Δεν είναι αυτή η ΑΕΚ που λάτρεψαν γενιές και γενιές

Η Κέρκυρα που σώθηκε την τελευταία Κυριακή πέτυχε 31. Κάποτε 30+ έχωνε μόνος του ένας παίκτης της ΑΕΚ. Τώρα ψάχνεις να βρεις φάση με το κιάλι σε κάθε ματς. Όχι, δεν είναι αυτή η ΑΕΚ που αγάπησαν γενιές και γενιές. Και δεν είναι αυτή που είδαμε χτες στο Καυταντζόγλειο και σχεδόν στα πιο πολλά παιχνίδια της σεζόν η ομάδα που θα λατρέψουν καινούριες γενιές. Αυτή η ΑΕΚ απωθεί τον κόσμο που θέλει να δει ποδόσφαιρο. Και θέλει πολύ κόπο, μεράκι, μυαλό, υπομονή και ασφαλώς χρήμα για να ξαναγίνει πραγματική ΑΕΚ.

Δεν έφτυναν αίμα...

Από το ξεκίνημα της περσινής σεζόν, όταν ο τότε πρόεδρος διαλαλούσε ότι (σε συνεργασία με τον τότε προπονητή) φτιάχνει ομάδα την οποία ο αντίπαλος θα φτύνει ...αίμα για να κερδίζει, σημείωνα ότι το πρόβλημα της ΑΕΚ θα το εντοπίζαμε στην επίθεση. Στην παραγωγικότητα της ομάδας. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι ακόμα πιο τρανταχτές ήταν αδυναμίες στη δημιουργία παιχνιδιού και φάσεων.

Σε εποχές που (περίπου) αποθεωνόταν ο Αδαμίδης με την καταιγιστική προβολή του μέσα από συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα και ιστοσελίδες και την απουσία έστω ψηγμάτων κριτικής, δεν χρειαζόταν να λύσεις καμία ποδοσφαιρική εξίσωση για να αντιληφθείς ότι χωρίς σέντερ φορ – εκτελεστή και χωρίς ηγετική φυσιογνωμία στα χαφ δεν πας πουθενά.

Ο συμπαθής Ισλανδός και ο Μπέλεκ

Δεν ξέρω πως θα κυλούσε η χρονιά αν δεν χτυπούσε η ατυχία τον Γκούντγιονσεν. Εκτίμησή μου, πιθανόν να είναι και αυθαίρετη, ότι δεν θα υπήρχε θεαματική διαφορά προς το καλύτερο. Ο συμπαθής Ισλανδός σταρ, με το τεράστιο κασέ για τα δεδομένα αυτής της ΑΕΚ, ούτε τον ρόλο Σκόκο θα έπαιζε ούτε του εκτελεστή Μπλάνκο. Κάτι ενδιάμεσο, ένα σημαντικό εργαλείο για την επίθεση, για να μην γίνονται τα νεύρα μας τσατάλια με τον Μπέλεκ, αλλά μέχρις εκεί.

Ψάχνοντας τα παλιά, από τη σεζόν 1986-87 έχει να εμφανίσει τόσο στείρα επίθεση η ΑΕΚ. Τότε είχε βάλει 31 γκολ σε 30 ματς. Ουσιαστικά σε 27 αγώνες, διότι τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές η ΑΕΚ ήταν μια από τις ομάδες που μηδενίστηκαν λόγω της απεργίας των ποδοσφαιριστών. Είναι η σεζόν που ξεκινά με (τον Ολλανδό) Φαφιέ στον πάγκο. Γύρω στα μέσα Νοεμβρίου, συνάντησα στο Καλαμάκι τον Μαύρο για μια δισέλιδη συνέντευξη στην “Ελευθεροτυπία”. Ο Θ(ε)ωμάς είχε δηλώσει ευθαρσώς “τώρα ταμάμ ένας Αλέφαντος μας σώζει! Πράγματι 20 μέρες αργότερα ο Ζαφειρόπουλος αντικαθιστούσε τον Φαφιέ με τον “κοντομάνικο” αλλά αυτός “έφαγε” από την πρώτη μέρα τον Μαύρο και η ΑΕΚ δεν έβαζε γκολ ούτε με αίτηση. Ο Πατίκας είχε πετύχει 5 εκείνη τη σεζόν. Και από 3 οι Σάντμπεργκ, Εστερχάζι, Δίντσικος, Πιας, Καραγκιοζόπουλος και Λάμπρος Γεωργιάδης.

Ο πήχης έχει πέσει δραματικά...

Βέβαια αν είχε τέτοιους παίκτες (ποιοτικά) η σημερινή ΑΕΚ, μέχρι και πρωτάθλημα θα χτυπούσε. Δυστυχώς όμως ο πήχης έχει πέσει δραματικά και γίνονται συμβιβασμοί με τη μετριότητα. Την ανυπαρξία. Χτες στο Καυτατζόγλειο χάρηκα την ασίστ του Φούντα. Ούτε 17 χρόνων το παλικάρι, χίλιες φορές καλύτερα να είχε πάρει περισσότερες ευκαιρίες σε βάρος οποιουδήποτε “έτοιμου” ποδοσφαιριστή. Χάρηκα και με τις κατεβασιές του Εγγλέζου, άλλος ένας πιτσιρικάς που στο κλείσιμο της σεζόν θα 'πρεπε να μετρά πιο πολλές συμμετοχές από τις δυο που έγραψε.

Η ατολμία του Κωστένογλου να δώσει περισσότερο χρόνο σε πιτσιρικάδες, σε μια ΑΕΚ που παραπαίει με τους μεγάλους και "φευγάτους", είναι αυτό που πρωτίστως καταλογίζω στον προπονητή της ομάδας. Περισσότερο Κλωναρίδη, Φούντα, Εγγλέζου και Τσίτα. Ενδεχομένως όχι όλοι μαζί, σίγουρα όμως οι μισοί ματς με ματς. Δεν νομίζω ότι η ΑΕΚ θα έπεφτε πιο κάτω από την 5η θέση αν βλέπαμε σε 7-8 ματς στο αριστερό άκρο τον Εγγλέζου. Αν κολυμπούσε στα βαθιά ο Τσίτας, η τύχη του οποίου αγνοείται από τον χειμώνα.

Οι ευθύνες του Κωστένογλου...

Ευθύνη έχει ο Κωστένογλου και για το γεγονός ότι δεν βελτίωσε ούτε στο ελάχιστο την εικόνα της ομάδας. Ωστόσο ας είμαστε δίκαιοι και όχι εμπαθείς. Ο θόρυβος σε βάρος του προπονητή είναι υπερβολικός. Ο κόουτς δεν παρέλαβε κανονική ομάδα από τον Χιμένεθ, η προετοιμασία του οποίου πέρσι το καλοκαίρι στη Σλοβενία αμφισβητείται από αρκετούς. Ρόστερ λειψό, παντού κενά, παίκτες χωρίς ειδικό βάρος να σταθούν στην ΑΕΚ. Ας μην φορτώνεται όλα τα στραβά και ανάποδα ο προπονητής κι ας του καταλογιστεί η ευθύνη στο βαθμό που του αναλογεί.

Προσωπικά περισσότερο κι από μια λάθος αλλαγή ή επιλογή με ενοχλούν δηλώσεις που έχει κάνει κατά καιρούς και μέσα από τις οποίες προσπαθούσε να ωραιοποιήσει καταστάσεις και να πείσει ότι υπάρχει πρόοδος στην ομάδα. Δυστυχώς δεν υπήρξε και δεν υπάρχει. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι αυτή η ομάδα δεν σε εμπνέει ούτε για τα πλέι-οφ. Κι αν γίνει η έκπληξη και κάνει εκεί την υπέρβαση, το πιθανότερο είναι πως θα οφείλεται στην ανεπάρκεια του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, παρά στη δική της δυναμική.

Να τελειώνει ο εφιάλτης...

Εν πάση περιπτώσει, απομένουν έξι ματς για να λήξει ο φετινός εφιάλτης γιατί επί της ουσίας περί εφιάλτη πρόκειται. Από τον οποίο θέλεις να ξυπνήσεις όσο γίνεται νωρίτερα και αφού πάρεις μια βαθιά ανάσα να σχεδιάσεις το μέλλον σε άλλη βάση. Γι' αυτό όμως θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πράγματα προσεχώς και με την ευκαιρία της επαναδραστηριοποίησης του Νικολαΐδη.