Bella... Grecia

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια θα αρκούσε και μόνο το όνομα της αντιπάλου και παγκόσμιας πρωταθλήτριας Ιταλίας για να γεμίσει όχι μόνο το Καραισκάκη αλλά και το υπερδιπλάσιο σε χωρητικότητα ΟΑΚΑ.

Δεν γνωρίζω πόσοι ακριβώς την Τετάρτη το βράδυ θα βρεθούν στο Φάληρο, αλλά ακόμη και να γεμίσει φαντάζομαι ότι και λόγω της απογοήτευσης των τελευταίων μηνών στο φίλαθλο κοινό, θα είναι τελικά πολύ λιγότεροι από όσους θα άξιζε ένας τέτοιος αντίπαλος.

Οι λόγοι μάλλον πρωτίστως κρατάνε από το Euro του καλοκαιριού, όπου πρώτα η κάκιστη εικόνα της ομάδας και ακολούθως οι εκ των προτέρων αυξημένες προσδοκίες έφεραν ένα κλίμα σαν να επήλθε η ολική καταστροφή.

Φυσικά και χαλάσαμε τις εντυπώσεις κυρίως με την ατυχέστατη επιστροφή στο "Φλίντστοους-σόκερ", όσο και με την εικόνα βασικών παικτών να δείχνουν ότι σα να περιμένουν το τελευταίο σφύριγμα για τελειώνει η υποχρέωση (πχ., Κατσουράνης).

Μόνο κέρδος οι πολλές χορηγίες και το πριμ της ΟΥΕΦΑ στο φαινομενικά μονίμως άδειο ταμείο της ΕΠΟ. Ισως φτάνουν πλέον και για γυμναστή, εκτός κι αν "το παιδί για όλες τις δουλειές" Τοπαλίδης κατάφερε να αποδείξει στον Τσιάρτα και όχι μόνο ότι διαθέτει το ζητούμενο πτυχίο.

Η πρόκριση στο επικείμενο Μουντιάλ δεν είναι μόνο ανάγκη με την ευνοϊκή συγκυρία του πολύ καλού γκρουπ λόγω του γεγονότος ότι είμαστε επικεφαλής στην κλήρωση, αλλά για να υπάρξει συνέχεια στις παρουσίες σε τελικές διοργανώσεις. Η αρχή ήταν καλή και η ήττα από τους Ελβετούς πιθανότατα απλά μία κακή παρένθεση. Αν δεν ηττηθούμε το Μάρτιο στο Ισραήλ ο νέος μάνατζερ της Εθνικής Τάκης Φύσσας καλά θα είναι να αρχίζει να κλείνει ένα από τα λιγοστά καλά αθλητικά κέντρα της αχανούς χώρας.

Η αγωνιστική εικόνα μας είναι αρκετά καλή για τα γνωστά στάνταρ αυτής της ομάδας που βρίσκεται σταθερά στη δεύτερη ταχύτητα των ευρωπαϊκών ομάδων πλέον. Με αντίπαλο την Ιταλία (σαφώς της πρώτης ταχύτητας) είναι μία καλή ευκαιρία να μετρήσουμε τα κουκιά απέναντι στην ομάδα πρότυπο πως να διαχειρίζεται κάποιος ιδανικά ένα αποτέλεσμα.

Ανασταλτικός παράγοντας βεβαίως οι αρκετές απουσίες βασικών όπως οι Χαριστέας, Σαμαράς, Αμανατίδης, Σειταρίδης και Κυργιάκος. Ενθαρρυντικό φυσικά το γεγονός ότι μετά τους υπάρχοντες τρεις νεαρούς (Νίνης, Παπασταθόπουλος, Πλιάτσικας) ένας ακόμη (Κουτσιανικούλης) μοιάζει να κερδίζει την συμπάθεια του Οτο, εκτός κι αν κλήθηκε για να φέρει στο γήπεδο περισσότερους «κόκκινους» φιλάθλους κάτι που δε θα χρειαζόταν αν τουλάχιστον σε φιλικό δινόταν η ευκαιρία σε κάποιο μέρος στην υπόλοιπη Ελλάδα να δει ένα τέτοιο ματς.

Μπορεί εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων να μην είναι ιδανική η εποχή του φιλικού και για τους παίκτες, αλλά αυτό ισχύει για όλους, οπότε μάλλον θέμα διάθεσης είναι. Για την ομάδα είναι μία καλή ευκαιρία να κερδίσει φίλους και πάνω απ’όλα πάλι βήμα-βήμα το πολυάριθμο κοινό της ως bella Grecia.