Δεν γλυτώνουν στην Αθήνα

Ο Δημήτρης Κριτής αναλύει τις δύο εικόνες του Παναθηναϊκού στο Βέλγιο απέναντι στη Σταντάρ Λιέγης, δεν πείθεται πρόωρα ούτε από τη μία ούτε από την άλλη, αλλά δηλώνει βέβαιος ότι στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας οι "πράσινοι" θα κάνουν το χρέος τους.

31 ΙΟΥΛ 2014

Το ποδόσφαιρο ξεγελά και αυτό είναι ένα μέρος της μαγείας του, ότι δημιουργεί πλασματικές εικόνες, ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο του καλοκαιριού, όπου οι ομάδες ούτε αξιόπιστο βαθμό φυσικής κατάστασης έχουν ούτε ικανοποιητικό αγωνιστικό ρυθμό.

Ακούμε και διαβάζουμε από χθες το βράδυ, ότι ο Παναθηναϊκός αδικείται από το τελικό 0-0 του "Σκλεσίν". Είναι διαφορετικό ότι "θα μπορούσε να φύγει νικητής από το Βέλγιο" και πολύ διαφορετικό ότι "αδικείται από το 0-0". Προφανώς και δεν αδικείται από το γεγονός ότι είχε δοκάρι ενώ οι Βέλγοι όχι, προφανώς και δεν ήταν συνολικά καλύτερος επειδή στο δικό του ημίχρονο έδειξε πιο δημιουργικός -αλλά το ίδιο αναποτελεσματικός- στο επιθετικό κομμάτι από τους αντιπάλους του.

Δύο εικόνες με δική του απόφαση

Το σίγουρο είναι ότι "την έχει" τη Σταντάρ. Και είναι σίγουρο -όσο σίγουρο μπορεί να είναι κάτι στο ποδόσφαιρο-, γιατί είδαμε και τις δύο εκδοχές αυτής της αναμέτρησης. Είδαμε και τον Παναθηναϊκό που αφήνει γήπεδο στη Σταντάρ και την αφοπλίζει στο δεύτερο μισό του γηπέδου, είδαμε και τον Παναθηναϊκό που δεν την περιμένει αλλά την περιορίζει στο δικό της μισό, χωρίς να φοβάται την κόντρα επίθεση.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έπεισε ο Παναθηναϊκός του πρώτου μέρους ότι είναι το "αφεντικό" αυτού του ζευγαριού, όπως θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι μας έπεισε ο Παναθηναϊκός της επανάληψης. Απλώς ο Παναθηναϊκός του δεύτερου 45λέπτου είναι πιο κοντά σ' αυτό που λογικά θα δούμε σε έξι βράδια στο "Απόστολος Νικολαΐδης".

Αυτό που μας έπεισε ότι εξαρτάται περισσότερο από τον Παναθηναϊκό η τελική έκβαση του τρίτου προκριματικού γύρου του Champions League είναι το γεγονός ότι αποτέλεσε αποκλειστικά επιλογή του, η εικόνα του πρώτου αγώνα. Ήταν δηλαδή δική του απόφαση το τι θα παρακολουθήσουμε.

Ο Παναθηναϊκός επέλεξε -και πήρε βεβαίως το σχετικό ρίσκο- να αμυνθεί στο πρώτο μέρος και μάλιστα χωρίς την πιεστική επιθετική άμυνα του δεύτερου μισού του περσινού πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που είπε "και τώρα η σειρά μου" στην επανάληψη, έστω κι αν δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες που -με τη σειρά του- δημιούργησε.

Δεν χάνεται η πρόκριση

Ναι, είχε πιο "καθαρές" ευκαιρίες για γκολ. Ναι, είχε και δοκάρι. Αλλά δεν πέτυχε το πολυπόθητο εκτός έδρας γκολ και το 0-0 είναι ένα πολύ πονηρό αποτέλεσμα, όπως είπε και ο Γιάννης Αναστασίου, ιδιαίτερα απέναντι σε ομάδες όπως η Σταντάρ που η σύνθεσή της έδειξε ότι εξυπηρετείται σε συνθήκες κενού χώρου και κόντρα επίθεσης.

Αλλά, μια ομάδα προσγειωμένη και προσηλωμένη στο πλάνο, που δεν θα παρασυρθεί από την αδημονία της εξέδρας για γρήγορο προβάδισμα στο σκορ και θα εκμεταλλευτεί με υπομονή τα τρωτά σημεία των Βέλγων, δεν μπορεί να χάσει την πρόκριση στην Αθήνα.

Τι του λείπει

Όχι πως είναι άτρωτος ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι όμως και ευάλωτος. Είναι σε πολύ καλύτερη φάση από τον Αύγουστο του 2013, αλλά αποδυναμωμένος σε σχέση με τον Μάιο του 2014. Τι του λείπει; Το επιτελικό θράσος του Αμπέντ που σε καμία των περιπτώσεων δεν είχε το βράδυ της Τετάρτης ο Ατζαγκούν, το καθαρό μυαλό του Πράνιτς που είναι και δεν είναι ακόμη στον Παναθηναϊκό και κυρίως η ψυχολογία του "πέρασα τις εξετάσεις" που είχε πέρσι μετά από τον Γενάρη, ενώ τώρα έχει επιστρέψει στην αφετηρία και μάλιστα με τον πήχη των προσδοκιών ψηλότερα λόγω προηγούμενης επιτυχίας.

Απλώς στη "Λεωφόρο", οι τσαμπουκαλίδικες μπούκες του Καρέλη και οι τσαχπινιές του Κλωναρίδη μπορούν να τον ξελασπώσουν. Φτάνει να μην τις επιδιώξει με νεανική αφέλεια, να μην τις ψάξει με ποδοσφαιρική επιπολαιότητα. Μέσα στο ενενηντάλεπτο θα τις βρει περισσότερες από 2-3 φορές, όσο προσεκτικός κι αν είναι στα ανασταλτικά του καθήκοντα. Δεν θα είναι όμως και αυτές αρκετές αν δεχθεί γκολ...