Φοβήθηκαν τον ίδιο τους τον εαυτό

Ο Θέμης Καίσαρης αναλύει το ντέρμπι του Φαλήρου.

Φοβήθηκαν τον ίδιο τους τον εαυτό
INTIME SPORTS

“Ο Παναθηναϊκός θα θελήσει να μείνει ζωντανός με όσο το δυνατόν περισσότερα τρεξίματα και πίεση και νομίζω πως ο Ολυμπιακός θα πρέπει να απαντήσει με τα ίδια όπλα. Όχι βέβαια με κέντρο με δύο κόφτες και δύο 8άρια, όπως αυτό της Τετάρτης, αλλά κάτι ενδιάμεσο, που θα του δώσει κερδισμένες μονομαχίες και δεν θα αφήσει την άμυνα εκτεθειμένη.

Στο ντέρμπι πηγαίνουν δύο ομάδες που δεν έχουν λύσει τα φετινά τους προβλήματα. Ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο στα χαρτιά και το πρώτο ζητούμενο για να το δείξει και στο χορτάρι θα είναι η ισορροπία που φέτος ακόμα αγνοεί σε αγώνες που είναι το αφεντικό.”

Με αυτές τις δύο παραγράφους τελείωνε το κείμενο της Παρασκευής, που έριχνε μια ματιά στα 10 πράγματα που άξιζε να προσέξουμε στην 8η αγωνιστική . Στο ντέρμπι του Φαλήρου είδαμε τις ομάδες να υιοθετούν λογικές σαν κι αυτές που περιμέναμε, αλλά και ταυτόχρονα να πιστοποιούν τα προβλήματά τους.

Μετά από πολλά ντέρμπι είθισται να χρησιμοποιούμε το κλισέ που λέει πως η εικόνα του αγώνα διαμορφώθηκε απ’το γεγονός πως η μία ομάδα φοβήθηκε την άλλη. Θεωρώ πως στο ντέρμπι της Κυριακής η εικόνα των δύο ομάδων και τελικά του αγώνα επηρεάστηκε απ’το φόβο που είχαν για τον ίδιο τους τον εαυτό και τα προβλήματά τους.

Φόβος Ολυμπιακού

Ο Μίτσελ έχει δει τον Ολυμπιακό να δέχεται πολλές καθαρές φάσεις στα τεράστια κενά που αφήνει στους αγώνες που είναι αφεντικό, όπως έγινε στο Περιστέρι, στη Σουηδία και στην Κρήτη. Και μπορεί πέρσι να τον είδαμε να μην τον νοιάζει σε κάποια ματς (με την Άντερλεχτ εκτός πχ), αλλά φέτος το πρόβλημα ήταν μεγάλο και επαναλαμβανόμενο και δεν μπορούσε να αγνοηθεί σε ντέρμπι.

Έτσι, όσο κι αν δεν τρομάζει ο φετινός Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός όφειλε να ασχοληθεί με τα δικά του θέματα. Γι’αυτό και ήταν “λογικό” πως ο Μίτσελ δεν θα κατεβάσει μια πολύ επιθετική σύνθεση, με πχ ταυτόχρονη παρουσία των Αφελάι, Ντουρμάζ, Τσόρι και Μήτρογλου. Δεν θα μπορούσε βέβαια να πάει με ίδια λογική με αυτήν του αγώνα με την Γιουβέντους, γι’αυτό έμειναν Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτης, Κασάμι και προστέθηκε ο Αφελάι.

Φόβος Παναθηναϊκού

Ο φόβος και τα προβλήματα καθόρισαν εν πολλοίς και την προσέγγιση του Παναθηναϊκού. Ο Αναστασίου σχεδόν “αντέγραψε” το σχέδιο του Ολυμπιακού κόντρα στη Γιουβέντους: ένα 4-4-1-1 που γινόταν 4-1-4-1 όταν αμυνόταν πολύ χαμηλά και “ανασταλτική” τετράδα μέσων. Πράνιτς και Λαγός στον άξονα, ο Μπούι με τον Ζεκά στα άκρα, όπως έκανε και ο Ολυμπιακός την Τετάρτη, με Μανιάτη-Κασάμι.

Ελάχιστα ανεβάσματα των ακραίων μπακ, ελπίδα πως σε συνθήκες αναμονής η άμυνα δεν θα βγάλει τα προβλήματα που έχουμε δει φέτος. Τρέξιμο πίσω απ’την μπάλα, αλλά καμία σχέση με το επιθετικό πρες που του έδωσε την περσινή νίκη στο Φάληρο και το εκπληκτικό διάστημα στο δεύτερο μισό της σεζόν. Γραμμές κοντά, ντουμπλαρίσματα, τα μάτια του Λαγού στον Τσόρι, ο Αντζαγκούν να πιέζει Μιλοβόγεβιτς και Μανιάτη για να δυσχεραίνει την ανάπτυξη από χαμηλά.

Νομοτελειακά κακό ματς

Βλέπεις τη σύνθεση του Ολυμπιακού και λες, τι φοβόταν, μήπως φάει γκολ από ομάδα που είχε μόνο Καρέλη και Αντζαγκούν; Γιατί δεν είχε έναν ακόμα πιο επιθετικογενή παίκτη; Το ίδιο κι όταν κοιτάς στον Παναθηναϊκό. Λες οκ, να καταλάβω το ντουμπλάρισμα στα δεξιά, εκεί που ο Ολυμπιακός είχε Μασουακού-Αφελάι, αλλά γιατί στα αριστερά να μην έχεις έναν πιο απειλητικό παίκτη, τον Κλωναρίδη πχ που σκοράρει εκτός έδρας, μπας και επιτεθείς με πάνω από δύο παίκτες;

Ο φόβος για τα δικά τους προβλήματα “κράτησε” τις δύο ομάδες και ήταν νομοτελειακό πως, σε συνδυασμό με την κούραση απ’τα ευρωπαϊκά ματς, θα “φτιάξει” το κακό ματς που είδαμε. Ο Ολυμπιακός να μην μπορεί να φτιάξει καθαρές φάσεις, ούτε καν να χτίσει διαστήματα πίεσης, αφού ο Τσόρι δεν είχε κουράγια και έμεναν μόνο τα σόλο του Αφελάι. Ο Παναθηναϊκός να φτάνει μέχρι τις καθυστερήσεις χωρίς να έχει φτιάξει έστω μία φάση απέναντι στον Ολυμπιακό, “επίτευγμα” που δύσκολα θα επαναλάβει άλλη ομάδα στο πρωτάθλημα.

Γκολ και πέναλτι

Ηλίου φαεινότερον από πολύ νωρίς, γκολ θα ερχόταν είτε από κάποιο μεγάλο αμυντικό λάθος είτε από στημένη φάση. Ο Ολυμπιακός έβρισκε τρόπο να σκοράρει από στημένη φάση κατά του Παναθηναϊκού ακόμα στα χρόνια της δεκαετίας του 2000, όταν οι “πράσινοι” φημίζονταν για την άμυνά τους και τη συνολική ανασταλτική λειτουργία. Η “παράδοση” συνεχίστηκε, ο Αυλωνίτης σκόραρε και νομίζω πως οι περισσότεροι εκεί σκέφτηκαν πως ο Ολυμπιακός θα πάρει το ματς και δεν θα αλλάξουν πολλά στη μισή ώρα που απέμεινε.

Ο Παναθηναϊκός γύρισε σε ρόμβο και πλέον είχε δύο φορ στο ματς, αλλά εξακολουθούσε να του λείπει ο παίκτης που θα φτιάξει κάτι για τους επιθετικούς, έστω με κάποια προσωπική ενέργεια, με ένα ρήγμα. Ο Ολυμπιακός έπεσε πίσω και έβαλε τον Εντινγκά για να κλέψει και βγει στην κόντρα. Το έκανε μόνο σε μια φάση, όταν ο Μήτρογλου πρώτα έκανε κακό κοντρόλ και μετά “τσίμπησε” την μπάλα και “έσυρε” το πόδι για να προκαλέσει την επαφή και να κερδίσει το πέναλτι.

Εκεί ήρθε και να επιβεβαιωθεί ο κανόνας που έχουμε φτιάξει πριν από τρία χρόνια: όταν ένα πέναλτι αργεί να εκτελεστεί, αυξάνονται πολύ οι πιθανότητες να χαθεί .

Ταμείο

Το φινάλε βρήκε τον Ολυμπιακό να έχει πετύχει μια σημαντική νίκη που τον κράτησε στο -3 από τον ΠΑΟΚ. Η εικόνα όμως της ομάδας και κυρίως το σούσουρο που προκάλεσε η ενέργεια και το χαμένο πέναλτι του Μήτρογλου δημιούργησαν περισσότερο γκρίνια και προβληματισμό, παρά ενθουσιασμό. Ναι, η νίκη επί του Παναθηναϊκού πάντα πανηγυρίζεται και ικανοποιεί αυτούς που θέλουν “πάντα να νικούν τους απέναντι”, ναι ήταν σημαντικό για τον Ολυμπιακό να μείνει κοντά στον ΠΑΟΚ.

Όμως, το χορτάρι καθρέφτισε τα φετινά προβλήματα και το γεγονός πως το σκορ δεν μεγάλωσε νομίζω πως βοήθησε στο να μην κρυφτούν. Όχι απαραίτητα κακή εξέλιξη για τον Ολυμπιακό. Παραδοσιακά οι νίκες στα ντέρμπι μπορούν να κάνουν κακό, αφού η ευδαιμονία που ακολουθεί αποπροσανατολίζει και λειτουργεί ως χαλί που σκεπάζει τα πάντα.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι “περισσότερο κερδισμένος” αν δεν ενθουσιαστεί πολύ απ’τη νίκη και ασχοληθεί με τα προβλήματα που παραμένουν. Με τον ίδιο τρόπο ο Παναθηναϊκός μπορεί να είναι “περισσότερο χαμένος” αν το μόνο που κρατήσει απ’την ήττα στο Φάληρο είναι η διαιτησία του Καλογερόπουλου.

Διαιτησία

Και για να μην αφήσω παραπονεμένους κι αυτούς που ασχολούνται σχεδόν μόνο με τη διαιτησία, μια κουβέντα και γι’αυτήν. Τον διαιτητή δεν θα τον κρίνω αποσπασματικά απ’το πέναλτι, αφού έχω συνηθίσει πια πως οι περισσότεροι διαιτητές βλέπουν μόνο την επαφή και δεν εξετάζουν το ποιος την προκαλεί. Δεν μπορώ να γράψω το ακριβές επίθετο που χαρακτηρίζει τη συνολική στάση του, οπότε θα αρκεστώ στο να την πω “πονηρή”. Όπως ήταν άλλωστε και η επιλογή στα λεπτά των καθυστερήσεων και το σφύριγμα στον Πέτριτς στο τέλος.

Διαβάστε ακόμη:

Μαρινάκης: "Συγχαρητήρια, κάνατε αυτό που σας ζήτησα"

"Καίει" το φύλλο αγώνα τον Αναστασίου

Η γκριμάτσα του Μήτρογλου στο χαμένο πέναλτι

Θεοδωρίδης: "Ας διαιτητεύει ο Αλαφούζος"

Αλαφούζος: "Εμείς είμαστε ηθικοί, ο Ολυμπιακός όχι"

News 24/7

24MEDIA NETWORK