Νίκη χωρίς "αλλά" και ντέρμπι χρόνου και ηρεμίας

Υπό διαφορετικές συνθήκες, η νίκη επί του Ατρόμητου με το “καθαρό” σκορ 2-0 θα σκορπούσε χαμόγελα, θα καλλιεργούσε κλίμα ευφορίας, αλλά φευ... Μία νίκη μετά από 2 μήνες (!) στο “Απόστολος Νικολαΐδης” δεν προσφέρεται για πανηγύρια, ακόμη κι αν τα “ντεσού” αυτής της νίκης ήταν τέτοια που θα μπορούσαν να ξελογιάσουν τους θυμωμένους -για την αποτυχημένη φετινή χρονιά- φίλους του “τριφυλλιού”.

Ξαναπάτησε με την πράσινη φανέλα στο χορτάρι ο Λέτο και με την είσοδό του έδωσε πνοή στον Παναθηναϊκό, καταρρίπτοντας τα σενάρια περί αδυναμίας να προσφέρει, έκανε το πρώτο του ενενηντάλεπτο με το τριφύλλι ο Βιγιαφάνες και το “έντυσε” με γκολ και ασίστ, άνοιξε λογαριασμό ο Ευανζελίστα και μάλιστα από θέση δεξιού μεσοεπιθετικού και όλα αυτά την παραμονή του ντέρμπι “αιωνίων” στο Φάληρο.

Μέχρι και ο Στραματσόνι δικαιώθηκε

Ως και ο υπό διαρκή αμφισβήτηση κόουτς Στραματσόνι δικαιώθηκε απόλυτα στις επιλογές του. Έκανε αλλαγή πριν ηχήσει η αφύπνιση για τη συμπλήρωση εξήντα λεπτών, ρίχνοντας στο 46' στο παιχνίδι τον Καλτσά αντί του Βλαχοδήμου και με τον Ατρόμητο να έχει ισορροπήσει και να απειλεί με ισοφάριση, άλλαξε όπως και με τον ΠΑΟΚ το σύστημα από 4-2-3-1 σε 4-4-2, ρίχνοντας τον Λέτο (αντί του Ευανζελίστα) στο πλευρό του Μάρκους Μπεργκ.

Αυτή τη φορά όχι με μέσο σε ελεύθερο ρόλο όπως ο Αμπέντ με τον ΠΑΟΚ, αλλά με τους Κουτρουμπή, Ζέκα στον άξονα και Βιαγιαφάνες, Καλτσά, αριστερά και δεξιά. Με την αύρα του πολυαγαπημένου Αργεντινού της πράσινης εξέδρας, ο Παναθηναϊκός έφτασε στο 2-0, απείλησε και με άλλα γκολ, την ίδια ώρα που τα αλλεπάλληλα ρίσκα του Τραϊανού Δέλλα δεν μεταφράστηκαν σε ανάλογο αριθμό καθαρών ευκαιριών μπροστά από την εστία του Στιλ.

Δεν ήταν αυτό που λέμε εμφατική νίκη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στον όρο “επαγγελματική”. Ναι, την χρειαζόταν και την πήρε, αλλά με τρόπο πειστικό ως προς την διεκδίκησή της και χωρίς πολλά “ναι μεν αλλά” ως απόρροια της αντίδρασης των Περιστεριωτών.

Οι φιλοξενούμενοι είχαν βέβαια το ελαφρυντικό της απογοήτευσης για τις τελευταίες εξελίξεις που τους στέρησαν το δικαίωμα να διεκδικήσουν, έστω και ως απόλυτο αουτσάιντερ, ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά η ουσία είναι πως πολύ απείχαν από την ομάδα που με πίστη και αυτοπεποίθηση έφερε και τα δύο προηγούμενα παιχνίδια στα μέτρα της.

Και τώρα ο Ολυμπιακός

Τώρα έχουν μπροστά τους μία αδιάφορη χρονιά, με τους δέκα βαθμούς που τους χωρίζουν από την είσοδο στα πλέι οφ, να είναι σαφώς μη αναστρέψιμη στις εναπομείνασες πέντε αγωνιστικές. Βέβαια γλύτωσαν τη μουρμούρα και μπορούν πλέον να σχεδιάσουν την επόμενη αγωνιστική περίοδο με μεγαλύτερη ηρεμία, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που θα βρίσκει διαρκώς μπροστά του κριτήρια, με μεγαλύτερο όλων ασφαλώς, το αμέσως επόμενο στο Φαληρικό γήπεδο.

Ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, όχι για λόγους δυναμικότητας ή φόρμας, άλλωστε αυτά παραδοσιακά περνούν σε δεύτερη μοίρα στα ντέρμπι “αιωνίων”, αλλά γιατί δεν έχει πολλά πράγματα να κερδίσει, αντίθετα έχει πάρα πολλά να χάσει. Ακόμη κι αν επαναλάβει τον προ τριετίας θρίαμβό του στο γήπεδο Καραϊσκάκη, το μόνο που θα έχει κερδίσει είναι χρόνος, για να φτάσει στη διαδικασία των κατατακτήριων αγώνων, συνεχίζοντας την προετοιμασία της επόμενης περιόδου.

Νίκη για να μην βλαστημήσει

Αν όμως χάσει, ακόμη και με τον τρόπο που έχασε το τελευταίο ντέρμπι στο Ολυμπιακό Στάδιο, θα αναζωπυρώσει την αμφισβήτηση των πάντων, την απαξίωση κάθε πυλώνα του οικοδομήματος και θα βλαστημήσει μέχρι το φινάλε των αγωνιστικών υποχρεώσεων.

Όχι δηλαδή ότι ο σύγχρονος Παναθηναϊκός έχει συνηθίσει σε win-win καταστάσεις, κάθε άλλο. Απλώς το να ζεις διαρκώς στο αντίθετο άκρο, δεν προσφέρει και τις καλύτερες συνθήκες για ασφαλείς κρίσεις και πολλές φορές οδηγεί σε καθοριστικά εσφαλμένες διαπιστώσεις και αποφάσεις, υπό το βάρος αρνητικών εντυπώσεων και περιρρέουσας ατμόσφαιρας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Παναθηναϊκός-Ατρόμητος 2-0

Λέτο: "Δεν ήξερα αν θα παίξω ξανά ποδόσφαιρο"

Μέστο: "Τεράστιο πρόβλημα το μεταναστευτικό"

Στραματσόνι: "Το ματς της χρονιάς με τον Ολυμπιακό"