Φλέβα χρυσού ο Τελάντερ

Ο Παναθηναϊκός του Γιάννη Αναστασίου βρήκε τους πρώτους του βαθμούς στα Πηγάδια, ακριβώς τη στιγμή που το χρειάζονταν αμφότεροι. Σ' ένα παιχνίδι που οι “πράσινοι” διασφάλισαν με όλους τους τρόπους τον βαθμό της ισοπαλίας, επιχείρησαν στο τρίτο ημίωρο το απόλυτο και το πέτυχαν, έστω κι αν δεν περίσσεψαν οι ευκαιρίες.

Το έψαξαν και από τον πάγκο με τις αλλαγές των Καρέλη, Λουντ αντί των Καλτσά και Ατζαγκούν, το πάλεψαν και στο χορτάρι χωρίς μάλιστα την συνδρομή του μεγάλου τους αστεριού, του Μάρκους Μπεργκ και επιβραβεύτηκαν, βρίσκοντας γκολ από κεντρικό τους αμυντικό, μετά από εκείνο του Ταυλαρίδη στο 0-1 της Τούμπας για τα περσινά πλέι οφ.

Έτσι, η ομάδα του “τριφυλλιού” ακύρωσε το πλεονέκτημα που είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός, με τη νίκη του στην Ξάνθη πριν από δύο αγωνιστικές και βέβαια, διατηρήθηκε χωρίς άλλη απώλεια στην κούρσα της πρωτιάς, περιμένοντας πλέον ένα δώρο από το ντέρμπι της Τούμπας.

Η μεγάλη απώλεια

Η απώλεια για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ο Εσιέν. Άλλωστε για να σου λείψει κάτι, θα πρέπει προηγουμένως να το είχες και να το έχασες. Η μεγαλύτερη απώλεια είναι ο Μάρκους Μπεργκ, που παραμένει πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό, δυσκολεύεται και δυσκολεύει τις προσπάθειες των “πρασίνων” να βρουν τρόπο να παραβιάσουν την αντίπαλη εστία.

Και στην Ξάνθη έμεινε εκτός παιχνιδιού, χωρίς να βρει τους χώρους και τους τρόπους που θα τον καθιστούσαν επικίνδυνο, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν τροφοδοτήθηκε κιόλας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο Σουηδός θα πρέπει το ταχύτερο να επανέλθει και μακάρι για τον Παναθηναϊκό να συμβεί αυτό στα αλλεπάλληλα ντέρμπι που ακολουθούν αμέσως μετά την διακοπή.

"Μεταγραφή" ο Τελάντερ

Ο Ράσμους Τελάντερ θα συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας για το νικητήριο γκολ που πέτυχε στα Πηγάδια και θα ήταν άδικο να περάσει στα ψιλά η συνολική παρουσία του, σε διαφορετικό αποτέλεσμα. Ο Δανός δεν είναι απλά πολύ δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες, ζεσταίνοντας με το χνώτο του τον σβέρκο του αντίπαλου φορ. Βγαίνει πρώτος στη μπάλα, δεν ξαπλώνει στο χορτάρι χωρίς αφορμή και χρησιμοποιεί έξυπνα το κορμί του στον χώρο για να καθυστερήσει τις κόντρα επιθέσεις όταν δεν προλαβαίνει να βγει πάνω στον κάτοχο της μπάλας.

Όχι δεν είναι τυχαίο το μηδέν στην άμυνα στα τρία παιχνίδια που πήρε φανέλα βασικού, έστω κι αν αυτό έγινε με παρτενέρ τον Ταυλαρίδη, με τον οποίο έχουν πολλά κοινά στο παιχνίδι τους και θεωρητικά δεν αλληλοσυμπληρώνονται.

Και 4-2-3-1

Μπορεί ο Γιάννης Αναστασίου να δυσφορεί στις κουβέντες περί δυσλειτουργικού ρόμβου, αλλά μετά από πολύ καιρό στην Ξάνθη, δοκίμασε το 4-2-3-1. Με αμυντικούς μέσους τους Λαγό και Ζέκα δεν επέτρεψε στην Ξάνθη να κάνει παιχνίδι στον άξονα και στις πτέρυγες πήρε τις απαραίτητες ανασταλτικές βοήθειες από τους ακραίους.

Επιθετικά, δεν λειτούργησαν τα; πράγματα το ίδιο καλά και είναι ως έναν βαθμό λογικό, με τον Ατζαγκούν σε ρόλο επιτελικού μέσου (από τον οποίο προφανώς ζήτησε πρέσινγκ και κλέψιμο μπάλας) και τον Αμπέντ μακριά από τη γωνία της μεγάλης περιοχής, χώρο δράσης που γνωρίζει καλύτερα.

Και οι αλλαγές που επιχείρησε ο Αναστασίου έδειξαν ότι με την επίτευξη του πρωταρχικού στόχου, που ήταν να μπλοκάρει τους γηπεδούχους, έψαξε το γκολ της νίκης με φρέσκους, σαφώς πιο δημιουργικούς και αποτελεσματικούς παίκτες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Δεν εξαργύρωσε τις αλλαγές, αλλά πληρώθηκε και με το παραπάνω, τη θετική ενέργεια που έβγαλε στη διαχείριση του παιχνιδιού.

Υ.Γ.: Για τον Βοσκάκη δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι δεν έπαψε να αποτελεί παρακαταθήκη καριέρας, η ασέβεια προς την πράσινη φανέλα. Αν μάλιστα είναι καθολική και δεν περιορίζεται μόνο στον πειθαρχικό έλεγχο (5 κίτρινες κάρτες για τον Παναθηναϊκό και καμία για την Ξάνθη -σε κανένα άλλο παιχνίδι φέτος δεν είχε πέσει κάτω από 4!- σε κατοχή 50-50) ή στις οριακές αποφάσεις (3 λανθασμένες αποφάσεις για οφσάιντ σε βάρος του Παναθηναϊκού, καμία για την Ξάνθη), αλλά καλύπτει όλο το στατιστικό φάσμα (6 φάουλ υπέρ του Παναθηναϊκού, 16 υπέρ της Ξάνθης μέτρησε ο Στιβ Ρούτερ), κερδίζει και την εκτίμηση των αρμόδιων παρατηρητών.

Το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι δεν έβγαλε τον εκνευρισμό προηγούμενων παιχνιδιών, ίσως γιατί και ο πάγκος δεν άνοιξε τους καθιερωμένους διαλόγους με τον τέταρτο ή τον γειτονικό βοηθό. Απλά με το τέλος της αναμέτρησης, προτιμήθηκε η παρουσία Ρούτερ στη συνέντευξη τύπου, που πήγε με το χαρτί των στατιστικών και εξήγησε την παραμορφωμένη εικόνα που αδικεί την ομάδα του.