Καλά, τώρα το πήρατε χαμπάρι;

Κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι έξαλλοι με τις πωλήσεις, κάποιοι άλλοι ανησυχούν που χαλάει ο κορμός της ομάδας με τα αναρίθμητα πάρε-δώσε και αναρωτιούνται αν η ομάδα θα είναι έτοιμη για τις υποχρεώσεις στο Champions League, κάποιοι ζητάνε κι άλλες μεταγραφές και την ίδια ώρα στα social media στήθηκε πάρτι με αστεία για το γεγονός πως ο Μαρινάκης τους πουλάει όλους.

Μια ερώτηση προκύπτει από όλα τα παραπάνω. Καλά, τώρα το πήρατε χαμπάρι; Ο Ολυμπιακός έχει την ίδια μεταγραφική πολιτική για τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι. Αν κάτι ενοχλεί, εξοργίζει ή προβληματίζει φέτος, τότε το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και πέρσι ή πρόπερσι. Σωστά; Πάμε να τα δούμε ένα-ένα.

“Με τόσες πολλές προσθήκες παικτών χαλάει ο κορμός και η χημεία”

Ναι, μπορεί. Μόνο που το ίδιο δεν έγινε και τα προηγούμενα χρόνια; Δεκαεπτά ποδοσφαιριστές απέκτησε πέρσι το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, 18 αν υπολογιστεί και ο Σάμαρης, που τότε προστέθηκε στο ρόστερ, παρότι είχε αποκτηθεί νωρίτερα και είχε μείνει ως δανεικός στον Πανιώνιο. Πάρτε ανάσα: Σκέποβιτς, Γιαταμπαρέ, Μπονγκ, Εντινγκά, Κολοβός, Τόρες, Μετζανί, Ντομίνχες, Ρομπέρτο, Σαλίνο, Σαβιόλα, Κάμπελ, Ολαϊτάν, Βάις, Ντε Βινσέντι, Τζανακάκης, Μπουχαλάκης.

Δεκαεπτά ήρθαν το καλοκαίρι του 2013 (18 με τον Σάμαρη), 11 το καλοκαίρι του 2012 και 13 το καλοκαίρι του 2011. Και δεν υπολογίζουμε τις χειμερινές κινήσεις, Μανιάτη, Πελέ, Βαλντές, Πίνο, Ρίτσαρντς και όσους ήρθαν Ιανουάριο στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Κάθε σεζόν γίνεται αυτή η ιστορία, όχι ξαφνικά φέτος.

“Μα πουλάμε τόσους βασικούς παίκτες”

Ναι, σίγουρα. Τι διαφορετικό έγινε πέρσι; Βασικοί ήταν οι Γκρέκο, Φέισα, Τζιμπούρ και Αμπντούν που έφυγαν το περσινό καλοκαίρι, βασικοί και ο Βάις με τον Μήτρογλου που έφυγαν μέσα στη σεζόν. Ναι, κάποιος θα ισχυριστεί πως οι αποχωρήσεις δεν ήταν σε τέτοια έκταση όσο η φετινή. Όμως, και πέρσι και τα προηγούμενα καλοκαίρια έγιναν κινήσεις που φανέρωναν πως ο Ολυμπιακός είναι selling club με μοναδικό κανόνα το αν η τιμή είναι σωστή. Πως είναι δυνατόν να μην έχουν καταλάβει οι φίλοι του Ολυμπιακού ή οι αρμόδιοι ρεπόρτερ το πως λειτουργεί η ομάδα που υποστηρίζουν ή καλύπτουν δημοσιογραφικά;

Για τη σωστή τιμή όλοι πωλούνται, την οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς αντιρρήσεις. Ο Μιραλάς, ο Ριέρα, ο Βάις, ο Μήτρογλου, άρα και ο Μανωλάς, ο Σάμαρης, ο Μασάντο, ο Χολέμπας, κτλ. Δεν γίνεται να κρίνεις τις πωλήσεις με μοναδικό γνώμονα το αν σ’αρέσει ο παίκτης ή ο αντικαταστάτης του. Κι αν γίνεται, είναι άλλη κουβέντα. Αν είσαι αντίθετος με τη λογική, τότε θα πρέπει να είσαι αντίθετος πάντα, όχι όταν ξαφνικά έφυγαν αυτοί που σ’άρεσαν και αυτοί που ήρθαν δεν σου γεμίζουν το μάτι.

Είναι κομμάτι αστείο να εξοργίζονται με τις φετινές αλλαγές οι ίδιοι που πέρσι χειροκροτούσαν που “ο πρόεδρος τους έδιωξε όλους και φτιάχνει εντελώς νέα ομάδα”. Και αυτό αφορά και κόσμο και Τύπο.

“Και που πάνε αυτά τα λεφτά, πάρτε παίκτες”

Καταρχήν, είναι μάλλον οξύμωρο ή έστω αντικρουόμενο να υπάρχει κουβέντα για το γεγονός πως οι πολλές προσθήκες κάνουν δύσκολο το έργο του προπονητή και ταυτόχρονα να γίνεται συζήτηση για νέες κινήσεις. Στο live chat της προηγούμενης εβδομάδας οι μισοί γκρίνιαζαν για το πότε θα δέσει η ομάδα κι οι άλλοι μισοί ρωτούσαν τι γίνεται με επιθετικό. Εννοείται πως κανείς δεν έλεγε “μα έχουμε τον Σαβιόλα”, το νέο όνομα ήθελαν να ακούσουν. Και εννοείται πως είχαν ξεχάσει πως και πέρσι τέτοια εποχή είχαν την ίδια απορία για το πότε θα δέσει το εντελώς νέο σύνολο. Μνήμη χρυσόψαρου.

Ανεξαρτήτως αυτού, η κουβέντα για έσοδα-έξοδα είναι και αυτή καθυστερημένη. Κι αυτό γιατί και πριν έρθουν οι μεγάλες φετινές πωλήσεις, ο Ολυμπιακός είχε κλείσει προ πολλού την κάνουλα όσον αφορά τις μεταγραφές. Η τελευταία φορά που ξοδεύτηκαν χρήματα απ’τα ταμεία ήταν το καλοκαίρι του 2011, όταν για Μιραλάς, Φέισα, Μακούν, Γκρμπιτς, Κατάι και λοιπούς δόθηκαν περισσότερα απ’όσα εισπράχτηκαν απ’την πώληση του Ριέρα.

Το καλοκαίρι του 2012 η πώληση του Μιραλάς αρκούσε για να χρηματοδοτήσει Μασάντο, Γκρέκο, Σάμαρη, Σιόβα, κτλ, και να αφήσει και αρκετό κέρδος. Το καλοκαίρι του 2013 τα έξοδα ήταν λίγο περισσότερα, αλλά τα έσοδα απ’τις πωλήσεις Φέισα, Φετφατζίδη, Αμπντούν, Τζιμπούρ και Γκρέκο ήταν πολύ περισσότερο, αρκετά για να χρηματοδοτήσουν ξανά τις αγορές και να αφήσουν ξανά κέρδος. Γιατί θα έπρεπε να είναι διαφορετικό το καλοκαίρι του 2013;

Τα έξοδα εκτοξεύθηκαν, αφού στις χειμερινές πωλήσεις Μήτρογλου και Βάις, ήρθαν να προστεθούν αυτές των Μανωλά, Σάμαρη, Μασάδο, Χολέμπας, κτλ, τα έξοδα το ίδιο, αλλά και πάλι χωρίς να υπερβούν το ποσό των εσόδων. Για τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι, οι λογαριασμοί λένε πως απ’το ταμείο του Ολυμπιακού δεν βγήκε ούτε ευρώ για αγορές/δανεισμούς παικτών, αλλά όλες οι προσθήκες χρηματοδοτήθηκαν απ’τα λεφτά των πωλήσεων και έμεινε και κέρδος. Μεγαλύτερο από κάθε άλλη χρονιά, αφού αυτός είναι ο στόχος, οι δουλειές να πηγαίνουν καλύτερα.

Πέρσι και πρόπερσι δεν ήξεραν πρόσθεση και αφαίρεση αυτοί που εξοργίζονται, δυσανασχετούν ή κάνουν πλάκα; Μόνο φέτος πήραν χαμπάρι πως ο Ολυμπιακός είναι selling club κι αυτό σημαίνει πως πουλάει για να αγοράσει, δεν ξοδεύει δικά του λεφτά, αλλά αντιθέτως βγάζει (ολοένα και μεγαλύτερο) κέρδος απ’τις κινήσεις;

Παράξενο

Η πρώτη φορά που χαρακτήρισα τον Ολυμπιακό ως selling club ήταν στον αέρα του ραδιοφώνου και έχω να κάνω ράδιο απ’την άνοιξη του 2012. Έκτοτε το έχω αναφέρει στον αέρα της Κυριακάτικης SUPER BALL, σε live chat εδώ στο Contra και φυσικά σε κείμενα που αφορούν τον Ολυμπιακό, όπως τα περσινά για Βάις και Μήτρογλου ή τα φετινά για τον Μανωλά.

Μου φαίνεται πραγματικά παράξενο πως μια πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί εδώ και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα γίνεται ξαφνικά τώρα ορατή και προκαλεί σχόλια. Κατανοώ πως παίζουν πολλά ρόλο. Πως ο κόσμος δεν πείθεται απ’την αξία των νέων παικτών, ανησυχεί για χημεία-κορμό, δεν γουστάρει που το θετικό πρόσημο στο ταμείο δεν ξοδεύεται και για άλλες αγορές, ήθελε ένα μπαμ, κτλ.

Όμως, όλα αυτά έγιναν, σε μικρή ή μεγάλη έκταση, και τα προηγούμενα χρόνια. Αρέσει-δεν αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν είναι καινούργια. Ο ίδιος ο Μαρινάκης σας έλεγε όταν ανέλαβε πως θέλει έναν Ολυμπιακό που δεν έχει ανάγκη τα λεφτά του. Πως πιστεύατε πως θα το πετύχει αυτό; Με την αύξηση ποιων εσόδων; Απ’τα εισιτήρια και τα τηλεοπτικά συμβόλαια στην Ελλάδα της κρίσης; Προφανώς και όχι.

Ιστορίες

Μόνο άλλοθι για όσους τώρα ανακάλυψαν την Αμερική, το γεγονός πως ο Τύπος φλόμωσε τον κόσμο με ιστορίες περί ελληνοποίησης και Πόρτο της Μεσογείου. Όποιος πουλάει καλά δεν σημαίνει πως έγινε Πόρτο. Γιατί η Πόρτο ουδέποτε έδιωξε 15 παίκτες για να αποκτήσει άλλους 15 μέσα σ’ένα καλοκαίρι και η Πόρτο δεν αγοράζει ανάλογα την εθνικότητα των στελεχών (Ισά, Κοβάσεβιτς), αλλά έχει δικό της δίκτυο scouting σ’όλο τον κόσμο, που κοστίζει εκατομμύρια. Κι όποιος μίλησε λανθασμένα για Πόρτο πέρσι, υποθέτω πως τώρα κατάλαβε το λάθος.

Και η περίφημη ελληνοποίηση δεν ήταν ποτέ τίποτα παραπάνω από εκμετάλλευση των συνθηκών που έφερε η κρίση. Το έχω υποσχεθεί και σε προηγούμενο κείμενο, αυτήν την κουβέντα θα την κάνουμε αναλυτικά σε επόμενο κείμενο, για να κλείσουμε το θέμα.

Πρωτοφανές

Μέχρι τότε, αποδεχθείτε πως το αν είναι σωστό μια ομάδα να αλλάζει σχεδόν τα πάντα κάθε καλοκαίρι και το αν η ποιότητα του ρόστερ παρέμεινε στα ίδια επίπεδα με πέρσι και το πως θα είναι η άμυνα κόντρα στην Ατλέτικο είναι συζητήσεις που τελικώς έχουν δευτερεύουσα σημασία. Όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί το λένε οι πράξεις. Αν είχαν μεγάλη σημασία για τη διοίκηση, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε αυτήν την πολιτική.

Προφανώς και πάνω απ’όλα αυτά είναι το “πάρε-δώσε”, η βιτρίνα των πωλήσεων και τα νέα προϊόντα που θα προβληθούν σ’αυτήν την εκάστοτε σεζόν. Το αποδεικνύουν οι κινήσεις και θα έπρεπε να το είχατε καταλάβει από πέρσι. Το αν θα βγουν οι νέες επιλογές είναι κάτι που ακολουθεί και δεν είναι δυνατόν όλοι οι αντικαταστάτες να είναι πάντα καλύτεροι.

Μέχρι να δούμε στο χορτάρι ποιες απ’τις φετινές προσθήκες ήταν καλές και ποιες όχι (ώστε να παίξουν και να πουληθούν κι αυτές), υπάρχει και κάτι άλλο. Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός ανέβασε στο επίσημο σάιτ του συλλόγου δηλώσεις ποδοσφαιριστή που στην αποχώρησή του καταφέρεται εναντίον του εν ενεργεία προπονητή της ομάδας.

Αυτό ναι, μάλιστα. Έγινε για πρώτη φορά φέτος, είναι πρωτοφανές. Τα άλλα όχι.