Παραμένει πράσινος ο Τζιόλης
Με το διαφαινόμενο δανεισμό του Αλέξανδρου Τζιόλη από τη Βέρντερ Βρέμης συνεχίζεται η καλή παράδοση των τελευταίων ετών που σε κάθε μεταγραφική περίοδο στέλνει κι έναν έλληνα ή ελληνόφωνο παίκτη στη Μπουντεσλίγκα.
Η Βέρντερ που πρώτη πριν χρόνια «άνοιξε» την αγκαλιά της για να δεχτεί Ελληνα και συγκεκριμένα τον 2001 το νεαρό τότε Αγγελο Χαριστέα συνεχίζει να παραμένει η ομάδα με το καλύτερο σκάουτινγκ στην Ελλάδα, άσχετα αν μετά τον Κατσουράνη άργησε να βρει παίκτη που να την ικανοποιεί, ώστε να θελήσει η μπορέσει να αποκτήσει. Κοντά της ίσως και η Μπόχουμ, που ναι μεν έχει πραγματοποιήσει αρκετές αγορές στην Ελλάδα (Γκέκας, Μίετσελ, Επαλέ και Φερνάντεζ) και βλέπει και προς Κύπρο, αλλά οι απαιτήσεις της είναι σαφώς πιο χαμηλές από την πρωταγωνίστρια στη Γερμανία Βέρντερ.
Ο δανεισμός του Τζιόλη πάντως εξυπηρετεί αφάνταστα την ομάδα του Τόμας Σάαφ που και λύση βρίσκει στη ελλιπή λόγω συχνών τραυματισμών των Μπάουμαν και Γιένσεν μεσαία γραμμή για «τρεχαντήρια» των Ντιέγκο και Οζιλ, αλλά και δεν παίρνει οικονομικό ρίσκο καθώς αν αποτύχει το εγχείρημα Τζιόλη θα της κοστίσει μόλις 300000 ευρώ. Υπό το πρίσμα αυτό το ρίσκο μάλλον πιο μεγάλο είναι για τον έλληνα μέσο. Σε λίγους μήνες παίζει το χαρτί «διεθνής καριέρα» με το μειονέκτημα του δανεικού που πρέπει να πείσει, άρα με το ανάλογο άγχος. Η περίπτωση του Μάντζιου και Αιντραχτ πέρυσι χαρακτηριστική.
Ατού πάντως για το διεθνή παίκτη τόσο η γνώση της γερμανικής γλώσσας και νοοτροπίας, κάτι που θα βοηθήσει πολύ στη γρήγορη προσαρμογή του. Εξίσου σημαντικό κατά την άποψη μας το καθαρό «όχι» στη Μπόχουμ πριν λίγες μέρες για ανάλογο δανεισμό, κάτι που δείχνει και την αυτοπεποίθηση και πίστη στον εαυτό του για κάτι καλύτερο.
Ο Τζιόλης συντομότατα θα ριχτεί στα βαθιά και πρέπει να είναι όχι απλά έτοιμος να επιπλεύσει, αλλά και να ξεχωρίσει από τους ήδη υπάρχοντες. Μπορεί η δύναμη και το πάθος να ξεχειλίζουν από τον υψηλόσωμο μέσο αλλά ειδικά στο θέμα ταχύτητα έχει σοβαρά μειονεκτήματα, κι όλα αυτά σε μία ομάδα που αλλάζει πολύ γρήγορα ρυθμό. Εξίσου νέο δεδομένο για το μέσο οι συχνοί αγώνες, η μηδαμινή γκρίνια για κόπωση, αλλά και το συνεχές τρέξιμο και δύσκολα ματς κάθε εβδομάδα και όχι «ενεργά διαλείμματα» εναντίον ακίνδυνων μικρών.
Τα παραπάνω βέβαια είναι εις γνώσει της νέας του ομάδας που δεν τον επέλεξε επειδή την αποτελείωσε στο 0-3 του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά έχει παρακολουθήσει τουλάχιστον 4-5 φορές τον παίκτη, τόσο σε ματς του ΠΑΟ αλλά και φιλικούς της Εθνικής.
Εμείς πάντως με αρκετά θετική, αλλά και αυστηρή λόγω του επιπέδου της Λίγκα διάθεση θα παρακολουθούμε από κοντά τον 23χρονο μέσο και θα χαρούμε αν ένας ακόμη συμπατριώτης μας στεριώσει ποδοσφαιρικά στη Γερμανία.
