Από την ηττοπάθεια στην ανεπάρκεια...

Το χάλι της ΑΕΚ δεν θα είναι λιγότερο ...μαύρο, αν μπει στην κουβέντα το επιχείρημα "και ο Παναθηναϊκός είναι λίγο πολύ μια απ' τα ίδια." Ναι, το βράδυ της Κυριακής ο μονόφθαλμος κέρδισε τον τυφλό, σ' ένα ντέρμπι ασορτί με το επίπεδο και την στάθμη του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά τούτο (δηλαδή η γύμνια και του Παναθηναϊκού) δεν μπορεί να τεθεί στα σοβαρά σε συζήτηση, διότι απλούστατα δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα της ΑΕΚ.

Ο Λίνεν δεν είναι κανένας προπονητής με μαγικά ραβδιά και παρεμπιπτόντως από τα Σπάτα ακούω ποδοσφαιριστές να σιγοψιθυρίζουν ότι η προπόνηση του Γερμανού δεν είναι δα και τίποτα το ...επαναστατικό. Ο Γερμανός δουλεύει, έτσι όπως δουλεύει και έχει βάλει τη σφραγίδα του τουλάχιστον στην ανασταλτική λειτουργία, ασχέτως αν στη φάση του γκολ ήταν σχολικού επιπέδου ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν ο Λάζαρος (έβγαλε με απίστευτη ευκολία τη σέντρα) και ο Τοτσέ (ξεπετάχτηκε ανενόχλητος πίσω από τον σαστισμένο Κουτρουμπή). Στα τρία ματς με τον Λίνεν στον πάγκο, οι ευκαιρίες των αντιπάλων (ΠΑΟΚ, Πλατανιά και Παναθηναϊκού) μετριούνται συνολικά στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Στο δημιουργικό κομμάτι ο Λίνεν δεν μπορεί να βγάλει άσους από το μανίκι του. Εκεί πρέπει να έχεις παίκτες, για να αλλάξουν τρεις πάσες, να έχουν το "ένας εναντίον ενός", να πλαγιοκοπήσουν με επιτυχία (δεν υπάρχει ούτε ένα εξτρέμ σ' αυτήν την ΑΕΚ), να βγάλουν αυτοματισμούς, να παίξουν και με το μυαλό, να πατήσουν περιοχή και να σουτάρουν. Εδώ βλέπεις μια ΑΕΚ που δεν μπορεί ούτε καν ...ανορθόδοξα να επιτεθεί. Έχει πάει το ματς στο 90' και γυρίζουν πάσες στο κέντρο, γιατί δεν ...ξέρουν ούτε γιόμες να κάνουν.

Κι αν τις κάνουν τις γιόμες, για ποιον άραγε; Για τον κανένα. Ο Φουρτάδο είναι το ανέκδοτο του καλοκαιριού και η φαρσοκωμωδία της χρονιάς. Πιστεύω πως όλες, μα όλες οι υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος (15 στο σύνολο) έχουν σέντερ φορ τουλάχιστον μισό σκαλί πιο πάνω (ποιοτικά) από τον Πορτογάλο. Να ντριπλάρει αντίπαλο δείχνει να μην μπορεί. Να σουτάρει δεν τον έχουμε δεν ακόμα. Να παίξει με πλάτη δεν "το έχει" - θέλει να του πετάνε την μπάλα μπροστά σα να παίζει η ΑΕΚ με αντεπιθέσεις. Να δώσει πάσα, λίγο χλωμό, διότι συνήθως καθυστερεί και του κλέβουν την μπάλα μέσα απ' τα πόδια. Να πάρει μια κεφαλιά, αυτό έχουμε να το δούμε από το ματς στο Ηράκλειο πριν από 45 μέρες όπου έβαλε και το ένα από τα τέσσερα φετινά γκολ της ΑΕΚ. Υπερασπίζομαι την άποψη ότι "ο προπονητής ξέρει πάντα καλύτερα απ' όλους μας", εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια επιμονή ανεξήγητη σε κάτι που δεν "τσουλάει" με τίποτα. Και για να κλείσουμε το κεφάλαιο Φουρτάδο. Όποιος τον επέλεξε το καλοκαίρι, είτε τον λένε Βλάχο είτε τον λένε Τσιάρτα (είτε και οι δυο μαζί), θα πρέπει να παραμυθιάστηκε από το βιογραφικό του Πορτογάλου: 38 γκολ σε τρεις σεζόν στη Β' Εθνική δεν είναι και λίγα. Οι αριθμοί όμως δεν λένε πάντα την αλήθεια. Κι από την άποψη ότι έσκασαν και 60 χιλιάρικα στον Κούγια, χίλιες φορές καλύτερα θα της καθόταν της ΑΕΚ ακόμα και ο Λεωνίδας ο Καμπάνταης. Τουλάχιστον αυτός δεν θα κόστιζε δεκάρα τσακιστή.

Η εμφάνιση της ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν εμφάνιση μικρής επαρχιακής ομάδας, που κατεβαίνει με ηττοπάθεια στην έδρα του φαβορί κι όταν τρώει το γκολ, αιφνιδιάζεται από τη ...διαπίστωση ότι έχει απέναντι της μια κακή ομάδα. Δεν ξέρει πως να αντιδράσει για να απειλήσει και να ισοφαρίσει, η ανεπάρκειά της ήταν εξοργιστική. Και πέρα από την τρανταχτή αδυναμία στη δημιουργία και στην παραγωγή φάσεων, είδαμε και μια ΑΕΚ χωρίς τσαγανό και πάθος. Πολύ σοφτ για ντέρμπι στο οποίο οι παίκτες θα έπρεπε να τρώνε σίδερα για να εκμεταλλευθούν τη μαζική οπισθοχώρηση του Παναθηναϊκού στο δεύτερο μέρος.

Ο Κορδέρο (του δευτέρου ημιχρόνου, διότι στο πρώτο δεν υπήρχε ΑΕΚ στο γήπεδο) ξεχώριζε και πάλι σαν τη μύγα μες στο γάλα, ο Γιάγκο έκανε τα πιο πολλά και πιο καθοριστικά κοψίματα, ο Κοντοές ήταν ο πιο απειλητικός ...εξτρέμ της ΑΕΚ και ο Κατίδης αν μη τι άλλο προσπάθησε να δώσει ένα ρυθμό, μια ζωντάνια στην επίθεση. Από τον Φούντα των 17 ετών και σε μια θέση που ακόμα κανείς δεν έχει πεισθεί αν του ταιριάζει (κι αν όχι, δεν υπάρχει σοβαρός αντίλογος ότι ως αμυντικό χαφ θα τα καταφέρει καλύτερα ο μικρός), απαιτήσεις σοβαρές δεν υπάρχουν. Από τον Λαγό όμως μπορείς να απαιτήσεις να σου κάνει τη διαφορά κι όσο δεν την κάνει, τουλάχιστον παρακαλάς να έχει απόδοση κανονικού ποδοσφαιριστή. Διότι υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέσαι αν αυτό που βλέπεις (από τον αρχηγό) στο γήπεδο παραπέμπει σε εν ενεργεία ποδοσφαιριστή. Όσο για τον Γκερέιρο τα έχουμε ξαναπεί. Μπορεί να βγάλει μάτια σ' ένα ματς και μετά να τον ...ψάχνεις για κάνα τρίμηνο. Έχουμε δει πάντως και χειρότερο Γκερέιρο από τον χτεσινό, για να δικαιολογείται μια αλλαγή του με τον άτεχνο και παντελώς ακατάλληλο για να περάσει πάσες, Ρίκκα. Παρεμπιπτόντως ο Λίνεν δείχνει να επιμένει στον Παπαδημητρίου που τουλάχιστον στα δικά μας τα μάτια δεν έχει δείξει καλύτερα πράγματα από τον συνομήλικο του Γροντή, τον οποίο ο Γερμανός υποβίβασε προχτές στην ομάδα νέων.

Μέσα σ' όλα πάντως δεν της πάει τίποτα της ΑΕΚ. Από την αρχή της σεζόν αυτό. Δεν είναι μόνο το στιγμιαίο λάθος σε κάθε ματς για το γκολ που τρώει. Είναι ότι δεν ευνοείται από καμία συγκυρία. Στην πρεμιέρα πριν δεχτεί το γκολ από την γκάφα Κωνσταντόπουλο, ο Γροντής σε κενή εστία χάνει την ευκαιρία της χρονιάς. Στην Ξάνθη έχει το δοκάρι με τον Λαγό πριν μείνει πίσω στο σκορ. Με τον Άρη ο αντίπαλος δεν έχει περάσει τη σέντρα και σκοράρει στην πρώτη κατεβασιά. Με την Κέρκυρα λίγο πριν το 0-1 έχει το δοκάρι ο Κατίδης. Χθες η ανύπαρκτη επιθετικά ΑΕΚ κάνει στο "και πέντε" δυο φάσεις για να ισοφαρίσει αλλά (για κακή της τύχη) δεν είχε απέναντι της τον Καρνέζη που έφαγε πρόπερσι από τη σέντρα το γκολ του Μίτσελ. Ο Καρνέζης του 2012 είναι με διαφορά ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας. Η πλάκα μάλιστα είναι ότι τα δυο σουτ δεν έγιναν από επιθετικούς, μεσοεπιθετικούς ή έστω μέσους. Αλλά από έναν μπακ (Κοντοές) και έναν στόπερ (Κουτρουμπής).

Η ήττα από τον Παναθηναϊκό δεν έκανε πιο δυσχερή τη θέση της ΑΕΚ διότι αυτή έτσι κι αλλιώς είναι δυσχερής. Και η υπόθεση σωτηρία, θα κριθεί στα ματς με αντιπάλους που διαχρονικά ήταν του χεριού της, αλλά φέτος θα πρέπει να φτύνει αίμα για να κάμπτει αντιστάσεις ομάδων που ξέρουν να παλεύουν ενάντια στον υποβιβασμό. Σε αντίθεση με την ΑΕΚ η οποία δεν έχει ιδέα από το "τι είναι και πως είναι" που θα' λεγε και ο Ντούσκο. Θα είναι μέγα επίτευγμα αν καταφέρει να κερδίσει κάτι στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ματς στο οποίο η ΑΕΚ επιβάλλεται να καταθέσει πάθος, πείσμα και θέληση απέναντι στην ποιοτική ανωτερότητα του αντιπάλου. Το βέβαιο πάντως είναι ότι αμέσως μετά θα πρέπει να ξεκινήσει ένα σαφάρι βαθμών. Μέσα κι έξω. Ο εφησυχασμός του στιλ "ΑΕΚ είμαστε, δεν θα πέσουμε, όλο και θα βρούμε να βάλουμε δυο ομάδες από κάτω", θα οδηγήσει την ομάδα σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια.

Η εβδομάδα που ξεκινά σήμερα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη, πρωτίστως για το παρόν της ομάδας. Ελπίζουμε να μάθουμε τις επόμενες μέρες, αν υπάρχει Βιντιάδης για την ΑΕΚ και σε ποιο βαθμό. Με ποια δυναμική θα κάνει είσοδο στην ΠΑΕ. Πόσα χρήματα, από ποιους, πότε θα επενδυθούν και με ποιο κίνητρο. Αν οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα είναι ξεκάθαρες και ελπιδοφόρες, τότε θα δικαιωθεί και ο Γρυσμπολάκης που υποστήριξε τις προάλλες ότι "κανείς δεν έχασε τα χρήματά του από την ΑΕΚ". Σε διαφορετική περίπτωση... Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος και τίτλοι τέλους...