Μπροστά γλύκα, πίσω... τρύπα

Η άμυνα που εμφανίστηκε μονάχα στις τελευταίες δύο φάσεις, το βάρος της φανέλας, ο Μιλουτίνοφ που αχρήστευσε τον εαυτό του και η ρεβάνς του ΜακΛιν. Ο Γιάννης Ψαράκης εξηγεί πώς σ' ένα ματς που ο Ολυμπιακός ήταν... χειρότερος από τη Μιλάνο και δεν άξιζε να νικήσει, έφυγε με το διπλό.

Μπροστά γλύκα, πίσω... τρύπα

Πείτε ότι κάποιος δεν είτε ούτε δευτερόλεπτο από τον αγώνα του Ολυμπιακού στο Μιλάνο και θέλετε να του εξηγήσετε πώς έφτασε στο σημείο να δεχθεί 85 πόντους από την πρωταθλήτρια Ιταλίας. Δεν χρειάζεται παρά να του κάνετε ένα screenshot από τα σουτ της ιταλικής ομάδας στο χρωματιστό ή να του δείξετε το 29/42. Που αντιπροσωπεύει τα 29 καλάθια (σε 42 προσπάθειες) που "έφαγε" ο Ολυμπιακός σε όλο το ματς από το χρωματιστό. Από την καρδιά της ρακέτας δηλαδή...

Θα πει κανείς πως "ναι, αλλά νίκησε". Ε, και; Νίκησε, γιατι έστω στις δύο τελευταίες άμυνες θυμήθηκε να παίξει με τη... φανέλα και το μυαλό που αυτή κουβαλάει. Καλή άμυνα του Πρίντεζη στον Σαμπόν... ε... συγγνώμη, τον Γκουντάιτις (που η άμυνα του Ολυμπιακού τον έκανε να μοιάζει με το θαύμα της φύσης) και μετά τις χαμένες βολές του Παπανικολάου, άμυνα-ρελάνς από τον ίδιο στον Τζέρελς ο οποίος παρά το γεγονός ότι η ομάδα του είχε 15 ολόκληρα δευτερόλεπτα έπραξε το χειρότερο που μπορούσε να πράξει.

ΑΜΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΡΕΣ

Δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε... ντροπή να πούμε ότι ο Ολυμπιακός δεν άξιζε τη νίκη έτσι όπως έπαιξε σε όλο το ματς ή αν προτιμάτε ότι νίκησε λόγω της αφέλειας του αντιπάλου του. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν μεν εστιάσει (και ναι, τα κατάφεραν σχεδόν τέλεια) στην περιφερειακή τους άμυνα (απουσία πάντως του τραυματία Γκάουντλοκ) και στους Τζέρελς - Θίοντορ. Εξ ου κι ανάγκασαν την αντίπαλό τους σε 4/28 σουτ εκτός ρακέτας, αφού τα περισσότερα μακρινά σουτ ήταν πάνω σε άμυνα. Παρόλα αυτά η ρακέτα τους ήταν αφύλακτη διάβαση. Από την οποία πέρασαν, εν τέλει παρά τις κατεβασμένες μπάρες...

Υπήρχαν στιγμές που όποιος παίκτης της Μιλάνο ήθελε και όπως ήθελε, είτε με ντράιβ είτε με επιθετικό ριμπάουντ δίνοντας δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες στην ομάδα του, έβαζε καλάθι. Λίγο ακόμη και θα έβαζε καλάθι και ο Κουζίν που δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο...

Ο Μιλουτίνοφ αχρήστευσε μόνος του τον εαυτό του μέσα σε τρία λεπτά στο πρώτο δεκάλεπτο, ενώ στη συνέχεια το μυαλό του ήταν... αλλού παίζοντας συνολικά λιγότερο από 6 λεπτά.

Ο Μπόγρης μία που μπήκε μία που βγήκε, όπως και ο Γουίλτζερ προσφέροντας το απόλυτο μηδέν (ου μην και... μείον). Και ναι, ΟΚ, ο ΜακΛιν "έφαγε" μπόλικα στην άμυνα, αλλά έβαλε άλλα τόσα στην επίθεση. Και αν ήταν να βγει και αυτός έξω με φάουλ (τη γλίτωσε στο τσακ φτάνοντας στα 4 δύο λεπτά πριν από το τέλος) θα έπαιζε από την Αθήνα ο Αγραβάνης.

ΠΗΡΑΝ Ο,ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ

Ωραία όλα αυτά, αλλά πώς νίκησε θα μας πείτε, θα πει κάποιος. Νίκησε γιατί το Μιλάνο δεν ξέρει να παίζει άμυνα (ουδέποτε έμαθε ούτε πρόκειται να ακόμη και με τον Πιανιτζάνι στον πάγκο), έδωσε πολλά καλά σουτ στους Στρέλνιεκς και Ρόμπερτς που τα πήραν με... ευχαρίστηση και στο τέλος δεν είχε αντίδοτο στον ΜακΛιν που πήρε... ρεβάνς από την πρώην ομάδα του για τη μέτρια περσινή χρονιά του, στη διάρκεια της οποίας δεν ήταν δα και βασικός.

Τι κρατάει ο Ολυμπιακός; Πέραν των δύο πολύτιμων βαθμών την εμφάνιση του ΜακΛιν, το συνεχιζόμενο φορμάρισμα του Ρόμπερτς και τίποτε άλλο. Οι "ερυθρόλευκοι", όπως έχω επισημάνει από την προετοιμασία κιόλας, όταν δεν καταφέρνουν να "δαγκώνουν" τον αντίπαλο στο παιχνίδι ρακέτας, θα είναι ευάλωτοι και θα κινδυνεύουν να χάνουν ματς σαν αυτό που... σχεδόν έχασαν την Πέμπτη.

ΟΚ, πέρυσι το αντίστοιχο το έχασαν από τον Πάσκολο, φέτος τουλάχιστον νίκησαν και αυτό είναι στα συν τους...

News 24/7

24MEDIA NETWORK