Η φωτοβολίδα (Κλωναρίδης) και η ποινή (Μπέργκ)

Το ματς στην Πάτρα δεν ήταν εύκολο, όπως και όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια κυπέλλου κόντρα σε θεωρητικά υποδεέστερες ομάδες, αλλά με κίνητρο στον θεσμό.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ο “μεγάλος” της αναμέτρησης δεν έχει πολλά πράγματα να κερδίσει. Η νίκη θεωρείται και είναι υποχρέωση, πολλές φορές συνοδεύεται και με απαραίτητη προϋπόθεση να είναι “εμφατική”. Αντίθετα ο “μικρός” δεν έχει τίποτε να χάσει. Μπορεί απλά να χαρεί το παιχνίδι, φτάνει να αμφισβητήσει μέσα στο χορτάρι το βέβαιο της ήττας του.

Μετά το ντέρμπι που δεν έγινε, αλλά χάθηκε και μαζί του χάθηκαν και κερδισμένοι μέσα στο γήπεδο βαθμοί, μετά την ήττα στο Καυτατζόγλειο από έναν Ηρακλή που εκμεταλλεύτηκε καθαρά την συγκυρία, ο Παναθηναϊκός πήγε με περιορισμένο rotation στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Ήθελε τη νίκη και την πήρε, κερδίζοντας την πρόκριση και την πρωτιά, αποβάλλοντας τα διάφορα “πρέπει” από το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με την Κέρκυρα.

Αυτό ήταν που κέρδισε. Πολλοί ίσως θα βιαστούν να πουν ότι κέρδισε και τον Βίκτωρα Κλωναρίδη. Η πρόσφατη ιστορία μας έχει διδάξει ότι θα πρέπει να περιμένουμε λίγο, πριν πούμε κάτι τέτοιο με ασφάλεια. Μπορεί να μην οφείλεται καθαρά στον ποδοσφαιριστή αυτό και να έχει διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο και η διαχείρισή του από τον προπονητή, ωστόσο αυτή είναι η πραγματικότητα.

Δεν είναι ακόμη κέρδος

Ένας παίκτης που δύο χρόνια τώρα δεν πήρε ποτέ ένα σερί αγώνων, ώστε να αποκτήσει ρυθμό, να χτίσει αυτοπεποίθηση και κυρίως να καταγράψει μία σταθερά καλή και χρήσιμη αγωνιστική παρουσία, δεν μπορεί πλέον να λογίζεται ως κέρδος ενός αγώνα. Κι αν κάποτε λόγω τραυματισμών κι άλλοτε λόγω της διαχείρισης από την προηγούμενη προπονητική ομάδα στερήθηκε αυτή τη δυνατότητα, θα πρέπει τώρα να πείσει τον νέο προπονητή ότι αποτελεί μία βασική μονάδα στα σχέδια του για το δεύτερο μισό του γηπέδου.

Πριν συμβεί αυτό, δεν αποτελεί κερδισμένη μονάδα (σημείο αναφοράς στις εναλλακτικές λύσεις ήταν ούτως ή άλλως). Και το σημαντικό είναι να καταλάβει ο ίδιος, ότι η περίπτωσή του δεν συνιστά κερδισμένο ή χαμένο στοίχημα κανενός άλλου, πλην για τον ίδιο του τον εαυτό. Σε όσα αξίζει να προσθέσουμε ως αστερίσκο, δίπλα στη χθεσινή του εμφάνιση, ήταν οι συνεργασίες του με τον Καρέλη, ακόμη κι αν σημειώθηκαν σ' ένα μεγάλο αλλά με κακό αγωνιστικό χώρο γήπεδο και σε ανοικτό χώρο, αφού δεν βρήκαν απέναντί τους μία ομάδα που κλείστηκε μαζικά, ίσως και γιατί την υποχρέωσαν να βρεθεί πολύ γρήγορα πίσω στο σκορ.

"Free Berg"

Στην αντίπερα όχθη, ο Στραματσόνι αναγκάστηκε να αποσύρει πολύ νωρίς από το παιχνίδι τον Μάρκους Μπεργκ. Η πρώτη διάγνωση κάνει λόγο για μία ελαφρά διάταση στον δικέφαλο και το ευτύχημα είναι ότι θα απουσίαζε έτσι κι αλλιώς από τη Βέροια, αφού έχει δηλωθεί να εκτίσει την ποινή της μιας αγωνιστικής λόγω καρτών. Των καρτών που με περίσσεια ευκολία δέχεται κάθε φορά που αντιδρά στα χτυπήματα των αντιπάλων του, αλλά τα ίδια τα χτυπήματα παραμένουν πολλές φορές όχι απλά ατιμώρητα σε επίπεδο πειθαρχικού ελέγχου, αλλά χωρίς καν να καταλογιστεί παράβαση.

Και χθες αυτό συνέβη δύο φορές στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας του στο ταλαιπωρημένο χορτάρι του Παμπελοποννησιακού. Και κάποιος που δεν έχει πια καμία απολύτως εμπιστοσύνη στο ποδοσφαιρικό προϊόν που παράγεται σε αυτή τη χώρα, αλλά και καμία διάθεση να δικαιολογεί πλέον τις παρασπονδίες, ξεπερνά τη συνολική έλλειψη σεβασμού απέναντι στον Παναθηναϊκό και εστιάζει στον Σουηδό ως θύμα ενός σχεδίου που τον θέλει με κάθε τρόπο μακριά από την Ελλάδα.

Κι όσο κι αν πολλοί θέλουν να δίνουν διαστάσεις γραφικότητας στις αντιδράσεις του Παναθηναϊκού μετά από τέτοια κρούσματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλουν να σκύψουν με μεγαλύτερο σεβασμό ή τουλάχιστον εκείνον που αποδίδουν στην ανάγκη προστασίας (χωρίς εισαγωγικά) των μεγάλων σταρ που τιμούν με την χώρα μας με την παρουσία τους. Και ο Μπεργκ ξεκάθαρα δεν την έχει, χωρίς να απολαμβάνει τουλάχιστον τα λογύδρια λαλίστατων παραγόντων, που την απαιτούν όταν πρόκειται για “επενδύσεις” και πειριουσιακά στοιχεία των συλλόγων τους.

Υ.Γ.: Η έλευση του tactician Στραματσόνι έχει δημιουργήσει προσδοκίες στον κόσμο, αλλά και τα ΜΜΕ, για μια διαφορετική προσέγγιση των αγώνων και στοιχεία που έλειψαν εκκωφαντικά από το παιχνίδι του τα προηγούμενα χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, αν και το 4-4-2 με τους μέσους στην ευθεία ήταν μία προσαρμογή που δεν είχαμε παρακολουθήσει. Η στελέχωσή του σε πρόσωπα δεν αποδείχθηκε η καλύτερη δυνατή και δεν βοήθησε τον Παναθηναϊκό στη Θεσσαλονίκη.

Πέραν όμως των συστημάτων και τις όποιες αναδιατάξεις στο χορτάρι, έχει σημασία να δούμε και το εάν επίκειται μία επαναξιολόγηση του ρόστερ από τη νέα τεχνική ηγεσία, η οποία για την ώρα βαδίζει αυστηρά στα χνάρια του προκατόχου. Δηλαδή με τους Μπούρμπο και Δώνη εκτός ομάδας, τον Καλτσά εκτός αποστολής ακόμη και στο παιχνίδι κυπέλλου στην Πάτρα και μεταξύ των πρώτων κινήσεων, μη επιτυχημένα (στην καλύτερη περίπτωση) ή και πλήρως αποτυχημένα πειράματα του πρόσφατου παρελθόντος.

Αν καταλήξουν και στα ίδια συμπεράσματα, τότε το πρόβλημα θα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' όσο πολλοί νομίζουν και το καλοκαίρι θα χρειαστεί μία ριζική αναδιοργάνωση του έμψυχου δυναμικού, αν είναι να συνεχίσει στο τιμόνι των “πρασίνων” ο Ιταλός τεχνικός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Παναχαϊκή - Παναθηναϊκός 1-2

ΠΑΕ Παναθηναϊκός: "Δεν θα ανεχτούμε διαιτησίες τύπου Σελίμου"