Κλασική περίπτωση ντέρμπι

Αν αυτές είναι οι δύο πιο ακριβές ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, συγγνώμη αλλά εγώ προτιμώ να βλέπω σχολικούς αγώνες που έχουν σαφώς καλύτερο θέαμα και συγκινήσεις.

Γιατί αν κύριε Βαλβέρδε τα ντέρμπι έχουν πίεση και ένταση και είναι λογικό, όπως είπατε, οι παίκτες να παίζουν με καρδιά και όχι μυαλό, εσείς τουλάχιστον που είστε στον πάγκο και είστε πιο ήρεμος, θα μπορούσατε να ενεργήσετε με περισσότερο μυαλό.

Γιατί μη μου πείτε πως είστε ικανοποιημένος από την εικόνα της ομάδας σας που παρατάχθηκε με σκοπό να μη χάσει; Μη μου πείτε πως είστε ικανοποιημένος από την μία και μοναδική φάση που κάνατε σε όλο το παιχνίδι; Που να έπαιζε, δηλαδή, καμιά Μπαρτσελόνα ή καμιά Μάντσεστερ απέναντί σας! Τι θα κάνατε; Θα χτίζατε τείχος μπροστά από το Νικοπολίδη;

Όχι πως ο Χενκ τεν Κάτε πάει πίσω. Γιατί αν ήθελε να χτυπήσει τον Ολυμπιακό, δεν θα έβαζε τρία αμυντικά χαφ και να ψάξει τη δημιουργία παιχνιδιού από τον Σιμάο ή τον Τζιόλη, αλλά θα φρόντιζε να βάλει έναν επιθετικό δίπλα στον Μάντζιο που πάλευε μόνος του με τα θεριά.

Τι μας άφησε λοιπόν το πολυαναμενόμενο ντέρμπι των αιωνίων; Να ασχολούμαστε για μία ακόμη φορά με το εξωαγωνιστικό κομμάτι και τις δηλώσεις του ενός και του άλλου. Αντί μια φορά να συζητάμε για το θέαμα, τα γκολ και τις συγκινήσεις, ασχολούμαστε με τις δηλώσεις του Θεοδωρίδη, του Μάντζιου και των άλλων.

Γιατί αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και αυτό είναι το ντέρμπι που μας αρμόζει. Μηδέν σε όλα, γκρίνιες ένθεν κακείθεν και οι δημοσιογράφοι να στύβουν το μυαλό τους για να βρουν τον τρόπο που θα ικανοποιήσουν και τις δύο πλευρές στα εξώφυλλα της Δευτέρας.

ΥΓ: Η πλειοψηφία του αθλητικού Τύπου τον αντιμετωπίζει με γραφικότητα, αφού ο ίδιος δίνει δικαιώματα και τροφή για σχόλια. Εξαίρεση οι εφημερίδες κόκκινης απόχρωσης που πολλές φορές έχουν πρωτοσέλιδες δηλώσεις του πριν ή μετά από κρίσιμους αγώνες. Το βράδυ της Κυριακής μετά το τέλος του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, απέδειξε για μία ακόμη φορά πως το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να πάει μπροστά σε νοοτροπία όσοι Ντέμηδες και Πηλαδάκηδες κι αν μπουν. Αναφέρομαι στον Σάββα Θεοδωρίδη, τον οποίο σέβομαι για την ιστορία του στον χώρο του ποδοσφαίρου όταν ασχολούνταν εντός αγωνιστικού χώρου, αλλά έχω χάσει πάσα ιδέα από τη στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί παραγοντικά με τη μεγάλη του αγάπη τον Ολυμπιακό. Σέβομαι την αγάπη του και το πάθος του για τον Ολυμπιακό, σέβομαι τον ίδιο ως άνθρωπο, αλλά επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει να μιλά σαν οπαδός.

Ο κύριος Σάββας Θεοδωρίδης λοιπόν φρόντισε να κάνει τον κόσμο του Ολυμπιακού να ξεχάσει την κάκιστη εμφάνιση στο ΟΑΚΑ, αποπροσανατολίζοντας τον. Με έναν απλό τρόπο. Μίλησε στην καρδιά του ερυθρόλευκου οπαδού και πήγε το επίπεδο σε συζήτηση καφενειακού χαρακτήρα με ατάκες του στυλ "τους έχουμε για πλάκα", "τους πήραμε 0-0 με σβηστές μηχανές". Μιλάμε για τον άνθρωπο που φροντίζει σε κάθε ευκαιρία να κάνει ουκ ολίγες δηλώσεις για τη διαιτησία, αλλά όταν βρεθεί στην αντίπερα όχθη ξεχνά μονομιάς τα όσα έχει πει και κατηγορεί αυτούς που ρίχνουν ευθύνες στους διαιτητές.

Αλλά όπως τόνισα και παραπάνω, αυτό είναι το ποδόσφαιρο που μας αρμόζει. Σαν βιντεοταινία του Κώστα Τσάκωνα, με όλο τον σεβασμό στον γνωστό ηθοποιό...