Μια νίκη (δεν) κάνει τη διαφορά

Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για την κόντρα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό στους τελικούς της Basket League, την ημιτελική φάση που δεν μας έκανε σοφότερους, την αφετηρία του 50-50 και την απαρχή μίας νέας εποχής με πρωταγωνιστές τους ΠΑΟΚ, Άρη και ΑΕΚ.

Μια νίκη (δεν) κάνει τη διαφορά
INTIME SPORTS

Η ολοκλήρωση του ημιτελικού γύρου των πλέι οφ δεν μας έκανε σοφότερους. Όλα έγιναν όπως περίπου τα περίμεναν οι περισσότεροι. Και ενδεχόμενα, ανάλογα με το πώς βλέπει κάποιος το ποτήρι, όλα τα… λεφτά αυτού του γύρου να ήταν η μια νίκη που κατάφερε να πετύχει ο Άρης επί του Ολυμπιακού. Αλλά και αυτή είναι θέμα οπτικής γωνίας και προσέγγισης.

Κερδισμένος ο Παναθηναϊκός

Η ουσία πάντως είναι ότι στη "μικρή εικόνα" κερδισμένος ενόψει των τελικών ήταν ο Παναθηναϊκός. Προκρίθηκε πιο εύκολα και πιο γρήγορα από όσο υπαγόρευαν ορισμένα γεγονότα: Ο Παναθηναϊκός ήταν υποχρεωμένος να κάνει ένα πολύ γρήγορο λίφτινγκ, είχε νέο προπονητή, σημαντικές αυξομειώσεις στο ρόστερ του με παίκτες που έλειψαν για λίγο ή πολύ, άλλους που μόλις ήρθαν. Σε ένα φανερά μεταβατικό στάδιο κατάφερε να "σκουπίσει" τη σειρά με τον ΠΑΟΚ που κράτησε ως σημείο αναφοράς τα δύο 30λεπτα που το πάλεψε μέσα στο ΟΑΚΑ.

Ανώμαλη προσγείωση για Ολυμπιακό

Αντίστοιχα, ο Ολυμπιακός φαινόταν ότι θα έχει πιο εύκολη περπατησιά μέχρι τους τελικούς αλλά το τρίτο παιχνίδι στο άδειο Αλεξάνδρειο ήταν μια ανώμαλη –αλλά ενδεχόμενα διδακτική- προσγείωση στον πλανήτη Γη για τους ερυθρόλευκους. Ο Δημήτρης Πρίφτης πήγε στην ακραία λογική της ζώνης per mare per terra. Διάλεξε τον τρόπο που ήθελε και τελικά μια επιλογή ανάγκης και απόγνωσης του έδωσε μια νίκη που κάτι πρόσθεσε στην αυτοπεποίθηση της δικής του ομάδας και σίγουρα κάτι αφαίρεσε από την σιγουριά και το αίσθημα ανωτερότητας που είχε εδώ και πολλούς μήνες στις υποχρεώσεις του εντός συνόρων ο Ολυμπιακός.

Νομίζω ότι ο Βαγγέλης Αλεξανδρής που σχολίασε τον τρίτο αγώνα για λογαριασμό της Nova προσέγγισε πολύ σωστά το όλο ζήτημα. Ο Ολυμπιακός το μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς προετοιμάζεται κυρίως για αντιπάλους επιπέδου Ευρωλίγκα. Και ομάδα που να παίζει σχεδόν σαράντα λεπτά ζώνη στην Ευρωλίγκα ξέρει ότι θα βρει σπάνια. Η τελευταία ανάλογη περίπτωση που θυμάμαι ήταν ο αγώνας κόντρα στη Λαμποράλ, η οποία εμφανίστηκε με οκτώ παίκτες στην Κύπρο για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό και ο Σκαριόλο έπαιζε ζώνη για 30 λεπτά με αποτέλεσμα να "φάει" 15 ή 16 τρίποντα αν θυμάμαι καλά. Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε ανέτοιμος στον τρίτο αγώνα και ήταν πολύ καλύτερα προετοιμασμένος στον τέταρτο. Σε κάθε περίπτωση, ο συνολικός βαθμός που πήρε στη διάσπαση της ζώνης ήταν μάλλον χαμηλός.

Αφετηρία το 50-50

Όσοι παρακολουθούμε χρόνια και από κοντά τις "αιώνιες" αναμετρήσεις ξέρουμε καλά ένα πράγμα. Ότι άλλο έχει προηγηθεί συνήθως διαγράφεται στην αφετηρία αυτών των αναμετρήσεων που είναι παιχνίδια ειδικής σημασίας. Οι φετινοί τελικοί δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά λογικής.

Οι δύο αντίπαλοι θα κουβαλήσουν αναγκαστικά προτερήματα και μειονεκτήματα στους τελικούς αλλά είναι αφελής όποιος πιστέψει ότι αυτή η σειρά αγώνων ξεκινάει με κάτι λιγότερο ή περισσότερο από την αφετηρία του 50-50. Και στο τέλος θα τους κερδίσει αυτός που τους θέλει περισσότερο. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να γεμίζουμε άδειες οθόνες στους υπολογιστές και να γράφουμε για να βγάλουμε την… υποχρέωση!

Η ανατολή μίας νέας εποχής

Άλλη μια αλήθεια είναι ότι μου αρέσει το ζευγάρι των μικρών τελικών. Είχα υποστηρίξει σε ένα πρόσφατο άρθρο μου ότι για να ξυπνήσει το πρωτάθλημα χρειάζεται το "ξύπνημα" της Θεσσαλονίκης και την ολοκληρωτική επαναφορά της ΑΕΚ. ΠΑΟΚ και Άρης είχαν περίπου μια πενταετία να βρεθούν αντιμέτωποι σε μια σειρά πλέι οφ που κρίνει κάτι περισσότερο από το γόητρο. Μπορεί το στοίχημα πάνω στο τραπέζι να μην είναι μια θέση στην Ευρωλίγκα αλλά στο "ταπεινό" Eurocup αλλά μπορεί να βρισκόμαστε στην ανατολή μιας νέας εποχής και κατάστασης. Μπορεί ΠΑΟΚ και Άρης να μην έπεισαν ακριβώς ότι μείωσαν τις αποστάσεις τους από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αλλά στο τέλος της σεζόν θα έχουν θετικό ταμείο και ένα εξαιρετικό σημείο εκκίνησης για την επόμενη μέρα. Αρκεί να εκμεταλλευτούν τα δεδομένα κέρδη που τους αφήνει η φετινή χρονιά και να τα αξιολογήσουν σοβαρά και ρεαλιστικά.

ΥΓ: Θεωρώ απολύτως υποκριτικό να γράψω ευχολόγια και διάφορα άλλα κλισέ για τη διατήρηση του ομαλού κλίματος στους τελικούς, την ηρεμία και όλα τα σχετικά. Το σκηνικό θα το δούμε όπως ακριβώς το ξέρουμε και το έχουμε μάθει. Ο ηττημένος κάθε αγώνα (ενίοτε και ο νικητής) θα φωνάζει για τη διαιτησία, οι ανακοινώσεις θα βγαίνουν με τον γνωστό ρυθμό και το πανηγύρι που ξεκινάει την Κυριακή θα είναι όπως όλα τα προηγούμενα. Το μπάσκετ θα πληγωθεί για μια ακόμη φορά, στο τέλος και ενώ πάνω από το κορμί του θα έχουν πανηγυρίσει οι νικητές και θα ακούγονται οι οιμωγές των ηττημένων, θα μαζέψει τα κομμάτια του και θα προσπαθήσει να προχωρήσει όπως κάνει δεκαετίες τώρα. Τουλάχιστον, μας έχει πείσει ότι διατηρεί ισχυρά αντισώματα και ότι μάλλον θα επιβιώσει και τούτη τη φορά.

Για αυτό ακριβώς τον λόγο ξεκαθαρίζω ότι όλες τις επόμενες μέρες ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΗ ΜΟΥ ΑΡΘΡΑ δεν θα ασχοληθώ με τη διαιτησία, με το ποιος θα στάξει φέτος το πρώτο αίμα, με το ποιος είναι μικρότερος θύτης και μεγαλύτερο θύμα. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μονός καβγάς δεν γίνεται και θα προσπαθήσω να ασχολούμαι με ότι πραγματικά αρέσει στους τελευταίους λογικούς: Το μπάσκετ. Αν φίλε αναγνώστη, περιμένεις να διαβάσεις κατάρες και αφορισμούς ή περιμένεις υποκριτικές τοποθετήσεις για το… χάλι του μπάσκετ θα σε παρακαλούσα να προσπεράσεις αδιάφορα τα προσεχή μου άρθρα. Ευχαριστώ (προκαταβολικά) για την κατανόηση…

Διαβάστε ακόμη

Τελικοί 2015: Το πρόγραμμα του Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και του ΠΑΟΚ-Άρης

Οι διαιτητές για ΣΕΦ και ΟΑΚΑ

"Καλά παιχνίδια, χωρίς έκτροπα"

News 24/7

24MEDIA NETWORK