Συγγνώμη από τους παίκτες
Ο Δημήτρης Κριτής γράφει γιατί πρέπει ο Στραματσόνι να ζητήσει συγγνώμη από τους παίκτες και τι αλλάζει με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα.
Μία από τα ίδια; Όχι. Δεν είναι σταθερή αυτή η κατάσταση. Βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη. Και το χειρότερο δεν είναι ότι το συνολικό επίπεδο απόδοσης συνεχώς υποχωρεί, αλλά το ότι ο καθένας ξεχωριστά από τους παίκτες του Παναθηναϊκού φθίνει και αγωνιστικά και ψυχολογικά.
Το βλέπει, δεν είναι χαζός ο Ιταλός. Ούτε σε τρικυμία βρίσκεται, όπως πιστεύουν πολλοί. Όταν σε πιάνει η θάλασσα κάνεις πράγματα τρελά, ακατανόητα. Ο Στραματσόνι απλώς δεν κάνει τίποτε. Ή μάλλον πιο σωστά δεν κάνει τίποτε καινούργιο, τίποτε διαφορετικό. Κάνει τα ίδια και τα ίδια κι ας έχουν αποδειχθεί στην πράξη ατελέσφορα. Ούτε ξέχασε να κάνει τρίτη αλλαγή χθες. Απλώς δεν είχε στον πάγκο τον Μαμούτε...
Είχα γράψει σε χρόνο ανύποπτο ότι η περίπτωση Στραματσόνι εγκυμονεί τεράστιο κίνδυνο στο ενδεχόμενο να αποδειχθεί, όχι ανεπαρκής, αλλά αναποτελεσματικός. Και ο κίνδυνος αυτός έχει να κάνει με το ότι σε επίπεδο αναμόρφωσης του ρόστερ πέτυχε σε πολύ σύντομο χρόνο, λειτουργώντας με κοινή λογική, να δώσει μερικές ποιοτικές λύσεις και να "βουλώσει τρύπες" που χρόνιζαν.
Μ' έναν πρόεδρο που δεδομένα "δένεται" με τους προπονητές και εξαντλεί κάθε όριο επιμονής και συνάμα υπομονής του κόσμου, η αναβάθμιση του έμψυχου δυναμικού θα λειτουργούσε ενισχυτικά αυτών των δεσμών και θα κρατούσε δέσμιο τον Παναθηναϊκό, σημείωνα ως απευκταίο ενδεχόμενο.
ΦΘΙΝΟΥΝ ΑΤΟΜΙΚΑ
Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Εκτός κι αν ο 40χρονος τεχνικός καταφέρει να "κάψει" όλα του τα χαρτιά, με την αυτοκαταστροφική εμμονή σ' ένα πλάνο που εμφανώς χωλαίνει. Διότι έχει ήδη "απενεργοποιήσει" ένα σημαντικό μέρος των νέων αποκτημάτων με την αγωνιστική μεταστροφή και την εγκατάλειψη των πτερύγων, ενώ και οι υπόλοιποι υποχρεώνονται σε παιχνίδι που αντί να κρύβει, αναδεικνύει τις αδυναμίες τους.
Για παράδειγμα χθες, παρακολουθήσαμε μετά από πολύ πολύ καιρό παιχνίδι με "γιόμες" τόσο από τον Μέστο, όσο και από τον Νάνο και μάλιστα όχι σε προχωρημένο χρόνο υπό την πίεση του ισόπαλου αποτελέσματος, αλλά από νωρίς, ως επιλογή, ελλείψει εναλλακτικού σχεδίου ή διάθεσης αναπροσαρμογής του αγωνιστικού πλάνου.
Όπως είδαμε ξανά τον Νάνο εκτελεστή των περισσότερων στημένων κοντά στην αντίπαλη περιοχή και των κόρνερ από τα δεξιά, χωρίς την παραμικρή επιτυχία.
Είτε υποφέρουν από τα τακτικό πλάνο, είτε διανύουν μία μακρά περίοδο ντεφορμαρίσματος, οι ποδοσφαιριστές με εξαίρεση τον Λέτο και λιγότερο τον Μολέδο, απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τα ατομικά τους στάνταρντς και αυτό πολλαπλασιάζει τα προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας και την ανάπτυξη και ωθεί σε αδιέξοδο.
ΝΑ ΒΡΕΙ ΛΥΣΕΙΣ
Υπάρχει η δυνατότητα και υπάρχουν και τα περιθώρια να γυρίσει το χαρτί και να αλλάξει η εικόνα. Εκτός κι αν δεν το πιστεύει ο Αντρέα Στραματσόνι, δεν πιστεύει και δεν εμπιστεύεται τις λύσεις που έχει στα χέρια του. Γιατί λύσεις έχει. Θα πρέπει όμως να ζητήσει συγγνώμη από τους παίκτες του για την ταλαιπωρία και να συζητήσει μαζί τους.
Θα πρέπει οι Εβανζελίστα, Μπουμάλ, Βλαχοδήμος που ήρθαν να προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες ακραίους μεσοεπιθετικούς, Κλωναρίδη και Καλτσά, να πάψουν να ζεσταίνουν τον πάγκο και την εξέδρα και να αξιοποιηθούν με βάση τα χαρακτηριστικά τους, αυτά δηλαδή για τα οποία αποκτήθηκαν.
Μερικές μεμονωμένες συνεργασίες των Βιγιαφάνιες και Μπουμάλ με τον Λέτο που δίνουν πλεονέκτημα στη φάση, δείχνουν -αν μη τι άλλο- ότι ο Αργεντινός έχει τη δυνατότητα να παίξει λίγο πίσω από τον Μπεργκ και είναι απορίας άξιο το ότι ο Στραματσόνι δεν την αξιοποιεί.
Ο Ιταλός δείχνει εγκλωβισμένος, αλλά δεν μοιάζει να αναζητά απεγνωσμένα διέξοδο, ανακατεύοντας την τράπουλα. Απλώς ανακυκλώνει μία αόριστη πίστη στη δουλειά που γίνεται αλλά δεν βγαίνει στο γήπεδο.
Τώρα μιλάει ο Ζιλμπέρτο
Πριν από δύο μήνες έγινε γνωστή η πρόθεση ανανέωσης της συνεργασίας, αλλά διεξοδική κουβέντα και υπογραφές ακόμη δεν υπήρξαν.
Πριν από δύο μήνες ήταν το απόλυτο αφεντικό με τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος στα χέρια του, αλλά πλέον υπάρχει τεχνικός διευθυντής και μάλιστα διαμετρήματος τέτοιου που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών ως προς τον ηγετικό του ρόλο.
Δεν μπορώ να ξέρω ποιες ήταν οι εντυπώσεις με τις οποίες αποχώρησε χθες από τη Λεωφόρο ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Δεν μπορεί πάντως να ήταν ικανοποιημένος. Και σίγουρα δεν μπορεί να εστιάζει το πρόβλημα αποκλειστικά στην απουσία ενός αμυντικού μέσου της αξίας του.
Και θα πρέπει βεβαίως να αξιολογήσει το σύνολο του δυναμικού πριν προχωρήσει στις ενισχυτικές καλοκαιρινές κινήσεις. Οπότε...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
