Γουόριορς: Οι μεγαλύτεροι "φλώροι" του ΝΒΑ
Οι πρωταθλητές του ΝΒΑ μοιάζουν περισσότερο με μια παρέα μορμόνων Αμερικανών που απέχουν από το σεξ και ψάχνουν κόσμο στο Σύνταγμα για να τον εντάξουν στην θρησκεία τους, παρά με την καλύτερη ομάδα μπάσκετ στον κόσμο.
"Από το φετινό 10-0 των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριος και μετά, μια παρέα παλαίμαχων του ΝΒΑ μαζεύεται σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μπρονξ και παρακολουθεί τα παιχνίδια των περσινών πρωταθλητών. Κατά τη διάρκεια των αγώνων τρώνε μπέργκερ και πίτσες, πίνουν μπίρες και στρίβουν "τσιγάρα" που γυρνάνε σε όλα τα μέλη της παρέας.
Δεν βρίσκονται εκεί για να απολαύσουν τις "μαγικές" νίκες της ομάδας του Στιβ Κερ, ούτε για να αποθεώσουν τα κατορθώματα του Στέφεν Κάρι. Μαζεύονται εκεί για να γελάσουν. Γελάνε με την ψυχή τους που η ομάδα των "φλώρων" του Γκόλντεν Στέιτ, όπως την αποκαλούν, όχι μόνο δεν ντρέπεται να κατέβει με αυτό το σουλούπι και αυτό το παιχνίδι στο γήπεδο, αλλά καταφέρνει και νικάει. Γελάνε ακόμα περισσότερο με τους αντιπάλους της που της επιτρέπουν να νικάει.
Την παρέα απαρτίζουν ο Μουτόμπο, ο Μπάρκλεϊ, ο Άιβερσον, ο Ρόντμαν και ο Σπρίγουελ και το γέλιο τους φτάνει κάθε φορά στο peak του όταν συζητάνε για το πώς θα κατέληγε το ματς αν αυτοί οι πέντε κατέβαιναν στο γήπεδο και αντιμετώπιζαν την ομάδα από το Γκόλντεν Στέιτ".
"Δεν μπορεί", σκέφτομαι. Κάπως, κάπου κάτι τέτοιο θα συμβαίνει σε μια γωνιά του πλανήτη και συγκεκριμένα των Η.Π.Α. Κάποιος θα αντιδρά με κάποιο τρόπο σε αυτόν τον παραλογισμό που έχουν φέρει στο ΝΒΑ οι Γουόριορς από πέρυσι και ειδικά την φετινή χρονιά με αυτό το 20-0 μέχρι τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο.
Δεν σκαμπάζω πολλά από μπάσκετ και ιδιαίτερα από ΝΒΑ, αλλά κάθε φορά που βλέπω videos από τις νίκες των Γουόριορς και τα κατορθώματα του Κάρι, σκέφτομαι ότι κάτι πάει λάθος. Πολύ λάθος.
Οι Γούοριορς μπορεί να διαβάζουν τέλεια τον κάθε αντίπαλο και να εφαρμόζουν στο έπακρο τα συστήματα που τους μαθαίνει ο Κερ, αλλά αντιβαίνουν πλήρως στη λογική της ομάδας πρωταθλήτριας που έχουμε συνηθίσει. Όχι μόνο δεν έχουν στόφα πρωταθλητή, αντιθέτως έχουν μια σειρά χαρακτηριστικών που η φυσιολογική τους εξέλιξη θα ήταν να αποτελούν μια αποτυχημένη "φλώρικη" ομάδα κολεγιακού πρωταθλήματος.
Ας γίνω, όμως, πιο συγκεκριμένος:
-Δεν έχουν προσωπικότητα
Βασικά το "δεν έχουν προσωπικότητα" είναι λάθος. Η προσωπικότητα τους -φαινομενικά έστω- είναι πιο soft και από τα χαρτομάντηλα της Zewa.
-Δεν έχουν αρχηγό με προσωπικότητα
Όταν οι πρωταθλήτριες ομάδες των τελευταίων ετών είχαν τύπους όπως τον Λεμπρόν, τον Πάρκερ, τον Γουέιντ, τον Κόμπε, τον Σακίλ να τις οδηγούν, οι Γουόριορς έχουν τον Στέφεν Κάρι.
Δεν έχει γεννηθεί άνθρωπος να μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο του Κάρι, αλλά αντιβαίνει πλήρως σε κάθε λογική πρωταθλητισμού ο στυλοβάτης μιας ομάδας να είναι ένας τύπος που φέρνει την κόρη του στη συνέντευξη τύπου των τελικών της Δύσης.
Ένας τύπος που είναι πιο "χαμηλοβλεπούσος" από απόφοιτο ιερατικής σχολής. Θα μπορούσε άνετα να είναι ένας από εκείνους τους Αμερικάνους που κόβουν βόλτες στο κέντρο της Αθήνας φορώντας πουκαμισάκι και καλό παντελόνι, απέχουν από το σεξ μέχρι το γάμο και κηρύττουν τα οφέλη του να είναι κάποιος μορμόνος.
-Δεν έχουν προπονητή με προσωπικότητα
Αν ο Κερ ήταν λαχανικό, σίγουρα θα ήταν κολοκύθι. Ο προπονητής των Γουόριορς είναι ό,τι πιο άχρωμο και απαρατήρητο έχει υπάρξει στο χώρο του μπάσκετ. Μπορεί να ήταν μεγάλος σουτέρ τριών πόντων και στους Μπουλς του Τζόρνταν, του Πίπεν και των άλλων μεγαθηρίων να περνούσε εντελώς φυσιολογικά απαρατήρητος, αλλά ακόμα και σε μια ομάδα σαν τους Γουόριος πάλι απαρατήρητος περνάει.
Το παραπάνω video είναι από τον λόγο που έβγαλε ο προπονητής της κορυφαίας ομάδας του πλανήτη λίγο μετά την κατάκτηση του τίτλου. Με αυτό το σορτς, τα γυαλιά και το στιλ δεν θυμίζει προφανώς αυτό που είναι, αλλά έναν τουρίστα που του χρεώνουν 5 ευρώ το μπουκαλάκι το νερό σε περίπτερο κάτω από την Ακρόπολη.
Σκεφτείτε μόνο πως ο προηγούμενος προπονητής πρωταθλήτριας ομάδας του ΝΒΑ ήταν ο Γκρεγκ Πόποβιτς.
-Έχουν αρχηγό που τον λένε Στέφανο
Επίσης, τον Κάρι τον λένε Στέφεν. Όπως λέει και ο Θέμης Καίσαρης, κανείς με το όνομα Στέφανος δεν έκανε καριέρα. Για να στηρίξω την άποψη του γκούγκλαρα το όνομα "Στέφανος" και η πρώτη επιλογή που μου βγήκε ήταν "Στέφανος Χίος".
-Δεν τους ξέρει κανείς
Αν βγάλεις τους μύστες του NBA που ξέρουν το ρόστερ κάθε ομάδας τα τελευταία 30 χρόνια, ο μέσος φίλαθλος που αγαπάει το μπάσκετ στην καλύτερη να ξέρει 4-5 παίκτες από τους Γούοριορς. Στέφεν Κάρι, Κλέι Τόμπσον, Άντριου Μπόγκουτ, Αντρέ Ιγκουαντόλα...και μετά το χάος.
-Δεν μιλάνε για τα κατορθώματά τους
Ναι, ωραία, η μετριοφροσύνη είναι αρετή, αλλά πρέπει με κάποιο τρόπο να πουλήσεις και αυτό που κάνεις, να "φτιάξεις" τους φιλάθλους. Δεν γίνεται να έχεις πάρει το πρωτάθλημα, να πηγαίνεις ολοταχώς για το μεγαλύτερο ρεκόρ νικών στην ιστορία του ΝΒΑ και να κάνεις δηλώσεις του τύπου "πέντε εμείς, πέντε αυτοί και βλέπουμε το κάθε ματς ξεχωριστά".
Φαντάζεστε να πετύχαινε ο Λεμπρόν αυτά που έχει κάνει ο Κάρι και η παρέα του;
-Φοράνε τραγικές εμφανίσεις
Αν εξαιρέσουμε την βασική τους εμφάνιση, οι άλλες δεν φοριούνται ούτε για πιτζάμες στο σπίτι.
-Δεν τρομάζουν κανένα
Αν οι Μπουλς, οι Σέλτικς, οι Καβαλίερς ή οι Λέικερς είχαν ήδη ρεκόρ 20-0, οι αντίπαλοι θα είχαν χάσει από τι στιγμή που πιλότος που τους πήγαινε στο Σαν Φρανσίσκο τους καλωσόριζε στην περιοχή. Αντιθέτως οι πρωταθλητές έχουν την εμφάνιση ομάδας που σε κάνει να ελπίζεις ότι μπορείς να την αντιμετωπίσεις στα ίσα.
Κλείνοντας, οι Γουόριος πετυχαίνουν κάτι συγκλονιστικό. Την ώρα που κάνουν την "παρέα" του Μουτόμπο να ξεκαρδίζεται στα γέλια με την πάρτη τους, γράφουν ίσως την πιο λαμπρή ιστορία στο ΝΒΑ. Μετά από 3-4 χρόνια που θα έχουν πάρει κάμποσα ακόμα δαχτυλίδια και θα έχουν καταρρίψει μερικά ακόμα ρεκόρ, το πιο πιθανό είναι αν τους δεις σε κάποιο αθηναϊκό δρόμο να μην τους ζητήσεις αυτόγραφο, αλλά να τους δώσεις οδηγίες αφού θα τους περάσεις για κλασικούς τουρίστες που ψάχνουν την Ακρόπολη.
