Η ομάδα που αρνείται να χάσει

Ο Δημήτρης Καρύδας παρομοιάζει τον "λαβωμένο" Ολυμπιακό και τον χαρακτήρα "refuse to lose" με την ομάδα του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης που έγραψε ιστορία στο κολεγιακό στερέωμα και υπογραμμίζει πώς όποια κι αν είναι η κατάληξη, αξίζει συγχαρητήρια.

27 ΜΑΡ 2015

Αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ, το αθλητικό ενδιαφέρον μονοπωλεί η March Madness, οι τελικοί του κολεγιακού πρωταθλήματος. Τεράστιο φαβορί είναι η ομάδα του Κεντάκι, μια ομάδα που αρκετοί υποστηρίζουν ότι μπορούσε ατόφια να παίξει ακόμη και στο ΝΒΑ!

Ο δημιουργός της, ο Τζον Καλιπάρι, έγινε γνωστός στο ευρύτερο κολεγιακό στερέωμα ως προπονητής του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης πριν από περίπου μια εικοσαετία. Στην καλύτερη χρονιά του, το κολέγιο έφτασε στο Final 4, αφού έκανε μια ονειρική σεζόν, νικώντας όχι μόνο όλους τους αντιπάλους του, αλλά παίζοντας μόνιμα με πολλά προβλήματα τραυματισμών. Το μότο του Καλιπάρι που έμεινε στην ιστορία ήταν το "Refuse to lose". Αρνούμαστε να χάσουμε...

Ο Τσαρλς... Πρίντεζης και το τριπλ νταμπλ του Λοτζέσκι

Κάπως έτσι μοιάζει να είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Μια μπασκετική λερναία ύδρα. Για κάθε κεφάλι που κόβεται, εμφανίζονται δύο-τρία άλλα να πάρουν τη θέση του. Κυρίως, όμως, είναι η ομάδα που αρνείται να χάσει, όπως απέδειξε και απέναντι στην Εφές.

Για να κερδίσει τους Τούρκους του Ιβκοβιτς ή καλύτερα τον Περπέρογλου που βρέθηκε σε μια από τις καλύτερες βραδιές της καριέρας του, χρειάστηκε όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού να κάνουν ένα βήμα μπροστά.

Ο Πρίντεζης έμοιαζε με διασταύρωση... Μπάρκλεϊ και Μόουζες Μαλόουν, γεμίζοντας και τις δύο ρακέτες με το πληθωρικό παιχνίδι του.

Αν το αντίστοιχο παιχνίδι παιζόταν στα 48 λεπτά του ΝΒΑ και όχι στα 40 της Ευρωλίγκας, Μάντζαρης και Λοτζέσκι ενδέχεται να προλάβαιναν να κάνουν τριπλ νταμπλ! Ακόμη κι έτσι, είχαν και οι δύο μαζί 18 πόντους, 11 ριμπάουντ, 13 ασίστ και μόλις 3 λάθη.

Παπαπέτρου όπως Αντετοκούνμπο

Φυσικά, για να κερδίσει ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να εμφανιστεί ο παράγοντας Χ. Είχαμε ξεχάσει πόσο καλός παίκτης είναι ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Και το είχαμε ξεχάσει γιατί τις δύο πρώτες χρονιές του στον Ολυμπιακό, κτυπημένος από ένα μπαράζ τραυματισμών, περισσότερο βρισκόταν στο ιατρείο από ό,τι στο παρκέ.

Ο Παπαπέτρου μας έδωσε την ευκαιρία να ξανασυστηθούμε! Λίγο πριν μετακομίσει για μια σεζόν στο κολέγιο του Τέξας, ήταν ο καλύτερος παίκτης της γενιάς του και την εποχή που έπαιζε στην Εθνική Εφήβων, ήταν καλύτερος ακόμη και από τον συνοδοιπόρο του, Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Εξαιρώντας τον Γιάννη που πήρε τον δικό του δρόμο κι η εξέλιξη του ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ο Παπαπέτρου είναι και θα μείνει ο δεύτερος καλύτερος παίκτης εκείνης της γενιάς. Αρκεί να μείνει υγιής και να βρει ρυθμό.

Νίκησε για τη... Μόσχα

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός χρειάστηκε μικρούς ή μεγάλους ηρωισμούς από σχεδόν όλους τους παίκτες του για να νικήσει την Εφές, δεν αλλάζει ούτε την ουσία ούτε τα μαθηματικά του ομίλου.

Ήταν παιχνίδι που δίπλα του είχε σημειωμένη τη λέξη "πρέπει", διαφορετικά το ταξίδι στη Μόσχα θα ήταν άνευ ουσιαστικής και πρακτικής σημασίας για τον Ολυμπιακό.

Τώρα κράτησε τις ελπίδες του "ζωντανές" και ελπίζει ότι στον πηγαιμό για τη ρωσική πρωτεύουσα, το μέτρημα στο αεροδρόμιο θα βγάλει λιγότερους απόντες.

"Αρνείται να χάσει"

Το σίγουρο είναι ένα: Ο περσινός Ολυμπιακός που κτυπήθηκε το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα από την επιδημία - "κατάρα" των τραυματισμών, δεν άντεξε. Ο φετινός είναι ακόμη ζωντανός και μέσα στους στόχους κι αυτό κάτι λέει.

Το 1996, η Μασαχουσέτη του Τζον Καλιπάρι δεν πήρε τον τίτλο στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Αλλά έμεινε στην ιστορία ως παράδειγμα της ομάδας που για μια σεζόν είχε κάνει σημαία τις λέξεις "αρνείται να χάσει".

Ο φετινός Ολυμπιακός ενδέχεται να μην πάρει την Ευρωλίγκα ή να μην φτάσει καν στη Μαδρίτη. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να κατηγορήσει τους παίκτες του ότι δεν προσπάθησαν.