"Γιάννη, γέρασες..."!
Ο Δημήτρης Κριτής γράφει για τον Γιάννη Αναστασίου ο οποίος "γέρασε" βλέποντας τους άλλους μεγάλους της Ελλάδας να ακολουθούν το πράσινο παράδειγμα φέρνοντας νεαρούς σε ηλικία προπονητές στους πάγκους τους.
Όταν φόρεσε την πράσινη φόρμα, τον Ιούνιο του 2013, ήταν ο νέος, ο απαίδευτος, το "στοίχημα". Στα 40 του χρόνια, επικεφαλής της προετοιμασίας που ξεκινούσε λίγες μέρες αργότερα με δυο χούφτες αμούστακα παιδιά από το φυτώριο, παρέπεμπε περισσότερο σε πρωτοδιόριστο καθηγητή-συνοδό μαθητικής πενθήμερης εκδρομής.
Και δυο καλοκαίρια αργότερα (πώς τα φέρνει η ζωή...) θα είναι ο γηραιότερος τεχνικός, μεταξύ των 4 "μεγάλων" της Super League! Πάρτε χαρτί και μολύβι. Στα 39 ο Δέλλας, στα 37 ο Τούντορ, στα 37 ο Μάρκο Σίλβα (ακόμη και ο Στραματσιόνι είναι κι αυτός 39...) και στα 42 πλέον ο Γιάννης Αναστασίου. Και πρωτοπόρος ο "Γιόχαν"...
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Να είναι σημάδι των μνημονίων; Οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ δεν θα ήθελαν να το πιστέψουν. Οι ιδιοκτήτες τους διαφημίζονται για τα χοντρά πορτοφόλια. Μήπως άνοιξε κάποιος δρόμος κι έγινε πιο εύπεπτο το σενάριο να τον ακολουθήσουν; Τώρα πια το εγχείρημα δεν είναι "στοίχημα"; Δεν έχει το ρίσκο της απειρίας;
Ας μην γελιόμαστε, όλα τα παραπάνω τα έχει. Εξακολουθεί δηλαδή να τα έχει. Για τον Παναθηναϊκό ήταν ίσως ευκολότερο, λόγω της οικονομικής του δυσπραγίας, να επενδύσει σ' έναν νέο και φιλόδοξο τεχνικό, Από την άλλη το περιορισμένο του ρόστερ προσέδωσε στην επιλογή μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, εξ ου και οι χαμηλοί τόνοι, τα "μεγαλώνουμε", "ωριμάζουμε" και "ΘΑ χτίσουμε ομάδα που θα πρωταγωνιστεί".
Δεν έτυχε, πέτυχε
Όμως πέτυχε. Δεν έτυχε, ΠΕΤΥΧΕ. Και φυσιολογικά άνοιξε τον δρόμο και την όρεξη σε μιμητές (με την καλή έννοια). Βάζεις στη ζυγαριά το κίνητρο, την όρεξη, τα κουράγια και τις αντοχές και από την άλλη την εμπειρία, το μεράκι αλλά και τις απαιτήσεις που συνοδεύουν τα "μεγάλα" ονόματα και σε απολαβές (θέμα πρεστίζ και καλύμπρας) και σε μεταγραφές (θέμα και ανασφάλειας, ώστε να περιορίσουν τον κίνδυνο τραυματισμού του προφίλ τους) και αποφασίζεις.
Ο νέος σε ηλικία τεχνικός κομίζει -ή θα έπρεπε να- σύγχρονα μυαλά και αντιλήψεις και προπονητικές μεθόδους. Σαφώς και υπάρχουν, αν δεν προηγούνται κιόλας, κι άλλες παράμετροι μιας τέτοιας συμφωνίας. Η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας, τα επαγγελματικά χαρακτηριστικά. Όπως επίσης και η "ανθρωπογεωγραφία". Για παράδειγμα στη Μεσόγειο, πολύ δε περισσότερο στην Ελλάδα, ευδοκιμεί το προπονητικό είδος "λάτρης της πειθαρχίας".
Στην περίπτωση αυτή βέβαια απαιτείται πολλαπλή πίστη, στήριξη και υπομονή από πλευράς της διοίκησης. Να σηκώσει το βάρος της επιλογής της, να την προστατεύσει και να την ενισχύσει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Αμφισβητήθηκε, αλλά...
Ας μην ξεχνάμε, πόσες φορές αμφισβητήθηκε, άμεσα ή έμμεσα, ανοιχτά ή κεκαλυμμένα, η αποδοτικότητα του Αναστασίου, όπως και την εκτίμηση πως μετά τα αποτελέσματα της πρώτης χρονιάς άγγιξε το προπονητικό του ταβάνι!
Και βέβαια μην υποτιμούμε το γεγονός ότι η ανανέωση εμπιστοσύνης και συμβολαίου ήρθε στο τέλος μιας χρονιάς, που δεν αποδείχθηκε το ίδιο αποδοτική σε επίπεδο διακρίσεων, αφού και μεγαλύτερες απαιτήσεις υπήρχαν από πλευράς κόσμου λόγω της χρονιάς που προηγήθηκε και υπολείπεται ως προς την κατάκτηση του κυπέλλου.
Όλα αυτά βεβαίως είναι θεωρητικές κουβέντες που επιβεβαιώνονται ή διαψεύδονται στην πράξη. Η ουσία δεν αλλάζει και η ουσία είναι ότι "Γιάννη, γέρασες...! Μην το πάρεις μόνο τοις μετρητοίς, γιατί είδες που έφτασαν τα όρια συνταξιοδότησης. Και απόψε οι δανειστές θα τα σπρώχνουν κι άλλο προς τα πάνω. Έχεις άλλη μια καριέρα μπροστά σου. Μη σου πω και μιάμιση"...
Υ.Γ.: Μικρή παράταση παίρνει το θέμα της απόκτησης του κεντρικού αμυντικού. Όχι με την προπονητική ανοχή, αλλά τη συναυτουργία. Το ψάχνουν πολύ και απλώς δεν αποκλείουν, αντί της "πρώτης" στις 27 Ιουνίου, να τον δούμε στο αεροπλάνο για το Όστερμπεκ της Ολλανδίας, μια βδομάδα αργότερα...
