Εθνική γυναικών: Κορίτσια με... καρύδια!

Σε τούτο το σχόλιο θα γράψω τις λιγότερες δικές μου λέξεις. Για ένα απλό λόγο. Όσα έχουν πει τις τελευταίες μέρες οι κοπέλες της Εθνικής ομάδας γυναικών όχι απλά με αντιπροσωπεύουν, αλλά με κάνουν να ντρέπομαι. Παρότι είμαι ο δημοσιογράφος που εδώ και μια δεκαετία κάνει κριτική στην παλαιολιθική ομοσπονδία του Βασιλακόπουλου, ομολογώ ότι ποτέ δεν ήμουν τόσο σκληρός όσο οι κοπέλες της Εθνικής μέσα στον… πόνο τους.

Πήγαν μόνες τους σε ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, χωρίς υποστήριξη από την ομοσπονδία, κανείς δεν τις ενημέρωσε για τη διαφορά που έπρεπε να κερδίσουν το Μαυροβούνιο και στο τέλος του αγώνα σούταραν τρίποντα, ενώ τους έφτανε ένα δίποντο για να προκριθούν στους 8 του Ευρωμπάσκετ και να γράψουν ιστορία! Είχαν ήδη νικήσει πανίσχυρες εθνικές που κάποτε με το που έμπαιναν στο γήπεδο ξεκινούσαν το μέτρημα από το -20 ή από το -30…

Παράδειγμα προς μίμηση

Για μένα, το δράμα των κοριτσιών καταδεικνύει την ανυπαρξία του καθεστώτος Βασιλακόπουλου και την οπισθοδρομική και αναχρονιστική διοίκηση της ΕΟΚ. Είπαν θαρραλέα όλα όσα δεν τολμούν να πουν οι… φοβισμένοι παράγοντες των ομάδων που ψηφίζουν σαν πρόβατα τον "υπέρτατο άρχοντα". Διάλεξα δύο συνεντεύξεις που έδωσαν η Στέλλα Καλτσίδου και η Όλγα Χατζηνικολάου. Δεν τις γνωρίζω προσωπικά αλλά ας μου επιτρέψουν με το δημοσιογραφικό θράσος μου να τους πω δημόσια ότι έχουν… καρύδια και το θάρρος τους πρέπει να γίνει παράδειγμα για πολλούς στο ελληνικό μπάσκετ. Διαβάστε όσα είπαν. Σε μια χώρα που θα ήξερε να αξιολογεί σωστά τι αποτελεί είδηση έπρεπε να είναι πρώτο θέμα στην ειδησεογραφία του μπάσκετ.

Στέλλα Καλτσίδου: "Είναι δύσκολες αυτές οι ώρες. Το ισχυρότερο συναίσθημα είναι η υπερηφάνεια για την ομάδα. Είναι τιμή μου που είμαι μέλος της. Αυτό που ζήσαμε ήταν κάτι συγκλονιστικό. Αυτό που βγάλαμε έκανε τους πάντες να παραμιλούν για το πάθος και την ψυχή της ομάδας. Πρώτος μας στόχος ήταν να περάσουμε, τα καταφέραμε. Μετά θέλαμε να πάρουμε ό,τι μας αναλογεί και το κάναμε. Είχαμε πληροφορία για το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο ότι πρέπει να κερδίσουμε με 16 πόντους. Δυστυχώς, ήταν λάθος. Δυστυχώς, ήμασταν το θύμα αυτής της γκάφας. Είχαμε φάσεις για να βάλουμε λέι απ, αλλά πήγαμε να σουτάρουμε τρίποντα. Θα μπορούσαμε να είμαστε τώρα στη Βουδαπέστη.

Νιώθουμε υπέροχα για όσα καταφέραμε, αλλά μένει η απογοήτευση γιατί η ομάδα θα μπορούσε να πάει ακόμα ψηλότερα. Υπάρχει θυμός γιατί η ομάδα πήγε με τις δώδεκα παίκτριες και τους τρεις προπονητές, τη φυσιοθεραπεύτρια, το φροντιστή, μία δημοσιογράφο και το γιατρό-μάνατζερ. Κανείς δεν ήταν μαζί μας. Η επιτυχία ανήκει μόνο σε αυτούς. Οπωσδήποτε υπάρχει θυμός. Όλοι παραπονιούνται πως δεν υπάρχει στήριξη στο γυναικείο μπάσκετ, αλλά κανείς δεν το στηρίζει στην πράξη.

Χωρίς τα μεγάλα ονόματα και χωρίς τη Μάλτση κάναμε όλους στην Ευρώπη να μας φοβούνται και να μας σέβονται. Τα βάλαμε με ομάδες που είχαν ακόμα και Αμερικανίδες παίκτριες. Αυτό το έκανε το 70% των ομάδων. Δείξαμε ότι δεν φοβόμαστε κανέναν. Με την καρδιά και το πάθος μπορείς να κάνεις τα πάντα. Υπάρχει θυμός, γιατί απαιτούμε σεβασμό για τον ιδρώτα που ρίξαμε στο γήπεδο. Εάν είχαμε έστω και μικρή βοήθεια από την ομοσπονδία θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα παραπάνω. Στόχος μας ήταν να κερδίσουμε, μετά μπήκαμε στη διαδικασία να ψαχτούμε.

Η πληροφορία των 16 πόντων είναι λάθος. Το μάθαμε αργότερα. Το τραγικό είναι μικρή λέξη. Από ό,τι καταλάβαμε το ήξεραν όλοι, εκτός από εμάς. Αυτό είναι ακόμα πιο τραγικό. Η Εθνική ομάδα είναι κάτι διαφορετικό. Πραγματικά, δεν ασχολείται κανείς μαζί μας. Πηγαίνουμε μόνο επειδή το γουστάρουμε. Η Εθνική είναι πάντα ένα ιδιαίτερο συναίσθημα. Είναι συγκλονιστικό να φοράς το εθνόσημο και να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο. Δεν πιστεύω πως θα έρθει ποτέ η κατάσταση που θα μπορεί να τραβήξει τις παίκτριες εδώ και να μην ψάχνουν οι αθλήτριες τις καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά και στο γυναικείο μπάσκετ και στο ανδρικό σιγά σιγά κάθε χρόνο πάμε από το κακό στο χειρότερο. Όλοι αρχίζουν να σκέφτονται πού θα βρουν τις καλύτερες συνθήκες και δυστυχώς αυτές δεν είναι στην Ελλάδα. Ευχαριστήθηκα την επιστροφή μου στην Εθνική όσο δεν μπορώ να περιγράψω. Δεν θα έφθανε το μυαλό μου σε αυτό που έζησα. Τα συναισθήματά μου κι αυτό που έζησα ήταν θεωρώ ό,τι πιο έντονο έχω ζήσει στην Εθνική. Για αυτό και μας πονάει τόσο πολύ αυτός ο αποκλεισμός. Είναι άδικος, δεν τον αξίζαμε.

Είμαστε όλοι σε μια φάση που μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Δεν ξέρω καν ποιο θα είναι το "αύριο" αυτής της Εθνικής. Θα δείξει στο μέλλον. Δεν αποκλείεται να κλείνει και ο κύκλος σε κάποια κορίτσια. Εάν δεν κλείσει θα είναι επειδή είμαστε μια παρέα. Αγωνιστικά, αυτά που ήταν να προσφέρουμε δεν ξέρω εάν μπορούμε να τα κάνουμε πάλι. Πηγαίνουμε, τα δίνουμε όλα και πάντα κάτι μας αφήνει απέξω, το οποίο δεν είναι από εμάς. Ειδικά το χθεσινό αυτό ήταν το αποκορύφωμα. Η δική μου η γενιά σε 1-2 χρόνια θα αποσυρθεί. Η γενιά από πίσω δεν έχει απολύτως τίποτα. Είναι κρίμα να εξαφανιστούμε από τον ευρωπαϊκό χάρτη μέσα σε 2-3 χρόνια".

Όλγα Χατζηνικολάου: "Έχει γίνει χαμός από προχτές δεν έχει συνέλθει καμία κοπέλα μετά από αυτό που συνέβη. Αυτή είναι η κατάσταση όμως στη χώρα μας και στο γυναικείο μπάσκετ, οπότε δεν μας προκάλεσε έκπληξη. Μετά το παιχνίδι με την Τσεχία έγινε ένας χαμός στον όμιλο μας καθώς ήρθαν αποτελέσματα τα οποία δεν περίμενε κανένας, όλες οι ομάδες αναρωτιόντουσαν υπό ποιες προϋποθέσεις περνάνε στην επόμενη φάση. Υπήρχε θέμα με τις ισοβαθμίες και κανείς δεν ήξερε τι ισχύει.

Για αυτό το λόγο έστειλε η FIBA οκτώ σενάρια και εξηγούσε πως περνάει η Εθνική ομάδα στην επόμενη φάση. Το πέμπτο σενάριο λοιπόν, έλεγε ότι αν κερδίζαμε με 15 πόντους το Μαυροβούνιο θα περνούσαμε. Η αλήθεια είναι ότι επειδή η ομάδα του Μαυροβούνιου είναι μια πολύ καλή ομάδα δεν πιστεύαμε ούτε εμείς ότι έχουμε πιθανότητες πρόκρισης. Όταν όμως είδαμε πως πηγαίνει το παιχνίδι κοιτάξαμε να πάρουμε την πρόκριση. Τότε ακούστηκε ο αριθμός 16.

Εμείς προσπαθήσαμε και κερδίσαμε το παιχνίδι, αλλά όχι με 16 πόντους. Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο διαβάσαμε σε διάφορα site, όπως και στο site της διοργάνωσης να αναρωτιούνται για ποιο λόγο στην τελευταία επίθεση επιχειρήσαμε τρίποντο και όχι δίποντο. Καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι κανονισμοί είχαν αλλάξει και από την ομοσπονδία δεν μας είχε ενημερώσει κανείς. Μάλιστα μας είχαν πει να κερδίσουμε με 17 για να είμαστε σίγουροι. Πάλι καλά που δεν πήραν τηλέφωνο κανέναν περιπτερά να τους πούνε πόσους πόντους έπρεπε να κερδίσουμε.

Διάβασα χθες το βράδυ την ανακοίνωση της ομοσπονδίας και είναι άκρως προσβλητικός ο τρόπος τους. Μια φορά δεν έχουν βγει να πούνε ότι έχουν κάνει λάθος και ότι φταίνε για κάτι. Πάντα φταίμε εμείς οι αθλητές. Στο αεροδρόμιο ήρθαν δύο άνθρωποι από την ομοσπονδία να μας υποδεχτούν και τους εξηγήσαμε ότι δε θέλουμε ούτε φωτογραφία μαζί τους γιατί ότι πετύχαμε το πετύχαμε μόνες μας και χωρίς καμία απολύτως βοήθεια. Έχουν το θράσος ενώ δεν ασχολήθηκαν καθόλου με την Εθνική ομάδα και αντί να απολογούνται ή να πούνε μια συγγνώμη, βγάλανε μια ανακοίνωση καταπέλτη.

Στους δυο μήνες προετοιμασίας η ομοσπονδία εμφανίστηκε μόνο για δέκα λεπτά για τη φωτογράφηση και κάποιες χειραψίες, αυτό ήταν όλο. Έχουμε το κακό εμείς οι γυναίκες ότι όταν φοράμε αυτή τη φανέλα είμαστε ρομαντικές. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την Εθνική ομάδα με τίποτα άλλο και με καμιά άλλη ομάδα. Τα Νησιά Φερόε θα είχαν καλύτερη αντιμετώπιση από την ομοσπονδία τους, ενώ εμείς τόσα χρόνια παλεύουμε μόνες μας... Ακόμα και να μιλήσουμε στην ομοσπονδία δεν θα μας δώσει κανένας σημασία. Δεν θα το προχωρήσουμε γιατί στο τέλος θα βγει σε κακό δικό μας".

Διαβάστε ακόμη:

Με νίκη 15 πόντων περνούσε η Εθνική. Άγνοια στην ΕΟΚ, ξέσπασμα από τα κορίτσια

EOK: "Ο προπονητής φταίει. Ας ρωτούσαν..."