Ώρα να γυρίσει το κουμπί
Ο Αντώνης Τσακαλέας γράφει για την επόμενη μέρα στον ΠΑΟΚ και αναλύει τα δεδομένα ενόψει του αγώνα ρεβάνς για το Κύπελλο με τον Πανιώνιο
Να μιλήσουμε λίγο για ποδόσφαιρο; Μου 'χει λείψει τελευταία. Λογικό είναι να έχει πάει αλλού η κουβέντα στον ΠΑΟΚ. Φεύγει ο Τούντορ, μένει ο Τούντορ, φεύγει ο Αγγελίδης, φεύγει ο Βεζυρτζής, γίνεται ο Μίχελ πρόεδρος, όχι αν θα καταθέσει στεφάνι ο ΠΑΟΚ για τα θύματα της Θύρας 7, όχι αν θα πάει στο γήπεδο ο Σαββίδης, όχι η ια αποβολή που δεν έδωσε, όχι η άλλη αποβολή που δεν έδωσε, όχι η σημαία του βοηθού που ήταν λανθασμένα σηκωμένη.
Το ματς της χρονιάς με Πανιώνιο
Το παιχνίδι στο "Καραϊσκάκης" ήρθε, πέρασε και ο ΠΑΟΚ καλείται να κοιτάξει μπροστά. Διότι έχει ένα παιχνίδι που είναι πιο δύσκολο από αυτό της περασμένης Κυριακής. Γιατί είναι πιο δύσκολο; Διότι ο Πανιώνιος την Πέμπτη θα είναι στη θέση που είχε ο ΠΑΟΚ την περασμένη Κυριακή, και ο ΠΑΟΚ θα είναι στη θέση της ομάδας που έχει μπροστά της ένα "must win" παιχνίδι όχι κόντρα στην Καλλονή που πέφτει αλλά τον Πανιώνιο που τον έπιασε στην βαθμολογία.
Μια ομάδα που την κέρδισε δύσκολα στη Τούμπα για το πρωτάθλημα, και έφερε ισοπαλία με γκολ στη Νέα Σμύρνη πριν από σχεδόν δέκα ημέρες. Του Πανιωνίου που έχει μια μέρα λιγότερης ξεκούρασης καθώς έπαιξε το βράδυ της Δευτέρας πρωτάθλημα, αλλά, ξαναλέω, ούτε τίποτα να χάσει έχει, και πιο σταθερή ομάδα σε σχέση με τον ΠΑΟΚ είναι. Μια μάχη δυο προπονητών που έχουν μείνει στον πάγκο από το ξεκίνημα της σεζόν για... διαφορετικούς λόγους. Ο Τούντορ δεν "φαγώθηκε" και ο Ουζουνίδης δεν πήρε "μεταγραφή" σε άλλη ομάδα.
Ο ΠΑΟΚ παίζει όλη του την ηρεμία την Πέμπτη και ο Πανιώνιος παίζει το κάτι παραπάνω. Που ήδη για τα δεδομένα που υπήρχαν το καλοκαίρι, ο Πανιώνιος ίσως είναι η πλέον πετυχημένη ομάδα μέχρι τώρα.
Τα πλάνα του Τούντορ
Ο Μπερμπάτοφ αγωνίστηκε στο "Καραϊσκάκης" αρχικά ως επιτελικός μέσος, έχοντας αρχικά μπροστά του τον Αθανασιάδη και στη συνέχεια τον Μακ. Δεν ξέρω πότε θα γίνει, και κάτω από ποιες συνθήκες, αλλά θα περιμένω μέχρι να δω τον Βούλγαρο σε διαδοχικά παιχνίδια ως βασικό.
Να τον κρίνουμε όλοι μας επιτέλους αγωνιστικά και "δίκαια". Διότι έχω την εντύπωση πως αυτό είναι και το παράπονό του. Βέβαια φτάσαμε αρχές Φεβρουαρίου να το συζητάμε αυτό, αλλά έτσι είναι. Το σε ποια θέση θα τον επιλέξει ο Τούντορ, και αν θα του δώσει σερί παιχνίδια, δεν το ξέρω.
Ο Κάτσε είναι το άλλο ζητούμενο. Ένας παίκτης που από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2015 δεν απουσίασε από κανένα παιχνίδι στο οποίο είχε δικαίωμα συμμετοχής πλην κάποιων ματς κυπέλλου με εκτεταμένο ροτέισον, και εδώ και 1,5 μήνα είναι μεταξύ πάγκου και κερκίδας. Και ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να τον αγνοεί, επιμένοντας πως δεν τον έχει ανάγκη, θεωρώντας πως ο Κάτσε λειτουργεί σα να μην έχει ανάγκη τον ΠΑΟΚ. Εδώ που έφτασε η υπόθεση, είναι πλέον και θέμα εγωισμού. Αφού επέλεξε να πορευτεί έτσι ο ΠΑΟΚ, με γεια του με χαρά του.
Ευκαιρία να γυρίσει το κουμπί
Το παιχνίδι με τον Πανιώνιο είναι η μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΟΚ για να... γυρίσει το κουμπί. Όχι "η Παναγιά" που έλεγε πέρυσι μια ψυχή, αλλά ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Να "μαντρωθεί", να έχει ένα στόχο, ακόμα και αν αυτός αποδειχθεί "χαλάκι" για να κρυφτούν όλα τα στραβά από κάτω. Βέβαια, πολύ φοβάμαι πως από στόχος θα γίνει αυτοσκοπός, αλλά το πάθημα της τελευταίας φορά που συνέβη κάτι τέτοιο είναι αρκετά φρέσκο για το ξεχάσουν όλοι... Όταν στο τελικό ο ΠΑΟΚ ήθελε να πάει με κάθε κόστος, και τελικά το κόστος ήταν τα πλέι οφ, στα οποία μπήκε με -3 τρεις βαθμούς.
Παράλογη απόφαση για αφαίρεση βαθμών σε ειδική βαθμολογία, αλλά έγινε, και αυτό μένει. Για να ξαναγυρίσω στο ματς με τον Πανιώνιο, είναι η μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΟΚ, όχι απλά να γυρίσει το κουμπί, αλλά να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο, το χορτάρι, διότι σε διαφορετική περίπτωση, όλα θα αλλάξουν.
ΥΓ1: Δεν βαριέμαι να λέω την άποψή μου για τις συζητήσεις περί διαιτησίας. Η διαιτησία είναι στα τη τράπουλα όταν παίζεις χαρτιά. Αν πιστεύεις πως είναι στημένη, έχεις δυο δρόμους. Ή δεν παίζεις ή μαθαίνεις τα σημάδια. Αν δεν παίξεις μέχρι να αλλάξει η τράπουλα, έχει καλώς. Αν παίξεις, δεν γίνεται όταν δεν σου "βγαίνουν" να ωρύεσαι, διότι αντίστοιχα, όταν σου βγαίνουν, κοιτάς το ταβάνι και σφυρίζεις αδιάφορα. Τι εννοώ; Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να μη πάει να παίξει σε οποιοδήποτε ματς έμπαινε να σφυρίξει ο Δημητρόπουλος. Αλλά δεν το έκανε. Μπήκε, έπαιξε και ανάλογα με το τι θα γινόταν, θα έπραττε.
ΥΓ2: Αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο ΠΑΟΚ, το κάνει η Νάπολι. Στα 90 της χρόνια, διεκδικεί το τρίτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Και τι δε θα έδινα να πήγαινα σήμερα - αύριο στη Νάπολι και να ζούσα τις ετοιμασίες για την άνοδο στο Τορίνο.
