Ο Πέδρο που αλλάζει τις ισορροπίες στην Αγγλία

Λίγοι παίκτες στον κόσμο είναι υποτιμημένοι όσο ο Πέδρο. Και λίγοι θα μπορούσαν με τη μεταγραφή τους να επηρεάσουν τόσο πολύ τις ισορροπίες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Premier League. Ο Ισπανός κατέληξε στην Τσέλσι, ανεβάζοντας επίπεδο την ομάδα του Μουρίνιο και στερώντας σημαντική ενίσχυση απ’τις δύο ομάδες του Μάντσεστερ που τον κυνηγούσαν.

Υποτιμημένος

Είναι λογικό ο Πέδρο να είναι υποτιμημένος. Τα προσόντα του δεν είναι αυτά που το μέσο ποδοσφαιρικό μάτι είναι εκπαιδευμένο να αναγνωρίζει αμέσως. Επιπλέον, έκανε καριέρα στην Μπαρτσελόνα, δίπλα σε αστέρες παγκόσμιας κλάσης. Εδώ υποτιμάται ακόμα ο Μπούσκετς και ακούς ακόμα το “έλα μωρέ ο Μέσι, στον Τσάβι και τον Ινιέστα τα οφείλει όλα”, θα είχε κανείς σε μεγάλη υπόληψη τον Πέδρο;

Ευτυχώς, τον είχε ο Γκουαρδιόλα και ο ένας έφτιαξε την καριέρα του άλλου. Ο Πεπ έχει δηλώσει πως αυτός ήταν ο πιο σημαντικός παίκτης της καριέρας του, αφού αν ο Πέδρο δεν ήταν καταπληκτικός το 2008 με την Μπαρτσελόνα B τότε μπορεί η ομάδα να μην κέρδιζε την άνοδο και ο ίδιος ο Γκουαρδιόλα να μην κέρδιζε την εμπιστοσύνη του συλλόγου για να αναλάβει την πρώτη ομάδα.

"Αν τον έλεγαν Πεδρίνιο"

Μαζί ξεκίνησαν το ταξίδι και ο Γκουαρδιόλα έσωσε την καριέρα του Πέδρο. Οι υπεύθυνοι των ακαδημιών είχαν αποφανθεί πως ο Πέδρο δεν έχει μέλλον στο σύλλογο, αλλά ο Πεπ τον κράτησε και τον ανέβασε σταδιακά μαζί του στην πρώτη ομάδα. Στις δύο πρώτες γεμάτες χρονιές του πέτυχε 45 γκολ. Σκόραρε σε οτιδήποτε κρίσιμο αγωνίστηκε. Σε ντέρμπι με τη Ρεάλ που έκριναν τίτλο, σε όλους τους τελικούς που αγωνίστηκε.

Κάποια στιγμή ο Πεπ είπε πως "αν ο Πέδρο ήταν Βραζιλιάνος και τον έλεγαν Πεδρίνιο τότε δεν θα είχαμε αρκετά λεφτά γι’αυτόν". Ο Γκουαρδιόλα έλεγε πως η συμπεριφορά του Πέδρο είναι "κολλητική". Όλοι τον βλέπουν να πιέζει πρώτος και αναγκαστικά κάνουν το ίδιο.

Αφού τα πήρε όλα με Μπαρτσελόνα και Ισπανία, ο Πέδρο κουράστηκε να θεωρείται μονίμως αναπληρωματικός στην Μπαρτσελόνα. Δεν έβλεπε φως με την τριάδα Μέσι, Σουάρες και Νέιμαρ και αποφάσισε να την κάνει στα 28. Και η ομάδα που τον πήρε τελικά, πέτυχε το τζακ-ποτ.

Η θέση στα δεξιά

Ο Πέδρο πήγε στο Λονδίνο για να λύσει ένα πρόβλημα που ο Μουρίνιο κουβαλούσε για δύο χρόνια και χωρίς τον 28χρονο Ισπανό όδευε ολοταχώς και για τρίτο.

Το πρόβλημα ήταν η θέση στα δεξιά της επίθεσης. Για δύο χρόνια ο Μουρίνιο έδιωχνε και αποκτούσε παίκτες χωρίς ποτέ να έχει βρει κάτι που να πείθει (ακόμα και τον ίδιο) πως είναι η ιδανική λύση, κυρίως για παιχνίδι απέναντι σε κλειστές άμυνες.

Όταν ο Ζοζέ επέστρεψε στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 2013, οι Μπλε εκτός των “σταθερών” Αζάρ και Όσκαρ είχαν Μάτα, Ντε Μπρούινε και Μόουζες, αλλά ο Μουρίνιο αγόρασε τον Γουίλιαν, τον Σίρλε και τον Ατσού. Ο Μόουζες πήγε αμέσως δανεικός στη Λίβερπουλ, ενώ το χειμώνα ο Μουρίνιο πούλησε Ντε Μπρούινε και Μάτα που “δεν του έκαναν” και προσέθεσε τον Σαλάχ.

Πέρσι ξεκίνησε τη χρονιά χωρίς προσθαφαιρέσεις στη συγκεκριμένη θέση, αλλά τον Ιανουάριο πούλησε τον Σίρλε μετά από μόλις ενάμιση χρόνο και αγόρασε τον Κουαδράδο που ακόμα δεν έχει δείξει κάτι με την μπλε φανέλα. Είναι σαφές πως ο Μουρίνιο ήθελε τον Γουϊλιαν για το κάθετο τρέξιμό του, αλλά ποτέ δεν πήρε απ’τον Σίρλε όσα ήθελε από έναν παίκτη που προόριζε για το ρόλο του inside forward.

Ένα γαϊτανάκι παικτών, πωλήσεων και αγορών που στην ουσία άφησε την Τσέλσι χωρίς σαφή απάντηση για τη θέση στα δεξιά, “καταδικασμένη” να τα περιμένει όλα απ’τον Αζάρ και τις πάσες από χαμηλά του Φάμπρεγας, με τον Όσκαρ να μη βρίσκει σταθερότητα. Απ’τα δεξιά δεν πήρε ποτέ ούτε δημιουργία, ούτε σκοράρισμα.

Ιδανικός και για τις τρεις ομάδες

Και τώρα πήρε τον Πέδρο, τον ιδανικό finisher που θα έρχεται απ’το πλάι. Στη Γιουνάιτεντ ο Πέδρο θα έκλεινε ιδανικά την τριάδα με Ντεπάι και Μάτα πίσω απ’τον Ρούνεϊ. Στη Σίτι θα έδινε τα γκολ που δεν δίνουν με σιγουριά οι Σίλβα, Νασρί, Νάβας και Στέρλινγκ πίσω απ’τον Αγουέρο. Στην Τσέσι πλέον ο Αζάρ θα είναι αυτός που “τρομοκρατεί” με την μπάλα στα πόδια, Όσκαρ και Σεσκ θα οργανώνουν, και ο Πέδρο θα “κουμπώσει” ιδανικά στο απέναντι άκρο, με τους Κουαδράδο και Γουϊλιαν να παραμένουν στο ρόστερ ως “οι γρήγοροι για τα ρήγματα και τις κόντρες”.

Όπως έγραψε κι ένας ξένος συνάδελφος, ο Πέδρο άλλαξε το μομέντουμ της Πρέμιερ Λιγκ χωρίς καν να πατήσει το χορτάρι. Ξαφνικά η Γιουνάιτεντ κλονίστηκε, έχασε τον “σίγουρο” που της ταίριαζε γάντι και αφού δεν μπορεί να πάρει τον Μίλερ κοιτάει λύσεις Μανέ και Γκριζμάν. Η Σίτι στρέφεται ξανά στον ΝτεΜπρούινε, τελείως διαφορετικό ποδοσφαιριστή.

Τελειώματα και με τα δύο πόδια

Και η Τσέλσι, που ξεκίνησε με γκρίνια και προβληματισμό, με μια κίνηση τα έβαλε όλα πίσω της και ετοιμάζεται για τις επόμενες προσθήκες, με 100% αλλαγμένο αέρα. Εκτός από αλλαγμένη ψυχολογία, οι Μπλε πήραν έναν παίκτη σπάνιο. Παίζει στο πλάι, χωρίς να ντριμπλάρει, να ενθουσιάζει, με εμφανή προσόντα που ξεσηκώνουν τον κόσμο και “τρομάζουν” τον αντίπαλο. Όμως, έχει 2-3 πράγματα ανεπτυγμένα στον υψηλότερο βαθμό, παγκόσμια κλάση.

Το πρώτο είναι τα τελειώματα. Ο Γκουαρδιόλα πίστευε πως μέσα στην περιοχή ο Πέδρο είναι εξίσου “φονικός” με τον Μέσι. Υπερβολή, αλλά ο Πέδρο πετύχαινε όλα αυτά τα γκολ χωρίς ποτέ να έχει μέσο όρο πάνω από 2 σουτ ανά αγώνα. Οικονομικός, μπορούσε να στείλει στο τέρμα όποια φάση του δοθεί.

Ίσως ο ποδοσφαιριστής που χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια με τη μεγαλύτερη ευχέρεια από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο. Κι αν δεν το πιστεύετε, δείτε το βίντεο και προσπαθήστε να αποφανθείτε αν είναι δεξιοπόδαρος ή αριστεροπόδαρος. Δεν θα είναι εύκολο.

Ο λιγότερο διάσημος Raumdeuter

Το δεύτερο στοιχείο του Πέδρο είναι η εκπληκτική αξιοποίηση του χώρου. Εφάμιλλη του Μίλερ, που υιοθέτησε και τον τίτλο του Raumdeuter, του παίκτη δηλαδή που “εξερευνά το χώρο”, και τον έκανε διάσημο στον κόσμο. Στο μυαλό πολλών οι δυο τους μπορεί να έχουν αρκετές διαφορές, αλλά στην ουσία Μίλερ και Πέδρο κάνουν πάνω-κάτω το ίδιο πράγμα.

Φαινομενικά δεν έχουν προσόντα, δεν έχουν θέση, αλλά έχουν ένα μυαλό και ένα τελείωμα που τους κάνει κορυφαίους σε προσφορά. Ξέρουν τι θα συμβεί, σε ποιον χώρο πρέπει να κινηθούν και βρίσκονται “ξαφνικά” να τελειώνουν τη φάση με τις καλύτερες συνθήκες.

Φαν Χαάλ και Γκουαρδιόλα τους παρουσίασαν και τους "ανέπτυξαν" σε Μόναχο και Βαρκελώνη αντίστοιχα σχεδόν την ίδια εποχή και καθόλου τυχαία ο Ολλανδός φέτος ήθελε να πάρει έναν εκ των δύο. Ο Μίλερ λέει πως κανείς δεν του έμαθε που να κινείται, πως το κάνει από ένστικτο, ενώ ο Πέδρο σίγουρα θα έχει μάθει πολλά απ’τον Πεπ για το που πρέπει να κινείται και πότε, είτε για να εκτελέσει ο ίδιος, είτε για να φτιάξει χώρο για άλλους.

Εκτός περιβάλλοντος

Ο Πέδρο κάποτε είχε πει ως μπηχτή για Βίγια και Ιμπραϊμοβιτς πως “ακόμα και στην προπόνηση φαίνεται ποιοι παίκτες είναι απ’τις ακαδημίες της Μπάρτσα και ποιοι όχι”. Είχε για χρόνια το αβαντάζ να ξέρει τι πρέπει να κάνει και τι θα κάνουν οι υπόλοιποι πριν το κάνουν, αλλά τώρα θα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να προσφέρει και έξω απ’το γνώριμο περιβάλλον.

Το τελευταίο είναι και η μόνη αμφιβολία που έχω για τι μπορεί να προσφέρει ο Πέδρο στην Τσέλσι. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια στο παζλ είναι στα σωστά σημεία, ο παίκτης έχει αυτά που λείπουν και η ομάδα μοιάζει έτοιμη να τα υποδεχθεί.

Αναγνώριση

Σ’έναν κόσμο γεμάτο παίκτες που μπορούν να κάνουν τα πάντα εκτός απ’το να διαλέξουν το σωστό, ο Πέδρο εκπροσωπεί τέλεια αυτούς που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αλλά ξέρουν να διαλέγουν τη σωστή επιλογή. Στο Λονδίνο δεν μπορεί να κερδίσει τίτλο που δεν έχει ήδη στην προσωπική του συλλογή, παρά μόνο αυτό το μη χειροπιαστό που του λείπει. Μια μεγαλύτερη αναγνώριση απ’τον ποδοσφαιρικό κόσμο.