Ο Panathinaikos θέλει αυτοκριτική και υψηλό πήχη

Ο Δημήτρης Κριτής γράφει για τη "μαρτυρική σεζόν" του Παναθηναϊκού που δεν πρέπει να ξεχαστεί και το ευρωπαϊκό μέλλον που προβλέπεται δυσοίωνο αν δεν υπάρξει αυτοκριτική και υψηλότερος πήχης προσδοκιών.

Ο Panathinaikos θέλει αυτοκριτική και υψηλό πήχη

Η μαρτυρική σεζόν 2015-2016 έλαβε επιτέλους τέλος, αλλά το μεγαλύτερο λάθος θα είναι αυτό που όλοι επιθυμούν διακαώς: να την ξεχάσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται! Όχι, δεν πρέπει να ξεχαστεί, θα είναι έγκλημα να ξεχαστεί και να μην αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν. Είναι λάθος από αυτά που η ιστορία και το ποδόσφαιρο τιμωρούν παραδειγματικά...

Μπορούν να την ξεχάσουν οι φίλοι του συλλόγου. Πόσοι θυμούνται άλλωστε την χρονιά 1996-97 που ξεκίνησε με τους απανωτούς ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς και ολοκληρώθηκε με το γκολ του Κουτσουπιά; Ελάχιστοι. Δεν κάνουν όμως αυτοί τον σχεδιασμό. Ούτε είναι υπεύθυνοι για να μην επαναληφθούν τα ίδια και τα ίδια λάθη. Μπορούν να απαιτήσουν έναν εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό, αλλά όχι να τον επιβάλλουν, ούτε πολύ περισσότερο να τον υλοποιήσουν.

Υπεύθυνοι είναι αυτοί που εκ της θέσης τους κρατούν την τύχη του Παναθηναϊκού στα χέρια τους. Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις και χαράσσουν την πορεία. Και το ζητούμενο είναι ασφαλώς, αυτή τη φορά να το κάνουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και όχι με την ανάληψη ρίσκων που πληγώνουν θανάσιμα τον σύλλογο.

Σκληρές αποφάσεις

Ο ερχομός του Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός σε λογική Panathinaikos. Γιατί -μην γελιόμαστε- την έχει αποχωριστεί καιρό τώρα και αυτός είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που καθυστερεί η ανάπτυξη.

Μπορεί η ευγενική φυσιογνωμία του Βραζιλιάνου να μην προδιαθέτει για συγκρούσεις και "σπάσιμο αυγών", ωστόσο υπάρχει βαθιά η πίστη ότι δεν θα το αποφύγει και θα την φτιάξει την ομελέτα...

Θα "μαστορέψει" με όπλο τη βεβαιότητα και όχι την ελπίδα. Με απαιτήσεις εκτόξευσης και όχι προοδευτικά άλματα τραμπολίνο. Με απόκτηση ποδοσφαιριστών που θα κάνουν την διαφορά και όχι απλά θα είναι καλύτεροι από τους υπάρχοντες.

Αν είναι να ψάχνουν για Βέμερ με την ανεμελιά ότι δεν μπορεί παρά να είναι καλύτερος από τον Μπούρμπο, ας μην μας κουράζουν και ταλαιπωρούν και τον Παναθηναϊκό. Αν είναι να πανηγυρίζουν κιόλας για Μέστο, που δεν θα είναι Βέμερ, ας μην ψάχνουν για δικαιολογίες που ο Παναθηναϊκός δεν θα είναι Panathinaikos. Γιατί δεν μπορεί να είναι με τέτοιες επιλογές και τέτοιες λογικές.

Αυτή η λογική και τέτοιες επιλογές έφτασαν τον Παναθηναϊκό εδώ που βρίσκεται. Μπορεί η διαπίστωση ότι "ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει ως μέγεθος" να πονά, αλλά δεν είναι για να την ξεπερνάς απλά ως ανεύθυνη κινδυνολογία. Σαφώς και πονά, ασφαλώς και πρέπει να σε πληγώνει. Και να σε πωρώνει, για να την εξαλείψεις από το ρεπερτόριο εχθρών και φίλων.

ENA ΓΕΜΑΤΟ ΡΟΣΤΕΡ

Ο Παναθηναϊκός με βασικό τερματοφύλακα τον Στιλ και μετά το χάος, δεν πάει πουθενά. Ο Παναθηναϊκός με βασικό δεξί μπακ τον 35άρη Μέστο και εναλλακτική μια βάρκα στην ελπίδα, δεν πάει πουθενά. Ο Παναθηναϊκός με αριστερό μπακ τον Νάνο ή κάποιον λίγο καλύτερο και μπακ απ τον Ισπανό, δεν δικαιούται να ονειρεύεται.

Ο Παναθηναϊκός που θα κάνει τον σταυρό του να είναι υγιείς και διαρκώς φορμαρισμένοι οι Μπεργκ και Λέτο, δεν μπορεί να προσδοκά πρωταγωνιστικούς ρόλους, ακόμη κι αν δεν βρει απέναντί του ορκισμένους κομμάντο της Ομοσπονδίας. Πολύ δε μάλλον αν προσπαθεί να πείσει τον (σεβασμός για την καριέρα και τον επαγγελματισμό του) Πέτριτς να συνεχίσει να του δίνει ένα ποιοτικό δεκάλεπτο-τέταρτο...

Με χαώδεις διαφορές από επιλογή σε επιλογή στην ιεραρχία των γραμμών του, το πιθανότερο είναι να επαναλαμβάνονται εσαεί τα σκαμπανεβάσματα και η συνεπής πρόοδος να αποτελέσει και πάλι όνειρο απατηλό. Αν η εναλλακτική του Βιγιαφάνιες συνεχίσει να είναι ο Αμπέντ και "για να δούμε και τον Μπουμάλ ή μήπως τον Ευανζελίστα", κλάφτα Χαράλαμπε.

Αν είναι να κρατά 6 εξτρέμ για να παίξει 4-4-2, δεν θέλει και πτυχίο UEFA Pro για να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά στη φιλοσοφία και στην ισορροπία αυτού του ρόστερ. Αν χρυσοπληρώνει και αγωνιά να προσελκύσει Εσιέν ή παρακαλά διστακτικούς κιόλας Σάντσεθ για να τον ενισχύσουν, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τύχη, όχι μόνο να ορθοποδήσει άμεσα, αλλά ούτε και για "πυροτέχνημα", όπως τελικά αποδείχθηκε η προπέρσινη κατάκτηση του κυπέλλου.

Ο ΕΠΑΡΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ

Το πιο απογοητευτικό της χρονιάς που φεύγει, δεν είναι -επιτρέψτε μου- η απώλεια των όποιων στόχων είχαν τεθεί στην αφετηρία της. Ήταν εντελώς πλασματικές οι προσδοκίες, αφού οι μεταγραφές που τις καλλιέργησαν αποδείχθηκαν παταγώδεις αποτυχίες.

Το χειρότερο είναι ότι δεν συντελέστηκε η παραμικρή αγωνιστική πρόοδος, παρ' ότι το ρόστερ αναβαθμίστηκε και (κατά πολλούς σημαντικά) στη διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου.

Κι αυτό είναι μία ακόμη απόδειξη, ότι "ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει" και δεν αρκεί μία απλή αναβάθμιση για να ξαναβρεί την ταυτότητά του. Ας μην αρκούμαστε λοιπόν να δαιμονοποιούμε τους προπονητές, είτε λέγονται Αναστασίου, είτε Στραματσόνι, είτε όπως αλλιώς, αλλά να τους κρίνουμε μ' ένα ρόστερ που θα εκθέτει ενδεχόμενη ανεπάρκειά τους.

Εκτός κι αν αυτό που ονειρευόμαστε, είναι μία ομάδα του προπονητή, που ο επαρκής διαχειριστής θα παίρνει το 100% ενός ανεπαρκούς ρόστερ και θα πορεύεται αγκομαχώντας και όχι ένα επαρκές ρόστερ που θα κρύβει και τις όποιες αδυναμίες (είναι αδύνατον να μην υπάρχουν τέτοιες) του προπονητή που θα το διαχειριστεί.

Τότε, συμπαθάτε με αλλά, οι προπονητές θα έρχονται και θα φεύγουν, το ιστορικό χάσμα θα μεγαλώνει και οι πιθανότητες να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός εκεί που ανήκει, ολοένα και θα περιορίζονται έως ότου εξαφανιστούν...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Οι πιθανοί αντίπαλοι του Παναθηναϊκού στο Europa League
H ασύλληπτη απόκρουση του Γλύκου στο σουτ του Πέτριτς!
ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός 1-1

News 24/7

24MEDIA NETWORK