Οχι βία στα... (τηλεοπτικά) γήπεδα
Πολύ κουβέντα έχει γίνει διαχρονικά αλλά και ειδικά τον τελευταίο καιρό για το θέμα της βίας στα γήπεδα και τις αθλητικές εγκαταστάσεις γενικότερα.
Δεν τίθεται αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται τουλάχιστον μία σοβαρή προσπάθεια ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα αυτά με αμφιλεγόμενα -είναι δυστυχώς αλήθεια- αποτελέσματα.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις μέρες εκείνες που πρόεδροι ομάδων και παράγοντες ουσιαστικά ενίσχυαν περιθωριακές ομάδες ώστε να δρουν προσδοκώντας είτε σε ίδια είτε σε συλλογικά οφέλη, οπότε -έστω κι αργά- πρόοδο αποτελεί ότι φαινομενικά τουλάχιστον ουδείς φαίνεται να υιοθετεί πλέον τέτοιες πρακτικές.
Το θέμα βία είναι πολύπλοκο και δεν λύνεται μόνο με αστυνομικά μέτρα σε μία χώρα μάλιστα όπου η δράση της αστυνομίας και των δυνάμεων καταστολής της βίας πρακτικά φαίνεται να μην επιτρέπεται, ενώ οι συλληφθέντες βγαίνουν σχεδόν καθαροί με παρέμβαση διαφόρων. Για να γυρίσουμε στα αθλητικά γεγονότα με χαρά διάβασα για την επίσκεψη ξένων αναλυτών με πρόσκληση της Σούπερ Λιγκ και την εκδήλωση-επιμόρφωση για το θέμα της καταπολέμησης της βίας. Η διοίκηση Πηλαδάκη αν μη τι άλλο προσπαθεί να επιφέρει μία τάξη στο χάος αλλά μόνη και χωρίς τη συνδρομή ομάδων αλλά και του καθενός που θέλει να πετά έστω κι ένα μπουκάλι στο γήπεδο δεν μπορεί.
Κι αν έχουμε τονίσει πολλές φορές τις ευθύνες του οπαδικού Τύπου στην έκρηξη της βίας, δεν πρέπει να εξαιρέσουμε και τα υπόλοιπες εφημερίδες και κανάλια που προβάλλουν επεισόδια σε «ζωντανή» σύνδεση δίνοντας βήμα σε κάποιους να γίνουν «μικροστάρς» στον περίγυρο τους και μάλιστα ειδικά στη νεολαία να βρίσκουν μιμητές. Σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες φυσικά και υπάρχει βία γύρω από τα γήπεδα, αλλά υπάρχει και μία συμφωνία κυρίων μεταξύ διοργανωτών και τηλεόρασης να μην προβάλλονται μακροσκελώς τέτοια φαινόμενα και σίγουρα όχι με κοντινά πλάνα, σχολιασμό «κοιτάξτε πως σπάει τα κάγκελα και βγαίνει οπλισμένος με πέτρες!» και ανάλυση του σκηνικού διαφημίζοντας το γεγονός. Στην Ελλάδα η κάθε εφημερίδα και ειδικά κάθε κανάλι μέχρι που διαφημίζει την αποκλειστικότητα των εικόνων βίας, που ουσιαστικά αποτελεί αποκλειστικότητα στη βλακεία και έμμεση συνενοχή στα επόμενα επεισόδια.
Επειδή μία τέτοια συμφωνία κυρίων στην Ελλάδα δεν μπορεί να συμβεί, ίσως επειδή δεν υπάρχουν πολλοί «κύριοι» απλούστερο και ρεαλιστικότερο θα ήταν για τη διοίκηση Πηλαδάκη με την ευκαιρία του νέου τηλεοπτικού συμβολαίου να βάλει έναν γραπτό όρο σ’ αυτό ώστε κάθε κανάλι που θα προβάλλει εκτεταμένα επεισόδια να υποπίπτει σε παράβαση συμφωνίας με συγκεκριμένο πρόστιμο όχι από το ΕΣΡ αλλά άμεσα από την ίδια την Σούπερ Λιγκ με τα έσοδα να πηγαίνουν με διαφανείς τρόπους, είτε στην περαιτέρω καταπολέμηση της βίας ή την ασφάλεια και τις παροχές στα γήπεδα. Ακόμη κι αν χρειαστεί να γίνει μία περαιτέρω παραχώρηση σε άλλον τομέα προς τα κανάλια, άλλωστε θέμα διαπραγμάτευσης είναι όλα.
Για να μην παρεξηγηθούμε φυσικά και είμαστε της άποψης και η βραδινή εκπομπή της Κυριακής να αναφερθεί στα επεισόδια αλλά καθαρά ειδησεογραφικά και όχι με πέντε κάμερες να ακολουθούν «μπουμπούκια» και ΜΑΤ. Φυσικά η δευτεριάτικη εφημερίδα να αναφέρεται σε επεισόδια, αλλά όχι δα και σε μορφή «λεπτό προς λεπτό» τονίζοντας 27 φορές στο κείμενο πόσο φταίει η αστυνομία, αθωώνοντας ουσιαστικά τους δράστες. Ζημιά κάνει η «ζωντανή» εικόνα που δίνει βήμα στα μπουμπούκια, εξίσου πολύ όσο και το ζουμ στα ΜΑΤ περιμένοντας τη στιγμή του ξυλοδαρμού. Κι όσοι μιλούν για υπέρμετρη αστυνομική βία στα ελληνικά γήπεδα, ας ρωτήσουν όσα «μπουμπούκια» προσπάθησαν εκτός των συνόρων σε ευρωπαϊκά ματς να κάνουν τα ωραία ελληνικά ήθη και έθιμα γύρω από ένα ποδοσφαιρικό ματς. Αλλά εκεί δεν υπήρχε κανάλι να προβάλλει τα «κροκοδείλια δάκρυα τους» μετά.
