Η αιματοβαμμένη ιστορία που έκανε τον Στιβ Κερ ν' απεχθάνεται τα όπλα

Για τον Στιβ Κερ το μπάσκετ δεν είναι μόνο δουλειά, καριέρα, χρήματα και ευχαρίστηση. Για τον Στιβ Κερ το μπάσκετ λειτουργεί -κατά κύριο λόγο- σαν καταπραϋντικό. Καταπραϋντικό για όλα όσα, μικρά ή μεγάλα, ενδέχεται να ταρακουνήσουν το μικρόκοσμό του.

Και ταυτόχρονα είναι διέξοδος. Διέξοδος από τη 'μαύρη τρύπα' στην οποία κατρακύλησε τα ξημερώματα της 18ης Ιανουαρίου του 1984, όταν -φοιτητής ακόμα στο πανεπιστήμιο Αριζόνα- λάμβανε ένα τηλεφώνημα που πολύ θα ήθελε να μην είχε δεχθεί. Ένα τηλεφώνημα που θα τον σημάδευε μια για πάντα, χωρίς να υπάρχει αντίδοτο για να γιατρέψει το εσωτερικό τραύμα που άνοιξε σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Προτού καν συμπληρώσει το 19ο έτος της ηλικίας του ο νυν προπονητής των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, που διεκδικούν το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, έμενε ορφανός από πατέρα μ' ένα σοκαριστικό τρόπο.

Ο Μάλκολμ Χούπερ Κερ υπήρξε ένας φημισμένος ακαδημαϊκός, συγγραφέας και ειρηνιστής. Ταυτόχρονα όμως ήταν ένα σύμβολο της αμερικανικής δύναμης στο Βηρυτό στα χρόνια του εμφυλίου στο Λίβανο. Και η δολοφονία του, πριν από 31 χρόνια και 6 μήνες, μια ενέργεια ένοπλης δράσης-αντίδρασης απέναντι στην παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στα αραβικά εδάφη της Μέση Ανατολής.

Οι εξτρεμιστές κυνηγούσαν αρειμανίως αμερικανικούς στόχους και ο Κερ ο πρεσβύτερος, πρόεδρος του Αμερικανικού Πανεπιστημίου στη Βηρυτό, ήταν ένας εξ αυτών. Ακάλυπτος και πανεύκολος μάλιστα, αφού, παρόλο που προβλεπόταν από το πρωτόκολλο κατέχοντας θέση αξιωματούχου, είχε ζητήσει να μην τον συνοδεύει προσωπική φρουρά, γιατί δεν ήταν ταίριαζε με την ακαδημαϊκή ιδιότητά του.

Οι δύο σφαίρες από περίστροφο με σιγαστήρα που δέχθηκε από μέλη της οργάνωσης 'Ιερός Πόλεμος' τον σώριασαν έξω από το γραφείο του και του αφαίρεσαν ακαριαία τη ζωή. Στα 52 του. Μία σύζυγος και τέσσερα παιδιά έμεναν πίσω. Η τραγική είδηση αποτέλεσε πρώτο θέμα στις ειδήσεις της εποχής, μέχρι και ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, εκμεταλλευόμενος πολιτικά την περίσταση, εξέδωσε ανακοίνωση κατά της τρομοκρατίας.

Ο δόκτωρ Κερ άφησε την τελευταία πνοή του και εκεί που, στις 8 Οκτωβρίου του 1931, πήρε την πρώτη ανάσα του. Είχε γεννηθεί στη Βηρυτό και την λάτρευε. Κάθε γειτονιά της, κάθε μυρωδιά της. Εκεί σπούδασε, εκεί γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του, εκεί έφτιαξε οικογένεια, εκεί επέστρεψε για να πεθάνει. Αυτή ήταν η μοίρα του και δεν πήγε κόντρα σε αυτήν, παρά τον κίνδυνο που γνώριζε εκ των προτέρων ότι διέτρεχε (ο προκάτοχός του είχε απαχθεί) όταν αποφάσιζε ν' αφήσει την έδρα του στο UCLA και ν' αποδεχθεί τη δουλειά στο Λίβανο.

Εκεί γεννήθηκε και ο μικρός Στιβ 34 χρόνια μετά από τον πατέρα του. "Είμαι ευγνώμων που τον είχα για 18 χρόνια", είχε δηλώσει φέρνοντας στη μνήμη τις στιγμές από τη συμβίωσή τους.

Μπήκε ξανά στο γήπεδο

Την ημέρα της δολοφονίας ο πρωτοετής Στιβ Κερ κοιμόταν στον κοιτώνα του πανεπιστημίου Αριζόνα. Μαθαίνοντας τα τραγικά μαντάτα από οικογενειακό φίλο που ανέλαβε το ασήκωτο αυτό φορτίο, άρχισε να τρέχει στους δρόμους της πόλης. Φάντασμα. "Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω", θα πει χρόνια μετά. Γρήγορα ωστόσο αποφάσισε τι όφειλε, στον εαυτό του, να κάνει. Πήρε την απόφαση ν' αφοσιωθεί ακόμη περισσότερο σε αυτό που είχε τη δύναμη να τον απαλλάξει από τις μαύρες σκέψεις. Το μπάσκετ έγινε καθαρτήριο.

Το 'ice' έγινε το δεύτερο όνομά του, καθώς δύο ημέρες αργότερα οι συμπαίκτες του στο κολέγιο τον είδαν στο γήπεδο για το τοπικό ντέρμπι με το Αριζόνα Στέιτ. Αν και 'πάγος' μέσα του, στο ενός λεπτού σιγή, 'έλιωσε'. Βούρκωσε, αλλά εφόσον πάτησε παρκέ είχε εστιάσει ξανά στο στόχο. Πρώτο σουτ και μέσα. Αποθέωση. Ήταν η στιγμή που έγινε το παιδί όλων στο Τουσόν και τέθηκε υπό την προστασία τους.

Ο ίδιος πάλεψε πολύ για να μείνει αφοσιωμένος στην αποστολή του. Κάθε ημέρα που περνούσε γινόταν δυνατότερος. Ένας σοβαρός τραυματισμός φρέναρε την εξέλιξη του ταλέντου του, επέστρεψε όμως για ν' αποδείξει ότι ουδείς μπορούσε να τον 'ταράξει' τόσο που να τον κάνει να χάσει τον προσανατολισμό του.

Τα 6 τρίποντα σ' ένα ημίχρονο

Πριν από ένα παιχνίδι στην τελευταία κολεγιακή σεζόν του (1987-88), ο Κερ βρέθηκε στο στόχαστρο 10-15 υποστηρικτών-φοιτητών του Αριζόνα Στέιτ, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν απαξιωτικούς -μέχρι και υβριστικούς χαρακτηρισμούς- προς τον ίδιο, τον καλούσαν να επιστρέψει στη Βηρυτό, τον ρωτούσαν "πού είναι ο πατέρας σου;" και φώναζαν ρυθμικά "P.L.O, P.L.O, P.L.O" (η παλαιστινιακή οργάνωση στον πόλεμο του Λιβάνου) με σκοπό να τον αποσυντονίσουν από την προθέρμανση.

Ο Κερ άρχισε να νιώθει τα πόδια του να τρέμουν. Σοκαρισμένος πήγε στον πάγκο και έκλαψε. "Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ήταν η πρώτη φορά που τον είδα να καταρρέει", ανέφερε κάποια στιγμή ο Τομ Τόλμπερτ, συμπαίκτης στο Αριζόνα και στενός φίλος του Στιβ. Αυτό βέβαια κράτησε έως ότου πέσει στη μάχη. Γιατί ο Κερ μπήκε στο ματς και πέτυχε όχι ένα ή δύο, αλλά έξι τρίποντα μόνο στο πρώτο μισό του ματς. Η ευστοχία του προς απάντησή τους. "Ήταν τρομερά θυμωμένος. Αλλά αυτός ήταν ο Στιβ. Μπορούσε να αντιστρέψει το θυμό του και να νικήσει", σημείωσε ένας άλλος άνθρωπος που τον ξέρει πολύ καλά και νυν συνεργάτης του στους Γουόριορς, Μπρους Φρέιζερ.

Αν είχε αντιδράσει, αν είχε στραφεί κατά της κερκίδας, θα είχε 'προδώσει' τις αξίες και τις διδαχές που κληρονόμησε πατέρα του. "Μου είχε μάθει πολλά για τα συναισθήματα, πώς να τα κοντρολάρω και να τα αντιστρέφω προς όφελός μου", θα πει σε μια άλλη συνέντευξή του ο Κερ, υπογραμμίζοντας ξεκάθαρα την επιρροή που είχε ασκήσει πάνω του τα χρόνια που συνυπήρξαν στη ζωή. "Είναι εδώ καθημερινά", συμπλήρωσε και εξήγησε ότι "η σταθερότητα που είχα στην παιδική ηλικία και απίστευτες εμπειρίες με βοήθησαν τόσο ως παίκτη όσο και ως προπονητή".

Δίκιο είχε. Ειδάλλως -ως το Νο50 στο ντραφτ του 1988- δεν θα γινόταν ποτέ ισότιμο μέλος των Σικάγο Μπουλς της τριετίας 1996-98, σφραγίζοντας με δικό του σουτ τον τίτλο του 1997, παρά τα 'καψώνια' του Μάικλ Τζόρνταν και το μαυρισμένο μάτι που αποκόμισε μετά από έναν καβγά τους.

Ούτε θα ήταν απαραίτητος στους Σαν Αντόνιο Σπερς προκειμένου να κατακτήσουν δύο πρωταθλήματα (1999, 2003) και να "χτίσουν" τη δική τους αυτοκρατορία στα 00s.

Πολλώ δε μάλλον θα ήταν αδύνατο να φέρει στους τελικούς του ΝΒΑ μια ομάδα που για 40 χρόνια ζούσε με φάντασμα το παρελθόν της. Ο Κερ, αφού μοίρασε τους ρόλους, ένωσε το δικό του παρελθόν με αυτό των Γουόριορς και το αποτέλεσμα του μείγματος αποδείχθηκε εκρηκτικό. Κι ας απεχθάνεται τα όπλα από εκείνη τη βραδιά του 1984.

Πηγές: Usatoday.com, latimes.com, dailynews.com, wikipedia.com