Ο Περέιρα στη Eurovision του Ολυμπιακού

Αρκετό καιρό πριν συζητούσαμε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι talent show. Η ατάκα αφορούσε τον περίεργο τρόπο με τον οποίο στην Ελλάδα θεωρούμε “ευκαιρία” να δώσεις ένα 90λεπτο στη βασική ενδεκάδα στον οποιονδήποτε Τάτο και να του πεις “αυτή είναι η ευκαιρία σου, παίξε και μπορεί να σε υπολογίσουμε, αλλιώς στα αζήτητα”.

Πλέον το πράγμα έχει φτάσει ακόμα στους προπονητές, αφού αυτό φαίνεται ξεκάθαρα να συμβαίνει στην περίπτωση του Ολυμπιακού και του Βίτορ Περέιρα. Το Σάββατο στις 20.00 έχει Eurovision, αλλά για τον Πορτογάλο ο διαγωνισμός ξεκινάει νωρίτερα με τη σέντρα του τελικού στο ΟΑΚΑ.

Ένα ματς, μια ευκαιρία. Αν αρέσει, θα τον κρατήσουν. Αν δεν αρέσει, δύσκολα θα μείνει. Αν χάσει κιόλας, θα απελαθεί.

Συμβαίνει κι αλλού...

Ναι, ούτε ο πρώτος θα είναι ούτε ο τελευταίος προπονητής που ένα 90λεπτο θα κρίνει την τύχη του. Σύνηθες φαινόμενο ειδικά σε συλλόγους που ο πρωταθλητισμός είναι ακραιφνής, που ακόμα και μια ισοπαλία θεωρείται γκέλα και που στο τέλος μετράει η νίκη, ο τίτλος και τίποτα άλλο.

Ο Αντσελότι πχ πήγε στη Ρεάλ για να πάρει το δέκατο, το πήρε κι έμεινε. Αν η κεφαλιά του Ράμος δεν πήγαινε μέσα, ο Ιταλός μπορεί να μην έφευγε σίγουρα, αλλά είναι δεδομένο πως εκείνο το βράδυ οι πιθανότητες του θα μειώνονταν, ίσως να ήταν στο 50-50. Φέτος είχε ήδη χάσει το πρωτάθλημα κι έτσι η ρεβάνς με τη Γιούβε έγινε ματς παραμονής. Το έχασε και μάλλον φεύγει, το ήξερε από πριν, γιατί είχε ήδη χάσει δύο στόχους, πρωτάθλημα και κύπελλο.

...αλλά όχι έτσι

Όμως, στην περίπτωση του Περέιρα έχουμε έναν προπονητή ο οποίος βρίσκεται ήδη στο 50-50, για κάποιους και στο 40-60. Μ’όσους κι αν μιλήσεις, δεν θα βρεις έναν να σου πει “τον γουστάρουν στον Ολυμπιακό, κερδίζει και μένει σίγουρα”. Όποιος ξέρει το κλίμα γράφει και λέει πάνω-κάτω τα ίδια: δεν έχει ενθουσιάσει, δουλεύει μεν, αλλά δεν έχει πείσει, τα αποδυτήρια δεν τα έχει, στον τελικό δίνει εξετάσεις, δεν θα αρκεί να το πάρει, αλλά πρέπει η ομάδα να αρέσει.

Ε, αν ισχύουν όλα αυτά, πως και με ποιον τρόπο θα αλλάξουν σ’έναν τελικό; Δεν είναι αυτός του Champions League ή έστω του Κυπέλλου Ελλάδας απέναντι σε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ. Με την Ξάνθη παίζει ο Ολυμπιακός και αν χάσει το Κύπελλο θα λέμε πως ζήσαμε κάτι σπάνιο, ιστορικό. Δεν υπάρχει κάποιος μεγάλος στόχος, ένα σοβαρό διακύβευμα.

Δεν είναι Μίτσελ

Τι σόι λογική είναι αυτή να έχεις έναν προπονητή που έχει δουλέψει μόνο μερικούς μήνες, που δεν έχει αναλάβει την ομάδα απ’την αρχή, δεν έχει πείσει, αλλά παρόλα αυτά “μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα” με μια καλή εμφάνιση σε ένα παιχνίδι που ούτως ή άλλως θεωρείται must win λόγω αντιπάλου.

Ή σου κάνει ή δεν σου κάνει. Δεν είναι περίπτωση Μίτσελ. Ο Ισπανός προβλημάτισε όταν ανέλαβε στη μέση της χρονιάς, δεν έπεισε στο ξεκίνημα της δεύτερης και τα ανέτρεψε όλα στο Βέλγιο. Μόνο που το έκανε σε εκτός έδρας παιχνίδι του Champions League, με ομάδα που είχε δουλέψει ο ίδιος και έδινε τα πρώτα παιχνίδια της.

Τι ακριβώς να δείξει;

Εδώ τι διαγωνισμός είναι αυτός που έχει στηθεί για τον Περέιρα; Να μπει ο Ολυμπιακός και να δείξει τι ακριβώς ώστε να αντιστρέψει το κλίμα ένας προπονητής που ούτως ή άλλως δεν έχει πείσει;

Και πως ακριβώς ορίζεται το “να το πάρει και να αρέσει”; Αν το πάρει με 4-0 ο Περέιρα θα είναι καλός ώστε να παρουσιάσει έναν θεαματικό Ολυμπιακό του χρόνου, που θα έχει και καλύτερους παίκτες ; Αν το πάρει με 2-0, χωρίς να δεχθεί ούτε ευκαιρία, με “κλινική” εμφάνιση τι συμπέρασμα θα βγει; Πως έχει την τακτική για να πάει καλύτερα ο Ολυμπιακός στους ομίλους του Champions League ή ακόμα και την επόμενη σεζόν στα προκριματικά;

Πρωταθλήτρια ομάδα

Είναι ασόβαρο να διαβάζουμε (και να ισχύει) πως η καταλληλότητα ενός προπονητή για έναν μεγάλο σύλλογο θα κριθεί από την εμφάνιση σε ένα παιχνίδι. Αυτά γίνονται σε μικρομεσαίους συλλόγους, όταν πχ ένας υπηρεσιακός κάνει ένα σούπερ αποτέλεσμα και “κερδίζει το δικαίωμα να μείνει στον πάγκο και να παλέψει”.

Εδώ μιλάμε για πρωταθλήτρια ομάδα, που παίζει στο Champions League, θέλει κάθε χρόνο τους εγχώριους τίτλους και καλή πορεία στην Ευρώπη και που του χρόνου θα αναγκαστεί να δώσει και προκριματικά για να μπει στους ομίλους, να μην έχει δηλαδή εξασφαλισμένα τα 25-30 εκατομμύρια. Κι αυτή η ομάδα θα κρίνει την καταλληλότητα του ανθρώπου στο σημαντικότερο πόστο από την εμφάνιση σε έναν τελικό με την Ξάνθη, με ένα ρόστερ που δεν πρόκειται να έχει καμία σχέση μ’αυτό που θα έχει του χρόνου.

Αλίμονο

ΟΚ, καλή τύχη μ’αυτήν τη “λογική”. Σε εισαγωγικά γιατί αυτό δεν είναι λογική. Αν κρίνεις έτσι, τότε όποια απόφαση κι αν πάρεις, λάθος είναι. Όπως είπαμε και πριν, ή σου κάνει ή δεν σου κάνει. Αν περιμένεις το ένα ματς, τότε το πρόβλημα δεν το έχει μόνο ο προπονητής, το έχεις κι εσύ που δεν ξέρεις τι θες, πως να κρίνεις, κτλ.

Και του δίνεις ένα ματς, λες κι είναι πρωτοεμφανιζόμενος, όπως στη Eurovision που κρίνονται τραγούδια που ακούμε τότε για πρώτη φορά. Μόνο που εκεί τα τραγούδια είναι ασήμαντα και έχουν ενδιαφέρον για ένα βράδυ μόνο. Ο προπονητής είναι ο,τι πιο σημαντικό. Κι αλίμονο στην ομάδα που έχει έναν απ’τον Ιανουάριο και περιμένει ματς με την Ξάνθη στις 23 Μαϊου για να αποφασίσει τι θα τον κάνει.

Διαβάστε ακόμη:

Εσιέν και Ρομπίνιο: Λεφτά για "πέταμα"

Ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού: Τι ισχύει με Σωκράτη Κόκκαλη και τους δύο γιους του