Μπάρκλεϊ: "Πήρα 12 κιλά σε δύο μέρες για να μην πάω στους Σίξερς"

Απολαυστικός ήταν για ακόμα μία φορά ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ, σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση για τον τρόπο με τον οποίο πέρασε από το κολέγιο στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και στους Σίξερς.

Ο εκ των κορυφαίων πάουερ φόργουορντ στην ιστορία του μπάσκετ μίλησε στη διαδικτυακή εκπομπή "In Depth with Graham Bensinger" και εξήγησε γιατί δεν ήθελε να επιλεγεί στο draft του 1984 από τους πρωταθλητές του 1983, στους οποίους αγωνίζονταν μεταξύ άλλων ο Μόουζες Μαλόουν και ο Τζούλιους Έρβινγκ.

"Λίγο πριν γίνω επιλογή στο draft, ήμουν 135 κιλά, αλλά ακολούθως έχασα κιλά και έπεσα στα 122. Μίλησα με τον ατζέντη μου και μου είπε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους Σίξερς και θα πρέπει να εξετάσουμε αυτή την προοπτική. Όμως, μου τόνισε πως αν πάω εκεί θα πάρω το μίνιμουμ, επειδή δεν είχαν περιθώριο να πάρω πολλά λεφτά. Συγκεκριμένα, τα λεφτά που θα έπαιρνα ήταν 75.000 δολάρια. Όταν το άκουσα αυτό δεν μου άρεσε και είπα πως εγώ δεν είπα να αφήσω το Κολέγιο για το ΝΒΑ για να παίρνω μόλις 75.000 δολάρια τον χρόνο".

Ο πάντοτε μισότρελος "σερ Τσαρλς" σκαρφίστηκε έναν... γευστικό, αλλά απίθανο τρόπο να μην πάει στη Φιλαδέλφεια, ώστε να βρει άλλη ομάδα και υψηλότερο συμβόλαιο: "Αφού μίλησα με τους ανθρώπους της ομάδας στην Φιλαδέλφεια στην συνέχεια πήγα στην Νέα Υόρκη για το Draft. Επειδή δεν ήμουν θετικός να πάω στους Σίξερς, είπα στον ατζέντη μου πως πρέπει κάτι να κάνουμε ώστε να μην με επιλέξουν".

"Είχα ελάχιστες μέρες μπροστά μου πριν το Draft. Ξέρεις τι έκανα; Έκατσα και έτρωγα συνεχώς και ασταμάτητα ώστε να πάρω κιλά για να μην με θέλουν. Είχα δύο μέρες μπροστά μου πριν το Draft. Την πρώτη μέρα ξύπνησα το πρωί και έφαγα 6 πανκέικς, μπόλικο μπέικον και ήπια μιλκσέικ. Για μεσημεριανό πήγα και έφαγα στα KFC κοτόπουλο. Πρέπει να έφαγα 4 με 5, συνοδευόμενα με άφθονες τηγανητές πατάτες. Αργότερα έφαγα μία μεγάλη μοσχαρίσια μπριζόλα και πάλι με πατάτες. Τα ίδια ακριβώς έκανα και την επόμενη μέρα".

"Ακολούθως, πετάξαμε από την Φιλαδέρφια για την Νέα Υόρκη, μετρήθηκα και η ζυγαριά με έβγαλε πως ήμουν 136 κιλά! Όταν με είδαν οι δικοί μου άνθρωποι, μου είπαν είσαι ένας χοντρός τεμπέλης και με καταράστηκαν. "Απλά φύγε από εδώ", μου έλεγαν. Τελικά όμως, οι Σίξερς με επέλεξαν".

"Αν δείτε προσεκτικά την κασέτα με το Draft του 1984, όταν και οι Σίξερς με επέλεξαν στο νούμερο "5", έχω ένα ύφος που λέω στον εαυτό μου "πλάκα μου κάνετε...". Δεν ήμουν χαρούμενος και δεν χαμογελούσα. Αναρωτιόμουν, πως είναι δυνατόν να αφήνω το Κολέγιο μόνο και μόνο για 75.000 δολάρια. Θυμάμαι μίλαγα με τον ατζέντη μου και δεν μπορούσαν να πιστέψω αυτό που έγινε".

Τελικά, τα πράγματα ήρθαν καλύτερα από ό,τι τα περίμενε ο ίδιος: "Όμως, για να πούμε την αλήθεια, αφού έγινα Draft από τους Σίξερς, ακολούθως η ομάδα έκανε trade δύο παίκτες και το πρώτο μου συμβόλαιο στους Σίξερς ήταν 2.000.000 δολάρια για 4 χρόνια, δηλαδή 500.000 δολάρια τον χρόνο. Πήρα τελικά καλά χρήματα και ευτυχώς μου βγήκε σε καλό".

Το φαγητό, πάντως, τον συνόδευε πάντα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, από το κολέγιο ακόμα: "Ναι, είναι αλήθεια πως παράγγελνα αρκετά συχνά πίτσα στα πρώτα μου χρόνια στο Κολέγιο. Και θα σου πω το γιατί. Οι προπονήσεις ήταν σκληρές, είχαμε ένα πρόγραμμα και όταν τελειώναμε αργά την προπόνηση πεινάγαμε. Οπότε, παραγγέλναμε 3 με 4 φορές την εβδομάδα πίτσα. Άσε που όταν τελειώναμε κιόλας την προπόνηση, όλο το καλό φαγητό είχε τελειώσει, οπότε δεν υπήρχε κάτι καλό να φάμε στο κολέγιο".