Κι όμως, η ΑΕΚ είναι το πρώτο φαβορί!

Τα παίζει καμιά φορά η μοίρα αυτά τα παιχνίδια. Στην ΑΕΚ σχεδόν πάντα! Οι δύο τελευταίοι αντίπαλοι που αντιμετώπισε η "Ένωση" στην τελευταία –μέχρι την επόμενη- παρουσία της στη Σούπερ Λιγκ, θα είναι και οι πρώτοι αντίπαλοί της από το… πάνω ράφι στον όμιλο του Κυπέλλου. Η παρουσία των Ατρομήτου και Πανθρακικού στον όμιλο έχει τη δική της σημειολογική σημασία ωστόσο μπορεί εύκολα αυτή να παρεξηγηθεί και να χαθεί το δάσος.

Από τη στιγμή που η ΑΕΚ επέστρεψε στα επαγγελματικά πρωταθλήματα, ήταν φυσικό επακόλουθο ότι θα αρχίσει να "νταλαβερίζεται" πάλι με τις ομάδες που συνάντησε την τελευταία χρονιά πριν χαιρετίσει τη μεγάλη κατηγορία και πάρει την απόφαση για το restart σε όλα τα επίπεδα. Σημασία βέβαια, δεν έχει η σειρά, αλλά η προσέγγιση. Ο τρόπος δηλαδή, με τον οποίο η ΑΕΚ θα προσεγγίσει την πραγματικότητα, που για πρώτη φορά τη βρίσκει να παίζει απέναντι σε ομάδες Α’ Εθνικής, όντας μέλος μικρότερης κατηγορίας.

Προσωπικά, επειδή η κουβέντα για "εκδίκηση" δίνει και παίρνει, δεν πιστεύω ότι η ΑΕΚ πρέπει να πορεύεται με αυτή τη λογική. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι την έριξε κατηγορία η συγκυριακή παρουσία των Πανθρακικού και Ατρομήτου τις δύο τελευταίες αγωνιστικές και όχι η απρόσωπες στρατιές διοικούντων που τη μίκρυναν, ταπεινώνοντάς την αγωνιστικά, οικονομικά και ηθικά.

Στο κάτω - κάτω, ο Πανθρακικός στις 14 Απριλίου 2013 έπαιζε και αυτός για την παραμονή του ενώ ο Ατρόμητος στην εφιαλτική, για την ΑΕΚ, 21η Απριλίου 2013 έπαιξε για την ιστορία του. Τίμια η στάση και των δύο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως όταν ο Τριτσώνης μάζεψε τα πράγματά του και έφευγε εκείνο το βράδυ στο οποίο δεν θα μάθουμε ποτέ τι έγινε, ο Πανθρακικός ήταν διατεθειμένος να βγει στο τερέν και να συνεχίσει το ματς, σεβόμενος το δύσκολο των στιγμών και την ιστορική σημασία που είχε για την ΑΕΚ το αποτέλεσμα.

Εκτός από τον Ατρόμητο και τον Πανθρακικό, η συγκεκριμένη τάση για εκδίκηση και... κόντρα αδικεί και την ΑΕΚ. Το να ανοίγουν - έστω και σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο - "βεντέτες" με ομάδες που υπό φυσιολογικές συνθήκες βρίσκονται καμιά δεκαριά θέσεις κάτω από αυτή στο πρωτάθλημα, δεν τιμά την ίδια, όντας ένα από τα πιο βαριά ποδοσφαιρικά χαρτιά στη χώρα.

Το θέμα είναι ότι η ΑΕΚ θέλει να προκριθεί. Πλέον, η ποιότητά της αλλά και η δουλειά που γίνεται μπορεί να… υποστηρίξει τις απαιτήσεις που δημιουργούνται, σε πλήρη αντίθεση με την περσινή αγωνιστική σεζόν.

Η ΑΕΚ είναι... ΑΕΚ. Δεν βλέπει τα ματς του Κυπέλλου εμπορικά, δε σκέφτεται τις εισπράξεις αλλά το γόητρο και καλείται να αντέξει την πίεση του κόσμου της και να προκριθεί απέναντι σε ομάδες μεγαλύτερης κατηγορίας. Κανένα ματς δεν είναι εύκολο. Αλλά όταν παίζει Πανθρακικός-ΑΕΚ (π.χ.) στο δημοτικό στάδιο της Κομοτηνής, δεν είναι απλό πράγμα να θεωρείς την ΑΕΚ αουτσάιντερ. Όχι λόγω της καταστροφικής προσέγγισης "ΑΕΚ είσαι" που μια φορά και έναν καιρό έκανε την υπεροπτική της εμφάνιση και έπαιξε –και αυτή- το ρόλο της στον υποβιβασμό. Αλλά γιατί η φετινή ΑΕΚ, θυμίζει την κανονική ΑΕΚ.

Για αυτό είναι φαβορί στον όμιλο. Γιατί σε έναν αγώνα με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ, δεδομένης της δημιουργίας μίας σοβαρής ομάδας, καταφέρει να μαζέψει 40.000 κόσμο, η κατηγορία που αγωνίζονται οι δύο ομάδες δεν θα παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Η ΑΕΚ θα είναι ΑΕΚ, και ο Ατρόμητος, Ατρόμητος. Από εκεί και πέρα μπάλα είναι. Γίνονται τα πάντα. Αλλά η λογική λέει... ΑΕΚ!

Υ.Γ.: Όσοι φίλοι της ΑΕΚ τα κρατούν μαζεμένα σε Ατρόμητο και Πανθρακικό θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν. Σημαίνει πως ήθελαν τους Περιστεριώτες και τους Κομοτηναίους να γίνουν κάτι σαν αυτό (Τρίπολη) για το οποίο οι ίδιοι (οι φίλοι της ΑΕΚ) φωνάζουν και διαμαρτύρονται.