Από την Τρίπολη, στη Λεωφόρο

Πριν από περίπου τρεις μήνες, όλοι έψαχναν να βρουν τι μπορεί να είχε συμβεί στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ στο ημίχρονο του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης. Ενός αγώνα που είχε "στρωθεί" στα πόδια των παικτών του Δικεφάλου του Βορρά με το υπέρ του 1-0 και το φινάλε του τον βρήκε ηττημένο με 2-1. Μια ήττα, την οποία ο ΠΑΟΚ "κουβάλησε" για καιρό, καθώς τον πήρε από κάτω.

Ακολούθησε η ήττα από την Κράσνονταρ με 2-1 που μείωσε στο ελάχιστο τις ελπίδες πρόκρισης στη πρώτη νοκ άουτ φάση του Europa League, οι δυο εντός έδρας ισοπαλίες απέναντι σε Παναιτωλικό (0-0) και Πανθρακικό (3-3) που είχαν βγάλει τον ΠΑΟΚ εκτός της πρώτης πεντάδας του βαθμολογικού πίνακα, και του 0-0 με την Καμπάλα στη Τούμπα, που σήμανε τον οριστικό αποκλεισμό από το Europa League. Και κάθε ανεπιτυχές αποτέλεσμα δεν ήταν... ασυνόδευτο. Όλο και κάτι άλλο έμπαινε στη μια πλευρά της ζυγαριάς, την ώρα που στην άλλη ήταν η ομάδα που δεν είχε το βάρος να ισορροπήσει.

Ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να αγνοεί τη χαρά της νίκης εδώ και οκτώ επίσημα παιχνίδια (από τις 17 Ιανουαρίου) και βρίσκεται διαδοχικά στο -29 από τον Ολυμπιακό, στο -11 από την ΑΕΚ, το -7 από τον Παναθηναϊκό (με αφαίρεση βαθμών των "πράσινων") και μόλις στο +2 από τον έκτο Αστέρα Τρίπολης. Όλα αυτά, λοιπόν, βρίσκονται στη μια άκρη της ζυγαριάς και το πρώτο πράγμα που βρίσκει ο ΠΑΟΚ να βάλει στην άκρη αυτής είναι το 2-2 από 0-2 στη Λεωφόρο και κατ' επέκταση τα όσα μπορεί να έγιναν στα αποδυτήρια, στο ημίχρονο της συγκεκριμένης αναμέτρησης.

Να κερδίσει τον κόσμο

Ο Δικέφαλος ψάχνει με αγωνία από κάπου να πιαστεί, μπας και μπορέσει αρχικά να αλλάξει το κλίμα στο εσωτερικό του και στη συνέχεια στις κερκίδες. Ειδικά αυτό το δεύτερο, τον "καίει". Παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχολογία με την οποία κάποιος πηγαίνει στο γήπεδο να παρακολουθήσει την αγαπημένη ομάδα του. Και εκεί όπου ευελπιστεί να "κερδίσει" ο ΠΑΟΚ από το τρόπο με τον οποίο απέσπασε την ισοπαλία με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο είναι στη διαφορετική ματιά όσων βρεθούν στη Τούμπα, αρχικά το Σάββατο.

Είναι η διαφορά του μισογεμάτου από το μισοάδειο. Στο παιχνίδι με τον Ηρακλή, μετά από το γκολ που πέτυχε ο Γηραιός, η Τούμπα αποδέχθηκε τη διαγραφόμενη ήττα. Και ίσως αυτό να το ένιωσε η ομάδα, να πέρασε (κακώς) από την κερκίδα στην ομάδα. Αν σκεφτεί κανείς πως η τελευταία φορά που ο ΠΑΟΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ σε παιχνίδι και τελικά απέφυγε την ήττα ήταν στις 27 Σεπτεμβρίου, καταλαβαίνει κανείς πως η πίστη είχε χαθεί.

Το 2-2 από 0-2 στη Λεωφόρο, αυτό μπορεί να φέρει. Όπως αντίστοιχα, έμοιαζε να ρίχνει τον ΠΑΟΚ εκείνη η μετατροπή του υπέρ του 1-0 στη Τρίπολη, σε 1-2, έτσι αντίστοιχα, ο ΠΑΟΚ θέλει να "δουλέψει" πάνω στην ισοφάριση στη Λεωφόρο, ενώ βρισκόταν πίσω στο σκορ με δυο γκολ. Και όλα αυτά, με φόντο το πρώτο ημιτελικό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, ένα ματς που είναι πολύ νωρίς για να το σκεφτεί ο ΠΑΟΚ, έτσι όπως είναι τώρα.

Ο Δικέφαλος είναι αναγκασμένος να ζει παιχνίδι με το παιχνίδι. Δεν έχει τη πολυτέλεια να σηκώσει το κεφάλι και να κοιτάξει μακροπρόθεσμα. Και μόνο να σκεφτείς πως τελειώνει το παιχνίδι και από τα πρώτα πράγματα που έχουμε στο μυαλό μας οι ρεπόρτερ είναι να βρούμε τον γιατρό και να ρωτήσουμε αν είναι όλοι παίκτες καλά ή έφυγε κανένας με ενόχληση, να δούμε αν έκανε... log in ο Ιβάν Σαββίδης στο skype και άλλα διάφορα που το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει καθημερινότητα.

Έχει δίκιο ο Τούντορ

Και μέσα σε όλα, ο Ιγκόρ Τούντορ ήταν έτοιμος να "ξεσπαθώσει" στη συνέντευξη Τύπου μετά από το πρώτο "θετικό" αποτέλεσμα ύστερα από καιρό. Δεν τον αδικώ καθόλου. Δεν κρίνω τα όσα είπε για τους δημοσιογράφους (που το 90% όσων έμαθαν πως "ο Τούντορ τα έβαλε με τους δημοσιογράφους" θα είπαν "καλά έκανε" χωρίς να τους νοιάζει το τι είπε), αλλά ακόμα και αυτό δείχνει την ανάγκη του να βρει, και εκείνος, από κάπου να πιαστεί.

Για αρχή, πάντως, έχει τους παίκτες. Και ελπίζει, παιχνίδι με το παιχνίδι, να έχει και περισσότερους, μιλώντας σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Το Σάββατο δεν θα έχει τον Χαρίση, αλλά θα έχει τον Βίτορ και ίσως τον Γλύκο. Την Τετάρτη ελπίζει να έχει τον Αθανασιάδη, στη συνέχεια τον Ροντρίγκες και μετά τον Ζάιρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Η στιγμή που μένει και το "ευχαριστώ" στον Στραματσόνι

Ξέσπασμα: Τούντορ κατά δημοσιογράφων!