Τι θα αλλάξει, πώς θα αλλάξει και από ποιον

Την ίδια ώρα που η συζήτηση έχει "ανάψει" γύρω από το ποιος μπορεί να αντικαταστήσει τον Γιάννη Αναστασίου, με σοβαρή προοπτική αλλά κυρίως εχέγγυα ότι θα αλλάξει γρήγορα και δραματικά την θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει στο χορτάρι ο Παναθηναϊκός και κατατίθενται και ενστάσεις ως προς το εάν μπορεί να αλλάξει κάτι, καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε για το πώς (και το εάν) θα μπορούσε ο ίδιος να πετύχει το ζητούμενο, τη στιγμή μάλιστα που για τους συντριπτικά περισσότερους η εικόνα είναι μη αναστρέψιμη.

Δεν είναι αναστροφή του ερωτήματος, ούτε παραπέμπει σε φαύλους κύκλους του στιλ "έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα". Είναι το ερώτημα από το οποίο ξεκινάει όλη η κουβέντα και μόνο η παραδοχή ότι δεν υπάρχει εφικτή (για μία σειρά από λόγους) εναλλακτική λύση μπορεί να το ακυρώσει.

Το γυαλί έχει θρυμματιστεί

Η πρόταση διακοπής της συνεργασίας με την προπονητική ομάδα υποστηρίζεται από μία επιχειρηματολογία που εστιάζεται ξεκάθαρα στις σχέσεις προπονητών και ποδοσφαιριστών, με τη βεβαιότητα ότι το γυαλί έχει πλέον όχι απλά ραγίσει, αλλά θρυμματιστεί.

Αν κάποιος πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει μια τόσο θεαματική ανατροπή του σκηνικού, ώστε σύντομα να δούμε στον αγωνιστικό χώρο παίκτες που θα "σκίζονται" για να υπηρετήσουν το αγωνιστικό πλάνο της προπονητικής ομάδας, ακόμη κι αν δεν το πιστεύουν, προφανώς πλανάται οικτρά. Αν ήταν να συμβεί, θα είχε ήδη συμβεί.

Αν κάποιος πιστεύει ότι ξαφνικά, από το απόγευμα του Σαββάτου, θα δει τους παίκτες να ορθώνουν τα στήθη τους για να απαλλάξουν την προπονητική ομάδα από την γενική κατακραυγή, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι την ευθύνη για το κακό πρόσωπο και θα πανηγυρίζουν όλοι ως μία γροθιά μπροστά από τον πράσινο πάγκο τα τέρματα του Παναθηναϊκού, με το συμπάθιο κιόλας, αλλά ονειροβατεί. Αυτό κι αν θα είχε συμβεί προ πολλού.

(Το έχει κάνει ο Νίκος Λυμπερόπουλος διασχίζοντας το μισό γήπεδο για να φιλήσει τον Άγγελο Αναστασιάδη (σε περίοδο παρόμοιας κρίσης), όταν υπήρχαν ταλιμπάν. Ας το έκανε την Κυριακή κι ο Ατζαγκούν, από τους προνομιούχους της διαχείρισης Αναστασίου).

Αν κάποιος πιστεύει ότι από αύριο το πρωί κιόλας, ο Στιβ Ρούτερ θα πάψει να περιπολεί στις εγκαταστάσεις του Κορωπίου, ως άλλος... Καραβανέας σε τάγμα ανεπιθύμητων, για να μοιράσει 10Φ σε όσους συλληφθούν να βηματίζουν με σαγιονάρες ή ο Γιουσέφ Φος θα πάψει να μοιράζει 3 και 4 φορές την εβδομάδα πακέτα ενδυνάμωσης εκτός του προπονητικού προγράμματος και της εβδομαδιαίας διπλής προπόνησης, σε παίκτες που ανοιγοκλείνουν συχνότερα την πόρτα του ιατρείου των εγκαταστάσεων από την εξώπορτα του σπιτιού τους, μακάρι, αλλά κι αυτά δεν θα έπρεπε να είχαν ήδη συμβεί;

Αν κάποιος πιστεύει ότι θα αξιοποιηθούν εναλλακτικά συστήματα και σχήματα, ώστε να ξεμπλοκάρει επιτέλους το σύνολο από αυτόν τον μονόχνωτο ρόμβο ως φάρμακο "δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν", που έχει αναδείξει την αντίπαλη περιοχή σε μοναστηριακό άβατο για τους "πράσινους", αμήν και πότε και κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Αν κάποιος πιστεύει ότι αίφνης η κατάσταση των ποδοσφαιριστών θα επαναξιολογηθεί σε προσωπική βάση και θα εκπονηθούν ατομικά προγράμματα που θα βοηθήσουν να διορθωθούν αστοχίες και να εξαλειφθούν αδυναμίες, αντί της λογικής ότι "αν κάποιος είναι έτοιμος, είναι έτοιμος για όλα" -λες και μιλάμε για τη γνωστή θεατρική παράσταση και όχι για ποδοσφαιρική ομάδα-, καλώς να γίνουν, αλλά επίσης είναι πράγματα που θα είχαν συμβεί, αν ήταν να συμβούν.

Αυτά και άλλα τόσα έχουν λειτουργήσει σωρευτικά, ώστε να παρουσιάζει το ποδοσφαιρικό τμήμα τη σημερινή εικόνα. Εικόνα δύο γκρουπ ανθρώπων, που εικάζεται ότι έχουν τους ίδιους στόχους, δείχνουν να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά σίγουρα σε δρόμους παράλληλους.

Κι εδώ που τα λέμε, όταν λαμβάνεται η απόφαση να στηριχθεί η προπονητική ομάδα, θα πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών τους οι ποδοσφαιριστές. Κι αντί να ακούσουν εξάψαλμο για τις ταπεινωτικές εμφανίσεις, τον ατιμωτικό ευρωπαϊκό αποκλεισμό και την οικονομική καταστροφή που συνεπάγεται, εισπράττουν υπόσχεση για πριμ τίτλου και παράκληση χρονικής επιμήκυνσης για την καταβολή των δόσεων των συμβολαίων τους...

Προσβολή της κοινής λογικής

Δεν ξέρω αν όλα αυτά συνιστούν κατάλυση της ποδοσφαιρικής λογικής όπως ισχυρίστηκε προ ημερών ο Νίκος Νταμπίζας, νομίζω όμως ότι συνιστούν προσβολή της κοινής λογικής όταν διακινούνται σφιχταγκαλιασμένα με πρόσχαρα σενάρια του στιλ "κάτσε να νικήσουμε στην Ξάνθη και να χάσει στην Τούμπα ο Ολυμπιακός και όλα θα φτιάξουν"...

Θα ήταν πιο τίμιο να πουν ότι επαφίενται και προσδοκούν την επαλήθευση του θυμόσοφου λαού που υποστηρίζει ότι "θα γυρίσει ο τροχός, θα... κι ο φτωχός"...

Διαβάστε ακόμη:

Δημήτρης Κριτής: Μέχρι η υποχρέωση να γίνει καθήκον