Ξόρκισε το "φάντασμα" και κέρδισε αυτοπεποίθηση

Για τον Παναθηναϊκό τα οφέλη από τη νίκη στη Σμύρνη είναι πολλαπλά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα αυτονόητα και τα απολύτως απαραίτητα. Τη νίκη την ήθελε πριν και πρώτα από όλους τους άλλους λόγους για να κλειδώσει την παρουσία του στο Τop-16 που είχε αρχίσει να γίνεται μια μικρή… περιπέτεια. Την ώρα που η Ρεάλ και η Μακάμπι είναι πια με το ένα πόδι εκτός συνέχειας ήταν λογικό στον Παναθηναϊκό να υπήρχε ορατός ο φόβος του… 2-5 και τους "υποβιβασμού" στο Eurocup για την υπόλοιπη σεζόν.

Τα σημαντικά οφέλη της νίκης

Πέρα όμως από την σχεδόν εξασφαλισμένη πρόκριση ο Παναθηναϊκός κέρδισε στην αρένα του Κορδελιού μερικά ακόμη μικρότερα ή μεγαλύτερα οφέλη όπως:

-Η ομάδα κέρδισε ένα κομμάτι της χαμένης της αυτοπεποίθησης αφού "άλωσε" μια δύσκολη έδρα. Οι Τούρκοι δεν έκαναν ακρότητες, ούτε έψαξαν κάποιου είδους ρεβάνς για τα γεγονότα του πρώτου αγώνα. Φώναξαν, πίεσαν τους διαιτητές, καταλάβαμε γιατί μέσα σε ένα γήπεδο-στρούγκα γονάτισαν την περασμένη άνοιξη διαδοχικά Φενέρμπαχτσε και Εφές και αν εξαιρέσουμε ένα πανό με την ημερομηνία της σφαγής της Σμύρνης το 1922 και δεκάδες μπλουζάκια με λόγκο το πρόσωπο του Κεμάλ Ατατούρκ αποδείχθηκαν "κύριοι". Στο τέλος χειροκρότησαν κιόλας τους παίκτες του Παναθηναϊκού.

-Ο Παναθηναϊκός ξόρκισε το "φάντασμα" των εκτός έδρας αποτυχιών που κρατούσε από τις 26 Μαρτίου και τη νίκη στην Πόλη επί της μισοδιαλυμένης Γαλατασαράι. Από τότε πέρασαν οκτώ μήνες και έξι χαμένοι αγώνες μακριά από το ΟΑΚΑ, με αποκορύφωμα το βατερλό στην έδρα της Ζιελόνα Γκόρα.

-Η ομάδα κέρδισε το στοίχημα της πιο φτηνής φετινής μεταγραφής της. Ο παίκτης με το μικρότερο συμβόλαιο στη δωδεκάδα, ο Τζέιμς Φελντέιν αποδεικνύεται ένα λαχείο που ο αριθμός του κληρώνει σχεδόν σε κάθε αγώνα. Πρώτος σκόρερ του αγώνα και παίκτης που μπορεί να κάνει δεκάδες δουλειές μέσα στο παρκέ και να βοηθήσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Χρειάζεται έναν ακόμη χειριστή της μπάλας

Τα καλά νέα σταματάνε κάπου εδώ. Ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες ο Παναθηναϊκός μπορούσε να το έχει καθαρίσει από το πρώτο μέρος κινδύνευσε να το χάσει και χρειάσθηκε πέντε τουλάχιστον μεγάλα σουτ στο δεύτερο ημίχρονο με αποκορύφωμα το τρίποντο του Καλάθη στα 40" για να το κλειδώσει. Μια ομάδα που κάνει 13 λάθη σε ένα ημίχρονο που έχει τον απόλυτο έλεγχο και παράλληλα είναι η χειρότερη σε όλη την Ευρωλίγκα στον ζωτικό αυτό τομέα είναι ξεκάθαρο ότι "πονάει". Οι Τούρκοι πίεσαν ασφυκτικά, οδήγησαν τους παίκτες του Παναθηναϊκού ακόμη και σε φτηνά λάθη και μια άλλη ομάδα με μεγαλύτερο ταλέντο και περισσότερη εμπειρία δεν θα είχε απλά γυρίσει το ματς αλλά θα το είχε κερδίσει κιόλας.

Είναι φανερό ότι ο Παναθηναϊκός λειτουργεί σωστά μόνο όταν ο Καλάθης έχει τη μπάλα στα χέρια του και οργανώνει την επίθεση. Μόνο που ο Καλάθης πρέπει να κάθεται που και που στον πάγκο και από εκεί και πέρα αναζητείται ο παλιός καλός Διαμαντίδης που όμως είναι λογικό να μην υπάρχει όλα τα βράδια. Ο Καλάθης εκτός όλων των άλλων ρόλων έχει αναλάβει και τον άτυπο της "αποφόρτισης" της πίεσης πάνω στον Διαμαντίδη και τραβάει όλο το ζόρι.

Με απλά λόγια: Ο Παναθηναϊκός αν θέλει να πάει μακριά στη διοργάνωση χρειάζεται έναν ακόμη περιφερειακό και ειδικότερα ένα ακόμη χειριστή της μπάλας. Όχι κατ΄ανάγκη ένα σταρ ή ένα πανάκριβο παίκτη αλλά κάποιον που θα μπορεί να μπει στο παρκέ για 10-15 λεπτά και να πάρει το βάρος από τα χέρια του Διαμαντίδη ξεκουράζοντας παράλληλα τον ομογενή συμπαίκτη του. Η επικείμενη επιστροφή του Νίκου Παππά (ήταν στη δωδεκάδα του αγώνα αλλά δεν έπαιξε) προσθέτει μια έξτρα βοήθεια στην περιφέρεια αλλά όχι στο ρόλο και στη θέση που απέδειξε εναντίον της Καρσίγιακα ότι πονάει ο Παναθηναϊκός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καρύδας: Δεν θα ξαναθυμώσω με τον σκούρο τυπάκο στα φανάρια

Σωτήρης Γεωργίου: Προκρίθηκε, αλλά δεν πείθει

Τάσος Μαγουλάς: Από τη νίκη στην... ανάλυση

Καρσίγιακα - Παναθηναϊκός 66-69