Ο Δέλλας, ο Μανωλάς και οι αντιμπαγεβιτσικοί

Ο Τόλης Χορτάτος σχολιάζει την επιβλητική νίκη της ΑΕΚ επί του Ηρακλή και εξηγεί γιατί ό,τι είδαμε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ, αποτελεί προϊόν της δουλειάς του Τραϊανού Δέλλα. Η απάντηση του Μανωλά και οι γνωστοί... αντιμπαγεβιτσικοί.

25 ΟΚΤ 2015

Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι για την ΑΕΚ που είδαμε κόντρα στον Ηρακλή, ευθύνεται κάποιος άλλος πέρα από τον Τραϊανό Δέλλα. Όπως και για την ομάδα της «Τούμπας» αλλά και για την ομάδα του «Γ. Καραϊσκάκης», έτσι και για χθες, την αποκλειστική ευθύνη για ό,τι είδαμε, έχει ο Δέλλας. Που θέλω να καταλήξω; Στο προφανές... Ότι αυτή η ΑΕΚ έχει μια πολύ θελκτική φιλοσοφία στο παιχνίδι της, που είναι προϊόν της δουλειάς του «Κολοσσού». Έχει όμως και αδυναμίες. Κυρίως δεν έχει φορ, δεν έχει ακόμη έναν σέντερ μπακ ηγέτη, ενώ έξτρα ποιοτικοί παίκτες στα «φτερά», θα την ανέβαζαν κατά πολύ επίπεδο. Τώρα θα μου πείτε, αφού είναι όλα ωραία και καλά, γιατί έφυγε ο Δέλλας. Η αλήθεια είναι πως το ζήτημα που προέκυψε με τον Δέλλα ήταν επικοινωνιακό. Η διοίκηση της ομάδας, προφανώς επειδή και η ίδια βολευόταν από την κατάσταση αυτή, δεν επικοινώνησε προς τα έξω ότι ο Δέλλας θα στηριχτεί ακόμη κι αν κάνει λάθη στη διαχείριση αγώνων, κάτι που λίγο-πολύ ήταν αναμενόμενο λόγω της απειρίας του. Γιατί κακά τα ψέμματα, η αδυναμία του 39χρονου τεχνικού ήταν αυτή και τίποτα άλλο.

Να δει την αυριανή μέρα...

Ας μην ασχολούμαστε όμως άλλο με το παρελθόν, ας δούμε τι καλύτερο μπορεί να γίνει στο μέλλον, προκειμένου η ΑΕΚ να βγει ωφελημένη από τις εξελίξεις. Γνώμη μου είναι ότι η φιλοσοφία και το σύστημα (4-2-3-1) θα πρέπει να παραμείνουν ίδια. Είναι πραγματικά ζηλευτό για τα ελληνικά δεδομένα να βλέπεις μια ομάδα να βγάζει στρωτά, με συνεχή τρίγωνα την μπάλα από την άμυνά της, χωρίς κανένα άγχος και με άγνοια κινδύνου και να αναπτύσσεται τόσο ορθολογικά στις αντεπιθέσεις. Επίσης, όσες φορές δοκίμασε φέτος η Ένωση να παίξει κάτι άλλο, πέρα από το κλασικό σύστημά της, τα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά. Άρα έχουμε δύο δεδομένα και προχωράμε.

Θεωρώ ότι ένας προπονητής με παραστάσεις, ανοιχτόμυαλος και με όρεξη για δουλειά, που δεν θα δει την ΑΕΚ ως μαγαζί για να βάλει μερικά ακόμη μηδενικά στον τραπεζικό λογαριασμό του, θα μπορέσει να συνεχίσει την καλή δουλειά του Δέλλα και να δώσει στην ομάδα αυτά τα επιπλέον στοιχεία που χρειάζεται για να μπορεί να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις, την ώρα του αγώνα.

Η απάντηση του Μανωλά

Ο Στέλιος Μανωλάς ήταν κύριος με το «Κ» κεφαλαίο στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του αγώνα. Του δόθηκε η ευκαιρία να επικρίνει τον προκάτοχό του, όμως δεν το έκανε. Αντιθέτως, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την αλλαγή που έκανε ο Δέλλας στο «Γ. Καραϊσκάκης», αντικαθιστώντας τον Μπουονανότε με τον Σιμόες, απάντησε και μάλιστα αφοπλιστικά, πως δεν είναι δυνατό να χρεώνεις την καθίζηση μιας ομάδας αποκλειστικά και μόνο σε ένα τακτικό λάθος, φέρνοντας ως παράδειγμα τις περιπτώσεις που ομάδες έμειναν με 10 παίκτες λόγω αποβολής σε ένα ματς και κατάφεραν ακόμη κι έτσι να βγάλουν σε πέρας την αποστολή τους. Επίσης ο Μανωλάς παρουσιάστηκε προσγειωμένος και ξεκαθάρισε ότι η συμφωνία που έχει κάνει με τη διοίκηση αφορά προσωρινή και μόνο παρουσία του στον πάγκο της ομάδας, τονίζοντας πως δεν είναι... Μουρίνιο.

Οι αντιμπαγεβιτσικοί

Θέλω τέλος να σχολιάσω μια ασχήμια, που «γκρίζαρε» χτες την επιτυχία της ΑΕΚ. Μερίδα οπαδών από το πέταλο φώναξε τα γνωστά συνθήματα για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, με τους υπόλοιπους φιλάθλους να τους αποδοκιμάζουν. Η εικόνα αυτή γύρισε την ΑΕΚ πολλά χρόνια πίσω. Ο διχασμός άλλωστε σε αυτή την ομάδα, έχει μια μορφή κατάρας, η οποία την κυνηγούσε, την κυνηγά και, όπως φαίνεται, θα εξακολουθήσει να την κυνηγά. Εγώ έχω μια απορία όμως. Πιστεύει κανένας από αυτούς που έβριζαν και πάλι τον Μπάγεβιτς χθες, ότι η συμπεριφορά τους μπορεί να έχει έστω και την παραμικρή θετική επίδραση στην ομάδα; Δεν εξετάζω αν τον χωνεύουν ή όχι, αν τον μισούν ή αν δεν θέλουν να τον βλέπουν στα μάτια τους. Είναι όμως μια πρωτοβουλία που θεωρεί έστω κι ένας από αυτούς που φώναξαν τα συνθήματα, ότι θα καταλήξει σε κάτι καλό για την ομάδα;

Είμαι της άποψης ότι η ομάδα που υποστηρίζει ο καθένας πρέπει να είναι πάνω απ' όλα. Πάνω από πρόσωπα, από μίση και πάθη, καθώς όλοι έρχονται και παρέρχονται. Αρνούμαι να αποδεχτώ ότι παιδιά 20 χρόνων που δεν έχουν καν ζήσει τα συναισθήματα που προκάλεσε στους κιτρινόμαυρους οπαδούς η αποχώρηση Μπάγεβιτς για τον Ολυμπιακό, νιώθουν ότι εξιλεώνονται βρίζοντάς τον. Πραγματικά η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά με αυτό το φαινόμενο...