Λεπτή πράσινη κλωστή

Είναι άτιμο άθλημα το ποδόσφαιρο. Το έχετε ακούσει και θα το ξανακούσετε πολλές φορές ακόμη. Είναι πολύ άτιμο και από τη μία μέρα στην άλλη μπορείς να γίνει από ήρωας, μαλ...ς. Και το αντίθετο.

Ο Καραγκούνης το είπε πολύ σωστά μετά τον αγώνα με τη Βέρντερ: "Πως ήμασταν πριν μια εβδομάδα και πως είμαστε τώρα..." Αδικο έχει; Για θυμηθείτε πως ήταν ο Παναθηναϊκός μόλις λίγες μέρες πριν και τι κλίμα επικρατούσε. Για θυμηθείτε την γκρίνια, τις αποδοκιμασίες και την προπονητολογία μετά τις γκέλες με Εργοτέλη και Ηρακλή.

Και τώρα; Και τώρα όλοι όσοι γιουχάιζαν την ομάδα και τον Τεν Κάτε, σπεύδουν να παραδώσουν για μία ακόμη φορά μαθήματα κωλοτούμπας. "Εμείς στηρίζαμε πάντα τον Τεν Κάτε και τώρα δικαιωνόμαστε, μεγάλο κοουτσάρισμα από τον Ολλανδό, ομάδαρα ο Παναθηναϊκός, εγώ ποτέ δεν αμφισβήτησα τον Παναθηναϊκό" και άλλα σχετικά. Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε και την γκρίνια των ίδιων των ποδοσφαιριστών που άρχισαν να μη βλέπουν με καλό μάτι τον Τεν Κάτε και να αμφιβάλουν έντονα για την προπονητική του αξία.

Κοιτάξτε, όμως, πως διαγράφηκαν όλα αυτά μετά από ένα διπλό –με εμφατική είναι αλήθεια εμφάνιση- στην Ευρώπη. Κοιτάξτε πως ηρέμησαν όλοι μετά τις δύο συνεχόμενες νίκες του Παναθηναϊκού σε Ελλάδα και Ευρώπη. Κοιτάξτε πόσο πολύτιμο χρόνο αγόρασε ο Ολλανδός προπονητής και πως αντέστρεψε το κλίμα.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Τρίτη τη Βέρντερ, αλλά το σημαντικό είναι ότι ξανακέρδισε τον κόσμο του που τον είχε πικράνει τις τελευταίες 10 μέρες. Ο Χενκ τεν Κάτε κέρδισε ξανά την εμπιστοσύνη όλων και έδειξε πως δεν είναι ένας τυχαίος προπονητής, αλλά παρουσιάζει δουλειά σε βάθος χρόνου –κάτι λογικό σε καινούργια ομάδα- και θέλω να πιστεύω πως κέρδισε και τους παίκτες του, οι οποίοι είναι αλήθεια πως δεν θα στενοχωριόντουσαν ιδιαίτερα αν είχε φύγει μετά το ματς με τον Εργοτέλη.

Θέλω να πιστεύω πως ο Καραγκούνης πανηγύρισε έτσι μετά το γκολ για τον προπονητή του. Τον προπονητή του, που ελπίζω να κατάλαβε πως είχε παρεξηγήσει. Όπως και ο Μάντζιος που αν μη τι άλλο οφείλει στον Τεν Κάτε την αγωνιστική του ανάσταση. Για σκεφτείτε να είχε πει το ναι ο Ολλανδός και ο Μάντζιος να είχε επιστρέψει στον Πανιώνιο ως αντάλλαγμα για την μεταγραφή του Τζιμπούρ.

ΥΓ1: Όπως επικράτησε η λογική και η ηρεμία μετά τις συνεχόμενες γκέλες με αποκορύφωμα την ήττα από τον Εργοτέλη, έτσι πρέπει να επικρατήσει και τώρα η λογική και η ηρεμία ενόψει όχι μόνο του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά της γενικότερα δύσκολης συνέχειας. Ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ξαφνικά υπερόμαδα, ούτε θα σκορπάει τους αντιπάλους του από εδώ και στο εξής. Είπαμε, η κλωστή που χωρίζει την αποθέωση από το φτύσιμο είναι πολύ λεπτή.

ΥΓ2: Γιώργο, είδες που δεν είναι τόσο κακό τελικά να κερδίζεις με περισσότερο από 1-0; Είδες που δεν είναι κακό να μην κλείνεσαι όταν σκοράρεις, αλλά να κυνηγάς κι άλλα γκολ; Προς κύριο Καραγκούνη...

ΥΓ3: Τώρα μάλιστα, να κάνω υπομονή. Τώρα μάλιστα, να περιμένω τα αποτελέσματα και να μη βιάζομαι. Τώρα που έχω προπονητή, γιατί μέχρι πέρυσι η υπομονή είχε και τα όριά της.

ΥΓ4: Και κάτι τελευταίο, για την Ανόρθωση: Πολλοί μιλάνε για τη μεγάλη τύχη της κυπριακής ομάδας. Συμφωνώ. Όπως συμφωνώ ότι η τύχη ήταν κάτι παραπάνω από γενναιόδωρη στο 3-3 με την Ιντερ. Οσοι είδαν το ματς και τα λάθη της Ιντερ στα τρία γκολ της Ανόρθωσης, είμαι σίγουρος πως έτριβαν τα μάτια τους. Το θέμα, όμως, είναι πως τέτοιες ομάδες, σαν την Ανόρθωση, θέλουν και λίγο τη βοήθεια της τύχης για να πετύχουν κάτι παραπάνω από τις δυνατότητές τους. Τα έχουμε ξαναπεί και θα τα ξαναλέμε. Όπως τύχη είχε ο Παναθηναϊκός σε παλαιότερες ευρωπαϊκές πορείες του, όπως τύχη είχε ο Ολυμπιακός πέρυσι στη Βρέμη (όσοι θυμούνται το παιχνίδι πριν το γκολ της ισοφάρισης του Ολυμπιακού) όπως φυσικά τύχη είχε και η Εθνική μας ομάδα στο Euro 2004. Καλώς ή κακώς πρέπει να είσαι τυχερός εκτός από ικανός για να ξεπεράσεις τις δυνατότητές σου. Η Ανόρθωση είναι τυχερή, αλλά και ικανή με έναν εξίσου ικανό προπονητή, ο οποίος –θυμηθείτε το- θα ακουστεί το καλοκαίρι για ελληνικές ομάδες. Τους έχετε, όμως, για χαζούς τους Κύπριους να τον αφήσουν να φύγει τόσο εύκολα;