Εθνική: Όλα ή τίποτα!

Η αλήθεια είναι μια: Η εθνική έχει μπερδέψει ακόμη και τους... ειδικούς αναλυτές. Εκεί έξω ο κόσμος που δεν ενδιαφέρεται ενδεχόμενα για ενδοσκοπικές μπασκετικές αναλύσεις τρέφει μια δικαιολογημένη αισιοδοξία βασισμένη στην υπεραπλουστευμένη λογική: Έχουμε για πρώτη φορά μια δωδεκάδα υψηλών προδιαγραφών. Γιατί να μην πάμε μακριά;

Η αλήθεια είναι ότι κάθε καλοκαίρι τα φιλικά της Εθνικής, η οποία είναι το φαβορί για τη νίκη στην πρεμιέρα κόντρα στα Σκόπια στον Stoiximan.gr περισσότερο μας μπερδεύουν παρά μας διαφωτίζουν. Μέχρι να μπούμε στην κυρίως δράση γράφουμε πολλά, λέμε πολλά, υποστηρίζουμε άλλα τόσα τα οποία συνήθως διαψεύδονται πανηγυρικά.

Πριν πάμε στα επί μέρους στα οποία έχω αναφερθεί ξανά ας δούμε το πρακτικό μέρος: Η εθνική ομάδα είναι σε ένα βατό όμιλο που θυμίζει κάτι από... Βαλκανικά πρωταθλήματα του παρελθόντος. Τα Σκόπια είναι αποδυναμωμένα, την Ολλανδία την είδαμε στο Ακρόπολις και δεν γεμίζει το μάτι, οι Σλοβένοι δεν έχουν σχέση με την Σλοβενία των προηγούμενων ετών. Η Γεωργία έχει ένα καλό και έμπειρο ρόστερ αλλά δεν διαθέτει παίκτες υψηλής εμπειρίας από τη διοργάνωση πλην λιγοστών εξαιρέσεων. Μάλλον όμως θα είναι η ευχάριστη έκπληξη του γκρουπ. Τι απομένει; Η γηπεδούχος Κροατία που παρουσιάζεται όχι απλά με ένα γεμάτο ρόστερ αλλά με ηγέτη τον νέο σούπερ σταρ της, τον νεαρό Χεζόνια δείχνει πολύ δυνατή. Η παράδοση πάντως λέει ότι οι Κροάτες βρίσκουν πάντοτε ένα απρόσμενο τρόπο να… διαλυθούν στη διάρκεια των μεγάλων τουρνουά! Για να δούμε αν θα επαληθευτεί και φέτος.

Η εθνική πάντως είτε ως δεύτερη, είτε ως τρίτη κερδίζει το πλεονέκτημα να έχει ένα λογικό αντίπαλο στους 16 της διοργάνωσης. Βέλγιο θα μας προκύψει, Λετονία ή Τσεχία ίσως. Καμία από αυτές τις ομάδες δεν δείχνει ικανή να εμποδίσει την εθνική να φτάσει στην οκτάδα κάτι που της δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Θα αγοράσει μπόλικο χρόνο μέχρι τις 12 ή τις 13 Σεπτεμβρίου που θα μπει στα νοκ άουτ παιχνίδια για να βελτιωθεί μέσα από τους αγώνες και να διορθώσει αρκετές από τις αδυναμίες της. Αδυναμίες υπάρχουν μπόλικες. Δώδεκα καλοί παίκτες δεν σημαίνουν αυτόματα και μια καλή ομάδα… Ας κάνουμε ένα μικρό update στα όσα έχουμε γράψει τις προηγούμενες εβδομάδες αλλά πριν από αυτό οφείλω να κάνω μια αναγκαία επισήμανση. Κανείς πλην του ίδιου του Κατσικάρη και των συνεργατών του δεν ξέρει πόσα έκρυψε και πόσα εμφάνισε στα φιλικά προετοιμασίας. Ενδεχόμενα, ορισμένα πράγματα για τα οποία είναι σίγουρος τα παρουσίασε για λίγο και θα τα δούμε πολύ περισσότερο στα παρκέ της Κροατίας και της Γαλλίας.

Η χρησιμοποίηση του Σπανούλη

Ο Σπανούλης σε όλα σχεδόν τα φιλικά έμοιαζε σαν ψάρι έξω από τα νερά. Βέβαια, παραμένει ένας παίκτης που βασίζεται όχι μόνο στις ικανότητές του αλλά και στο μυαλό του και είναι σίγουρο ότι στα επίσημα θα εμφανιστεί εντελώς διαφορετικός. Λίγο μετά τα πρώτα φιλικά ο Κατσικάρης άλλαξε αρκετά από τα επιθετικά plays της ομάδας και μάλιστα φρόντισε να ‘’κοπιάρει’’ και μερικά από τα συστήματα του Σφαιρόπουλου στον Ολυμπιακό ώστε να προσαρμόσει την επίθεση της εθνικής στα μέτρα του Σπανούλη. Λογικό…

Απομένει βέβαια να εφαρμόσει κάποιους συγκεκριμένους αυτοματισμούς στα δίδυμα των γκαρντ που χρησιμοποιεί. Σπανούλης και Καλάθης δύσκολα θα συνυπάρξουν αρμονικά για πολύ χρόνο μέσα στο παρκέ. Θέλουν και οι δύο τη μπάλα. Κανείς δεν μπορεί να παίξει στο ‘’φτερό’’ και απλά να περιμένει να σουτάρει. Οπότε μοιάζει λογικό ότι ο Σπανούλης ταιριάζει περισσότερο με τον Ζήση δίπλα του και ο Καλάθης με τον Σλούκα. Βγάζω αρχικά από την εξίσωση τον Μάντζαρη που όπως όλα δείχνουν θα πάρει τον λιγότερο χρόνο από τους πέντε γκαρντ στο rotation του Κατσικάρη.

Το ντόμινο Παπανικολάου

Ακούστηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην προετοιμασία της ομάδας η άποψη ότι ο Παπανικολάου με βάση τις εμφανίσεις του στα φιλικά δεν είχε θέση στη δωδεκάδα. Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω επί της ουσίας και όχι επί της…διαδικασίας. Το δόγμα ‘’παίρνω αυτούς που παίζουν καλύτερα στην προετοιμασία’’ ισχύει για συγκρίσεις παικτών χαμηλού επιπέδου και μικρότερης αξίας. Όταν έχεις δύο ισοβαρείς παίκτες που διεκδικούν μια θέση 11ου ή 12ου στο rotation τότε ναι ισχύει ο κανόνας αυτός. Όχι όμως για τον Παπανικολάου. Κάνοντας μια αναγωγή στην ίδια θέση: Τέτοιου είδους σύγκριση θα μπορούσε πιθανώς να γίνει στη σύγκριση Γιάνκοβιτς- Καϊμακόγλου.

Είναι όμως δεδομένο ότι ο Παπανικολάου βρίσκεται εκτός φόρμας. Προσωπικά, πιστεύω ότι το φορμάρισμα του Παπανικολάου είναι πολύ πιο ζωτικής σημασίας για την εθνική ομάδα από την αγαστή συνεργασία των περιφερειακών μας ή τις εμφανίσεις των δύο ψηλών. Κυρίως γιατί επηρεάζει άμεσα όλη τη φιλοσοφία της ομάδας. Τις (πολλές) βραδιές στη διάρκεια της προετοιμασίας που ο Παπανικολάου ήταν εκτός κλίματος δεν αρκούσε ο Περπέρογλου για να καλύψει τη θέση ‘’3’’ και ο Κατσικάρης ήταν υποχρεωμένος να κατεβάσει μια θέση τον Αντετοκούνμπο. Ο Αντετοκούνμπο στο ‘’3’’ δύσκολα μπορεί να βρει ρυθμό. Θα συμβεί σε ορισμένες στιγμές ορισμένων αγώνων αλλά όχι πάντα, όχι κάθε βράδυ. Ειδικά, στα παιχνίδια που το ασταθές σουτ του δεν θα είναι εκεί…Συνεπώς, είκοσι καλά λεπτά από τον Παπανικολάου δεν προσφέρουν μόνο όσα μπορεί να δώσει ο συγκεκριμένος παίκτης αλλά αρμονία στο rotation.

Ο Αντετοκούνμπο

Νομίζω ότι επαναλαμβάνομαι αλλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Ο Αντετοκούνμπο μπορεί να έχει ελεύθερο πεδίο δράσης μόνο στη θέση ‘’4’’. Του δίνει το δικαίωμα αυτοσχεδιασμών αφού στην άμυνα θα κινείται πιο κοντά στο καλάθι, κάτι που σημαίνει περισσότερα μπλοκ, περισσότερα ριμπάουντ και πιο εύκολο ‘’σπρώξιμο’’ της μπάλας στο ανοιχτό γήπεδο χάρη στην ικανότητα που έχει και τον συνδυασμό δύναμης-ταχύτητας.

Παράλληλα με τον Yiannis στο 4 η εθνική έχει την πολυτέλεια δύο ισοβαρών πεντάδων. Σκεφθείτε για παράδειγμα ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να υπάρχουν στο παρκέ (ανάλογα βέβαια με τον αντίπαλο και τα match up) πεντάδα με Σπανούλη, Ζήση, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Κουφό ή πεντάδα με Καλάθη, Σλούκα, Περπέρογλου, Αντετοκούνμπο, Μπουρούση. Καθόλου άσχημα. Ακόμη και με…αυτοματοποιημένες αλλαγές θα μπορούσε δυνητικά να λειτουργήσει κάτι τέτοιο. Προτιμώ είκοσι ποιοτικά λεπτά για Αντετοκούνμπο και άλλα είκοσι για τον Πρίντεζη από πειράματα και τρικ για να βολευτούν παίκτες και σχήματα λιγότερο λειτουργικά.

Οι δύο ψηλοί

Τους ψηλούς μας δεν έχουμε λόγο να τους…φοβόμαστε. Είναι αργοί στο pick’n’roll και ευάλωτοι αλλά ο Κατσικάρης έκανε μια πολύ σωστή τοποθέτηση μετά από ένα ματς του Ακρόπολις. Μιλάμε για διοργάνωση εθνικών ομάδων και όχι Ευρωλίγκα. Δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν ψηλούς κοντά στα 2 μέτρα με φουλ αθλητικά προσόντα και γρήγορα πόδια για να τους κτυπήσουν ανελέητα. Συνεπώς τα λίγα που θα χάνουμε στην άμυνα θα τα ματσάρουμε με την επιθετική ευχέρεια των Μπουρούση- Κουφού που μας προσφέρουν την σπάνια σιγουριά να δούμε το 60-65% των επιθέσεων μέσα στο ‘’ζωγραφιστό’’ να τελειώνει με καλάθι ή κερδισμένο φάουλ. Η αλήθεια είναι ότι το μοναδικό που πρέπει να φοβόμαστε είναι η διάρκεια και η αντοχή τους. Ακόμη και ένας μικροτραυματισμός θα αποδειχθεί καταστροφικός ειδικά αν έρθει στη φάση των νοκ άουτ παιχνιδιών. Υπεραμύνθηκα της άποψης ότι ο Κατσικάρης έπρεπε να πάρει τρίτο ψηλό για λόγους ‘’ασφάλειας’’ στη δωδεκάδα αλλά μαθαίνοντας μερικά πράγματα παραπάνω από την προετοιμασία της εθνικής δεν μπορώ να τον κριτικάρω δημόσια για το κόψιμο του Αγραβάνη. Ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης της ομάδας, ειδικά σε μια ομάδα 12 σταρ, οφείλει να είναι πρώτος σε όλα. Και στη δουλειά και στη νοοτροπία για να σταθεί ισότιμα δίπλα τους και να αποκτήσει το δικαίωμα να παίξει στη δωδεκάδα. Ο νοών νοείτο και όσοι ξέρουν και καταλαβαίνουν τι γράφω θα δικαιολογήσουν την απόφαση του Κατσικάρη. Ας ελπίσουμε μόνο να μην μας κοστίσει.

Τα πράγματα είναι απλά… σύνθετα για την εθνική. Αν βρει ρυθμό από την αρχή έχει τη δυνατότητα να φτάσει χωρίς πολύ κόπο στην οκτάδα και να τα παίξει όλα για όλα σε ένα, δύο ή τρία ματς. Ο δρόμος για την τετράδα δεν είναι στρωμένος με ρόδα αλλά δεν είναι και σπαρμένος και με…γαϊδουράγκαθα. Έχει κακοτοπιές, κρύβει παράξενες και ύπουλες παγίδες που οδηγούν μόνο σε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Αν η εθνική αποκτήσει momentum τη σωστή στιγμή μπορεί να πάει πιο μακριά και από τα…όνειρα μας. Διαφορετικά, θα συνεχίσει να βρίσκεται στον αστερισμό του θλιβερού memorandum, στο μπασκετικό μνημόνιο που την κυνηγάει από το καλοκαίρι του 2010.

Διαβάστε ακόμη:

Σπανούλης: "Νιώθω πως έχουμε ομαδάρα"

Μάντζαρης: "Προσωπικότητες κατέληξαν να παίξουν μπουνιές"

Μπουρούσης: "Τελευταία μου διοργάνωση αν..."

Το νέο νούμερο του Αντετοκούνμπο