When the spurs go marching in!

O Αντώνης Τσακαλέας καταπιάνεται με την περίπτωση της Τότεναμ που μπορεί να γίνει ο... δράκος στο φετινό παραμύθι της Λέστερ.

When the spurs go marching in!

Έπρεπε να κινδυνεύει να πέσει πέρυσι ή να έχει παίξει στη τρίτη κατηγορία πριν από λίγα χρόνια για να είναι hype όπως η Λέστερ; Έπρεπε να έχει χάσει από τα Νησιά Φερόε ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο, για να αποθεωθεί για τη δουλειά που κάνει; Έπρεπε να είναι άνεργος ο Χάρι Κέιν για να έχει τη συμπάθεια όλων; Έπρεπε να έχει έρθει στη ζωή μας από τη Χάβρη ο Ντέλε Άλι ή να μην είναι baby face αλλά "αλητόφατσα" για να αρέσει περισσότερο; Ούτε πρόκειται ούτε μπορώ να αφαιρέσω έστω και λίγη από την λάμψη, τη μαγεία και στο κάτω – κάτω της γραφής την ανάγκη που έχουμε όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου από ιστορίες όπως αυτή της Λέστερ. Ούτε όμως μπορώ να αποδεχθώ το "πρέπει όλοι μας να είμαστε με την Λέστερ". Να μαζευτούμε όλοι μαζί, να την υποστηρίξετε.

Ο... δράκος στο παραμύθι της Λέστερ

Εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι με την Τότεναμ, και θέλω να δω τα "σπιρούνια" να γίνονται ο δράκος στο φετινό παραμύθι της Λέστερ. Για τον Σερ Άλεξ που κάρφωσε σ' αυτή την ομάδα μια ταμπέλα που ακόμα δεν μπορεί να τη βγάλει, τον Ουόλκοτ που μας πουλάει τρέλα ακόμα και από το φορείο, τον Ποτσετίνο που δε μου γέμιζε το μάτι, τον Ντέλε Άλι που μέχρι πέρυσι έπαιζε στην τρίτη κατηγορία και την Μίλτον Κέινς, τους δυο Βέλγους "Σπαρτιάτες" στην άμυνα, τους τρεις παίκτες που έχουν μείνει από όσους έπαιξαν κόντρα στον ΠΑΟΚ το 2011 και έχασαν με 1-2 στο WHL. Για την ομορφιά του αθλήματος που, πιστέψτε με, δε θα χαθεί αν δε το πάρει η... χαϊδεμένη του Χόλιγουντ, που θα αποτελέσει τη μεγάλη παρηγοριά για την Άρσεναλ και την Μάντσεστερ Σίτι, που σίγουρα προτιμούν να πέσουν το θύμα μιας "ωραίας έκπληξης" όπως όλοι ονομάζουν την Λέστερ, λες και η Τότεναμ ξεκίνησε ως φαβορί.

Η Τότεναμ είναι μια ομάδα που άνοιξε δρόμους και μετά είδε άλλους να τους διαβαίνουν και εκείνη να πηγαίνει σε χωράφια. Ήταν η πρώτη αγγλική ομάδα του 20ου αιώνα που κατέκτησε το νταμπλ. Το πρώτο της και μοναδικό. Ήταν η πρώτη αγγλική ομάδα που κατέκτησε Ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά και η πρώτη Αγγλική ομάδα που κατέκτησε δυο διαφορετικά Ευρωπαϊκά τρόπαια. Ήταν η πρώτη αγγλική ομάδα που μπήκε στο χρηματιστήριο. Όλες αυτές οι πρωτιές έχουν σκουριάσει, είναι επιτεύγματα που δεν θα σβηστούν αλλά πλέον τα έχουν κάνει τόσοι πολλοί και πιο πρόσφατα, είναι επιτεύγματα που δεν δημιουργούν φιλάθλους. Και δε μιλάω για τους εντός του νησιού, αλλά τόσο για την αύρα μιας ομάδας εκτός συνόρων.

When the spurs go marching in!

Έχει γίνει κατά καιρούς "μόδα" (hype όπως το λέμε πλέον) να υποστηρίζεις την Λίβερπουλ, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Τσέλσι, την Άρσεναλ, την Μάντσεστερ Σίτι εσχάτως, και αυτό δεν είναι κακό ή μεμπτό. Ακόμα και η Λίντς είχε γίνει "μόδα" και δε μιλάω για τη δεκαετία του '70 αλλά για την εποχή που βρέθηκε μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Τότεναμ έχει αγωνιστεί στο κύπελλο πρωταθλητριών δυο φορές. Τη πρώτη φορά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όπου και αποκλείστηκε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπενφίκα και την δεύτερη φορά έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, εκεί που έπεσε πάνω στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Πάνω - κάτω, όλα αυτά τα γνωρίζουν αν όχι όλοι, οι περισσότεροι, όπως γνωρίζουν και παίκτες "σύμβολα" όπως οι Αρντίλες, Χονλτ, Λίνεκερ, Γκασκόιν και καμιά 15άρια που μπορούν με ευκολία να αραδιάσουν οι φανατικοί της ομάδας, ανάλογα με την ηλικία τους, άρα και τον παίκτη που εκείνος τους... έκανε Τότεναμ, είτε μέσα από την ΕΤ2 και τις μεταδόσεις αγώνων το μεσημέρι του Σαββάτου, είτε μέσα από τις εφημερίδες της εποχής που μετέφεραν τα νέα με καθυστέρηση σε σχέση με το τώρα, που έχουν φτάσει να έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε όλα τα παιχνίδια ενός πρωταθλήματος.

Ζει στον δικό της κόσμο

Η Τότεναμ είναι μια ομάδα που ζει στο δικό της κόσμο. Τώρα τελευταία ξέφυγε από τις θέσεις 8-12, με χρονιές που είχε ισορροπημένες νίκες-ισοπαλίες-ήττες και τέρματα πέντε πάνω - πέντε κάτω. Τη θυμάμαι να τερματίζει στη τρίτη θέση και την επόμενη χρονιά να παίρνει το κύπελλο Αγγλίας, με τους Λίνεκερ και Γκασκόιν και αυτή είναι η καλύτερη θέση που την έχω δει να τερματίζει. Πριν από λίγα χρόνια είχε χαρακτηριστεί η πιο ακατάλληλη ομάδα για καρδιακούς λόγω των συχνών εναλλαγών στο σκορ. Και φέτος, έχει καταφέρει, αρχές Μαρτίου να είναι +3 βαθμούς από την Άρσεναλ, +5 βαθμούς από την Μάντσεστερ Σίτι, +8 από την Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ, +11 από την Λίβερπουλ, +15 από την Τσέλσι. Όλα αυτά την ίδια σεζόν. Και είναι δεύτερη. Ε, να τρελαίνεσαι.

Οι αποτυχίες της Τότεναμ να εκμεταλλευτεί την οικονομική της ευρωστία έχουν δημιουργήσει μια σειρά από γραφήματα που κυκλοφορούν στο ίντερνετ. Και η αλήθεια να λέγεται. Η Τότεναμ έχει αποτύχει έχοντας ακολουθήσει πολλούς διαφορετικούς δρόμους. Όχι ακριβές μεταγραφές, όχι "λαμπερούς" προπονητές, όχι Άγγλους προπονητές, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Γιουρόπα Λιγκ. Και για τα χρήματα που δαπανούσε η Τότεναμ, το Γιουρόπα Λιγκ ήταν αποτυχία. Ουσιαστικά, ήταν η αποτυχία της ομάδας να δώσει βάρος στη φανέλα της. Όχι ως ιστορία, αλλά ως ομάδα που βάζει στόχο, τον πετυχαίνει, και στη συνέχεια ανεβάζει τον πήχη της.

Εδώ και χρόνια η Τότεναμ προσπαθεί να περάσει τον ίδιο πήχη. Είχαμε φτάσει στο σημείο να λέμε πως η καλύτερη μεταγραφή που προέκυψε από τα 100 εκ. Ευρώ που πήρε η Τότεναμ για να δώσει τον Γκάρεθ Μπέιλ στη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν... του Οζίλ στην Άρσεναλ. Με την Τότεναμ να δίνει χρήματα στη Ρόμα για να πάρει τον Λαμέλα, τη Ρόμα να δίνει τα χρήματα της Τότεναμ στην Άρσεναλ για να πάρει τον Ζερβίνιο, και την Άρσεναλ να δίνει... τα χρήματα της Ρόμα (άρα της Τότεναμ) για να πάρει τον Οζίλ. Και η Τότεναμ, για την επίθεσή της, έδωσε ένα σκασμό λεφτά για τον Σολδάδο. Ε, να τρελαίνεσαι.

Είναι... να τρελαίνεσαι!

Φέτος η Τότεναμ έχει πάρει 17 βαθμούς από παιχνίδια στα οποία βρέθηκε να είναι πίσω στο σκορ. Και είναι οι περισσότεροι τέτοιοι βαθμοί από κάθε άλλη ομάδα φέτος στη Πρέμιερ Λιγκ. Σε αυτούς δεν υπολογίζω την ανατροπή στο τελευταίο ματς με την Άρσεναλ. Από τους 12 βαθμούς που διεκδίκησε στα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε με Λέστερ και Άρσεναλ , έχει πάρει τρεις, ενώ έχει προηγηθεί στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια. Από εννιά βαθμούς που είχε κάποια στιγμή στο χέρι, σε αυτά τα ματς, πήρε τρεις. Ε, να τρελαίνεσαι.

Θυμάμαι την περσινή σεζόν και αγχώνομαι μήπως και φέτος γίνει η στραβή. Πέρυσι, όλη η ζημιά για την Τότεναμ έγινε τέτοια εποχή. Μετά από ένα σερί 5-1-1, άκρως θετικό για Τότεναμ, είχε έρθει η ήττα της 29ης αγωνιστικής από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 3-0, μια νίκη αρκετά "Τότεναμ" με 4-3 επί της Λέστερ που δεν ήταν αρκετή για να δώσει ώθηση, καθώς ο ένας βαθμός με Μπέρνλι και Άστον Βίλα έκανε την ομάδα να τρέχει και να μη φτάνει τελικά στο όνειρο της τετράδας.Το αστείο είναι πως φέτος η χρονιά ξεκίνησε με την ήττα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με αυτογκόλ. Μια ήττα που με έκανε να πω "πάλι μια από τα ίδια. Άψυχη ομάδα, που θα μας βγάλει τη ψυχή". ΟΚ, μας τη βγάζει πάλι αλλά με άλλο τρόπο.

Οι πρωταγωνιστές του παραμυθιού

Οι πρωταγωνιστές της Τότεναμ, δεν διαφέρουν και πάρα πολύ από τους αντίστοιχους της Λέστερ. Ο Χάρι Κέιν ήρθε πέρυσι από το πουθενά. Μαζί με τον Ρόουζ και τον Ουόκερ, είναι οι μόνοι παίκτες που βρισκόταν στην ομάδα και στο πρώτο μισό της σεζόν 2011-12, όταν η Τότεναμ βρέθηκε στον ίδιο όμιλο με τον ΠΑΟΚ στο Γιουρόπα Λιγκ. Ο Ρόουζ ήταν η αλλαγή του Μπέιλ, ο Ουόκερ είχε μόλις ξεπηδήσει και ο Κέιν ήταν στα δευτερότριτα. Μάλιστα για τον Κέιν, το παιχνίδι στη Τούμπα ήταν το πρώτο εκτός έδρας στη καριέρα του με την Τότεναμ, και λογικά θα το θυμάμαι για μια ζωή. Ο Κέιν έπαιξε από την πίεση της ομάδας να πάρει ευκαιρίες λόγω των προβλημάτων στην επίθεση, και από το μηδέν, έχει γίνει η περηφάνια των οπαδών της Τότεναμ, ο "one of our own". Και η δική του ιστορία, έχει στοιχεία παραμυθιού, δυσκολιών, μιας ανάβασης προς τη προσωπική κορυφή.

Ο Ντέλε Άλι είναι ένα παιδί τον οποίο ανακάλυψαν αρκετές από τις "μεγάλες" ομάδες, και η Τότεναμ τον πρόλαβε. Δύσκολα τα καταφέρνει η Τότεναμ σε τέτοιες περιπτώσεις. Όχι πως δεν έχει τα λεφτά, αλλά τα περισσότερα παιδιά έχουν την Τότεναμ ως δεύτερη και τρίτη επιλογή. Και όχι μόνο Άγγλοι, αλλά και ξένοι. Ξεχνάει κανείς τον Γουίλιαν που πέρασε ιατρικά στη Τότεναμ το πρωί και το απόγευμα πήγε και υπέγραψε στην Τσέλσι; Όση δόση υπερβολής και να έχει αυτή η ιστορία (που είναι πολύ πιθανό να έχει γίνει έτσι) δείχνει την αλήθεια για την Τότεναμ. Μια αλήθεια που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τη φετινή της προσπάθεια, με τον Ντέλε Άλι να κάνει πράγματα και θαύματα στη πρώτη του χρονιά στη Πρεμιερ Λιγκ.

Η τριάδα του Άγιαξ, βρέθηκε ξανά στο Λονδίνο για λογαριασμό της Τότεναμ. Οι Αλντερβάιρελντ, Βερτόνγκεν και Έρικσεν. Τη διετία 2008-10 ήταν οι δυο πρώτο και από τότε μέχρι το 2012 ήταν και ο Δανός στο Άμστερνταμ. Από φέτος είναι όλοι στο Λονδίνο, και ο Αλντερβάιρελντ έχει δώσει πολλά φέτος στην άμυνα. Ο Έρικσεν είναι η κλασική "ήρεμη δύναμη". Ο Λαμέλα από την άλλη είναι η προσωποποίηση της Τότεναμ. Μεγάλες δυνατότητες, λίγη ουσία. Το "τι έκανε;" συνοδεύει πολλές από τις ενέργειές του μέσα στο γήπεδο, άλλοτε με θετική και άλλοτε με αρνητική χροιά. Του τα 'χω συγχωρέσει όλα πάντως μετά τη μαγική ασίστ στον Έρικσεν για το 1-2 στο "Έτιχαντ"...

When the spurs go marching in!

Ο Κέιν, ο Άλι, ο Αλντερβάιρελντ είναι οι... απαντήσεις στον Βάρντι, τον Μαχρεζ και τον Χουτ της Λέστερ. Μαζί με όλους τους υπόλοιπους, τον Γιορίς κάτω από τα δοκάρια, τον Ντάιερ, τον Μέισον, τον Τσαντλί, τον Ντεμπελέ, τον Λαμέλα, κάνουν όλους τους φίλους της Τότεναμ να ονειρευόμαστε οτι θα μπει τέλος στην απαίσια st totteringhams day που έχουν καθιερώσει οι φίλοι της Άρσεναλ να γιορτάζουν, κάθε φορά που τερματίζουν πάνω από την Τότεναμ. Και την γιορτάζουν εδώ και πολλά χρόνια τώρα. Το τέλειο θα ήταν να σταματήσουν να την γιορτάσουν με την Τότεναμ στη πρώτη θέση. Και μετά, να ζητήσουμε όλοι από τον Ουόλκοτ ένα σχόλιο. Αυτό το "μαμούνι" που κάνει καζούρα στην Τότεναμ όπου βρεθεί και όπου σταθεί.

Όλοι οι παίκτες της Τότεναμ έχουν φέτος την ευκαιρία να βγάλουν από πάνω από την ομάδα αυτό το "it's Tottenham" που είχε πει ο Σερ Άλεξ Φέργκιουνσον στο παιχνίδι στο οποίο η Τότεναμ προηγήθηκε με 3-0 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο ημίχρονο, και τελείωσε με νίκη της Γιουνάιτεντ με 5-3. Είναι ευκαιρία να βγάλουν από πάνω τους τη σεζόν που η Τότεναμ ήταν δέκα βαθμούς από από την Άρσεναλ και προηγούταν με 2-0 στο μεταξύ τους παιχνίδι, και τελικώς έχασε με 5-2 και η Άρσεναλ με ντεμαράζ άφησε και πάλι πίσω της τη Τότεναμ. Ε, να τρελαίνεσαι.

Ή τώρα ή ποτέ

Όλο αυτό το κλίμα, κάνει τη φετινή ευκαιρία να μοιάζει με "ή τώρα ή ποτέ" αν και η Τότεναμ διαθέσει ένα σύνολο που δεν το έχουν πάρει τα χρόνια, και εφόσον η ομάδα αγωνιστεί στο Τσάμπιοπνς Λιγκ, θα κοπάσει η προσπάθεια των παικτών της να θέλουν (δικαιολογημένα) να ανοίξουν την πόρτα της εξόδου για να αγωνιστούν σε ομάδα που κουνάει σεντόνι με αστέρια μεσοβδόμαδα. Βέβαια, αν για την Τότετεναμ είναι "ή τώρα ή ποτέ" για τη Λέστερ, τι είναι; Όπως και να έχει, το φετινό πρωτάθλημα της Πρέμιερ θα το θυμόμαστε και θα το μνημονεύουμε για χρόνια, και γι' αυτό είναι η μεγάλη ευκαιρία για την Τότεναμ να αποτινάξει το ζυγό της "τεταρτοπέμπτης" με έναν τίτλο.

Η Τότεναμ έχει πιο δύσκολο πρόγραμμα από την Λέστερ, την ώρα που η Άρσεναλ και η Μάντσετσερ Σίτι δεν είναι ξεγραμμένες, πόσο δε μάλλον με βάση τα όσα έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Και νιώθω πως η Λέστερ δεν έχει... πάθει ακόμα το τρέμουλο της πρώτης θέσης και του διαφαινόμενου τίτλου. Η Τότεναμ έχει την καλύτερη άμυνα, την καλύτερη εκτός έδρας άμυνα και φέτος έχει δυο ήττες στην έδρα της, από την 1η και την...19η ομάδα στη βαθμολογία. Ε, να τρελαίνεσαι.

Ε, λοιπόν, αυτό το "ε, να τρελαίνεσαι" έχει αντικαταστήσει το "to dare is to do" που είναι το μεταφρασμένο στα Αγγλικά "audere est facere", το μότο του συλλόγου. Η φετινή είναι η σεζόν που η Τότεναμ καλείται να το βγάλει αυτό από το μυαλό μου. Αφού τολμά να διεκδικήσει τον τίτλο, ας το κάνει πράξη. Να δω επιτέλους εκείνα τα παλικάρια που είναι όρθια μπροστά από το πανό "can't smile without you" να χαμογελάνε για σένα.

News 24/7

24MEDIA NETWORK