Αρχίζει το ματς!

Τζάμπολ απόψε στη Basket league (ας μου επιτραπεί με όλη την εκτίμηση στη χορηγό εταιρεία που δίνει τα ωραία της λεφτάκια για να διαφημιστεί να παρακάμψω το ελαφρά κακόηχο…ΣΚΡΑΤΣ). Για να πω την αλήθεια Α1 το μάθαμε το πρωτάθλημα αλλά ας μην κολλήσουμε στις τυπικότητας.

Διάβαζα τον χαιρετισμό του Γιώργου Χαλβατζάκη, προέδρου του ΕΣΑΚΕ, και στα περισσότερα δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί του. Αλλά η ποιότητα του πρωταθλήματος, η στασιμότητα στις θεσμικές αλλαγές (κάτι για το οποίο ουδόλως φταίει η διοργανώτρια αρχή) και άλλα πολλά δεν είναι αντικείμενο του συγκεκριμένου άρθρου.

Το πρωτάθλημα έχει ανταγωνισμό, ειδικά για τις θέσεις της ουράς που οδηγούν στον μπασκετικό…μεσαίωνα –από οικονομικής πλευράς- της Α2. Έχει και επαρχιακές ομάδες, διασπορά σε όλο το χάρτη της επικράτειας κάτι για το οποίο παρακαλούσαμε στα καλά χρόνια της δεκαετίας του ’90 όταν η διοργάνωση έπασχε από υδροκεφαλισμό. Τι δεν έχει; Φιλοδοξίες για όσους παρακολουθούν το μοναχικό ράλι των δύο μεγάλων. Άντε και βγήκες τέταρτος ή πέμπτος. Ποια είναι η διαφορά με τον 8ο ή τον 10ο; Πρακτικά καμία.

Η δική τους λίγκα

Πάμε στα καθαρά αγωνιστικά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία για να γράψει κάποιος ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, σχηματίζουν μια δική τους λίγκα. Θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη: Φέτος τα μεταξύ τους ντέρμπι δεν θα κρίνουν την πρωτιά της κανονικής περιόδου. Θα υπάρξουν στραβοπατήματα περισσότερα από όσα έχουμε συνηθίσει την τελευταία πενταετία. Ποιος και που θα τα κάνει δεν μπορώ να το μαντέψω…Ενδέχεται πάντως στο ντέρμπι του Δεκεμβρίου να μην πάνε και οι δύο αήττητοι ή ένας από τους δύο!

Ο ΠΑΟΚ έχει ξεκάθαρο προβάδισμα για την τρίτη θέση. Τα πράγματα τα έχουν τακτοποιήσει καλά στην Πυλαία με πρόσθετο πλεονέκτημα ότι όλη η δομή της ομάδας απαρτίζεται από ανθρώπους που ξέρουν από μπάσκετ. Ο ΠΑΟΚ έχει τακτοποιήσει τα οικονομικά του και αν κάποια στιγμή μπορέσει να γίνει η τρίτη ομάδα μας στην Ευρωλίγκα μπορεί να αλλάξει δραματικά και προς το καλύτερο την ιστορία του. Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή γίνεται μια μπασκετική επανάσταση τότε αυτή μπορεί να ξεκινήσει μόνο από τη Θεσσαλονίκη με την ενεργοποίηση των δύο ομάδων της και ενός μπασκετικού κοινού, που είναι υπαρκτό αλλά βρίσκεται σε χειμερία νάρκη. Αρκεί να υπάρχει μια σπίθα και ένα όραμα. Χώρια που η πόλη συνεχίζει να έχει τα πιο ωραία και ατόφια μπασκετικά στέκια στην Ελλάδα. Δεν θα τα βρει κανείς αλλού και σίγουρα όχι στην αχανή Αθήνα.

Η έκπληξη... έπαψε να είναι έκπληξη

Αν δεν υπήρχε η περσινή της πορεία θα ψήφιζα ως πιθανή μεγάλη έκπληξη την Κηφισιά. Αλλά μετά την περσινή 5η θέση το να βρεθεί στην πρώτη τετράδα δεν θα προκαλέσει θόρυβο αλλά τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Διαθέτει καλή διοίκηση και κυρίως τα οικονομικά της είναι ρυθμισμένα στον πόντο.

Από εκεί και πέρα υπάρχει ένας όμιλος ομάδων με τόσες φιλοδοξίες όσες και ερωτηματικά. Το Ρέθυμνο έχει πάντοτε σκληρή έδρα, πιστό κοινό, ένα ιδιοκτήτη, τον Κωστή Ζομπανάκη, που έχει τεράστιο επικοινωνιακό χάρισμα και ιδέες για το μπάσκετ τόσο προχωρημένες που πολλές είναι απλά ανεφάρμοστες στην ελληνική πραγματικότητα. Ο Άρης κάνει μια νέα αρχή, έχει κινητοποιήσει τον κόσμο, η παρουσία του Γκάλη δίνει πολλούς πόντους αξιοπιστίας στην όλη προσπάθεια, ο Πρίφτης είναι εξαιρετικός προπονητής αλλά η ομάδα πρέπει να αντέξει ένα δύσκολο δίπολο: Να ξεχρεώσει παλιές οικονομικές αμαρτίες και να παραμείνει οικονομικά αξιόπιστη. Η νεοφώτιστη ΑΕΚ έχει ήδη ενεργοποιήσει τον κόσμο της που ‘’αγόρασε’’ και καλά έκανε το σλόγκαν για την επιστροφή της ‘’βασίλισσας’’. Μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα που δείχνει πολύ γοητευτική. Νέα παιδιά, ο Σάκοτα πίσω στην Ελλάδα, 2-3 καλοί ξένοι. Θα υποστήριζα ένα πιο…διστακτικό ξεκίνημα και μια προσέγγιση των πραγμάτων στη λογική του ‘’βήμα βήμα’’.

Η ΑΕΚ αποφάσισε να πάει γρήγορα και το αν θα αντέξει θα φανεί στο χειροκρότημα. Στο ίδιο γκρουπ ομάδων μπορεί να βρεθεί ο Απόλλωνας Πατρών αλλά οι πληροφορίες από την πόλη λένε ότι αίφνης κτυπάνε καμπανάκια οικονομικών προβλημάτων. Το σίγουρο είναι ότι ο Βετούλας αν αποφάσιζε να εγκαταλείψει την πόλη θα έκανε μεγάλη προπονητική καριέρα. Και ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι ξέρει να διαλέγει ξένους και να ψαρεύει μαργαριτάρια από τον βούρκο της αγοράς και από τα χαμηλά ράφια με τις…προσφορές. Σημειώστε το όνομα του Γκαλογουέι. Θα είναι μια από τις ατραξιόν του πρωταθλήματος.

Η τρίτη ταχύτητα

Στην τρίτη ταχύτητα του πρωταθλήματος είμαστε υποχρεωμένοι να συμπεριλάβουμε άλλες πέντε ομάδες, τέσσερις από την περιφέρεια και μια από την Αθηναϊκή…περιφέρεια. Η Δράμα έκανε μια τρελή πορεία πέρσι, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. Φέτος, η χρονιά θα είναι πολύ πιο δύσκολη και έχω την αίσθηση ότι περισσότερο θα βρεθεί να παλεύει για τη σωτηρία της παρά για μια θέση στην πρώτη οκτάδα. Στα μείον οι λιγοστοί καλοί έλληνες παίκτες.

Τον Κολοσσό τον έχουμε συνηθίσει πια στην Α1 αλλά η χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη για μια ομάδα που προσπαθεί να κλείσει εδώ και 2-3 χρόνια μια απρόσμενη μαύρη οικονομική τρύπα που δημιουργήθηκε παλαιότερα, κάτω από συνθήκες που δεν θέλουν να πολυσυζητούν στην μπασκετική κοινωνία του νησιού. Στη Ρόδο ξέρουν τα κατατόπια της Α1 αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Η Ελευσίνα μπαίνει στην τρίτη της χρονιά στην κατηγορία. Την πρώτη σώθηκε εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Πέρσι είδε τον χάρο με τα μάτια της ενώ στο τέλος του πρώτου γύρου φαινόταν σωσμένη. Διοίκηση και Σκαραφίγκας τα έχουν βρει σε όλα και ξέρουν ότι το πεπρωμένο τους είναι να παλέψουν πάλι για τη σωτηρία.

Τα Τρίκαλα πήγαν καλά πέρσι και ελπίζουν να πάνε καλύτερα φέτος. Ο Φλεβαράκης μάλλον θα πάρει μάστερ στη δημιουργία ομάδων χαμηλού προϋπολογισμού, οι διοικούντες είναι νέοι σε ηλικία και κάνουν καλό οικονομικό κουμάντο, ο Ρεντζιάς γύρισε στα πάτρια Θεσσαλικά εδάφη σε διοικητικό ρόλο, κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο αλλά η ομάδα έχει τον μικρότερο μπάτζετ στην Α1. Και συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το ότι πληρώνεις παίρνεις. Τυχόν εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον σταθερό κανόνα. Ο νεοφώτιστος Κόροιβος θα προσπαθήσει και πάλι να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω του και ο Χάρης Μαρκόπουλος στην πρώτη προπονητική του δουλειά σαν head coach μπορεί να φτιάξει μια ομάδα που θα παλεύει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η σωτηρία δεν είναι ευσεβής πόθος αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα.

Την τέταρτη ταχύτητα του πρωταθλήματος αποτελεί αυτή τη στιγμή ο Πανιώνιος. Η ομάδα προσπαθεί απλά να γίνει ομάδα και να βρει παίκτες. Ακόμη δεν έχει ξεμπερδέψει με το εμπάργκο της ΦΙΜΠΑ, άρα όσες μεταγραφές κλείνουν αφορούν μόνο παίκτες που έπαιξαν πέρσι στην Ελλάδα. Φτάνουν οι ελεύθεροι για να δημιουργηθεί ένα αξιοπρεπές ρόστερ; Θα δείξει. Για την ώρα παίζουν οι έφηβοι, ο κόσμος ενθουσιάστηκε στο ματς Κυπέλλου με την Πάτρα και καλά έκανε αλλά η τελευταία ομάδα που εμφανίσθηκε με παρεμφερές ρόστερ (το Μαρούσι πριν από τρία χρόνια) βυθίστηκε πιο γρήγορα από τον Τιτανικό.

Αυτά τα ολίγα για αρχή και καλή σεζόν να έχουμε…

Υ.Γ. Πέρσι λίγες ώρες πριν από το τζάμπολ του πρωταθλήματος έφυγε ο μεγάλος Φίλιππος Συρίγος. Ήταν ξημερώματα της 13ης Οκτωβρίου όταν μας άφησε και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι. Σημαδιακή μέρα για τον άνθρωπο που έβαλε το πρωτάθλημα του μπάσκετ στην τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και άλλαξε με τον τρόπο του τη ροή της ιστορίας. Στο ξεκίνημα κάθε χρονιάς σε κάθε θλιβερή επέτειο όσοι είχαμε την τύχη να δουλέψουμε κοντά του θα τον θυμόμαστε. Και εμένα με ευλόγησε η ζωή να δουλέψω 25 συναπτά έτη παρέα του στο Τρίποντο αρχικά και αργότερα στο MEGA και στη Nova. Αν και για να εξομολογηθώ τη δική μου αλήθεια δεν περιμένω αυτή τη μέρα. Τον θυμάμαι σε κάθε μετάδοση, κάθε φορά που η διπλανή μου καρέκλα είναι άδεια και δεν έπαψα ποτέ όλο αυτό το χρόνο να περιμένω στο ημίχρονο ή στο τέλος ενός αγώνα που μετέδιδα πότε θα κτυπήσει το κινητό μου για να τον ακούσω να με επιβραβεύει (σπάνια) ή να με κατσαδιάσει (συνήθως) για όσα είχα πει νωρίτερα. Και όσο περνάει ο καιρός νιώθω ότι μας λείπει ολοένα και περισσότερο.