"Θυσίασε" την Ευρώπη
Ο Αντώνης Τσακαλέας γράφει για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Κρασνοντάρ και την συνειδητή επιλογή του Τούντορ να "θυσιάσει" την Ευρώπη.
Ο ΠΑΟΚ δεν ορίζει πλέον τη τύχη του στην Ευρώπη, και αυτό έγινε, σε μεγάλο βαθμό, κατ' επιλογή, με τον Ιγκόρ Τούντορ να αντιλαμβάνεται πως ο,τι και αν γινόταν χθες στη Τούμπα, θα "αντικατασταθεί" από το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Παναθηναϊκό.
Ο Κροάτης τεχνικός γνωρίζοντας τον αντίκτυπο του αγώνα της Κυριακής, αποφάσισε να πάει το παιχνίδι με τον Ρώσους όπως ακριβώς αυτό κύλησε.
Το θέαμα στα πρώτα 45 λεπτά ήταν "αντιτουριστικό", με τη στατιστική να γράφει τρεις τελικές, αλλά ουσιαστικά ήταν "μιάμιση" η φάση που έγινε μπροστά στα καρέ και των δυο ομάδων.
Το περίμενε ο Τούντορ
Δεν λέω οτι ο Τούντορ επέλεξε να παίξει ο ΠΑΟΚ έτσι, αλλά είμαι σίγουρος πως κάτι τέτοιο περίμενε. Με τους Μαλεζά, Σκόνδρα και Ζάιρο να μην έχουν ρυθμό, τον Σάμπο να συνεχίζει να πλατσουρίζει στα ρηχά - κάποια στιγμή ένιωσα πως "κρύβεται" από τη μπάλα, πως δεν τη ζητά, πως αποφεύγει τις πρωτοβουλίες - και τον Αθανασιάδη να μη μπορεί να κάνει την διαφορά. Η αλήθεια είναι πως ο Κλάους έχει καιρό να παίξει σαν Κλάους. Ίσως να έχει… παρασυρθεί λόγω της διαχείρισης που κάνει ο Τούντορ με εκείνον και τον Μπερμπάτοφ και τον έχει πάρει η μπάλα. Όχι πως πήρε κάποια στιγμή μπροστά και του έκοψε ο προπονητής του τη φόρα…
Στο δεύτερο ημίχρονο, η Κράσνονταρ ξεθάρρεψε, ο ΠΑΟΚ το πήρε χαμπάρι νωρίς να σουλουπώθηκε (οι Ρώσοι έκαναν στα πρώτα πέντε λεπτά του δευτέρου μέρους όσες τελικές έκανε στο πρώτο μέρος) και τότε, ο Τούντορ, μαζί με τον Κονόνοφ, χτύπησαν το παιχνίδι. Άρι, Μαμάεφ, Μπερμπάτοφ και Μακ μπήκαν στο γήπεδο και αμέσως φάνηκαν, πήγαν να κάνουν την διαφορά.
Κατανοώ πως και ο Κονόνοφ και ο Τούντορ νοιάζονται περισσότερο για το πρωτάθλημα, απλά, ο Ρώσος τεχνικός είχε το πλεονέκτημα να βολεύεται και με την ισοπαλία, ενώ το πρόγραμμα τον ευνοεί, καθώς η Ντόρτμουντ που θα φτάσει τους δέκα βαθμούς σε δυο εβδομάδες, θα πάει στη Ρωσία αδιάφορη την πέμπτη αγωνιστική.
Με την πλάτη στον τοίχο
Ο ΠΑΟΚ πλέον είναι με την πλάτη στον τοίχο όσον αφορά την Ευρώπη, και το κακό για εκείνον είναι πως ακόμα και ένα διπλό στη Ρωσία σε δυο εβδομάδες, δεν τον εξασφαλίζει. Σίγουρα αλλάζει τα δεδομένα, αλλά υπάρχει ακόμα δρόμος.
Γι' αυτό μίλησα για "θυσία". Και είναι η δεύτερη σερί χρονιά που νιώθω πως ο ΠΑΟΚ θυσιάζει ένα θεσμό για έναν άλλον. Τον Ιανουάριο του 2015, ο Δικέφαλος αποκλείστηκε στο κύπελλο με την ήττα από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και τις ισοπαλίες με Γιάννενα και Κέρκυρα και… δεν άνοιξε μύτη. Δεν έγινε τίποτα. Νιρβάνα.
Ήταν βλέπετε πρώτος στο πρωτάθλημα, υπήρχε στόχος, υπήρχε κάτι που κυνηγούσε. Βέβαια, πριν βγει ο Ιανουάριος, ο ΠΑΟΚ είχε χάσει την πρώτη θέση, και η συνέχεια είναι γνωστή. Και όταν τον Δικέφαλο τον είχε πάρει η κάτω βόλτα, δεν υπήρχε κάτι να ελπίζει πως θα πιαστεί. Εκεί, το κύπελλο του "έλειπε". Σε μια αντιστοιχία του πέρυσι με το φέτος, η Ευρώπη δε θα του "λείψει" τόσο αν δεν συνεχίσει, αλλά ο,τι και αν γίνει, ο ΠΑΟΚ έχει άλλα τρία παιχνίδια να δώσει στον όμιλο.
Όλα για όλα με Παναθηναϊκό
Πλέον, ο ΠΑΟΚ προετοιμάζεται για το παιχνίδι με τον μεγάλο του αντίπαλο. Την ομάδα που το 2014 του πήρε το κύπελλο, τα δυο τελευταία χρόνια του παίρνει τη δεύτερη θέση, την ομάδα που δεν έχει καταλάβει πως αυτόν πρέπει να "κυνηγά" και όχι τον Ολυμπιακό, και αυτό διότι αυτός είναι ο πρώτος που είναι από πάνω του. Την ομάδα που "ζηλεύει" τα τελευταία χρόνια και ήδη πριν καν περάσουμε στη χειμερινή ώρα, βρίσκεται επτά βαθμούς πίσω του και τον υποδέχεται στη Τούμπα.
ΥΓ: Δε θα μπορούσα να μην ασχοληθώ με αυτό το θέμα, ο Γλύκος τα πήγε καλά χθες. Κάτω από τα δοκάρια ήταν όσο σταθερός ήταν και ο Όλσεν, όμως το μεγάλο συν ήταν στις εξόδους, που και τις έκανε, και ήταν και πετυχημένες. Το κακό με τον Γλύκο είναι το "παρελθόν" του. Είναι ο Γλύκος, και αυτό δε μπορεί να το αλλάξει, τι να κάνουμε; Και τα βλέμματα χθες ήταν επάνω του και γι' αυτό το λόγο. Και τι δεν είδα στο διαδίκτυο.
Με το χιούμορ μπορείς να σκίσεις κάποιον με το βαμβάκι. Τι οτι ελέγχει το μετεωρολογικό δελτίο μήπως και φυσάει, τι οτι θα βάλει μεγαλύτερα γάντια για να είναι πιο σίγουρος… Και θα υπάρχει μόνιμα και εκείνη η μερίδα που τον κατατάσσει στο "παρεάκι της εθνικής" που αποτελείται από την αφεντιά του, τον Σαλπιγγίδη, τον Τζαβέλλα και τελευταίο τον Τζιόλη. Και δε μπαίνω στη συζήτηση για το αν η μερίδα κόσμου που έχει αυτό το σκεπτικό είναι μικρή η μεγάλη. Και μόνο που υπάρχει, μου φτάνει.
