Ο επιβλητικός ΠΑΟΚ και η δύσκολη ρεβάνς της Τούμπας

Ο ΠΑΟΚ πήγε στην Ολλανδία για να σκοράρει και να μη χάσει. Και έκανε το 2/2. Έφερε τη πρόκριση στα μέτρα του. Με τη "μανούρα" του Τζαβέλλα, το "μαγικό" του Κάμπος, τους επιβλητικούς Χαρίση και Τσίμιροτ, τον πανέξυπνο Σάχοφ. Και το έχει κάνει και άλλες φορές στο παρελθόν, με άλλους παίκτες στη θέση τους, και δεν κατάφερε να τη πάρει. Αν χθες ήταν τα δύσκολα, την προσεχή Τετάρτη, έρχονται τα δυσκολότερα.

Εξ’ αρχής το ερωτηματικό για την ενδεκάδα του ΠΑΟΚ ήταν ένα. Ποιος εκ των Τζιόλη και Χαρίση θα συμπλήρωνε τους Σάχοφ και Τσίμιροτ στη μεσαία γραμμή. Πριν από το παιχνίδι, προσωπικά, ως αίσθηση και όχι ως πληροφορία, ίσως και ως δική μου λογική, έδινα προβάδισμα στον Τζιόλη αντί του Χαρίση. Είχα “ψηφίσει” εμπειρία (και ύψος στα στημένα) αντί ενός… έξτρα ζεύγους πνευμονιών, που δίνει ο Χαρίσης αντί του Τζιόλη.

Ο Βλάνταν Ίβιτς προτίμησε να έχει έναν επιπλέον παίκτη να τρέχει στον άξονα ως απάντηση στη… γεμάτη πνευμόνια ενδεκάδα του Αίαντα. Αυτό ήταν το “διάβασμα” που έκανε στους Ολλανδούς ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Και ο Χαρίσης τον έβγαλε ασπροπρόσωπο.

ΕΚΛΕΙΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ

Ο Άγιαξ πήρε τη μπάλα από το πρώτο λεπτό, την έβαλε κάτω και άρχισε να ψάχνει τρόπο να τη φέρει στη μεγάλη περιοχή του ΠΑΟΚ. Μέχρι το 20’, και το δοκάρι που είχε ο Άγιαξ, οι παίκτες του ΠΑΟΚ έκαναν τη μισή από τη δουλειά που τους είχε ζητήσει ο Βλάνταν Ίβιτς. Τη βασική δουλειά. Το “ζην” της ομάδας. Είχαν κλείσει κάθε, μα κάθε χώρο χαμηλά.

Η συνέπεια των Κάμπος και Ροντρίγκες στα μαρκαρίσματα ήταν ιδανική, ο Χαρίσης έμοιαζε να είναι παντού, ο Σάχοφ ήταν ο μόνος που είχε στο μυαλό του να πάρει τη μπάλα και να κοιτάξει μπροστά. Την ίδια στιγμή δεν έχουν κάνει φάουλ στη περιοχή έξω από τη μεγάλη περιοχή του Γλύκου, δεν έχουν, δηλαδή, στήσει τη μπάλα για τον Άγιαξ. Αλλά μένουν μονίμως πίσω. Δεν κερδίζουν μπάλα, δεν κερδίζουν μέτρα, μένουν στάσιμοι, και αυτό δίνει στον Άγιαξ την ευκαιρία να έχει τους περισσότερους δυνατούς παίκτες κάτω από τη μεσαία γραμμή.

Και κάπως έτσι ήρθε και το ακυρωθέν γκολ του Άγιαξ στο 18’ και το δοκάρι στο 20’. Σε εκείνο το σημείο, το ματς αλλάζει. Και αλλάζει από μια αλληλουχία γεγονότων. Ο Άγιαξ αγγίζει το 1-0 με το σουτ του Ρίντελβαλντ, το γήπεδο “ξυπνάει”, και οι παίκτες του ΠΑΟΚ την “ακούν”. Σχεδόν δυο λεπτά αργότερα, ο Τζαβέλλας διεκδικεί τη μπάλα, την κερδίζει, κερδίζει φάουλ και “μανουριάζει”. Σπρώχνει έναν παίκτη για να μείνει όρθιος και έναν δεύτερο δείχνοντας διάθεση να στήσει τη μπάλα και να εκτελέσει το φάουλ γρήγορα. Έκανε το “κομμάτι“ του για να συνεφέρει τους συμπαίκτες του. Να κερδίσει 20-30 μέτρα και περίπου μισό λεπτό.

Έστω και με αυτό το τρόπο, ο ΠΑΟΚ πήρε “ταίμ άουτ”. Πολύτιμο, υπερπολύτιμο στη ροή του αγώνα, στα όσα ακολούθησαν. Διότι από εκείνη τη στιγμή, από τη “μανούρα” του Τζαβέλλα, τρία λεπτά αργότερα, ο ΠΑΟΚ κάνει τη πρώτη του ουσιαστική φάση και τέσσερα λεπτά μετά τη πρώτη φάση σκοράρει. Δοκάρι ο Άγιαξ στο 20’, “μανούρα” του Τζαβέλλα στο 21’, ευκαιρία ο Ροντρίγκες στο 23’, γκολ ο ΠΑΟΚ στο 27’. Αυτά τα επτά - οκτώ λεπτά ήταν όλο το “ζουμί” του πρώτου ημιχρόνου διότι σε αυτά τα λεπτά είδαμε κάτι διαφορετικό από ότι στα υπόλοιπα.

Ο "ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ" ΤΖΙΟΛΗΣ

Στο δεύτερο ημίχρονο, δε άλλαξε κάτι στην εικόνα του αγώνα. Ο Άγιαξ “έπαθε” και έμαθε. Προσπάθησε να απλώσει το παιχνίδι του. Ο ΠΑΟΚ δεν έπαθε και δεν έμαθε. Συνέχιζε να υστερεί στη κράτημα της μπάλας, και όπως στο 20’ έτσι και στο 58’, παίκτης του Άγιαξ βρήκε χώρο έξω από τη μεγάλη περιοχή, και αυτή τη φορά, δεν βρήκε το δοκάρι.

Και όπως άλλαξε το ματς από τη φάση του 20’, έτσι άλλαξε και από τη φάση του 58’. Ο Άγιαξ ζωντάνεψε, πήρε τα πάνω του και άφησε χώρους. Και ο ΠΑΟΚ, μόλις είδε χώρους, ξεθάρρεψε και ζήτησε πράγματα από το ματς. Ο Ίβιτς το διαπίστωσε και ”πάγωσε” για λίγο τα σχέδιά του. Πήρε όσα περισσότερα μπορούσε να πάρει από τον Χαρίση που έκανε σπουδαίο παιχνίδι. Και αφού εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε τα πνευμόνια του, που τα προτίμησε ως αρχική επιλογή τα έβγαλε και έριξε τον Τζιόλη. Και ο ψηλόσωμος μέσος έκανε αυτό που ξέρει καλά να κάνει.

Έβαλε τις φωνές και παράλληλα μια τάξη στους γύρω του. Είναι “προπονητής” στο γήπεδο, ο,τι χρειάζεται μια ομάδα με κουρασμένους παίκτες, που αρχίζουν και υπολειτουργούν και θέλουν οδηγίες. Λεπτομέρειες που μόνο αμελητέες δεν είναι. Διότι αυτές μέτρησαν. Και έφεραν ένα φινάλε παιχνιδιού πολύ πιο “ήσυχο” από όσο θα ήθελε ο Άγιαξ, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ΠΑΟΚ. Αποστολή εξετελέστη, part I.

ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ

Και τώρα, τι; Ο ΠΑΟΚ καλείται να κάνει ο,τι δεν έκανε το 2010 μετά το 1-1 με τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ, το 2012 μετά το 0-0 με την Ουντινέζε στο Ούντινε, το 2013 μετά το 1-1 με την Σάλκε στο Γκεζελκίρχεν. Να πάρει πρόκριση στη Τούμπα. Να σηκώσει το βάρος των πιθανοτήτων που αύξησε χθες το βράδυ. Για να τις αυξήσει δεν πήγε στην Ολλανδία;

Το έκανε. Το να “κλέβεις” ματς είναι πιο εύκολο από το να παίρνεις. Από τη μια, υπάρχει το εξής ερώτημα. Μπορείς να “κλέψεις” από την ίδια ομάδα ματς, δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ μέρες; Από την άλλη, υπάρχει και το άλλο ερώτημα. Μπορείς να το “παίξεις” φαβορί; Και ο Βλάνταν Ίβιτς καλείται να βρει ισορροπίες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Άγιαξ - ΠΑΟΚ 1-1

Τα γκολ στο Άγιαξ-ΠΑΟΚ