Διαβασμένη η ΑΕΚ, αλλά μπορούσε περισσότερα

Ο Αποστόλης Χορτάτος σχολιάζει τη μεγάλη νίκη της ΑΕΚ επί του ΠΑΟΚ, αλλά και τα αρνητικά στοιχεία των "κιτρινόμαυρων".

24 ΙΑΝ 2016

Σε κάθε παιχνίδι υπάρχουν θετικά, υπάρχουν και αρνητικά. Έτσι και κόντρα στον ΠΑΟΚ η σούμα για την ΑΕΚ περιλαμβάνει ορισμένα θετικά στοιχεία, χωρίς όμως να λείπουν και τα αρνητικά. Δεδομένης της σπουδαιότητας της νίκης θα ήταν άκομψο εκ μέρους να αρχίσω από τα αρνητικά. Πάμε λοιπόν να απαριθμήσουμε όλα αυτά που κρατά η Ένωση από το κυριακάτικο ντέρμπι.

Αφενός οι "κιτρινόμαυροι" θα πρέπει να αισθάνονται τεράστια ικανοποίηση για το γεγονός ότι κατάφεραν για πρώτη φορά φέτος να πάρουν τρίποντο σε ένα ντέρμπι, ενώ αυτή ήταν η πρώτη νίκη τους κόντρα σε ομάδα από την πρώτη 6άδα της βαθμολογίας της Super League. Βάλτε και τις 6 σερί νίκες για να... δέσει το γλυκό.

Με τους τρεις βαθμούς η ΑΕΚ κατάφερε να αποσπαστεί με 6 βαθμούς από τον "δικέφαλο του βορρά", ενώ σημαντικότερο όλων είναι ίσως το γεγονός πως η επιτυχία αυτή αποφέρει "χρυσό" όσον αφορά στην ψυχολογία της ομάδας.

Τον εξαφάνισε από τον χάρτη

Ακόμη ένα θετικό που κρατάμε για λογαριασμό της Ένωσης από το ντέρμπι είναι το γεγονός ότι η ομάδα παρουσιάστηκε διαβασμένη και στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα κατάφερε να περιορίσει σημαντικά τα ατού του ΠΑΟΚ. Αυτό για παράδειγμα δεν είχε συμβεί στην Τούμπα, όταν οι "κιτρινόμαυροι" αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν όταν η μπάλα πήγαινε στις πτέρυγες των "ασπρόμαυρων".

Όσον αφορά τις ατομικές επιδόσεις, ο Ντίντακ "έσβησε" από τον χάρτη τον πιο επικίνδυνο παίκτη του ΠΑΟΚ, που ακούει στο όνομα Γκάρι Ροντρίγκες, ενώ και ο Γκάλο δεν επέτρεψε στον Μακ να προσφέρει το ελάχιστο στην ομάδα του.

Ο Βάργκας φώναξε "παρών" όταν η ομάδα του χρειάστηκε τη συνδρομή του, ο Ανέστης έκανε και πάλι σωτήριες και καταλυτικές αποκρούσεις, στις στιγμές αδράνειας της "κιτρινόμαυρης" άμυνας, ο Σιμόες έδωσε καθοριστικές μάχες στο κέντρο, ενώ ο Αραβίδης έδωσε και την... ψυχή του, στα τελευταία κρίσιμα λεπτά που ο ΠΑΟΚ πίεζε και ο φορ της Ένωσης είχε μετατραπεί σε σέντερ μπακ που βρισκόταν παντού για να αποσοβήσει τον κίνδυνο. Όλα τα παραπάνω ήταν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτά που κρατά και έχει να περηφανεύεται η ΑΕΚ για το παιχνίδι της κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Μαζική υποχώρηση

Πάμε τώρα και στα αρνητικά. Όπως έχω επανειλημμένως τονίσει, η νοοτροπία "παίζω τόσο όσο για να σκοράρω και στη συνέχεια φροντίζω να διασφαλίσω το προβάδισμα", δεν ταιριάζει στην "ψυχοσύνθεση" της ΑΕΚ, ειδικά όσον αφορά στα εντός έδρας παιχνίδια. Ο Ουρουγουανός τεχνικός δεν ξέφυγε ούτε αυτή τη φορά από την πεπατημένη. Μόλις η ομάδα του προηγήθηκε, έδωσε εντολή για μαζική οπισθοχώρηση. Η εντολή εκτελέστηκε κατά γράμμα στο δεύτερο ημίχρονο και για 45 λεπτά η Ένωση βρισκόταν σε θέση άμυνας, μετρώντας αντίστροφα και καρτερώντας για τη λύτρωση του τελικού σφυρίγματος του Γιάχου.

Αν επρόκειτο για μια ομάδα επιπέδου Λεβαδειακού, αυτή θα ήταν προφανώς η ενδεδειγμένη συνταγή της επιτυχίας. Επειδή όμως δεν μιλάμε για τον Λεβαδειακό, αλλά για την ΑΕΚ, αποτελεί ρίσκο, κάθε πρωτοβουλία του προπονητή να στήσει αμυντικά την ομάδα του μέσα στο ΟΑΚΑ. Κακά τα ψέμματα, η φετινή ΑΕΚ δεν είναι σαν αυτή του 2005, όταν ο Σάντος με μέτρια υλικά προσπάθησε -και εν πολλοίς κατάφερε- να πετύχει το ακατόρθωτο. Να παίρνει δηλαδή τα ματς με μισό-μηδέν, δίνοντας βάσει -πρωτίστως- στην ανασταλτική λειτουργία. Η φετινή ΑΕΚ έχει παίκτες που έχουν δυνατότητες και την ικανότητα να "πνίξουν" με την κατοχή της μπάλας τον αντίπαλο, όταν η ομάδα αγωνίζεται εντός έδρας.

Γιατί γυρίζει πίσω;

Στο πρώτο ημίχρονο που η Ένωση έπαιζε πιο απελευθερωμένα, η κατοχή άγγιξε το 70%, με τον ΠΑΟΚ να εκμεταλλεύεται μόνο ένα αμυντικό λάθος για να κάνει ευκαιρία. Η πίεση ψηλά δεν επέτρεψε στους παίκτες του Τούντορ να κάνουν παιχνίδι, τους υποχρέωνε σε αλλεπάλληλα λάθη, με την Ένωση να κερδίζει ξανά και ξανά μπάλες από τη μέση και μπροστά, πιέζοντας ασφυκτικά την αντίπαλη άμυνα. Όταν όμως -μετά το γκολ- πάρθηκε η απόφαση να γυρίσει η ομάδα πίσω, ο ΠΑΟΚ βρήκε πάμπολλες ευκαιρίες να πατήσει την "κιτρινόμαυρη" περιοχή, ενώ κέρδισε πολύ περισσότερα στημένα, που του έδωσαν τη δυνατότητα να απειλήσει άμεσα με ισοφάριση.

Άγιος Αραβίδης

Τελικά η ΑΕΚ είχε για Άγιο αυτή τη φορά τον Αραβίδη και γλίτωσε από το 1-1 στο τέλος. Δεν θα είναι κάθε φορά όμως του Αγίου... Όπως δεν ήταν κόντρα στον Λεβαδειακό, όπως δεν ήταν και κόντρα στον Αστέρα.

Για το τέλος άφησα την περίπτωση Άρθο. Από παιχνίδι σε παιχνίδι διαφαίνεται όλο και πιο πολύ η ανικανότητα του Ισπανού αμυντικού να ανταποκριθεί αξιοπρεπώς στα καθήκοντά του. Νομίζω πως η ΑΕΚ θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο αντικατάστασής του την προσεχή εβδομάδα. Ακόμη κι αν δεν πουληθεί όμως, ο Τζανετόπουλος και ο Λαμπρόπουλος αποτελούν σαφώς πιο ασφαλείς επιλογές.

ΥΓ. Καλή η διαιτησία του Γιάχου. Ίσως η καλύτερη που έχουμε δει φέτος σε ντέρμπι.