Έπεσε μέσα ο Άρνεσεν για τον Τούντορ

Ο Αντώνης Τσακαλέας γράφει για τον Ιγκόρ Τούντορ, την ανασφάλειά του, τον εκνευρισμό του, τον Άρνεσεν και την εμπιστοσύνη του κόσμου.

23 ΝΟΕ 2015

O Φρανκ Άρνεσεν είχε φροντίσει να περιγράψει τον Ιγκόρ Τούντορ όταν χρειάστηκε να μιλήσει για την επιλογή του προπονητή του ΠΑΟΚ, και σε όλα όσα είπε, έχει δικαιωθεί. Ο Κροάτης τεχνικός κατάφερε αρχικά να κερδίσει παίκτες και φιλάθλους σε μια περίοδο που όλοι ήξεραν πως το καράβι μπαίνει σε δύσκολα νερά και μόλις βγήκε στα ανοικτά, άρχισαν οι στραβοτιμονιές. Λένε πως ο καλός ο καπετάνιος, φαίνεται στα δύσκολα, αλλά δεν λένε τίποτα για το πλήρωμα, λες και αυτό δεν υπάρχει, δε παίζει ρόλο.

Οι δύο εαυτοί του Τούντορ

"Ήθελα έναν προπόνηση που να έχει ιδιοσυγκρασία παρόμοια με τον σύλλογο" είχε πει ο Δανός αθλητικός διευθυντής υπερασπιζόμενος την επιλογή του Ιγκόρ Τούντορ. Και το απόγευμα της Κυριακής, ο Τούντορ φέρθηκε ως γνήσιος Βαλκάνιος. "Φόρτωσε", σε βαθμό που από κάποιο σημείο και μετά δεν έδινε τόση σημασία στις ερωτήσεις που δεχόταν. Είχε στο μυαλό του πολλά πράγματα και μέσα του πάλευαν οι δυο εαυτοί του.

Λες και από το ένα αυτό ο "καλός" Τούντορ του έλεγε "μαζέψου, είσαι στη συνέντευξη Τύπου, μετά από ματς, οι σφυγμοί είναι πολλοί, θα πεις πράγματα που ίσως μετανιώσεις που τα 'πες" και από το άλλο αυτί ο "κακός" Τούντορ του έλεγε "ε, φτάνει, ως εδώ, όλα εσύ τα φορτώνεσαι, πες τα να ξαλαφρώσεις μπας και ξυπνήσουν κάποιοι". Και αυτές οι δυο φωνές τον οδήγησαν στο "γ****να συστήματα" που συνοδεύτηκε με το "όχι, όχι, συγνώμη, αυτό δεν έπρεπε να το πω...". Η αντίδρασή του ήταν λίγο... ΠΑΟΚτσίδιkη. Το μόνο που έλειπε μετά το "γ****να συστήματα" ήταν το "να πούμε, ξέρω 'γω".

"Έχω δοκιμάσει τα πάντα..."

Όλα αυτά, μετά από ένα παιχνίδι το οποίο και ο ίδιος παραδέχθηκε πως ήταν το χειρότερο που έχει κάνει ο ΠΑΟΚ από το ξεκίνημα της σεζόν. Και ήταν το χειρότερο διότι για πρώτη φορά, όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο δεν είχαν, με τη λήξη του αγώνα, ένα λόγο να χειροκροτήσουν. Ούτε προσπάθεια βάσει πλάνου είδαν, ούτε ατομικές ενέργειες είδαν, ούτε καν έναν παίκτη να έχει ανεβάσει σφυγμούς και να τους ζητά να σηκωθούν από τη θέση τους και να "μπουν" και αυτοί στο παιχνίδι είδαν.

Έτσι όπως τον είδαν τον Τούντορ στην συνέντευξη Τύπου, εισέπραξα συμπεριφορά ενός ανθρώπου που για πρώτη φορά ένιωθε πως έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης για την εικόνα του ΠΑΟΚ με τον Παναιτωλικό. Σα να ήθελε κάποια στιγμή να πει το "έχω δοκιμάσει τα πάντα, δε γίνεται τίποτα" που έχει μείνει ως ατάκα από διαφήμιση σαμπουάν.

Και προσέξτε. Δεν "έσπασε" όταν δέχθηκε "επιθετικές" ερωτήσεις μετά το τέλος του παιχνιδιού με τον Πανθρακικό, αλλά τώρα, που οι ερωτήσεις ήταν πιο "συγκαταβατικές" αν θέλετε. Μετά το παιχνίδι με τον Πανθρακικό, οι απορίες των δημοσιογράφων - αλλά και των περισσότερων - για τις επιλογές του ήταν πολλές και εκφράστηκαν με καταιγισμό ερωτήσεων, με τον Τούντορ να το αντιλαμβάνεται και να παίζει "άμυνα" στις απαντήσεις του.

Και αυτή τη φορά ο Τούντορ μπήκε στην αίθουσα Τύπου όντας εκείνος "επιθετικός", περιμένοντας πως, όπως μετά το παιχνίδι με τον Πανθρακικό, έτσι και τώρα, οι δημοσιογράφοι θα τον "στήσουν" στα πέντε μέτρα και θα τον "πυροβολούν" με ερωτήσεις, κατηγορώντας τον. Χθες, δεν ρωτήθηκε για το σύστημα. Μόνος του το είπε. Σα να έδινε συνέχεια στη προ δυο εβδομάδων συνέντευξη Τύπου.

Είναι η δεύτερη φορά που ο Τούντορ βγάζει εκνευρισμό. Η πρώτη ήταν πάλι σε ένα 0-0. Με την Ξάνθη. Όταν, στο πρώτο του παιχνίδι στη Σούπερ Λιγκ, με τη φόρα που είχε από τον θρίαμβο επί της Μπρόντι, πίστεψε ότι και η ομάδα, έστω και με 5-6 αλλαγές στην ενδεκάδα, θα μπει και θα πάρει το ματς. Στο πρώτο ματς που πραγματικά τον χρειάστηκε η ομάδα, δεν μπορούσε να μεταφέρει ηρεμία από τον πάγκο.

Σιγά - σιγά, ο ΠΑΟΚ άρχισε να αποκτά χαρακτηριστικά, μέσα από τη δουλειά στις προπονήσεις και από τις σταθερές που αποκτούσε η ομάδα. Το είχα γράψει και παλαιότερα, και θα το επικαλεστώ. Είχα αναφέρει πως ο ΠΑΟΚ έχει ένα τρόπο να κερδίζει παιχνίδια και ένα τρόπο να τα χάνει. Και αυτό το τρόπο που είχε, τον έχει (ξε)χάσει. Δυο φορές λόγω επιλογής συστήματος, και με τον Παναιτωλικό, λόγω επιλογής προσώπων.

"Δεν γίνεται να φταίει πάντα ο προπονητής"

Ο ΠΑΟΚ είχε μάθει να παίζει με το πάθος του Τζαβέλλα στην άμυνα, με την ηρεμία του Τζιόλη στη μεσοαμυντική γραμμή, με την σπιρτάδα του Πέλκα και του Ροντρίγκες στην μεσοεπιθετική γραμμή και με τον Μακ να σκοράρει μπροστά. Καλώς ή κακώς, αυτά ήταν τα στοιχεία με τα οποία πορεύτηκε στην αρχή. Και φαίνεται πως, τη δεδομένη στιγμή, καμία άλλη επιλογή του Τούντορ σε πρόσωπα, όταν χρειάστηκε να γίνουν αλλαγές, δεν "τράβηξε". Και αυτό τον "καίει" τον Τούντορ, χωρίς να σημαίνει πως είναι άμοιρος ευθυνών. Και ίσως η μεγαλύτερη ευθύνη που έχει είναι ότι αρκετές φορές μοιάζει να παρασύρεται. Τη μια αλλάζει τη μισή ενδεκάδα. Την άλλη αλλάζει το σύστημα. Την επόμενη βάζει όλες τις μεταγραφές, τη μεθεπόμενη τις έχει όλες στον πάγκο.

Και μέσα σε όλα, υπάρχει και το ένστικτο των φίλων του Δικεφάλου, που στηρίζουν τον Κροάτη. Μπορεί να μου πει κάποιος πως το δείγμα γραφής είναι μικρό, και μιλάω γι' αυτούς τους 50-60 που τον χειροκρότησαν μετά το τέλος του αγώνα με τον Παναιτωλικό, και του είπαν "είμαστε μαζί σου" αλλά πιστεύω πως είναι χαρακτηριστικό του τι συμβαίνει στους φίλους του Δικεφάλου, που ψάχνουν από κάπου να πιαστούν. Που σκέφτονται πως "δεν μπορεί κάθε χρονιά να φταίνε οι προπονητές ρε φίλε, δεν γίνεται", που έχουν την αίσθηση πως "θα πρέπει να φύγουν και άλλοι από τους περσινούς, που δεν κάνουν", που περιμένουν "κάποιους παίκτες με προσωπικότητα και ποιότητα όπως τότε που είχαμε Κοντρέρας, Γκαρσία και Βιεϊρίνια" και περιμένουν από τον Άρνεσεν να φέρει παίκτες τέτοιας στόφας για να μπορεί να δουλέψει ο Τούντορ και τότε να τον κρίνουν το αν όντως κάνει ή όχι.

Αν ο Τούντορ έφτασε μια ανάσα από το να πει όλα όσα ήθελε, δε νομίζω πως θα γίνει το ίδιο και μέσα στα αποδυτήρια. Πλέον, η μπάλα πάει εκεί. Και πάει καθαρά σε εκείνον. Το καλοκαίρι, με τη βοήθεια του Άρνεσεν, ένα ωραίο μεσημέρι Σαββάτου, έπιασε κάποιους παίκτες και τους είπε "δε μου κάνετε, βρείτε ομάδα". Σε παρόμοιο σημείο έφτασε και τώρα. Και το θέμα είναι αν θα έχει και πάλι τη στήριξη να κάνει κάτι τέτοιο. Ο Κροάτης προσπαθεί να διαχειριστεί ένα ρόστερ με πολλούς ρολίστες και λίγες προσωπικότητες.

Αλλά θα πρέπει και ο ίδιος να δείξει προσωπικότητα ως προπονητής. Να αφήσει τους μικροεγωισμούς και να βγάλει τον εγωισμό του. Αν το κάνει, θα έχει δικαιολογημένα τη συνείδησή του ήσυχη, θα μπορεί να πει πως έκανε αυτό που ξέρει, όπως το ξέρει.

Θα βουλιάξει η βάρκα

Και έρχεται η ώρα της διοίκησης. Του Άρνεσεν και του Σαββίδη. Αυτή η αίσθηση που έχουν όλοι, πως "αν ο ΠΑΟΚ δεν βελτιωθεί, ο Τούντορ θα φύγει" δεν συνάδει με το "έχουμε τριετές πλάνο και βαδίζουμε πάνω σε αυτό". Θα πρέπει να αποφασίσουν στον ΠΑΟΚ αν αυτό ο προπονητής τους κάνει, και αν θα πρέπει η ενίσχυση να έρθει βάσει του δικού του συστήματος. Αυτό περιμένει ο Κροάτης να δει. Και με το τρόπο του, με τα λεγόμενά του, ίσως και να το "εκβιάζει". Δεν τον αδικώ, αλλά σίγουρα θα υπάρχει και άλλος τρόπος να το κάνει.

Ο κάθε προπονητής έχει το τρόπο του. Ο Σάντος για παράδειγμα, δε χρειάστηκε να προσπαθήσει (και ακόμα και δεν έχει γίνει εκείνο το επικό μπέρδεμα με τους αστακούς και τις σαρδέλες) ο Ζαγοράκης τον πίστευε. Ο Μπόλονι, σε ερώτηση για το αν θα γίνουν μεταγραφές, είχε πει το "θα πάω να ανάψω ένα κεράκι στην εκκλησία μήπως και έρθει παίκτης". Ο Δώνης είχε στήριγμα τον Τσιστιακόφ, καθώς τον είχε ψήσει. Ο Αναστασιάδης συνεχώς δε μιλούσε αλλά λένε πως "ο σιωπών συναινεί". Ο Τούντορ με τον Άρνεσεν είναι σε φάση "βοήθα με να σε βοηθήσω". Λες και ο ένας προσπαθεί να ισορροπήσει πατώντας και στη βάρκα του άλλου, και συνήθως όταν πατάς σε δυο βάρκες, πέφτεις στη θάλασσα.