Ο Τζέιμς Γουόρθι υπήρξε, πολύ κακώς, ο πιο αδικημένος σταρ

Τζέιμς Γουόρθι ετών 55. Το Contra.gr εστιάζει στη λαμπρή καριέρα του παίκτη των μεγάλων αγώνων, του παίκτη που έπεσε και ξανασηκώθηκε, του παίκτη που συμπλήρωνε ιδανικά τον Μάτζικ Τζόνσσον.

Ο Τζέιμς Γουόρθι εφορμά προς το καλάθι των Σανς έχοντας αντίπαλο τον Κερτ Ράμπις
Ο Τζέιμς Γουόρθι εφορμά προς το καλάθι των Σανς έχοντας αντίπαλο τον Κερτ Ράμπις AP PHOTO

Ο Τζέιμς Γουόρθι ήταν ο πλέον άτυχος (και αδικημένος μαζί) παίκτης της γενιάς του. Στοιχισμένος δίπλα στους δύο απόλυτους, τις 'sui generis' φιγούρες του μπάσκετ που σαν αυτούς δεν ματάδαμε, στον Μάικλ Τζόρνταν και στον Έρβιν 'Μάτζικ' Τζόνσον, ο δυναμικός φόργουορντ δεν έτυχε της αναγνώρισης που το ίδιο το όνομά του υποδήλωνε ότι θα έπρεπε. Ο επιβλητικός ίσκιος των συμπαικτών του σκέπαζε τα δικά του κατορθώματα και έξω από το στενό κύκλο του ΝΒΑ δεν κέρδισε τη φήμη που το ταλέντο, οι επιδόσεις και τα κατορθώματά του σε όλη τη διαδρομή του πρόσταζαν.

Το κορώνα-γράμματα που καθόρισε την καριέρα του

Ο Τζέιμς ήταν 'worthy' από την αρχή έως το τέλος της (σχετικά) σύντομης διαδρομής του στο επαγγελματικό μπάσκετ. Μόλις 12 χρόνια και 1069 ματς άντεξαν τα πόδια του τις ταλαντώσεις και τα πάνω-κάτω. Άξιζε όμως την προσοχή και την περίσσια εκτίμηση του 'δάσκαλου' Ντιν Σμιθ στο Νορθ Καρολάινα. Άξιζε να είναι το Νο1 στο ντραφτ του 1982 (με τον Ντομινίκ Γουίλκινς στο #3 και τον Κλιφ Λέβινγκστον στο #9), ως πρωταθλητής στο κολεγιακό, άξιζε να παίξει στους Λος Άντζελες Λέικερς, την πιο επιτυχημένη και θαυμαστή ομάδα των 80s, άξιζε τα όσα κατέκτησε στη διάρκεια της καριέρας του στο μοναδικό οργανισμό που υπηρέτησε.

Ο Τζέιμς Γουόρθι ήταν συμπαίκτης του Μάικλ Τζόρνταν στο Νορθ Καρολάινα
Ο Τζέιμς Γουόρθι, συμπαίκτης του Μάικλ Τζόρνταν στο Νορθ Καρολάινα, σε στιγμιότυπο από αγώνα του ΝΒΑ το 2009 AP PHOTO/CHUCK BURTON

"Ευτυχώς που δεν έγινα ένας Κλιπ", έλεγε με ανακούφιση σε μια από τις συνεντεύξεις του περιγράφοντας την τότε διαδικασία του ντραφτ που τον έστειλε με το στρίψιμο του νομίσματος (δεν υπήρχε λοταρία) και μιας πρότερης (από το 1979) ανταλλαγής των τότε πρωταθλητών με τους Καβαλίερς για έναν αναλώσιμο πάουερ φόργουορντ (Ντον Φορντ) των 6.7 πόντων και 3.4 ριμπάουντ.

Η ευλογία των κακών βαθμών και η κατάρα των τραυματισμών

Ήταν ίσως η μόνη στιγμή που η τύχη τού έκλεισε πονηρά το μάτι, καθώς ουδέποτε η κάτοχος του τίτλου έχει πάρει το Νο1 του επόμενου ντραφτ. Αντιθέτως πριν και μετά πολλά ήταν εμπόδια που εμφανίστηκαν στο δρόμο του έως ότου η κιτρινομώβ φανέλα με το '42' αποσυρθεί στην οροφή του 'Staples Center', ψηφιστεί το 1996 στους 50 κορυφαίους της ιστορίας και το όνομά του διαβεί την πύλη της μπασκετικής αιωνιότητας όντας μέλος του Hall of Fame από το 2003 - παρέα με τον Ρόμπερτ Πάρις και τον Ντίνο Μενεγκίν.

Μέχρι και η μητέρα του είχε απαιτήσει και κατάφερε την αποβολή του από την ομάδα του σχολείου γιατί είχε δύο 'C' και 3 'D' στον έλεγχο προόδου του. "Ήταν το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ", δήλωσε κάποια στιγμή στο μέλλον ο Γουόρθι, συνειδητοποιημένος πια για το όφελος που είχε τοποθετώντας τα μαθήματα στην ίδια ζυγαριά με την καριέρα.

Αργότερα, στην πρώτη χρονιά του ως επαγγελματίας, τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι μετά από άσχημη πτώση χάνοντας το τελευταίο κομμάτι της σεζόν, υπήρξε μοιραίος σε τελικούς με τους Μπόστον Σέλτικς, φόρεσε προστατευτικά γυαλιά έχοντας αποκομίσει πρόβλημα στον κερατοειδή του ματιού του, ενώ η πορεία του έλαβε τέλος νωρίτερα του ηλικιακού ορίου, μόλις τα 33, αφού 'επλήγη' από διάφορους τραυματισμούς (αστράγαλος, γόνατο) που του αφαίρεσαν τα κύρια στοιχεία του μπασκετικού χαρακτήρα του (ταχύτητα, εκρηκτικότητα, ελαστικότητα).

Ο ρούκι Τζέιμς Γουόρθι σε μονομαχία του για ένα ριμπάουντ απέναντι στον Κέβιν ΜακΧέιλ
Ο ρούκι Τζέιμς Γουόρθι σε μονομαχία του για ένα ριμπάουντ απέναντι στον Κέβιν ΜακΧέιλ AP PHOTO/PETER SOUTHWICK

Όταν το Νοέμβριο του 2004, δίπλα στον Τζαμπάρ και στον Μάτζικ, ανακοίνωσε ότι αποσύρετε οριστικά, περνώντας τη σκυτάλη στον Έντι Τζόουνς και στον Νικ Βαν Έξελ, έκλεισε τον κύκλο μιας ολόκληρης εποχής, μια -σχεδόν- παντοδύναμης αυτοκρατορίας. Γύρισε τον διακόπτη στο off.

Ο κρίκος της τέλειας αλυσίδας

Για εκείνους που δεν μπορούν ν' αντιληφθούν επ' ακριβώς το μέγεθος του ονόματός, ο Γουόρθι στη 'γλώσσα' των 'Κελτών' αντιστοιχούσε στον Κέβιν ΜακΧέιλ και στη 'γλώσσα' των Σικάγο Μπουλς στον Σκότι Πίπεν. Δεν ανήκε απλώς στο supporting γκρουπ των 'λιμνάνθρωπων', στηρίζοντας τους έτερους ηγέτες. Από την πρώτη κιόλας χρονιά του στο Λος Άντζελες είχε ξεκάθαρο και -προϊόντος των ετών- κομβικό ρόλο σε μια ομάδα που με τη συμμετοχή της σε έξι τελικούς σε 12 σεζόν και τρεις τίτλους στην ίδια χρονική περίοδο έφερε επανάσταση με το πώς αντιμετώπιζε το κάθε παιχνίδι: στον τρόπο σκέψης, οργάνωσης και λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα. Που διέθετε παίκτες-σταρ, αλλά όλοι τους παρέμεναν ενταγμένοι στο σύνολο, κάτω από την ομπρέλα ενός ισχυρότατου μπραντ.

Ο Τζέιμς Γουόρθι σε high-five με τον Μάτζικ Τζόνσον υπό το βλέμμα του Μπάιρον Σκοτ
Ο Τζέιμς Γουόρθι σε high-five με τον Μάτζικ Τζόνσον υπό το βλέμμα του Μπάιρον Σκοτ AP PHOTO/STEVE DYKES

Το 'Showtime' δεν είχε μονάχα την αστερόσκονη και το ραβδί του Τζόνσον ή τη μεστή απλότητα του Τζαμπάρ. Είχε τη φρεσκάδα, τη μαχητικότητα και το τρέξιμο του Γουόρθι. Την κίνησή του χωρίς την μπάλα, το διάβασμα των φάσεων, την υπεροχή του στα μις ματς, την έξτρα προσπάθεια του στην άμυνα. Ήταν πάντα εκεί για να δεχθεί την ασίστ του Μάτζικ ή του Σκοτ, να τελειώσει τις φάσεις με λέι απ μετά από πιρουέτα ή με το 'Statue of Liberty' κάρφωμά του. Ένα κομψοτέχνημα γεωμετρίας και πλαστικότητας.

Ο Γουόρθι ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ περιφέρειας και ρακέτας στο ασυναγώνιστο σύνολο που είχε φτιάξει ο Πατ Ράιλι, ένας εξ αυτών που έχουν αλλάξει την ιστορία του μπάσκετ. Αυτός που -περιπαιχτικά ο ήρωας μας περιέγραφε- ως εκείνος που "κοίταζε να έχει πίσω τα μαλλιά του και ν' αγοράζει ακριβά κοστούμια", αλλά "πάντα είχε χρόνο για όλους μας. Είτε για ένα λεπτό είτε για μια ώρα. Ήταν σκληρός και αφοσιωμένος, με νέες ιδέες, μας έδινε το κίνητρο".

Ο Γουόρθι ήταν η υποτείνουσα των άλλων δύο αστέρων της ομάδας του Λος Άντζελες προκειμένου το τρίγωνο να είναι... ορθογώνιο. Πολύ πριν ο Φιλ Τζάκσον χτίσει έναν ολόκληρο μύθο με την τριγωνική επίθεση στους Μπουλς και οι 'τριάδες' κυριαρχήσουν (ξανά) στη λίγκα με πρόσφατα παραδείγματα τους Σπερς, τους Σέλτικς ή τους Χιτ, ο Ράιλι είχε πετύχει να διαχειρίζεται ιδανικά τρεις σούπερ-σταρ (και κάποιους ακόμη αρμονικά κοντρολαρισμένους παίκτες όπως ο Μπάιρον Σκοτ και ο Μάικλ Κούπερ) προκειμένου ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο ταιριαστά.

Ο Τζόρνταν είναι ακόμη θυμωμένος μαζί του

Ο Τζέιμς Γουόρθι στους Τελικούς του 1987 απέναντι στους Σέλτικς
Ο Τζέιμς Γουόρθι στους Τελικούς του 1987 απέναντι στους Σέλτικς AP PHOTO/LENNOX MCLENDON

Ο ένας εξ αυτών των αστέρων ήταν και ο Τζέιμς Γουόρθι. Ο παίκτης που σε μονό είχε κερδίσει 2/3 φορές τον Μάικλ Τζόρνταν, "στις μόνες τρεις εβδομάδες που ήμουν καλύτερός του", ο οποίος είναι ακόμα θυμωμένος μαζί του. Ο παίκτης που ήταν το παιδί της μαμάς, που το μπάσκετ ήταν διέξοδος για να πάρει υποτροφία και να μην του πληρώνουν οι γονείς του το κολέγιο. Ο παίκτης που στους Λέικερς ήταν τα πρώτα χρόνια "ένας μοναχικός λύκος που βιαζόμουν ν' αποδείξω πράγματα" και μια κουβέντα με τον απόλυτο ηγέτης Μάτζικ άλλαξε την κοσμοθεωρία του.

Αυτή τη κουβέντα που οι δυο τους είχαν αρκούσε για να μην γίνει ανταλλαγή το 1986.

Ήταν ο παίκτης που στα πλέι οφ ήταν πάντα πιο αποτελεσματικός και ωφέλιμος (21.1 πόντοι, 5.2 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ) απ' όσο στην κανονική περίοδο (17.6 πόντοι, 5.1 ριμπάουντ, 3 ασίστ). Ο παίκτης που αναδείχθηκε MVP στους τελικούς του 1988. "Το καλύτερο τριάρι ever", όπως τον χαρακτήριζε ο Τζόνσον, τοποθετώντας τον πάνω απ' οποιονδήποτε άλλον του πριν, του τότε και του σήμερα. Ο έκτος σκόρερ στην ιστορία των Λέικερς (16.320), ο έβδομος σε ευστοχία (52%) και ο τρίτος στις κλεμμένες μπάλες. Ο παίκτης που θα είχε άνετα θέση στη 12άδα των ΗΠΑ, αν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (1988) συμμετείχαν επαγγελματίες. Ήταν με τρεις λέξεις ο 'Big Game James'.


News 24/7

24MEDIA NETWORK