Τα παιδία δεν παίζει...

Ο Δημήτρης Κριτής γράφει για την αποτυχία του Παναθηναϊκού να διεκδικήσει τον μοναδικό φετινό στόχο και αναλύει τις αιτίες του αποκλεισμού από την Skoda... Μπαρτσελόνα.

Τα παιδία δεν παίζει...
INTIME SPORTS

Ήταν χωρίς καμία αμφιβολία η χειρότερη δυνατή εξέλιξη για τον Παναθηναϊκό. Ο αποκλεισμός του από τη συνέχεια του Κυπέλλου Ελλάδας και την υπεράσπιση του μοναδικού του τίτλου την τελευταία τετραετία ήταν αυτό που έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφύγουν οι "πράσινοι", αλλά δεν τα κατάφεραν και το χειρότερο είναι ότι δεν προσπάθησαν αρκετά.

Ιδιαίτερα μετά από την επαναλαμβανόμενη αποτυχία να προσεγγίσουν την κορυφή της Super League, που τελικά οδήγησε και σε περαιτέρω υποχώρηση από αυτή, ο θεσμός του κυπέλλου ήταν ο μοναδικός που είχε απομείνει ως διεκδικούμενος, με καλές πιθανότητες επανάληψης της περσινής κατάκτησης.

Έχοντας, μάλιστα, και το 1-1 του πρώτου αγώνα, που έδινε προβάδισμα στον Παναθηναϊκό, συνιστά μιας πρώτης τάξεως αποτυχία, την ηχηρότερη στον τελευταίο ενάμιση χρόνο της πράσινης παλιγγενεσίας. Θα ήταν τέτοια, ακόμη κι αν ερχόταν με ισχυρή δόση ατυχίας ή στη διαδικασία των πέναλτι, πολύ δε μάλλον με την απαράδεκτη εμφάνιση με την οποία συνοδεύτηκε και ανέδειξε ως δικαιότατη την πρόκριση της Skoda Ξάνθης.

Το ντεφορμάρισμα έφερε λάθη

Εδώ και μία εβδομάδα επισημαίνουμε το ντεφορμάρισμα βασικών γραναζιών της πράσινης "μηχανής", το οποίο μοιραία οδήγησε σε έλλειμμα αυτοπεποίθησης και καθαρού μυαλού και σε επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς στο χορτάρι που θα εξαγρίωναν ακόμη και γυμναστή-προπονητή σχολικής ομάδας.

Το είδαμε και την Τετάρτη στα Πηγάδια και το Σάββατο στο εντός έδρας ματς με την Καλλονή και πλέον δεν περνά απαρατήρητο. Παίκτες να έχουν τη μπάλα στα πόδια, να κερδίζουν μέτρα στο χορτάρι, να περιμένουν απεγνωσμένα μία κίνηση από τους συμπαίκτες τους και τελικά να την χάνουν ή να την επιστρέφουν ξανά στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο χειρονομώντας, άλλοτε με απελπισία και άλλοτε με θυμό.

Επιστροφές της μπάλας, με τρόπους και σε χώρους υψηλής επικινδυνότητας, αβίαστα λάθη σε παράλληλο ποδόσφαιρο στη μεσαία γραμμή και απονενοημένα σουτ από μακρινή απόσταση που εκτονώνουν την ένταση στην απέναντι περιοχή, ξεκουράζουν και τονώνουν την ψυχολογία του αντιπάλου.

Η Ξάνθη έγινε... Μπαρτσελόνα

"Δεν γίναμε Μπαρτσελόνα", είπε ο Γιάννης Αναστασίου. Κανείς, ουδέποτε, υποπτεύθηκε κάτι τέτοιο. Το αντίθετο επισημαίνουμε. Ότι ο Παναθηναϊκός του τελευταίου δεκαπενθημέρου δεν θυμίζει καν την Ατλέτικο Μαδρίτης ή την Βαλένθια, ομάδες δηλαδή που προσπαθούν να πουν σφήνα στο πρωταγωνιστικό δίδυμο της Primera Division.

Και ειδικά χθες, στο "δεν γίναμε ξαφνικά Μπαρτσελόνα" υπάρχει και το εξής παράδοξο. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα δεν έγινε, έγινε όμως η Skoda Ξάνθη! Στατιστικό 1-11 τελικές προσπάθειες μέσα στο "Απόστολος Νικολαΐδης", μόνο η (Skoda) Μπαρτσελόνα θα μπορούσε να καταγράψει.

Και χωρίς Ινιέστα, Νεϊμάρ, Μέσι και το κακό συναπάντημα της Βαρκελόνης. Μ' έναν Κλέιτον να μοιράζει με προκλητική άνεση το παιχνίδι από πτέρυγα σε πτέρυγα και από περιοχή σε περιοχή. Κι ύστερα απορούν κάποιοι πως εμφανίζεται ξαφνικά ο Σολτάνι προσεχής μεταγραφικός στόχος του Παναθηναϊκού. Σολτάνι είστε και φαίνεστε, άπιστοι Θωμάδες. Εδώ μιλάμε για Πέδρο στη χειρότερη.

Κίνητρο υπήρχε, όλα τα άλλα...

Έχει γίνει πολύς λόγος για τον καθηλωμένο πήχη των απαιτήσεων μέσα στην ομάδα. Αυτή την ευθεία γραμμή εγκεφαλογραφήματος σε βαθιά ύπνωση, που διέπει τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, είτε προέρχεται από σπουδαία νίκη είτε από οδυνηρή ισοπαλία είτε ακόμη από ταπεινωτική ήττα. Όπως και για την άσκοπη και αχρείαστη -όπως αποδεικνύεται- πίεση, που έβαλαν οι παλινωδίες Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ το προηγούμενο διάστημα.

Χθες, όμως, δεν μπαίνει θέμα έλλειψης στόχου ή κινήτρου. Κάθε άλλο μάλιστα. Μιλάμε για τον μοναδικό εφικτό στόχο. Ακόμη κι αν το μυαλό κάποιου πάει σε ενδεχόμενο εφησυχασμό των Νάνο, Ζέκα, Δώνη, Καρέλη, Μπεργκ με την υπογραφή επέκτασης της συνεργασίας τους με τον Παναθηναϊκό, υπήρχαν κι άλλοι πέντε (Κοτσόλης, Μπούρμπος, Σίλντενφελντ, Μέντες, Πέτριτς) που έπαιζαν για το συμβόλαιο. Και με εξαίρεση τους Κοτσόλη, Σίλντενφελντ που έχουν ίσως την μικρότερη ευθύνη, οι υπόλοιποι ήταν πιθανότατα οι χειρότεροι του γηπέδου.

Χθες ήταν θέμα νοοτροπίας και ψυχολογίας, ήταν θέμα ποιότητας και φόρμας, ήταν θέμα τακτικής προσέγγισης και διαχείρισης έμψυχου δυναμικού, ήταν έλλειμμα προσωπικοτήτων, ήταν καθετί άλλο παρά θέμα κινήτρου και στόχου.

Λείπει το σχέδιο

Για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός που ανακάτευε την τράπουλα την προηγούμενη χρονιά και προσάρμοζε το πλάνο του στην αγωνιστική ετοιμότητα των ποδοσφαιριστών, φέτος δεν υπάρχει.

Φέτος ανακυκλώνει τους εσωτερικούς μέσους, δεξιά και αριστερά από το αμυντικό χαφ και ανάλογα με τη δυναμικότητα του αντιπάλου και την έδρα, παίζει με δύο επιθετικούς περιοχής και έναν στην πλάτη τους ή επιθετικό κορυφής και δύο στους ώμους του. Και περιμένει από τον Μπούρμπο (καμιά φορά και τον Τριανταφυλλόπουλο) ή τον Νάνο (εσχάτως τον Χουχούμη) να ανεβοκατεβαίνουν την πτέρυγα και να "γεμίζουν" μόλις φτάσουν στο ύψος της μεγάλης περιοχής.

Κι ύστερα αναρωτιούνται κάποιοι γιατί χάθηκαν ο Κλωναρίδης και ο Ντίνας. Δεν χάθηκαν, απλά ξεχάστηκαν, ελλείψει σχετικού σχεδίου. Και όποτε κλήθηκαν να πατήσουν πάνω στο υπάρχον, δεν έκαναν τη διαφορά. Και πώς να την κάνουν άλλωστε...

Η επόμενη μέρα θέλει τον Παναθηναϊκό αφοσιωμένο στο πρωτάθλημα. Μα πάνω απ' όλα, αυτό που χρειάζεται είναι να περάσει έστω στην ενηλικίωσή του. Γιατί το να παλεύει με παιδικές ασθένειες ή να έχει δύσκολη εφηβεία με τους Στιλ (30), Μπούρμπο (31), Νάνο (30), Ταυλαρίδη (35), Σίλντενφελντ (30), Πράνιτς (33), Ζέκα (26), Πέτριτς (34), Μπεργκ (28) στο αρχικό σχήμα, δεν είναι πια αστείο, αλλά φάρσα...

Διαβάστε ακόμη

Θέμης Καίσαρης: Αν φταίει η νοοτροπία, αυτή είναι του κόουτς

Παναθηναϊκός - Ξάνθη 0-1 (VIDEO)

Αναστασίου: "Χάσαμε με κατεβασμένα χέρια"

News 24/7

24MEDIA NETWORK