Το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’την τρύπα

Ο Θέμης Καίσαρης αναρωτιέται γιατί ο Ηλίας Παπαθεοδώρου δεν είπε ένα mea culpa για να θέσει τις αντιδράσεις στη σωστή βάση και αρνείται να υιοθετήσει κάποια από τις δύο ισχύουσες τάσεις, τουλάχιστον όχι εν θερμώ.

Το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’την τρύπα
INTIME SPORTS

Τον Ηλία Παπαθεοδώρου δεν τον γνωρίζω ως προπονητή, πόσω μάλλον ως άνθρωπο. Ο Σπύρος Καβαλιεράτος έγραψε πως "όποιος ξέρει τον Παπαθεοδώρου, όποιος τον γνωρίζει απ’τη Νέα Κηφισιά, έχει δει ανάλογες κινήσεις". Ο Τάσος Μαγουλάς έγραψε "είναι ένας εξαιρετικός νέος κόουτς, που έχει δουλέψει σκληρά σε όλα τα επίπεδα πριν φτάσει στην Α1". Παραθέτω τις συγκεκριμένες φράσεις όχι γιατί φανερώνουν τη θέση τους στο περιστατικό με τον Κόνιαρη (αυτές αναλύονται διεξοδικά στα άρθρα τους, εδώ του Μαγουλά και εδώ του Καβαλιεράτου), αλλά γιατί εκείνοι τον ξέρουν σίγουρα καλύτερα από εμένα που δεν έχω ιδέα γι’ αυτόν.

Δεν είχα ιδέα και εννοείται πως εξακολουθώ να μην έχω. Δεν σχημάτισα άποψη επειδή τον είδα να πετάει τη διαπίστευσή του προς έναν παίκτη του, στη συνέχεια να τον χτυπά και μετά να σπρώχνει κι άλλον έναν που αποχώρησε με πέντε φάουλ. "Είμαστε αυτό που κάνουμε με συνέπεια", λέει μια απ’τις αγαπημένες μου φράσεις. Δεν θα τον μάθω ξαφνικά από ένα περιστατικό, ούτε θα τον χαρακτηρίσω με βάση αυτό και μόνο. Η επανάληψη συμπεριφορών αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα, όχι η μεμονωμένη.

Η συνέχεια

Όμως, στην περίπτωση του περιστατικού Παπαθεοδώρου-Κόνιαρη είχαμε μια άλλη επανάληψη, διαφορετικού είδους. Την επανάληψη του στρουθοκαμηλισμού και της προσπάθειας αποποίησης κάθε ευθύνης μετά το συμβάν. Εδώ έρχομαι να συμφωνήσω 100% με τον Μαγουλά, που έγραψε πως η συνέχεια ήταν χειρότερη του περιστατικού. Η αγαπημένη μου έκφραση που κολλάει εδώ είναι αυτή που λέει πως "το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’ την τρύπα".

"Το χέρι μου έκανε κίνηση στον αέρα απ’τον εκνευρισμό μου και δεν τον χαστούκισα ποτέ, όπως μπορεί κάποιον να ξεγελά η θέση της κάμερας", δήλωσε ο Παπαθεοδώρου. "Ο προπονητής μου δεν με χτύπησε ποτέ, είναι φανερό πως η εικόνα ξεγελά", δήλωσε ο Κόνιαρης.

Το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’την τρύπα

"Παρόλα αυτά..."

Το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’την τρύπα, γιατί πηγαίνει την κουβέντα στις λεπτομέρειες. Τον βρήκε, δεν τον βρήκε, τον ακούμπησε ή ξεγελά η κάμερα. Διλήμματα χωρίς την παραμικρή σημασία, πολύ απλά γιατί δεν αλλάζουν το επιθετικό της κίνησης, απ’την αρχή της (με το πέταγμα της διαπίστευσης) μέχρι το τέλος (την κίνηση του χεριού).

Το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’την τρύπα, γιατί επιχειρεί μόνο να μπαλώσει, χωρίς να κάνει το βασικό και το (τελικά) τόσο εύκολο: "Δεν ήθελα να χτυπήσω τον παίκτη μου, ουδέποτε θα έκανα κάτι τέτοιο και ειδικά σ’ένα παιδί 18 ετών, δεν τον χτύπησα, μάρτυράς μου ο αθλητής. Παρόλα αυτά, κατανοώ πως η αντίδρασή μου δεν ήταν η πρέπουσα και πως θα έπρεπε να έχω συγκρατήσει τα νεύρα μου. Η ένταση της στιγμής, σε μια δεύτερη παράταση σ’ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, έφερε μια εικόνα που καταλαβαίνω πως δεν ήταν αρεστή στους φίλους του μπάσκετ στη χώρα μας και γι’αυτό ζητώ συγγνώμη, ελπίζοντας πως θα καταλάβουν πως οφείλεται στο πάθος για διάκριση και σε τίποτε άλλο".

Το μπάλωμα είναι χειρότερο απ’την τρύπα

Σταυρός

Τόσο δύσκολο είναι πια; Δεν ζητάω απ’τον Παπαθεοδώρου (και τον κάθε Παπαθεοδώρου) να πει "ναι, το έκανα και είχα δίκιο" ούτε να ανέβει μόνος του στο σταυρό του μαρτυρίου, που έχουν ήδη στήσει όσοι με ευκολία σχολιάζουν και ζητάνε καρατομήσεις, παραιτήσεις, να μην ξαναδουλέψει, να φύγει, να μην κάτσει ξανά σε πάγκο, να του πάρουν το δίπλωμα και άλλα τέτοια. Δεν συντάσσομαι μ’αυτά ούτε στο ελάχιστο.

Κακιά στιγμή, πάει, πέρασε. Μπορεί όντως ο Παπαθεοδώρου να χρήζει τιμωρίας, όπως γράφει ο Μαγουλάς, αλλά όπως επίσης λέει στο άρθρο του, "δεν χρειάζεται ούτε να εξαφανιστεί ούτε να απολυθεί". Μαζί του και σ’αυτά, δεν μπορώ ούτε την ατιμωρησία, αλλά ούτε και το κρέμασμα ανθρώπων για μια λανθασμένη κίνηση, λες και όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με τον αθλητισμό έχουν πέσει μικροί στη μαρμίτα του αλάθητου.

Αλλά, όσο καταλαβαίνω τα λάθη (ειδικά τα μη επαναλαμβανόμενα), άλλο τόσο δεν αντέχω τα μπαλώματα. Υπερασπίσου τον εαυτό σου, αλλά μέχρι ενός σημείου. Στο τέλος, σήκωσε το χέρι, πες ένα mea culpa και πάμε όλοι μαζί παρακάτω. Κάνε μας να δεχθούμε πως δεν χτύπησες ή δεν ήθελες να χτυπήσεις τον παίκτη σου με το να πεις το απλό: "Παρόλα αυτά, η εικόνα δεν ήταν ωραία, η κίνηση δεν ήταν σωστή, σόρι". Σόρι, όχι για να ικανοποιήσεις όσους έγιναν έξαλλοι και ζητάνε το κεφάλι σου στο πιάτο, αλλά για να πείσεις όσους έχουν ψύχραιμη ματιά πως ήταν απλώς μια ατυχής παρένθεση, με τα κάποια ελαφρυντικά της μεγάλης πίεσης. Να κερδίσεις πόντους ακόμα κι απ’τη στραβή.

Φωτό ή βίντεο

Δεν είναι σκέψεις που αφορούν μόνο τον Παπαθεοδώρου και όποιον βρέθηκε ή θα βρεθεί σε παρόμοια θέση. Αφορούν και τους συλλόγους, φορείς που βρίσκονται πάνω απ’τους εκάστοτε ανθρώπους. Η δράση στο χορτάρι και στο παρκέ είναι ατομική ευθύνη, αλλά η μετέπειτα αντίδραση (πρέπει να) είναι συλλογική. Οι προπονητές, όπως και οι παίκτες, ξέρουν πρώτα απ’όλα (με τα σωστά και τα λάθη τους) το βασικό αντικείμενο, το παρκέ, το χορτάρι. Οι παράγοντες οφείλουν πάντα να έχουν μεγαλύτερη παρεμβατικότητα στη μετέπειτα στάση που ακολουθεί τα όποια γεγονότα.

Δεν είμαι ούτε μ’αυτούς που ξεσκίζουν όποιον κάνει το λάθος, ούτε μ’αυτούς που σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους "επειδή αυτά συμβαίνουν, δεν έγινε κάτι". Κυρίως γιατί εξετάζω την εν ψυχρώ ετεροχρονισμένη αντίδραση περισσότερο απ’την εν θερμώ δράση. Γιατί πάντα θα πιστεύω πως η δημιουργία των δύο άκρων, των "πάρτε του το κεφάλι" και των "δεν έγινε απολύτως τίποτα", οφείλεται εν πολλοίς στην εκάστοτε έλλειψη μιας στάσης που θα λέει "έχω αυτά τα ελαφρυντικά, δεν έκανα ακριβώς αυτό για το οποίο με κατηγορείτε, αλλά παρόλα αυτά ζητάω συγγνώμη για το όλο θέμα". Απλό είναι, ρε γαμώτο.

Διαβάστε ακόμη:

Χαστούκι του Παπαθεοδώρου στον Κόνιαρη (VIDEO)

Παπαθεοδώρου - Κόνιαρης: "Δεν τον χτύπησα, δεν με χτύπησε"

Ισπανία - Ελλάδα 85-89

News 24/7

24MEDIA NETWORK