Η μπανάνα και η μπανανία

Την Κυριακή ο Ντάνι Άλβες ξεφλούδισε και έφαγε την μπανάνα που του πέταξαν οι οπαδοί της Βιγιαρέαλ. Αργότερα, ο Νέιμαρ φωτογραφήθηκε με το γιο του και δύο μπανάνες, κάλεσε τον κόσμο να κάνει το ίδιο και ξεσήκωσε τη Βραζιλία με το hashtag #somostodosmacacos. "Είμαστε όλοι μαϊμούδες, είμαστε όλοι ίδιοι".

Λίγο αργότερα ακολούθησε ο υπόλοιπος κόσμος, με το hastag #WeAreAllMonkeys και ποσταρίσματα με μπανάνες από απλούς χρήστες ή διάσημους παίκτες όπως ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Κουν Αγουέρο, κτλ. Στο Contra.gr θεωρήσαμε από πολύ νωρίς πως θα πρέπει να συμμετάσχουμε και καλέσαμε τον κόσμο να κάνει το ίδιο.

Λίγο αργότερα, ήρθε η επόμενη είδηση με μπανάνα, απ'την υπερασπιστική γραμμή της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τα επεισόδια του ημιτελικού με τον Ολυμπιακό:"Αν η ρίψη της μπανάνας είχε ρατσιστική έννοια, είναι κάτι καταδικαστέο, αλλά ποτέ στο παρελθόν δεν έχει δώσει τέτοιο δικαίωμα ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Ίσως είχε κάποιος μια μπανάνα για να τη φάει και την πέταξε μέσα όπως θα πέταγε οτιδήποτε άλλο".

Αιώνιο "ναι, αλλά"

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Το αιώνιο "ναι, αλλά" της νοοτροπίας μας. "Αν είναι έτσι, καταδικάζουμε, ΑΛΛΑ, μπλα μπλα μπλα μπλα". Ίσως κάποιος είχε μια μπανάνα, την κρατούσε για να τη φάει, αλλά για κάποιο λόγο είδε το Σαλίνο, εξοργίστηκε και του την πέταξε. Ίσως κάποιος είχε πολλές μπανάνες, τις πετούσε σε όποιον ήθελε στην κερκίδα, έβαλε λίγη παραπάνω δύναμη και έγινε το κακό και έφτασε μπροστά στο Σαλίνο.

Αν αποφασίσεις να συνεχίσεις τη φράση σου και μετά το "είναι καταδικαστέο", κάτι θα βρεις. Αν το βάλεις σκοπό, μπορείς να βρεις δεκάδες "ίσως", δεκάδες σενάρια. Το μόνο που δεν θα βρεις μετά το "καταδικαστέο, αλλά..." είναι υπευθυνότητα. Σαφή στάση, που να στέλνει μήνυμα.

Πάνω από χίλιες λέξεις ήταν η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τα όσα έγιναν στην Τούμπα. Δεν χώρεσε σ'αυτές η λέξη ρατσισμός. Χώρεσαν τα πάντα, ακόμα και η απορία του γιατί δεν αποβλήθηκε (όπως προβλέπει ο κανονισμός) ο Σαλίνο, αλλά όχι η υπευθυνότητα για σαφή στάση πάνω στο συγκεκριμένο περιστατικό. Μόνο ένα "υπήρξαν εικόνες που δεν τιμούν το πολιτισμένο ποδόσφαιρο, εικόνες στο τέλος του ματς για τις οποίες οι υπεύθυνοι (της δικής μας πλευράς) θα τιμωρηθούν αυστηρά."

Υπευθυνότητα

Έλειψαν αυτά που είχε η στάση της Βιγιαρεάλ πχ. Που δεν χρησιμοποίησε κανένα "αλλά" και απάντησε άμεσα, χωρίς να κρυφτεί, χωρίς ασάφειες, με λόγια που συνοδεύτηκαν από πράξεις.

"Η Βιγιαρεάλ θέλει να δηλώσει πως ο σύλλογος λυπάται βαθύτατα και καταδικάζει το περιστατικό που έλαβε χώρα στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα, όταν ένας φίλαθλος πέταξε ένα αντικείμενο στον αγωνιστικό χώρο του Μαδριγάλ. Χάρις στις δυνάμεις ασφαλείας και την ανεκτίμητη βοήθεια του Κίτρινου Κόσμου, ο σύλλογος έχει ήδη αναγνωρίσει την ταυτότητα του δράστη και έχει αποφασίσει να ακυρώσει τα εισιτήρια διαρκείας που κατέχει, απαγορεύοντας μόνιμα την είσοδό του στο Στάδιο Μαδριγάλ.

Για μια ακόμη φορά, ο σύλλογος θέλει να εκφράσει την ισχυρή του δέσμευση να προάγει το σεβασμό, την ισότητα, το αθλητικό πνεύμα και το fair play, μέσα και έξω απ'τον αγωνιστικό χόρο, και την απόλυτη απόρριψη κάθε ενέργειας αντίθετης μ'αυτές τις αρχές, όπως πράξεις βίας, ρατσισμού και ξενοφοβίας."

"Μπανανία"

Ναι, δεν είναι η πρώτη φορά που εκπρόσωποι ελληνικών ομάδων λένε απίστευτα πράγματα στις αίθουσες των αθλητικών δικαστηρίων για να γλιτώσουν ο,τι μπορούν στις τελικές ποινές. Συμβαίνει εδώ και χρόνια, θα εξακολουθήσει να συμβαίνει, δεν είναι προνόμιο ενός μόνο συλλόγου. Όμως, πέρα απ'τις υπερασπιστικές γραμμές, πέρα απ'το στόχο της ελάχιστης ποινής ή της αθώωσης, υπάρχει η υπευθυνότητα. Η ευθύτητα του να πεις, δημόσια, πως δεν υπάρχει "αλλά". Η σοφία να διακρίνεις πως είναι άλλο πράγμα να προσπαθείς να αθωώσεις έναν ποδοσφαιριστή ή να μειώσεις την ποινή της ομάδας κι άλλο να φτιάχνεις σενάρια που αθωώνουν/αμφισβητούν ρατσιστικές συμπεριφορές.

Την ήμερα που χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο ακολούθησαν την προτροπή του Νέιμαρ και έβαλαν μια μπανάνα στο στόμα ή στο χέρι τους για να καταδικάσουν το ρατσισμό, οι νομικοί εκπρόσωποι του ΠΑΟΚ είπαν πως "αν η ρίψη ήταν ρατσιστική είναι καταδικαστέα, ΑΛΛΑ..."

Ο κόσμος έγινε "Μπανανία" για μέρα και δήλωσε "είμαστε όλοι μαϊμούδες, είμαστε όλοι ίδιοι". Εδώ περιμένουμε ακόμα τη μέρα που ένας σύλλογος θα σηκώσει το χέρι και θα πει "φταίμε, συγγνώμη, καταδικάζουμε" και θα βάλει τελεία. Χωρίς "αλλά".