Η ευρωπαϊκή ιστορία του ΠΑΟ και το αδιέξοδο

Την ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός φαντάζομαι τη διαβάσατε την Παρασκευή. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα γέμιζε το inbox στο facebook από μηνύματα διαδικτυακών φίλων, ένθεν κακείθεν με αφορμή την ανακοίνωση, τη “μετωπική” Κοντονή με ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ, αλλά και τις εξελίξεις στη δικαστική διερεύνηση των υποθέσεων που ταλανίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Συνήθως τα απαντώ καθένα ξεχωριστά, αλλά επειδή διακρίνω πάρα πολλές παρανοήσεις και από πολλούς, θα επιχειρήσω να λύσω κάποιες από τις απορίες και συνάμα να καταθέσω τις ενστάσεις μου, τόσο ως προς την ανακοίνωση της “πράσινης” ΠΑΕ, όσο και ως προς την πρόθεση του Υφυπουργού, Σταύρου Κοντονή, να οδεύσει προς ρήξη, προκειμένου να πετύχει με τους δικούς του όρους την προσδοκώμενη εξυγίανση του χώρου.

Δύο διαφορετικές υποθέσεις

Κατ' αρχάς, σε ό,τι αφορά στις δικαστικές εξελίξεις να ξεκαθαρίσουμε κάτι που δεν έχουν αντιληφθεί πολλοί και πιθανότατα αυτό αποτελεί και ευθύνη των δημοσιογράφων. “Τρέχουν” παράλληλα δύο υποθέσεις και όχι μία. Η πρώτη είναι το λεγόμενο “Κοριόπολις” του 2011, με αντικείμενο την χειραγώγηση ποδοσφαιρικών αγώνων, για κάποιους από τους οποίους υπάρχουν ήδη και δικαστικές αποφάσεις (έχει ήδη αποφασίσει και η αθλητική Δικαιοσύνη με υποβιβασμό συλλόγων), ενώ υπήρξαν και προφυλακίσεις και η δεύτερη αφορά την πιο πρόσφατη ιστορία με τον χείμαρρο των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών από τον υπερ-κοριό της ΕΥΠ.

Την πρώτη υπόθεση χειρίζεται ο εισαγγελέας Πούλιος (και πρόσφατα πρότεινε την παραπομπή διαφόρων και την απαλλαγή του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλη Μαρινάκη) και τη δεύτερη ο εισαγγελέας Κορέας. Και οι δύο εισαγγελείς κάνουν προτάσεις και δεν παίρνουν αποφάσεις. Την απόφαση για παραπομπή σε δίκη, θα λάβει δικαστικό συμβούλιο, το οποίο μπορεί να δεχτεί τις εισαγγελικές προτάσεις, μπορεί και όχι. Μπορεί δηλαδή να παραπέμψει σε δίκη άτομα που ο εισαγγελέας ζήτησε την απαλλαγή τους, αλλά και να απαλλάξει άτομα για τα οποία ο εισαγγελέας ζήτησε την παραπομπή τους.

Το χρονοδιάγραμμα

Ένα το κρατούμενο. Δεύτερον, για όσους ανησυχούν για την ταχύτητα με την οποία επεξεργάζεται η Ελληνική Δικαιοσύνη τις υποθέσεις, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι έχουν επιλεγεί διαδικασίες-εξπρές, με την τοποθέτηση ειδικών ανακριτών, ώστε εντός του 2016 να αρχίσουν οι δίκες.

Στις ανησυχίες που εκφράζονται σε ό,τι αφορά στον χρόνο της τελεσιδικίας, με το δικαίωμα της έφεσης σε ενδεχόμενες καταδίκες ή και την προσφυγή με αίτηση αναίρεσης ακόμη και στο ανώτατο δικαστήριο αργότερα (Άρειο Πάγο), θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ενδεχόμενες πρωτόδικες ποινές είναι άμεσα εκτελεστές, δηλαδή συνεπάγονται την έκπτωση από οποιοδήποτε αξίωμα. Οι περαιτέρω δικαστικές ενέργειες αφορούν στην “αποκατάσταση του θιγόμενου” από την δικαστική απόφαση.

Και για να κλείσουμε το κεφάλαιο των δικαστικών διερευνήσεων, να επισημάνουμε ότι οσονούπω μπαίνει στο προσκήνιο και η υπόθεση των πλαστών ενημεροτήτων, όπου ελέγχεται η... μισή ΕΠΟ.

Η "μετωπική" του Κοντονή

Πάμε τώρα στη “μετωπική” Κοντονή και διεθνών ποδοσφαιρικών Αρχών. Με ικανοποιεί η αποφασιστικότητα που δείχνουν στο Υφυπουργείο για να καθαρίσουν την “κόπρο του Αυγεία” και να επιτύχουν την εξυγίανση του χώρου οδηγώντας σε επανεκκίνηση, απλά έχω τις ενστάσεις μου σε ό,τι αφορά στη διαδικασία της ρήξης που επιλέγεται.

Ναι, ξέρω, “αν δεν σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν γίνεται”, απλά εκτιμώ ότι ο τρόπος για να τα σπάσεις, ίσως και να μην είναι ο μονόδρομος της ρήξης. Με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία στα σκοινιά και πλειάδα μελών της να ελέγχονται δικαστικά, θα περίμενα από τον Υφυπουργό να εξαντλήσει προηγουμένως τα περιθώρια, ώστε να προωθήσει τις αλλαγές μέσω αιτημάτων της ΕΠΟ και όχι με δική του εμπλοκή και απειλή του Αυτοδιοίκητου, πριν οδηγηθεί νομοτελειακά στη “μετωπική”.

Για να είμαι ειλικρινής, υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου και το ενδεχόμενο να ζητηθεί και να παραχωρηθεί από τις ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ μία πίστωση 1-1,5 χρόνου, εφ' όσον αντιληφθούν ότι πλέον μιλάμε για ποινικά αδικήματα και φερόμενη εμπλοκή ποδοσφαιροπαραγόντων σε κακουργηματικές πράξεις. Να πειστούν δηλαδή οι διεθνείς ποδοσφαιρικές Αρχές ότι εδώ πρόκειται για μία ιδιαίτερη περίπτωση, την οποία εφ' όσον αντιμετωπίσουν με αγκυλώσεις και ακαμψία, γίνονται μέρος του προβλήματος “καλύπτοντας” έκνομες δραστηριότητες.

Όμως, όλοι όσοι γνωρίζουν καλά αυτά τα θέματα με αποθαρρύνουν συστηματικά και κατηγορηματικά. Είναι βέβαιοι ότι το Αυτοδιοίκητο αποτελεί για τις διεθνείς ποδοσφαιρικές Αρχές αυστηρότερη κόκκινη γραμμή και από αυτή της ελληνικής κυβέρνησης για μισθούς και συντάξεις και δεν θα ανοίξει καθ' οιονδήποτε τρόπο παράθυρο στο οποίο θα ζητήσουν πρόσβαση και άλλες ποδοσφαιρικές Λίγκες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις Ομοσπονδίες τους.

Εξάλλου θα ζητούσαν αποδείξεις και δικαστικές αποφάσεις και όχι απλά κατηγορίες ώστε να συνηγορήσουν σε διαδικασίες εκκαθάρισης. Εφ' όσον όμως υπάρξουν αποφάσεις θα υπάρξουν και κυρώσεις, οι οποίες ούτως ή άλλως προβλέπουν (μεταξύ άλλων) την έκπτωση των καταδικασθέντων από τα αξιώματά τους. Οπότε επιστρέφουμε ξανά στο θέμα της ταχύτητας με την οποία θα πρέπει να χειριστεί τις υποθέσεις η Δικαιοσύνη.

Τελευταία λύση η ρήξη

Έχοντας πάντως διαβάσει δεκάδες από τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες του πιο πρόσφατου σκανδάλου, βλέποντας τους φερόμενους πρωταγωνιστές να παραμένουν στα πόστα τους, χωρίς την παραμικρή πρόθεση να αποστασιοποιηθούν έως ότου εκδικαστούν οι υποθέσεις και αποκαταστήσουν -όπως πιστεύουν- τα ονόματά τους, θεωρώ ότι η ρήξη θα πρέπει να είναι η τελευταία λύση, αλλά όχι και ότι θα πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.

Ναι, θα είναι οδυνηρές οι συνέπειες και τις έχουμε εξηγήσει αναλυτικά στο Contra.gr, αλλά σαφώς και είναι προτιμότερο να θυσιάσουμε και ένα και δύο χρόνια προκειμένου να επιτύχουμε την κάθαρση από το να θυσιάζουμε δια βίου τις ποδοσφαιρικές μας Κυριακές.

Και τέλος, πάμε και στην ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, η οποία λέει τα σωστά πράγματα αλλά με ωραιοποιημένες αιτιολογίες, γεγονός που την αποδυναμώνει δικαιολογημένα. Και δεν μπορώ να καταλάβω κιόλας τους λόγους για τους οποίους αποφεύγει να περιγράψει με ωμότητα την πραγματικότητα. Δεν είναι η ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου, ο λόγος για τον οποίο επιθυμούν να μην τεθεί σε αμφιβολία η συμμετοχή των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Η ωμή αλήθεια

Άλλωστε δεν είναι και λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο αποδυναμωμένος Παναθηναϊκός των τελευταίων χρόνων, όχι μόνο δεν την υπηρετεί αλλά κάποτε την προσβάλλει κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι η προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης του συλλόγου εξαρτάται από τα ευρωπαϊκά έσοδα και εφ' όσον δεν διαπιστώνεται η πρόθεση να χρηματοδοτηθεί με οποιονδήποτε άλλον τρόπο αυτή η προσπάθεια, ακόμη και το ελάχιστο ευρωπαϊκό έσοδο, της συμμετοχής στους ομίλους του Europa League, κρίνεται αναγκαίο για την βιωσιμότητα του εγχειρήματος.

Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Δεν ξέρω αν ντρέπονται για το γεγονός ότι πάλεψαν και παλεύουν με νύχια και με δόντια την αποπληρωμή του συνόλου των χρεών, αντί της προσφυγής σε οποιονδήποτε πτωχευτικό κώδικα, αλλά κάποια πράγματα είναι τόσο προφανή ώστε δεν ωφελεί να επιχειρείς να τα προσφέρεις σε συσκευασία δώρου στο κοινό.

Χωρίς τα ευρωπαϊκά έσοδα ή θα πρέπει κάποιοι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ή ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει με διάλυση. Και μην κοροϊδευόμαστε, αν υπήρχαν 2-3 άνθρωποι να καλύψουν την οικονομική ζημία ενός ευρωπαϊκού αποκλεισμού, ο Παναθηναϊκός θα ήταν ο πρώτος (όπως ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα) που όχι μόνο θα σφύριζε αδιάφορα, αλλά θα επιζητούσε κιόλας τη ρήξη και την εκ βάθρων αναδιοργάνωση του ποδοσφαιρικού χώρου.