Τίποτε δεν θα είναι ίδιο την Τρίτη

Σήμερα θα ξεκινήσουμε ανάποδα. Αντί, λοιπόν, να σχολιάσουμε τα όσα είδαμε χθες στη Λεωφόρο από τον Παναθηναϊκό, με το βλέμμα στραμμένο στο παιχνίδι της προσεχούς Τρίτης, καλύτερα να αναλύσουμε τα όσα πρέπει να γίνουν ή να μην γίνουν την προσεχή Τρίτη, με βάση τη χθεσινή αγωνιστική παρουσία κόντρα στην Ουντινέζε.

Θεωρώ βέβαιο ότι μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι, για μία σειρά από λόγους που ο καθένας μπορεί να κατανοήσει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Κατ' αρχάς, η Μπριζ είναι μία ομάδα που δεν έχει την ατομική ποιότητα του ιταλικού συλλόγου, έχει όμως πιο δεμένο σύνολο. Δηλαδή δεν είναι το ίδιο εύκολο να ξαναδούμε ένα γκολ σαν το πρώτο των Ιταλών, αλλά οι πιο πιεστικοί Βέλγοι θα επιδιώξουν περισσότερα λάθη στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού για να εκμεταλλευτούν τις αμυντικές αρρυθμίες, που εμφανίζει λόγω φρέσκιας τετράδας (μόνο ο Ταυλαρίδης υπάρχει σε σχέση με πέρσι).

Δεύτερον, ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι -και θα είναι- πιο λυμένος σε έξι μέρες. Είχαμε υπογραμμίσει μετά την επιστροφή των "πρασίνων" από την Ολλανδία ότι το πρόγραμμα ενδυνάμωσης και φυσικής κατάστασης δεν ολοκληρώθηκε στο Όστερμπεκ και θα συνεχιστεί για άλλη μία "γεμάτη" εβδομάδα. Εφ' εξής, οι προπονητικοί ρυθμοί υποχωρούν και οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου θα είναι σε θέση να βγάλουν περισσότερη ενέργεια και πιο σωστά κατανεμημένη μέσα στο ενενηντάλεπτο.

Κάτι... βρωμάει με Μπεργκ - Καρέλη

Τρίτον, όταν η ταυτόχρονη παρουσία Μπεργκ και Καρέλη στην επίθεση και Ατζαγκούν, Ζέκα στη μεσαία γραμμή δεν συνοδεύεται από ασφυκτικό επιθετικό πρέσινγκ, κάτι βρωμάει... Το να διαπιστώσαμε απλά χθες ότι δεν είναι έτοιμοι ακόμη να κινηθούν σε τέτοια ένταση, θα δικαιολογείτο εάν τουλάχιστον προσπαθούσαν. Αλλά χθες, περισσότερο πίεσε η Ουντινέζε την πρώτη πάσα, παρά ο Παναθηναϊκός που το έχει κιόλας αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού του την τελευταία διετία.

Τέταρτον, παρά τη βεβαιότητα πολλών ότι χθες στο "Απόστολος Νικολαΐδης" είδαμε ως αρχικό σχήμα, την ομάδα που θα παραταχθεί την Τρίτη κόντρα στη Μπριζ, διατηρώ ζωηρές επιφυλάξεις. Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι ή δεν θα δούμε Μπεργκ, Καρέλη μαζί από το ξεκίνημα ή δεν θα δούμε Ατζαγκούν, Νίνη και τον Λουντ ρεζέρβα.

Επίσης, με δεδομένα ότι ο Σάντσεθ δεν φημίζεται για την αποτελεσματικότητά του στον αέρα, την παρουσία Πράνιτς αντί Νάνο στο αριστερό άκρο και Ατζαγκούν, Νίνη στη μεσαία γραμμή, ο Παναθηναϊκός κονταίνει πάρα πολύ χωρίς τον Κουτρουμπή στην ενδεκάδα και ήταν πασιφανής χθες η υπεροπλία των Ιταλών στα στημένα αλλά και τις βαθιές μπαλιές προς τη μεγάλη περιοχή του Κοτσόλη.

Πέμπτον, οι Βέλγοι δεν θα αγωνιστούν με τρεις στην άμυνα, γεγονός που σε συνδυασμό με την καταπόνηση των προηγουμένων ημερών για Μπεργκ και Καρέλη, δεν βοήθησε το επιθετικό δίδυμο του Παναθηναϊκού να βρει πολλούς αδιάθετους χώρους και να κινηθεί στο ένας εναντίον ενός. Οι αλληλοβοήθειες ήταν τέτοιες που είτε έδιναν λύσεις είτε τους υποχρέωναν να περιμένουν το ανέβασμα συμπαίκτη και να ψάξουν μία κοντινή πάσα.

Ακόμα και με 0-0...

Και μην ξεχνάμε ασφαλώς το σημαντικότερο όλων. Το παιχνίδι της Τρίτης είναι από εκείνα που η γηπεδούχος ομάδα θέλει ένα καθαρό σκορ. Ή μάλλον πιο σωστά, πρώτη προτεραιότητά της είναι το μηδέν στην άμυνα. Θεωρώ πολύ υπερβολική την εκτίμηση ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα σκοράρει στο Βέλγιο. Και γι' αυτό λέω μακάρι να αποδειχθεί και άστοχη η εκτίμηση ότι δύσκολα θα αποφύγει κιόλας το γκολ στην Αθήνα.

Ακόμη και το 0-0 αποτελεί θεμέλιο λίθο πρόκρισης και είμαι της άποψης ότι και η προπονητική ομάδα κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Προσοχή: δεν λέω ότι θα προσανατολίσει τον Παναθηναϊκό στο να το κατακτήσει. Αυτό που πιστεύω είναι ότι εφ' όσον το κρατάει στα χέρια του, δεν θα αναλάβει τρελά ρίσκα για να το αποφύγει.

Ανακεφαλαιώνοντας, με βάση τη χθεσινή εικόνα των υπό πίεση ή ακόμη και αβίαστων λαθών στη μεσαία γραμμή που εκθέτει σε σοβαρούς κινδύνους την ανέτοιμη από άποψης χημείας και τυφλής συνεργασίας αμυντική τετράδα, δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ούτε για τον ρόμβο. Περισσότερο κλίνω προς ένα 4-3-1-2, αλλά με δημιουργικούς και πειθαρχημένους παίκτες τύπου Ζέκα, Λουντ δίπλα στον αμυντικό μέσο.

Πολλά, βεβαίως, θα εξαρτηθούν από τον ελεύθερο μεσοεπιθετικό που θα επιλεγεί, όπως επίσης και τη διάθεση του Γιάννη Αναστασίου και των συνεργατών του να πιέσουν ψηλά την πρώτη πάσα.

Υ.Γ.: Με αυστηρό επίκεντρο τις αμυντικές αρρυθμίες, θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάποια πράγματα, που δεν έχουν να κάνουν με τη χημεία ή τη συνοχή της γραμμής. Για το γεγονός δηλαδή ότι μετά το 60'-65', οι Βέμερ και Πράνιτς δεν είχαν επιστροφές και δημιουργούνταν κενά στις ανασταλτικές θέσεις τους, δεν ευθύνεται η νηπιακή ηλικία συνεργασίας της τετράδας.

Το μακρόσυρτο "ωωω" ανησυχίας της εξέδρας στην επανάληψη, που συνόδευε κάθε αλλαγή παιχνιδιού των Ιταλών με αμαρκάριστες επιλογές στο δεύτερο δοκάρι, δεν θα είναι κανόνας αλλά εξαίρεση στο ματς της Τρίτης ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Μία εξαίρεση, βέβαια, που δεν θα πρέπει να επιβεβαιώσει τον χθεσινό κανόνα. Η αστοχία στην κατανομή των δυνάμεων μπορεί να έχει το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα με μία ολιγωρία ή αβίαστο λάθος κοντά στη μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού.

Διαβάστε ακόμη

Παναθηναϊκός - Ουντινέζε 1-2

Αναστασίου: "Να αποφύγουμε τα λάθη"