H πιο μαύρη Κυριακή...

Η καθοδική πορεία της ΑΕΚ μέχρι πριν από δύο χρόνια, ήταν ίσως η πιο δραματική πορεία μεγάλου αθλητικού μεγέθους στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας. Πιστή στον συγκεκριμένο… δραματικό χαρακτήρα της πρόσφατης ζωής της, η ιστορική "Ένωση" έζησε το δικό της απόλυτο κραχ σε μία ημερομηνία αρκετά ιδιαίτερη για ολόκληρη την ελληνική Ιστορία: Κάθε χρόνο από το 2013 και μετά, τη μέρα που όλη η Ελλάδα φέρνει στο μυαλό το εφιαλτικό πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών, η ΑΕΚ θα σοκάρεται από το… πραξικόπημα που έθιξε την αγωνιστική της αξιοπρέπεια και ολοκληρώθηκε μια μέρα σαν κι αυτή στο γήπεδο του Περιστερίου με το στοιχειωμένο γκολ του Γιαννούλη.

Βεβαίως, κάθε τέλος δημιουργεί μια καινούργια αρχή. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, το συγκεκριμένο γκολ και ο εφιάλτης εκείνης της νύχτας αποτέλεσαν -ίσως με τον πλέον θλιβερό ποδοσφαιρικό τρόπο- το τέλος της ανακύκλωσης των προβλημάτων που διαιωνίζονταν και επιβάρυναν κάθε σεζόν της. Το θετικό για την "Ένωση" μετά από τον όλεθρο που έζησε εκείνη τη μέρα στο Περιστέρι ο οποίος ολοκλήρωσε την ντροπή που προηγήθηκε σε Γιάννενα και Καλογρέζα με τον Πανθρακικό, είναι πως σήμανε το τέλος της ΑΕΚ που είχε μετατραπεί σε… Τζανετάκο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Δύσκολη διαχείριση των πρωτόγνωρων στιγμών

Στις πιο κρίσιμες στιγμές στην Ιστορία της ΑΕΚ δεν υπήρχε ανάλογη εμπειρία διαχείρισης της κατάστασης από κανέναν. Η διοίκηση είχε εξαφανιστεί από την προηγούμενη εβδομάδα, λίγα μόλις λεπτά μετά το ξεκίνημα των επεισοδίων στον αγώνα με τον Πανθρακικό, οι οπαδοί δοκίμαζαν τα όρια της αντοχής του νευρικού τους συστήματος, οι παίκτες είχαν εγκαταλείψει την Αθήνα τις μέρες που προηγήθηκαν φοβούμενοι για τη σωματική τους ακεραιότητα και στην ΠΑΕ δεν υπήρχαν καν… υπάλληλοι, αφού δεδομένης της διαφαινόμενης διάλυσης της εταιρείας η πόρτα άνοιξε και ο τελευταίος ξέχασε να κλείσει την πόρτα. Ένα απόλυτο χάος που προκαλεί πονοκέφαλο για όποιον επιχειρήσει να το φέρει στο μυαλό ακόμα και σήμερα.

Η τελευταία Κυριακή…

Η 21η Απριλίου είναι παραδοσιακά μαύρη. Η 21η Απριλίου του 2013 για την ΑΕΚ ήταν κατράμι. Παρότι είχε ωραία μέρα από άποψη καιρικών συνθηκών, στη Νέα Φιλαδέλφεια, ελάχιστοι είχαν διάθεση να πιουν τον καφέ τους στον ήλιο και η εικόνα της πόλης δεν είχε και τόσα πολλά κοινά με την παραδοσιακή εικόνα που έχει μία συνηθισμένη ηλιόλουστη Κυριακή. Αντί αυτής (της συνηθισμένης κυριακάτικης εικόνας, δηλαδή) η Λεωφόρος Δεκελείας έδειχνε πιο… πολεμική. Οδοφράγματα, δακρυγόνα καμένοι κάδοι, συνθήματα και αρκετοί οπαδοί της ΑΕΚ στο ύψος του παλιού γηπέδου, το οποίο τότε δεν συγκέντρωνε και πολλές ελπίδες να ξανασηκωθεί.

Οι οπαδοί της "Ένωσης" ετοιμάζονταν να μετακινηθούν χωρίς εισιτήρια στο γήπεδο του Περιστερίου για να προϋπαντήσουν την αγαπημένη τους ομάδα στην τελευταία της μάζωξη πριν τη βουτιά στο κενό. Εκεί, το απόγευμα, η ποδοσφαιρική ΑΕΚ, ο Δέλλας δηλαδή με καμιά 20αριά ποδοσφαιριστές που μάζεψε την τελευταία στιγμή από τα χωριά τους, με νίκη επί του Ατρομήτου θα εξαντλούσε τις πιθανότητες να παραμείνει στην κατηγορία. Εξορισμού δύσκολο, αφού όλοι είχαν στο μυαλό τους πως κατά πάσα πιθανότητα το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Ανδρέα Παππά θα έβρισκε την ΑΕΚ υποβιβασμένη και αγωνιστικά ταπεινωμένη…

Η μελωδία της παρακμής

Ο Δέλλας, στη δεύτερη φορά που καθόταν στον πάγκο της "Ένωσης" εμπιστεύτηκε θέση ενδεκάδας στο ματς με τον Ατρόμητο στους Αραμπατζή, Β. Βλάχο, Μπουγαϊδη, Κουτρουμπή, Τσουκαλά, Γκερέιρο, Ρίκκα, Φούντα, Μητρόπουλο, Πετρόπουλο και Καραλή, ενώ στο ματς είχαν περάσει ως αλλαγή οι Τσίτας, Αναστασόπουλος και Κατσικοκέρης. Αυτοί ήταν και οι τελευταίοι ποδοσφαιριστές που φόρεσαν έως σήμερα τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ.

Για τα δεδομένα της εκείνη την εποχή η ΑΕΚ το πάλεψε το ματς και στο τέλος μοιραία προσπάθησε να γίνει πιο επιθετική για να σημειώσει το γκολ που θα της αύξανε τις πιθανότητες προκειμένου να παραμείνει στην κατηγορία. Οι παίκτες της "Ένωσης" έμειναν από δυνάμεις και το γκολ ήρθε από την απέναντι πλευρά λίγο πριν το τέλος. Για να σημάνει το οριστικό τέλος… Ο Βλάχος σταμάτησε για να διαμαρτυρηθεί για οφσάιντ αφήνοντας τον Γιαννούλη μόνο του με τον Αραμπατζή, με τον τότε άσο του Ατρομήτου να "σκοτώνει" κάθε ελπίδα.

Η μπάλα κατέληξε με εφιαλτικό τρόπο στα δίχτυα του Αραμπατζή, ο τελευταίος έβαλε σχεδόν αυτόματα τα κλάματα, η εξέδρα των οπαδών του Ατρομήτου όρθια φώναζε το σύνθημα που ακουγόταν σε όλα τα γήπεδα που επισκέφτηκε η "Ένωση" στη σεζόν και της είχε καταρρακώσει την ψυχολογία: "Εκεί εκεί στη Β’ Εθνική".

Τελικά δεν άντεξε το σκοινί και δεν υπήρχε πια ζωή…

Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν τραγικές και οι αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ ήταν κάτι παραπάνω από έντονες. Του καθενός για διαφορετικούς λόγους, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο Ρότζερ Γκερέιρο έκλαιγε στον πάγκο για το συμβόλαιο που έχανε μαζί με τα δεδουλευμένα που γράφτηκαν στο χιόνι, ο Ανδρέας Σταματής έκλαιγε γιατί το όνομα της οικογένειάς του εκτός από τις χρυσές μέρες της δεκαετίας του ’90 ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σελίδα της "κιτρινόμαυρης" Ιστορίας, ο Νίκος Πανταζής έκλαιγε γιατί έβλεπε την κατάληξη της μεγάλης ομάδας του Μπάρλου -στην οποία πρωτοέπιασε δουλειά πριν από καμιά 40αριά χρόνια- να πιάνει τον πάτο των μικρότερων κατηγοριών και ο Μαυρουδής Μπουγαϊδης έκλαιγε γιατί αυτό συνηθίζει να κάνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Η προσπάθεια του Δέλλα και το πιο δυνατό "ΑΕΚάρα σε δύσκολες στιγμές"

Ο Δέλλας προσπάθησε -και αυτός- να μαζέψει ότι μαζευόταν αλλά ο χαρακτηρισμός "δύσκολες" ήταν πολύ μικρός για να περιγράψει εκείνες της ώρες. Το πιο δυνατό "ΑΕΚάρα σε δύσκολες στιγμές" στην ιστορία της εξέδρας και ορισμένες αναμπουμπούλες στα επίσημα που είχαν ως αποδέκτες τον πρόεδρο Δημητρέλο και τον αντιπρόεδρο, Μπρουσιανό ήταν οι τελευταίες εικόνες του εφιάλτη που σημειώθηκε πριν από ακριβώς δύο χρόνια στο γήπεδο του Περιστερίου. Η αποστολή της ΑΕΚ αποχώρησε με βουβό τρόπο από το γήπεδο του Περιστερίου, χωρίς να γνωρίζει -εκείνη τη στιγμή- τι την περιμένει στην επόμενη μέρα. Λίγη ώρα αργότερα, αποχώρησε και ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ, Ανδρέας Δημητρέλος σε… μηχανάκι και φορώντας κράνος, προκειμένου να μην αναγνωριστεί από τον κόσμο σε περίπτωση που "έπεφτε" πάνω του.

Ένα άλλο δράμα μέσα στο… δράμα της ΑΕΚ

Ορισμένα χιλιόμετρα πιο βόρεια από το γήπεδο των νοτίων προαστίων, κάπου στα… ηρωικά Σπάτα, σημειωνόταν ένα ακόμα δράμα με έναν εκ των πρωταγωνιστών της τότε ΑΕΚ. Ο ποδοσφαιριστής της ομάδας Μιχάλης Παυλής παρακολουθώντας το ματς στο σπίτι του μαζί με τον τιμωρημένο Αρκούδα και τον τραυματία Τσούπρο, μετά το τέλος της αναμέτρησης έπαθε κρίση πανικού και δεδομένης της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας του τρόμαξε την ήδη ψυχικά διαταραγμένη ΑΕΚ.

Ο πρώην επιθετικός της "Ένωσης" νοσηλεύτηκε στο ιατρικό κέντρο όπου έφτασαν άμεσα οι Τραϊανός Δέλλας, Βασίλης Μπορμπόκης, ο υπεύθυνος λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος Βαγγέλης Γιαννίσης και ο φροντιστής της ομάδας, Νίκος Κορομηλάς. Άσχημη εικόνα, δύσκολες στιγμές με την τραγική πραγματικότητα να αποτυπώνεται μέσα από την ακραία έκρηξη ενός μικρού παιδιού που δεν άντεξε να βλέπει, κατέρρευσε και κατέληξε στο νοσοκομείο…

Τελικά το συγκεκριμένο… δράμα έληξε με happy end αφού ο Παυλής πήρε εξιτήριο και ενημέρωνε τους φίλους του με μία λιτή ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης: "Δίπλα στην ΑΕΚ αιώνια και πάντα".

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κάπως έτσι ολοκληρώθηκε με τον πιο άσχημο τρόπο ο πιο δύσκολος εφιάλτης της 91χρονης, πια, ΑΕΚ. Η συνέχεια γνωστή. Από τους πρωταγωνιστές της παραπάνω ιστορία έμειναν μόνοι οι… απολύτως απαραίτητοι. Άλλοι συνεχίζουν στο πόστο τους, άλλοι σταμάτησαν το ποδόσφαιρο, άλλοι χάθηκαν αλλά αυτό που μετράει είναι πως -επιτέλους- το μοναστήρι είναι πλέον καλά. Η ΑΕΚ επιστρέφει, βάζει τις βάσεις για μία ορθολογική λειτουργία που θα είναι εφικτό να συνεχιστεί και με… αυτόματο πιλότο, ωστόσο δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει τις θλιβερές στιγμές εκείνης της χρονιάς για να μην επαναληφθούν ποτέ στο μέλλον.