγώ είχα τον πατέρα μου.

Επαγγελματικά συνυπήρξατε ποτέ;

Δούλεψα μαζί του ένα διάστημα, όταν το 2009 πήγα στο Ορλάντο όπου ήταν προπονητής για να αποθεραπευτώ από έναν τραυματισμό και να ετοιμαστώ για την επόμενη σεζόν. Έπαιξα και στο σάμερ λιγκ μαζί του. Ήταν πολύ αυστηρότερος με μένα παρά με τους υπόλοιπους (γέλια). Αλλά σίγουρα το έκανε γιατί ήξερε τις ικανότητές μου και δεν ήθελε να παραμείνω μέτριος παίκτης. Ούτε εγώ το ήθελα και ήταν καλό που με πίεζε.

Τι σου έλεγε;

Ότι πρέπει να είμαι καλύτερος. Ήταν βέβαια πάντα δίπλα μου, με υποστήριζε. Άρχιζε πάντα με τα αρνητικά, να παίρνω περισσότερα ριμπάουντ, να παίζω καλύτερη άμυνα. Μετά έλεγε και τα θετικά. Μου μιλάει τόσο ως κόουτς όσο και ως πατέρας.

"Φίλοι με τον Τζόρνταν"

Καριέρα και οικογένεια συνδυάζονται;

Είναι δύσκολο. Εμένα το παιδί μου θα γεννηθεί εδώ το Φεβρουάριο. Συνεχώς πάντως είσαι μακριά από την οικογένεια. Όλο το καλοκαίρι ταξιδεύουμε για να δούμε τους συγγενείς, οι φωτογραφίες στο facebook και το skype δεν φτάνουν. Χάνεις πράγματα, αλλά ταυτόχρονα κερδίζεις ως άνθρωπος.

Φιλίες κάνεις εύκολα;

Εγώ ναι. Οι συμπαίκτες είναι οικογένεια για μένα. Αλλά και με αντιπάλους κάνω παρέα.

Ο πατέρας σου ήταν φίλος με άλλους θρύλους της εποχής του;

Βέβαια, αρκεί να ήταν έξω από το παρκέ. Τώρα δουλεύει για τον Μάικλ Τζόρνταν, βγαίνουν μαζί για φαγητό συνέχεια. Δεν υπήρχε αντιπαλότητα εκτός παρκέ. Είναι άνθρωποι όπως όλοι μας. Όπως εγώ με τον Πετγουέι. Όταν είμαστε στο παρκέ, τον μισώ, θα προσπαθήσω να τον χτυπήσω, να τον κλωτσήσω, αλλά μετά θα είναι πάλι ο καλύτερος φίλος μου.

Μάικλ Τζόρνταν ή Κόμπε Μπράιαντ;

Ο Μάικλ Τζόρνταν είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Ή μήπως ο πατέρας μου; (γέλια)

"Εγώ έπαιζα στο ξενοδοχείο"

Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι σε εξέλιξη και οι ΗΠΑ διεκδικούν το χρυσό. Από την αυθεντική Dream Team τι αναμνήσεις έχεις;

Από τους Αγώνες της Βαρκελώνης θυμάμαι να κοιμάμαι στα πόδια της μητέρας μου! Κυρίως όμως τα βιντεοπαιχνίδια στο ξενοδοχείο. Υπήρχε ένα δωμάτιο μόνο για τα παιδιά. Ήμασταν όλα μαζεμένα εκεί, παίζαμε, βλέπαμε ταινίες. Δεν με ένοιαζαν οι αγώνες. Δεν θυμάμαι να πήγα ποτέ στο ολυμπιακό χωριό, αν και έχω ακόμα τη διαπίστευση. Αν ήμουν μεγαλύτερος, θα εκμεταλλευόμουν διαφορετικά την περίσταση. Αλλά ήμουν νέος και δεν μ' ένοιαζε τίποτα παραπάνω από το παιχνίδι.

Επειδή το μπάσκετ έχει αλλάξει, υπάρχει ομάδα που θα μπορούσε να νικήσει την Dream Team;

Σε καμία περίπτωση. Δεν θα δημιουργηθεί ποτέ καλύτερη ομάδα, γιατί στο ίδιο ρόστερ ήταν όλοι οι κορυφαίοι Αμερικανοί. Ποιος μπορεί να φανταστεί τον Τζόρνταν, τον Μάτζικ, τον Μπερντ, τον Γιούιν, τον Μπάρκλεϊ στην ίδια ομάδα ξανά; Ο πιο αδύναμος κρίκος ήταν ο Λέτνερ, κορυφαίος στο κολέγιο. Πέρα από αυτόν δεν υπήρχαν αδυναμίες. Όποιον παίκτη κι αν έβαζες σε αντίπαλη ομάδα, δεν θα έχανε ποτέ.

Εσύ γιατί επέλεξες να παίξεις για την Τζαμάικα;

Αφενός ο πατέρας μου γεννήθηκε εκεί αφετέρου εμένα με βοηθάει τα καλοκαίρια να κρατιέμαι σε φόρμα έχοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία να βρεθώ στους Ολυμπιακούς. Ο Σαμάρντο Σάμιουελς και ο Ρόι Χίμπερτ μού μίλησαν γι' αυτό το πρότζεκτ και μ' έπεισαν να τους ακολουθήσω. Αν βρεθούμε όλοι μαζί, θα έχουμε τις πιθανότητές μας.

Τζαμαϊκανός είναι και ο Μπομπ Μάρλεϊ...

Είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, μου αρέσει ν' ακούω τα τραγούδια του. Σπουδαίος μουσικός, όχι σίγουρα ο θεός, αλλά μια ξεχωριστή προσωπικότητα.

"Συμπατριώτης" σου και ο Ουσέιν Μπολτ...

Τι να πούμε για τον γρηγορότερο άνθρωπο στον πλανήτη; Είχα ακούσει ότι θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Αν ναι, κλωτσήστε του την μπάλα και αφήστε τον να τρέχει. Δεν ξέρω βέβαια πόσο καλός θα είναι. Τον έχω πάντως δει να καρφώνει...