Δεν φταίει, αλλά πρέπει να ρισκάρει ο Πασκουάλ…

Έπειτα από το τέλος του πρώτο τελικού, το βράδυ της Κυριακής στο ΣΕΦ, θαρρώ ότι άπαντες συμφωνούν στη διαπίστωση πως το παιχνίδι ήταν κακό, αν όχι κάκιστο, σε επίπεδο θεάματος. Σεβαστή ωστόσο η άποψη ότι σε μία σειρά τελικών αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και η νίκη. Συνεπώς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και στην προκειμένη περίπτωση το θέαμα.

ΚΑΚΟ ΘΕΑΜΑ, ΑΡΚΕΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ

Ωστόσο νομίζω ότι θα υπάρξει η μπασκετική παραδοχή ότι μπορεί θέαμα να μην προσφέρθηκε απλόχερα από τους "αιώνιους", αλλά το παιχνίδι είχε τακτική και αρκετή μάλιστα, ένθεν κακείθεν. Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα επέλεξε να χτυπήσει στα πόδια τον Μπουρούση, ο Παναθηναϊκός επεδίωξε άρνηση στην πάσα προς τον Σπανούλη και δυναμικά περάσματα κυρίως από τον Καλάθη στα πικ εν ρολ, όταν αυτό παιζόταν με τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Επίσης ο Πασκουάλ ήταν φανερό ότι είχε ζητήσει από τους παίκτες του να σουτάρουν λιγότερο από τα 6μ75 και να ψάξουν περισσότερο τις φάσεις μέσα στο καλάθι. Ενώ έψαξε όλα τα "μις ματς", κυρίως όσο ήταν μέσα στο παρκέ ο Γκριν. Είδαμε και άλλα πράγματα τακτικά, αλλά δεν έχουν και τόσο σημασία πλέον.

Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0, διότι ήταν λιγότερο κακός από τον Παναθηναϊκό και διότι τέτοια παιχνίδια που πηγαίνουν στους 60-65 πόντους, στο τελευταίο λεπτό ή κρίνονται στο σουτ, πλέον είναι "μανούλα" να τα κερδίζει ή έστω να έχει τον τελευταίο λόγο. Όπως κάποτε τον είχε ο Παναθηναϊκός, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα, δεν είναι της παρούσης.

ΕΙΧΕ ΧΡΟΝΟ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΕΣΗ

Είναι δεδομένο ότι, παρόλο που η σειρά έχει θεωρητικά δρόμο ακόμα, ο Παναθηναϊκός είναι σε δυσμενή θέση. Το πρώτο παιχνίδι ίσως αποδειχθεί κομβικό ενόψει της συνέχειας και της έκβασης. Το σενάριο να κερδίσει σε τρία συνεχόμενα ματς ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό δεν συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες, ενώ ακόμα λιγότερες συγκεντρώνει η εκδοχή να τον κερδίσει δις στο ΣΕΦ.

Για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ, υπάρχει πάντα αρκετός χρόνος, αλλά σίγουρα λιγότερος από την Κυριακή όπως λέει ένα γνωμικό. Μετά το τέλος της αναμέτρησης μου ήρθε στο μυαλό μία κουβέντα που είχα με τον Κώστα Σορώτο, με αφορμή το Final 4 της Κωνσταντινούπολης και την τακτική του Ολυμπιακού στον τελικό με την Φενέρμπαχτσε.

Ο πολύπειρος coach μού είπε μία κουβέντα στην οποία είχε απόλυτα δίκιο. Κάτι τόσο ουσιώδες αλλά και κάτι τόσο απλό. "Ο Ολυμπιακός είχε κοντά στο ένα 10ημερο στη διάθεση του για να προετοιμάσει τα πάντα για το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ προκειμένου να κάνει την υπέρβαση. Για τον τελικό είχε μόνο μία μέρα για να προετοιμαστεί, εφόσον κάθε άλλο παρά δεδομένο είχε ότι θα προκριθεί, ούτε και γνώριζε τον αντίπαλο του". Το ίδιο ίσχυε φυσικά και για την Φενέρ, ως προς το δεύτερο σκέλος περισσότερο όμως.

Ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερο χρόνο ούτως ώστε να προετοιμαστεί για το συγκεκριμένο ματς και ήταν δεδομένο ότι θα είχε περισσότερη φρεσκάδα από τον αντίπαλο του. Δεν μπορώ να φανταστώ πως οτιδήποτε δούλεψε στην σειρά με την ΑΕΚ, δεν ήταν φτιαγμένο προκειμένου να εφαρμοστεί στη σειρά με τον Ολυμπιακό. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, φυσικά φέρει τεράστια ευθύνη ο Πασκουάλ, αλλά δεν το πιστεύω προσωπικά.

Ο Ισπανός δεν πρέπει να λησμονούμε ότι παράλληλα με την προετοιμασία της ομάδας για το παιχνίδι της περασμένης Κυριακής, είχε να διαχειριστεί και μία δύσκολη κατάσταση, που είχε δημιουργηθεί μετά το τέλος της σειράς και τον αποκλεισμό από την Φενέρμπαχτσε. Ακόμα και στις καλύτερες και πιο δεμένες οικογένειες, τέτοια περιστατικά χρειάζονται χρόνο προκειμένου να ξεχαστούν και να επουλωθούν οι πληγές. Μπορεί να έχουν παραμεριστεί, να έχουν κρυφτεί κάτω από το χαλί, αλλά στην ουσία το πρόβλημα υπάρχει, παραμονεύει να βγει στην επιφάνεια.

ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΠΑΘΟΣ

Εκεί που απογοήτευσε ο Παναθηναϊκός πρωτίστως την Κυριακή, είναι ότι δεν κατάφερε να βγάλει περισσότερη ενέργεια από τον Ολυμπιακό. Ο οποίος έδειξε ότι ήταν "κλαταρισμένος". Οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι έπαιξαν την προηγούμενη Παρασκευή με την ΤΣΣΚΑ, την Κυριακή με την Φενέρμπαχτσε, την Πέμπτη με τον Άρη και την Κυριακή με τον Παναθηναϊκό.

Δεύτερο ο Παναθηναϊκός υστέρησε σε πάθος έναντι του αντιπάλου του. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι είχε πει σε μία ομιλία του κατά την διάρκεια της θητείας του: "Όταν η συνέχεια γίνεται ζόρικη, οι ζόρικοι συνεχίζουν". Όταν λοιπόν το παιχνίδι έγινε ζόρικο, ο Παναθηναϊκός ήταν και άτολμος και light. Ο Ολυμπιακός όταν κατάλαβε ότι είχε σε κακή μέρα βασικά γρανάζια της μηχανής του (Πρίντεζης – Σπανούλης-Μάντζαρης), από ένστικτο αυτοσυντήρησης προέβαλε το πάθος, τη σκληράδα του και κάποιους από τους αυτοματισμούς του. Ο Παναθηναϊκός το ίδιο χρονικό διάστημα έδειξε αφελής στις επιλογές του και αυτοσχεδίαζε.

ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΠΑΣΚΟΥΑΛ

Αν και ο Πασκουάλ έχει δεχθεί έντονη κριτική, αν και έχει κάνει λάθη στην μέχρι στιγμής θητεία του, αν και έχει εμφανείς αδυναμίες στο κοουτσάρισμα του, δεν έχει το βασικό μερίδιο της ευθύνης για την ήττα. Είμαι πεπεισμένος για το συγκεκριμένο παιχνίδι τουλάχιστον, ότι άλλες οδηγίες είχε δώσει και άλλα έγιναν στις τελευταίες επιθέσεις. Το δυσάρεστο για τον ίδιο και για τον Παναθηναϊκό, είναι ότι θα επαναληφθεί.

ΤΖΕΪΜΣ – ΣΙΝΓΚΛΕΝΤΟΝ – ΓΚΙΣΤ - ΦΕΛΝΤΕΪΝ

Ο Τζέιμς για παράδειγμα δεν ελέγχεται. Ο Πασκουάλ, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το πηγαίο ταλέντο του, την εκρηκτικότητα του και την έφεση του στο σκοράρισμα. Δοκίμασε να τον έχει μέσα στο παρκέ μαζί με τον Καλάθη προκειμένου να μην έχει την μπάλα στα χέρια του και να την παίρνει όταν πρέπει... Αλλά ο Αμερικάνος γκαρντ είναι πρωτίστως παίκτης που θέλει να κρατάει την μπάλα και τότε είναι πραγματικά "απασφαλισμένη χειροβομβίδα". Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι ότι παθιάζεται περισσότερο με τον εαυτό του παρά με την ομάδα του.

Ο Σίνγκλεντον επίσης δεν έδειξε να έχει αντιληφθεί ότι παίζει σε σειρά τελικών, αλλά μάλλον περισσότερο για την κανονική περίοδο της Ευρωλίγκα. Ένα παιχνίδι σαν όλα τ' άλλα. Μόνο που λαθεύει. Δεν γνωρίζω τι έχει στο μυαλό του ο Αμερικάνος, αν σκέφτεται την Κίνα για το καλοκαίρι, το ΝΒΑ ή οτιδήποτε άλλο. Είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός τον έχει μεγάλη ανάγκη και ο ίδιος δεν δείχνει ιδιαίτερα ορεξάτος και με διάθεση να βάλει το κορμί του στην "φωτιά". Σχετικά νωρίς χρεώθηκε με 2 φάουλ την Κυριακή, με τόσα τελείωσε και το παιχνίδι..

Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη τον Σίνγκλεντον από τη στιγμή που ο Γκιστ είναι φάντασμα του εαυτού του. Αργός, χωρίς έκρηξη στο άλμα, διστακτικός στο τελείωμα φάσεων ακόμα και μέσα από την ρακέτα ή κάτω από το καλάθι. Ο 31χρονος φόργουορντ δείχνει ότι είναι επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, παρόλο που όταν επέστρεψε στη δράση έδειχνε έτοιμος.

Αν συνυπολογίσει κανείς και τον Φελντέιν που είναι μεν φιλότιμος, καλός σουτέρ, αλλά όχι για βασικός στον Παναθηναϊκό, το πράγμα ζόρισε και άλλο. Αν βάλει και στην εξίσωση τον Καλάθη που έχει φορτωθεί με πίεση και προσπαθεί και πάλι να κάνει πράγματα στην επίθεση στα οποία δεν είναι καλός, λογικό είναι ο Πασκουάλ να μείνει να παλεύει με "σφεντόνες" για το μπρέικ.

Σχεδόν χωρίς Αμερικάνους δηλαδή, με εξαίρεση τον Κέι Σι Ρίβερς, που σε ακόμη ένα δύσκολο παιχνίδι δεν κρύφτηκε, δίχως μάλιστα να πάρει προσπάθειες τραβηγμένες από τα μαλλιά. Και παρόλο που είχε τον Μπουρούση, με τις αδυναμίες του στο πικ εν ρολ, παθιασμένο και αρκετά αποτελεσματικό στην επίθεση.

ΤΟ 58 ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΗΤΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ

Ο Παναθηναϊκός με 58 πόντους σε τελικό, σε παιχνίδι μέσα στο ΣΕΦ, εξ αρχής δεν μπορούσε να ελπίζει σε πολλά. Δεν είναι ομάδα σαν τον Ολυμπιακό που έχει στο DNA της να κερδίζει τέτοια ματς. Δεν είναι ότι δεν διαθέτει ποιότητα. Τουναντίον, αλλά δεν διαθέτει το δέσιμο και την εμπειρία για να έχει τον τελευταίο λόγο σε ανάλογες αναμετρήσεις.

Την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός είναι δεδομένο ότι θα είναι η ομάδα που θα έχει τη μεγαλύτερη πίεση. Γνωρίζει ότι με ήττα τελειώνει η υπόθεση τίτλος. Ο Πασκουάλ είναι συνειδητοποιημένος ότι με ανάλογη εμφάνιση δεν μπορεί να ευελπιστεί σε νίκη. Γνωρίζει επίσης ότι φαντάζει αρκετά δύσκολο να βρει και πάλι απέναντι του έναν τόσο κακό Ολυμπιακό. Πιο φρέσκοι σίγουρα δεν θα είναι "ερυθρόλευκοι", αυτό θα είναι ένα από τα κλειδιά της αναμέτρησης. Ο Ισπανός ίσως για αυτό το λόγο άνοιξε τόσο πολύ το ροτέισον στο πρώτο παιχνίδι.., αλλά δεν ήταν αρκετό.

ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΣΙ Ο ΠΕΔΟΥΛΑΚΗΣ

Είναι δεδομένο πάντως ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού, οφείλει να πάρει άμεσα σκληρές αποφάσεις. Ίσως θα πρέπει να κινηθεί στο δρόμο που χάραξε πέρσι, ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο Έλληνας τεχνικός επέλεξε να ρισκάρει στους τελικούς, να μετατρέψει σε παγκίτη τον "μπλαζέ" Ραντούλιτσα και ν' αρχίζει με Παπαγιάννη και Χαραλαμπόπουλο, που τους έβγαλε από την αφάνεια μετατρέποντάς τους σε πρωταγωνιστές. Ο Παναθηναϊκός από εκεί που η λογική έλεγε ότι θα αποτελούσε πιθανότατα "σάκο του μποξ", έχασε τον τίτλο σε δυο σουτ.

Ίσως δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του Πασκουάλ, αλλά πιθανότατα να είναι μονόδρομος. Δεν είναι μόνο, αν θα πάρει τον τίτλο ή όχι ο Παναθηναϊκός, είναι και η εικόνα που θα έχει στην σειρά, αν τελικά δεν τα καταφέρει. Ο κόσμος της ομάδας είναι απαιτητικός, αλλά και δίκαιος. Μπορεί να δεχθεί την ήττα, αλλά όχι τη χαλαρότητα, δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι η ομάδα δεν καταθέτει την ψυχή της και τον καλύτερο εαυτό της στο παρκέ.

Για το λόγο αυτό ο Πασκουάλ, ίσως πρέπει να παίξει μόνο με τους μπασκετικούς "ταλιμπάν" το υπόλοιπο της σειράς. Αυτούς που είναι συνειδητοποιημένοι για το τι διακυβεύεται και αυτούς που είναι πρόθυμοι να "θυσιαστούν" για τον απώτερο σκοπό. Τον τίτλο δηλαδή. Αυτοί που θα είναι "στρατιώτες" του προπονητή τους, ο οποίος στην τελική θα φέρει και την μεγαλύτερη ευθύνη στην περίπτωση αποτυχίας.

Αυτό θα σημαίνει ότι αυτόματα ο Πασκουάλ θα πρέπει να μικρύνει το ροτέισον. Ο συγγραφέας Πάουλο Κοέλο είχε πει κάτι που ταιριάζει γάντι: "Να είσαι γενναίος. Ρίσκαρε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την εμπειρία" Σε παράφραση... για την εμπειρία και το know how που έχει αποκτήσει ο Ολυμπιακός, ο Ισπανός θα πρέπει να ρισκάρει και να εμφανιστεί γενναίος, αφού δεν προλαβαίνει ν' αλλάξει μυαλά σε παίκτες που την επόμενη σεζόν δεν θα παίζουν για τους πράσινους... Αν θέλει να έχει μεγαλύτερες ελπίδες να κερδίσει τον πόλεμο και όχι απλά μία μάχη.